Ο όρος "transition" είναι μάλλον της μόδας - στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και υποδηλώνει το πόσο επιτυχημένα μία ομάδα «μεταβαίνει» από την κατάσταση επίθεσης, στην κατάσταση άμυνας και το αντίθετο (αν τα λέω καλά...) και αποτελεί αυτή η διαδικασία καθοριστικότατο παράγοντα, για ένα επιτυχημένο αγωνιστικό πλάνο.
Ας μου επιτραπεί να δανειστώ τον συγκεκριμένο όρο, για να αναφερθώ στο μη αγωνιστικό transition του ποδοσφαιρικού ΟΦΗ. Το σημείο εκκίνησης για τη μετάβαση είναι ο περασμένος Νοέμβριος, οπότε και άλλαξε το διοικητικό καθεστώς και ανέλαβε στην ομάδα ο Μιχάλης Μπούσης, ένας άνθρωπος με οικονομικό εύρος και σωστή νοοτροπία και την οποία πλαισίωσε με ανθρώπους καταξιωμένους στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Ποια ήταν τα δεδομένα του σημείου εκκίνησης; Οικονομική ανασφάλεια, βραχυπρόθεσμο πλάνο επιβίωσης, περιορισμένες προοπτικές ανάπτυξης, απαξιωμένες υποδομές και εγκαταστάσεις, ανύπαρκτη οργανωτική δομή και εμπορική αξιοποίηση του σήματος και των περιουσιακών στοιχείων του συλλόγου.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε. Το σημείο μετάβασης τώρα, το «εκεί που θέλουμε να πάμε» δηλαδή, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα των ανθρώπων του ΟΦΗ, μέχρι στιγμής και εν ευθέτω χρόνω, είναι ένας ΟΦΗ οικονομικά αυτάρκης, που θα αποτελεί σημαντικό ποδοσφαιρικό μέγεθος στην Ελλάδα, θα ξαναγίνει αναγνωρίσιμη δύναμη στην Ευρώπη και θα επανέλθει στις διακρίσεις. Μια ομάδα που θα στηρίζεται στις οργανωμένες ακαδημίες της, στο εκτεταμένο σκάουτινγκ, στις έξυπνες ποδοσφαιρικές επενδύσεις, αλλά και στην εμπορική αξιοποίηση του brand name της, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια ήταν τα δεδομένα του σημείου εκκίνησης; Οικονομική ανασφάλεια, βραχυπρόθεσμο πλάνο επιβίωσης, περιορισμένες προοπτικές ανάπτυξης, απαξιωμένες υποδομές και εγκαταστάσεις, ανύπαρκτη οργανωτική δομή και εμπορική αξιοποίηση του σήματος και των περιουσιακών στοιχείων του συλλόγου.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε. Το σημείο μετάβασης τώρα, το «εκεί που θέλουμε να πάμε» δηλαδή, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα των ανθρώπων του ΟΦΗ, μέχρι στιγμής και εν ευθέτω χρόνω, είναι ένας ΟΦΗ οικονομικά αυτάρκης, που θα αποτελεί σημαντικό ποδοσφαιρικό μέγεθος στην Ελλάδα, θα ξαναγίνει αναγνωρίσιμη δύναμη στην Ευρώπη και θα επανέλθει στις διακρίσεις. Μια ομάδα που θα στηρίζεται στις οργανωμένες ακαδημίες της, στο εκτεταμένο σκάουτινγκ, στις έξυπνες ποδοσφαιρικές επενδύσεις, αλλά και στην εμπορική αξιοποίηση του brand name της, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ξέρουμε λοιπόν το που είμαστε και το πού θέλουμε να πάμε, αλλά μεταξύ των δύο καταστάσεων υπάρχει μια πολύ δύσκολη μεταβατική περίοδος. Εκεί θα πρέπει να βρεθούνε οι κατάλληλες ισορροπίες στο «πώς» τελικά θα φτάσουμε στον τελικό στόχο. Υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν την τεχνογνωσία, το πλάνο, και την υπομονή. Δείχνουν να πορεύονται στο δρόμο που έχουν χαράξει και να μην αποσπώνται από τους αντιπερισπασμούς που συμβαίνουν γύρω τους. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ο κόσμος της ομάδας, που ανυπομονεί να δει την επόμενη μέρα, που χρόνια περιμένει και δυσανασχετεί με κάθε διαφοροποίηση από το πλάνο, όχι όμως αυτό που έχει επικοινωνηθεί και που εφαρμόζεται, αλλά αυτό που έχουμε πλάσει, μάλλον, στο νου μας και στις, μεταξύ μας, καφενειακού περιεχομένου συζητήσεις.
Στην όλη αυτή μεταβατική διαδικασία, υπάρχουν κάποια πράγματα που όλες οι πλευρές οφείλουν να αξιολογήσουν, από όσα μας δίδαξε η Ιστορία της ομάδας. Είναι αξιοσημείωτο, ότι η δυναμική του κόσμου του ΟΦΗ αυξήθηκε όταν η ομάδα έπεσε στην Β΄ εθνική, μετά από τη λαϊκή απαίτηση για ανεξαρτησία. Μέχρι τότε, υπήρχαν αγωνιστικά επιτυχημένες χρονιές, χωρίς κόσμο στο γήπεδο. Από τότε που η ομάδα έγινε ανεξάρτητη, ο κόσμος έμαθε να είναι κοντά της και να συμμετέχει ενεργά, παρακινούμενος από την «υποχρέωση» που αισθανόταν, για τη δικαίωση του αγώνα που έκανε, για την ανεξαρτησία της ομάδας.
Δεν έχει συνηθίσει ο κόσμος του ΟΦΗ, να υπάρχει διοίκηση που βάζει τα χρήματά της και υπηρετεί το πλάνο της, με τεχνοκρατικά κριτήρια και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Στον ΟΦΗ έχουμε μάθει, δυστυχώς, να έχουμε λόγο όλοι, για όλα. Αυτό μάλλον δεν έχει δουλέψει ποτέ, πουθενά. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτούς που ξέρουν, να κάνουν την δουλειά τους όπως ξέρουν και ας κριθούν από τα αποτελέσματα των αποφάσεων τους, σε μακροπρόθεσμη όμως βάση.
Δεν έχει συνηθίσει ο κόσμος του ΟΦΗ, να υπάρχει διοίκηση που βάζει τα χρήματά της και υπηρετεί το πλάνο της, με τεχνοκρατικά κριτήρια και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Στον ΟΦΗ έχουμε μάθει, δυστυχώς, να έχουμε λόγο όλοι, για όλα. Αυτό μάλλον δεν έχει δουλέψει ποτέ, πουθενά. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτούς που ξέρουν, να κάνουν την δουλειά τους όπως ξέρουν και ας κριθούν από τα αποτελέσματα των αποφάσεων τους, σε μακροπρόθεσμη όμως βάση.
Υπάρχει όμως μία ιδιαιτερότητα στον ΟΦΗ. Θα πρέπει να καταλάβουνε οι άνθρωποι που κρατούν τα ηνία της ομάδας, ότι απευθύνονται σε ένα ιδιαίτερο κοινό, που αποδεδειγμένα έχει προτεραιοποιήσει άλλα κριτήρια, πάνω από τις αγωνιστικές επιτυχίες. Ένα κοινό που έχει δει περισσότερες πίκρες παρά χαρές, έχει πολλές φορές εξαπατηθεί, αλλά έχει σταθεί κοντά στην ομάδα, στα δύσκολα χρόνια και την έσπρωξε πίσω στην (όποια) επιφάνεια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Για το λόγο αυτό, θεωρεί ο κόσμος του ΟΦΗ ότι έχει μερίδιο σε ό,τι συμβαίνει στην ομάδα και ότι οφείλουν οι διοικήσεις να τον ακούνε και να λαμβάνουνε σοβαρά υπόψη το λόγο του. Κάτι σαν ένα άτυπο, άυλο μετοχικό κεφάλαιο, στο οποίο έχουμε όλοι μερτικό.
Αν καταφέρουν οι άνθρωποι στην διοίκηση του ΟΦΗ, να διαχειριστούν αυτήν την ιδιαιτερότητα, προς όφελος του συλλόγου, δείχνοντας ότι λαμβάνουνε υπόψη τον κόσμο στις αποφάσεις τους, τότε η μεταβατική διαδικασία θα γίνει ευκολότερη και τα οφέλη για την ομάδα θα είναι σημαντικά.
