Καταρχάς, to know us better, είμαι ο Μανώλης (δεν είμαι καλά, δεν είμαι και 93+2 ή 95), και παρακολουθώ τον ΟΦΗ από το 1997 (αγωνιστικώς, γιατί στατιστικώς, έχω φάει τα μάτια μου στις Βικελαίες και στα αρχεία πορτοκαλί εφημερίδων), έτσι να έχουμε μια βάση των δεδομένων, που διαμορφώνουν την παρακάτω άποψη. Η οποία θα είναι και μακροσκελής (είπαμε, χρέωση με την λέξη), οπότε μπορείτε να κάνετε και ένα skip άμα βαριέστε.

Μιας και η ομαδάρα μας, από τη μια δεν έχει πλέον προσφυγές, έκτακτα ΔΣ, να ψάχνει παίχτες εδώ κι εκεί, και από την άλλη, λόγω των καταστάσεων, τα play off ήταν τα πλέον αδιάφορα και η μεταγραφική περίοδος αργεί πάρα πολύ, οι κουβέντες μας άρχισαν να ανεβαίνουν επίπεδο, εισάγοντας στην καθημερινότητα μας όρους όπως DNA, συναισθηματική σταθερότητα, ισοζύγια, επικοινωνία, marketing και λοιπές άλλες έννοιες, άγνωστες στους «Μανώληδες» της πόλης τούτης.

Τι καθιστά το DNA λοιπόν και τι συνιστά την αλλοίωση του; Και γιατί αλλοίωση και όχι εξέλιξη; Γιατί πάντα θα μας ελκύει η αρνητική έννοια και όχι η θετική. Με τη φτωχή βιολογία γενικής παιδείας που μας μάθανε στο σκολειό, θυμάμαι DNA ότι ονομάζουμε το υλικό που βρίσκεται στα κύτταρα ενός οργανισμού και περιέχει την πληροφορία που προσδιορίζει το κάθε είδος. Έτσι λοιπόν, το 99,5% του DNA είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους, το υπόλοιπο είναι που ξεχωρίζει τον κάθε ένα μας. Θα μου πεις, τι σχέση έχει αυτό με το ποδόσφαιρο και τον ΟΦΗ μας; Ας πάμε εκεί λοιπόν…

Έχουμε λοιπόν 2 οργανισμούς, τον ΟΦΗ σαν ομάδα, και τον εκάστοτε φίλαθλο του ΟΦΗ, που ζουν και αλληλοεπιδρούν σε ένα μικρο-περιβάλλον που λέγεται Ελληνικό ποδόσφαιρο, και σε ένα γενικότερο περιβάλλον, το Παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ξέρω ξέρω, ήδη αρκετοί θα σταματήσουν να διαβάζουν, που τόλμησα την απόσχιση της ομάδας από τον κόσμο της. Έτσι είναι όμως. Διότι ο οπαδός έχει ημερομηνία λήξης, μικρότερο κύκλο ζωής αν θέλετε, από την ομάδα. Έτσι λοιπόν, μια ομάδα κουβαλάει το DNA της ανά τους αιώνες (κουτσά στραβά, οι περισσότερες ομάδες έκλεισαν ή κλείνουν στο άμεσο μέλλον τα 100) και o οπαδός απλά συνυπάρχει, σε μια περίοδο της ζωής του, με την ομάδα. Μη βιαστείς να μου γράψεις για τον οπαδό της Κιντερμίνστερ Χάριερς που έχει δει 1567 ματς σερί. Μιλάμε για το γενικό μέσο Έλληνα οπαδό/φίλαθλο μιας ομάδας, που ξεκινάει στο πέταλο στα 15 του, και στα 50 του έχει ήδη μετακομίσει στο καφενείο. Μην παρεκκλίνουμε όμως, πίσω στο DNA.

Υπάρχει λοιπόν μια πληροφορία στο DNA, που το κουβαλάει η κάθε ομάδα. Δε μιλάμε για τα τετριμμένα «ο Άγιαξ βγάζει ταλέντα και παίζει τέρμα επίθεση 4-3-3» «οι Αγγλικές ομάδες παίζουν με πάθος». Μιλάμε για κοινωνικά και οικονομικά στάτους (και πολιτικά αν θέλετε), τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα των ετών. Οι ομάδες από εργατικές και φτωχές πόλεις/γειτονιές, διαφέρουν από τις ανέκαθεν πλούσιες ομάδες. Οι ομάδες από τον ιταλικό νότο, έχουν τρανταχτή διαφορά από μια γερμανική. Ακόμα και στη σημερινή ασυδοσία και σπατάλη χρήματος, τα στοιχεία του DNA υπάρχουν και εμφανίζονται, όταν χρειαστεί. Και πότε θα χρειαστεί; Όταν η ομάδα θα χρειαστεί να προβάλει κάποιες αξίες, για να προσεγγίσει τον οπαδό/φίλαθλο. Μήπως όμως κι αυτός δεν κουβαλάει το DNA του;

Μεταπηδάμε λοιπόν στο οπαδικό DNA, το οποίο συνήθως έχει φιξαριστεί πριν τη γνωριμία και την αλληλεπίδραση με την ομάδα. Δεν νομίζω να έγινε κάποιος αριστερός, επειδή ήταν οπαδός της Λιβόρνο, μάλλον το ανάποδο. Έτσι λοιπόν, δε φταίει το ότι είναι οπαδός της τάδε ομάδας για τα καλά ή τα στραβά του, έχει το δικό του DNA για να επικροτήσει ή να κατηγορήσει. Εκείνος είναι, είτε που θα προσαρμόσει το DNA του, είτε που θα βρει το πιο συμβατό για να συνυπάρξει. Δεν μπορεί να απαιτήσει από ένα μεγαλύτερο οργανισμό να αλλάξει, για να τον ακολουθήσει. Και καλώς ή κακώς, οι ομάδες είναι μεγαλύτεροι οργανισμοί από έναν φίλαθλο/οπαδό, από οποιαδήποτε άποψη και σημασία. Δεν μπορεί μια ομάδα να προσαρμόζεται στην κάθε γενιά φιλάθλων και στις απαιτήσεις της. Γιατί κάποιες αλλαγές, δεν έχουν γυρισμό.

Θα μου πεις ρε Μανουμπελόπουλε (που λέει και μια ψυχή), οι ομάδες δεν αλλάζουν δηλαδή; Είναι όπως ήταν πριν 100+ χρόνια; Όχι βέβαια, μπορεί να είναι τεράστιος, γιγάντιος οργανισμός, ανήκουν όμως και αυτές σε ένα ακόμα μεγαλύτερο οικοσύστημα, που τις «αναγκάζει» με τη σειρά του να προσαρμόζονται σε αυτό ή να αφανίζονται (ή έστω να φυτοζωούν). Κι αν έχει αλλάξει αυτό το ρημάδι το οικοσύστημα, που λέγεται ποδόσφαιρο. Μόνο τα τελευταία 30-35 χρόνια: επαγγελματικό ποδόσφαιρο, νόμος Μπόσμαν, στοίχημα, παγκοσμιοποίηση, χορηγίες, τηλεοπτικά, διοργανώσεις επί διοργανώσεων, μεταγραφές, ποσοστά, ατζέντηδες και πολλά άλλα, που μπορεί να μου διαφεύγουν. Κάθε ομάδα, λοιπόν, είχε την επιλογή να προσαρμοστεί ή και όχι, στο νέο περιβάλλον. Άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο.

Ακόμα και το τελευταίο προπύργιο άρνησης και διατήρησης του DNA, η Ατλέτικο του Μπιλμπάο, βασιζόμενη στην επιβίωσή της, λασκάρισε λίγο τα λουριά της. Και διαφήμιση στην φανέλα έβαλε, και χαλάρωσε την πολιτική για τους παίχτες της. Κρατώντας λοιπόν το βασικό DNA τους, προσθαφαίρεσαν στοιχεία, για να κρατηθούν στην ζωή. Κι όταν έχεις καλό βασικό DNA, οι μικροαλλαγές δε σε επηρεάζουν και τόσο. Ανάλογα λοιπόν, έπρεπε να κινηθούν και οι οπαδοί, που θέλησαν να ακολουθήσουν αυτές τις ομάδες. Κι έτσι έγινε. Κι όσοι δεν θέλησαν να αλλάξουν, τους «σκότωσε» όχι μόνο η ομάδα, αλλά το μεγαλύτερο γενικό οικοσύστημα, το ποδόσφαιρο. Όχι παντού με την ίδια ένταση, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο.

Και μετά τις παπαρολογίες γενικότητες, να φτάσουμε και στο ζουμί, να τα βάλουμε και στη δική μας ζωή, να τα καταλάβει και ο «Μανωλιός». Κουβαλάει λοιπόν η ομάδα μας, αυτό το έρμο το DNA της από το 1925, αλλά στην ουσία άρχισε να το φανερώνει κάπου στα 50ς-60ς, που άρχισε να αγωνίζεται εναντίον ομάδων εκτός Κρήτης. Το παλικάρι της Κρήτης, Κρητική λεβεντιά, μάχες στο Γεντί Κουλέ, βλέπουμε ότι το DNA ήταν άμεσα συνδεδεμένο με το DNA του τόπου καταγωγής της ομάδας. Κάπως έτσι κύλησε η ζωή μας (τους), ήρθε ο επαγγελματισμός, ήρθαν οι ξένοι και μια μέρα στη ζωή μας εμφανίστηκε ο Ολλανδός και έφερε τα πάνω κάτω. Τόσο πάνω κάτω, που η Κρήτη είναι ο μοναδικός τόπος στον κόσμο, που αν πεις Ολλανδός, το μυαλό πάει στον Γκέραρντ και όχι στον Κρόϊφ. Αλλά μήπως δεν ήταν ο δικός μας Κρόϊφ;

- Προχωρούμε παρακαλώ, στην επόμενη γραμμή, αυτά ανήκουν σε άλλο άρθρο

Κάπου στο ’85 λοιπόν, ήρθε η πρώτη τρομαχτική αλλαγή στον ΟΦΗ. Αλλαγή που αφορούσε το εδώ περιβάλλον του βέβαια, γιατί το μεγαλύτερο οικοσύστημα είχε αλλάξει ήδη. Ο ΟΦΗ όμως το έραψε το παράσημο του, γιατί κακά τα ψέματα, ποιος ήξερε εκείνη την περίοδο τι γίνεται στα έξω. Στο δικό μας μικρό παράδεισο, μας φάνηκε κάτι το εξωτικό, κάτι το μοναδικό. Δεκαπέντε χρόνια λοιπόν στο τιμόνι, και ήρθαν πράγματα και κόλλησαν στο DNA της ομάδας. Φυσικά και παλιότερα στηριζόταν σε ταλέντα της Κρήτης, φυσικά και έπαιζε μια περήφανη μπάλα, που συνήθως μεταφράζεται σε καλή μπάλα, χωρίς σκοπιμότητες, φυσικά και μάζευε τα αποδιαλέγουρα από το ΠΟΚ και τους ανέβαζε 1 επίπεδο και τους ανέστησε την καριέρα. Όμως με τον Γκέραρντ άρχισε να αποδίδει καρπούς κιόλας αυτό, να μεταφράζεται όχι μόνο σε αφιερώματα και δημοσιογραφική αναγνώριση, αλλά σε καλές θέσεις και επιτυχίες. Και μετά, το χάος! Ξηρασία, μουσώνες, τυφώνες και λοιπές φυσικές καταστροφές για 20 χρόνια. Οι τελευταίες έρευνες των επιστημόνων, δείχνουν πως δεν άφησαν σημάδια στο DNA, θα διατηρηθεί το είδος. Σα να μπήκε σε κρυογονική κάψουλα και κάποιος την άνοιξε πέρσι τον Οκτώβρη.

Μένοντας λοιπόν σε μια ημιθανή κατάσταση, για σχεδόν 20 χρόνια, παρέσυρε και μια μερίδα οπαδών, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αλλαγή που έχει συμβεί στα μεγαλύτερα τους περιβάλλοντα, στο διάστημα αυτό.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα, στη μεγάλη απειλή που λέγεται «αλλοίωση DNA» και που ακούγονται βαρύγδουπες δηλώσεις, «να μην χάσουμε τον ΟΦΗ μας». Από τη μια τα πασίγια και οι χαιρετούρες, τα περαστικά στον Φορτούνη, τα συχαρίκια στον ΠΑΟΚ, κι από την άλλη το άδειασμα στους «οπαδούς» για 2-3 κουτσουκέλες (πανό με Γιάννενα, ξύλο στον φίλαθλο του Ολυμπιακού, καπνογόνα που στοίχισαν μερικές χιλιάδες ευρώ), απειλούν τη σχέση διοίκησης – οπαδών, από το πουθενά.

Γνώμη μου πάντα, νιώθω ότι μερίδα οπαδών βάζουν τα θέλω τους και τα εγώ τους, πάνω από την ομάδα. Θεωρούν το DNA τους, υπερισχύον εκείνου της ομάδας, γιατί αν δεν ήταν αυτοί, δε θα ήταν η ομάδα. Κι εκεί κάνουν το λάθος. ΟΦΗ υπήρχε και πριν από αυτούς, θα υπάρξει και μετά από αυτούς. Έπαιξαν τον ρόλο τους στην επιβίωση; Φυσικά, κανείς δε θα τους αφαιρέσει το παράσημο αυτό. Δε θα τους κάνουμε και στρατηγούς όμως.

Απειλείται ακούω το DNA της κερκίδας, θα γίνει το γήπεδο εκκλησία. Μήπως στην τελική έχουν την ανάγκη να βλέπουμε ανεμόμυλους στη Θύρα 6, και σαν άλλος Δον Κιχώτης να ορθώνουμε ανάστημα; Μήπως τώρα που δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης μιας κερκίδας κολλημένης στο 1990, μας ξινίζει το ένα και το άλλο; Το ποδόσφαιρο προχώρησε, και καλώς ή κακώς, είμαστε μέρος του. Ή μάλλον, γουστάρουμε να είμαστε, αλλά μόνο με τους δικούς μας όρους. Συγγνώμη, αλλά δεν δουλεύει έτσι το θέμα. Ο κόσμος προχώρησε, το χουλιγκανιλίκι, η μαγκιά, το ξύλο στα στενά, έδωσαν την θέση τους στα κορεό, στα καπνογόνα, στα λατίνικα συνθήματα και στο ζόγκα μπονίτο. Ίδιο αποτέλεσμα, από διαφορετικούς ανθρώπους και με διαφορετικό μέσο. Απλά, αντί να εκδηλώνεις το μίσος σου για τους πάντες, εκδηλώνεις την αγάπη σου για την ομάδα. Βλέπεις τους ξένους παίχτες να αποθεώνουν το πέταλό σου, για τους οποίους δε θα έκανε καμία διαφορά, αν αντί «γαμώ τον τάδε», έλεγες «OΦΑΡΑ μου γερά». Τελευταίο ματς προχθές, κι από την ηρωική ταράτσα δεν ακούστηκε ούτε ένα εμψυχωτικό μήνυμα. Εσείς τι νομίζετε ότι αποκόμισαν οι 135k viewers, που είδαν το βίντεο του Νορβηγού, κατάλαβαν τα βρισίδια; Όχι βέβαια, είδαν όμως το πάθος για την ομάδα, τα καπνογόνα, και ίσως να αναζητήσουν έναν αγώνα, αν βρεθούν Αυγουστοσεπτέμβρη στην Κρήτη. Γιατί λοιπόν να μην το κάνεις με ένα θετικό τρόπο; (by the way, 135k views ένα βίντεο λίγων ημερών, την ώρα που 400 βίντεο στο επίσημο κανάλι της ΠΑΕ, έχουν 650k, κεράστε το παιδί ρακές, τέτοια τζάμπα διαφήμιση)

Εν κατακλείδι, γιατί νομίζω πως κούρασα (και δε σηκώνει το πορτοφόλι τις 2000 λέξεις).

- Το βασικό DNA του ΟΦΗ (99,5%) είναι η εξωτερίκευση των κρητικών αξιών και ιδανικών, η παραγωγή ταλέντων (είτε ντόπια, είτε από σκάουτινγκ), η ανάσταση καριερών Ελλήνων ποδοσφαιριστών, και μια απόδοση θεαματικού ποδοσφαίρου. Όλα τα υπόλοιπα, είναι trivial που λεν και στο χωριό μου.

- Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε, ότι μια ομάδα πρέπει να εκφράζει όλες τις απόψεις των οπαδών/φιλάθλων της. Ειδικά, όταν δεν συνάδουν με τις αρχικές αξίες της, που υπήρχαν πριν γεννηθούν οι τωρινοί οπαδοί/φίλαθλοι. DNA ΟΦΗ >>> DNA οποιουδήποτε οπαδού/φιλάθλου.

- Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι η (κάθε) ομάδα, που είναι υγιείς φυσικά, μας έχει ανάγκη, εμάς συγκεκριμένα. Έχει ανάγκη 10.000 ακολούθους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, δεν έχει σημασία αν είναι ο Τσατσάκης, ο Κανάκης, ο Μπελ, ο Μακρατζάκης. Δεν μπορούν αυτοί; Θα βρεθούν άλλοι.

- Ρίξτε μια ματιά γύρω σας, οι περισσότεροι ασχολείστε με στοίχημα, FIFA & pro, manager και fantasy leagues, last dance, Copa 90. Δεν μπορεί να είστε κολλημένοι στα «Τσακάλια» και στους «Χούλιγκαν». Εκτός κι αν στη ζωή σας, είστε της άποψης «ο Έλληνας δεν αλλάζει», «είμαστε Ανατολή, όχι Ευρώπη», «αυτά να τα κάνουν στους φλώρους Γάλλους, Γερμανούς» κτλ. Εκεί πάω πάσο. Αλλά τουλάχιστον, μην έχετε απαιτήσεις να μοιάσουμε έστω και στο δαχτυλάκι Ευρωπαϊκών συλλόγων.

- Θα το ξαναπώ, κι όποιος παρεξηγήσει, παρεξήγησε. Όποιος χαλιέται, απλά απέχει. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό από τα δευτερεύοντα πράγματα στη ζωή, για να σου βγαίνει ο καρκίνος. Χιλιάδες οπαδοί ιστορικών συλλόγων, απείχαν και συνέχισαν την κληρονομιά τους (AFC Wimbledon, FC United, SV Austria Salzburg, μερικά παραδείγματα). Αφού είναι τόσο μεγάλο το παράπονο από τη διοίκηση, η ομάδα έχει αποκλίνει τόσο πολύ από τα πιστεύω σας, και η αγάπη σας για την ομάδα και το άθλημα είναι τόσο μεγιστοτεράστια, υπάρχει κι αυτή η οδός. Χωρίς κροκοδείλια δάκρυα, ξέρεις ποιος είμαι εγώ και πόσα χιλιόμετρα έχω κάνει στις πορείες και αφαίρεσα καρκίνωμα από τη ζωή.

ΥΓ: Ξεκατινιάστε ελεύθερα, όσο περισσότερα σχόλια, τόσο περισσότερα λεφτά, σαν το YouTube ένα πράμα.

ΥΓ2: 1988 λέξεις, μάλλον δε θα ανέβουμε στην φορολογική κλίμακα.