Είμασταν λοιπόν μαζεμένοι στα κεντρικά γραφεία του oficrete.gr όλη η συντακτική ομάδα, (συγκεκριμένα στον 5ο όροφο στο γραφείο του Μακρατζάκη που είχε πάει διακοπές), είχαμε ανοίξει τα Jack Daniels μας, είχαμε πάρει και τα burgers μας και πανηγυρίζαμε την αλλαγή σελίδας στην ομάδα! Καλωσορίζαμε το δολάριο και λέγαμε ιστορίες από τα παλιά!
Μπουκάρει μέσα ξαφνικά ο αρχισυντάκτης μας κ. Ιωάννης Τσατσάκης και μας λέει «Ποτήρια και πηρούνια κάτω! Γράφουμε πρόχειρο διαγώνισμα. Θέλω σε 100 λέξεις ΤΟ ΠΟΛΥ! να μου γράψετε «Τι περιμένω από τη νέα εποχή στον ΟΦΗ», Κανάκη για σένα 300 προσπάθησε σε παρακαλώ να περιοριστείς» . Στρωθήκαμε όλοι να γράψουμε, εκτός τον Αργόσχολο που με τα πόδια πάνω στο μπιλιάρδο του γραφείου μασούλαγε ατάραχος ένα cheeseburger!
«Τι deadline έχουμε κύριε Αρχισυντάκτα» ρώτησαν κάποιοι πιο γενναίοι. «Μέχρι να γυρίζει από τις διακοπές ο Μακρατζάκης πρέπει να τα έχουμε ανεβάσει όλα! Άρα μη βγείτε από εδώ χωρίς κείμενο!»
Έπεσε απότομα ησυχία, ακουγόντουσαν μόνο τα πληκτρολόγια. Αλλά έβλεπες από πάνω μας να γεμίζει ο αέρας με συννεφάκια γεμάτα όνειρα και σκέψεις. Χωράνε σε 100 λέξεις; Θα χωρέσουν!
Τι περιμένω λοιπόν από τη νέα εποχή στον ΟΦΗ;
Περιμένω ήθος. Ανθρώπους με ήθος αλλά και κινήσεις με ήθος. Περιμένω ποδοσφαιρική υγεία. Υποδομές, ακαδημίες και κοινωνική παρουσία να είναι οι προτεραιότητες. Περιμένω να μείνει έξω από το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι κομπάρσος. Πρωταγωνιστής με το δικό του τρόπο (his way που λένε και στην Αμερική). Περιμένω πλάνο. Όχι υπερφίαλο και αχόρταγο. Με αρχή, μέση και τέλος.
Που θα κάνει την ομάδα αυτάρκη, αυτοδύναμη και ανεξάρτητη από οποιαδήποτε τσέπη. Περιμένω να δω στην ομάδα επαγγελματίες με όραμα και στρατηγική. Περιμένω να ζήσω για πρώτη φορά σαν οπαδός μία ομάδα με κανονικό ιδιοκτήτη. Περιμένω να ασχολούμαι πια μόνο με μπάλα!
Που θα κάνει την ομάδα αυτάρκη, αυτοδύναμη και ανεξάρτητη από οποιαδήποτε τσέπη. Περιμένω να δω στην ομάδα επαγγελματίες με όραμα και στρατηγική. Περιμένω να ζήσω για πρώτη φορά σαν οπαδός μία ομάδα με κανονικό ιδιοκτήτη. Περιμένω να ασχολούμαι πια μόνο με μπάλα!
(101 βγήκαν αλλά, θα το αφήσει να περάσει στο ντούκου, είναι large)
Y.Γ: Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να είναι μελό. Να μιλάει για τις παλιές ιστορίες, για τις στενοχώριες και τις πίκρες. Να μιλά για την εποχή που μία μειοψηφία άρχισε ένα αγώνα ετών κόντρα σε θηρία. Και τον κέρδισε. Αλλά από χαρά και αφέλειά τον ξανάχασε. Και τον έδωσε δεύτερη φορά, πιο ώριμη και δείχνει να τον κερδίζει ξανά. Ελπίζω μία και καλή πια! Όμως προτιμώ όπως σε όλες τις «μεγάλες» στιγμές (καλές και κακές) να πηγαίνω με χιούμορ. Είναι η καλύτερη παρέα!
Υ.Γ 2: Όταν μαζευτήκαμε ξανά εδώ στο oficrete.gr είμασταν αισιόδοξοι για άνοδο, αλλά πολύ προβληματισμένοι για τα υπόλοιπά. Δεν εθελοτυφλούσαμε, ξέραμε ότι η άνοδος αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Και στοχεύσαμε, ο καθένας με το στυλ και τον τρόπο του, να συμβάλλουμε να μη χαθεί και αυτή. Και να που ανοίγεται μπροστά μας κάτι νέο και μεγάλο.
Σήμερα όλοι οι Ομιλίτες είμαστε συγκινημένοι! Από «αύριο» θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ομάδα όπως έχουμε μάθει…
Σήμερα όλοι οι Ομιλίτες είμαστε συγκινημένοι! Από «αύριο» θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ομάδα όπως έχουμε μάθει…
Πάμε από εδώ και πέρα our way! OFI’s way!
