Το Σεπτέμβριο, σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου της νέας διοικητικής μας ομάδας και του νέου ιδιοκτήτη που κανείς νομίζω δε θα ξεχάσει ποτέ, είχαν ειπωθεί διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Κυρίως από το Μιχάλη Μπούση αλλά και το Γιάννη Σαμαρά. Ένα από αυτά ήταν η φράση του Γιάννη Σαμαρά ότι «από εδώ και πέρα θα μιλάμε για ποδόσφαιρο». Και εννοείται ότι αυτό θα ήταν το ιδανικό.
Ακολουθώντας λοιπόν το δόγμα Σαμαρά, αποφάσισα να κάτσω να μελετήσω τον Παύλο Κυριακίδη, για να δω αν «στα χαρτιά» υπάρχει κάτι που να τον κάνει όντως μαύρο πρόβατο και κεντρικό πρόβλημα που με το μάτι εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει.
Το έχω ξαναγράψει ότι στα μάτια μου ο Κυριακίδης είναι ένας παίκτης που παίζει για την ομάδα. Πολυθεσίτης και τακτικά προσηλωμένος. Τέτοιοι ποδοσφαιριστές συνήθως αρέσουν περισσότερο στον προπονητή παρά στην εξέδρα. Δεν είναι ντριπλέρ ούτε και γκολτζής. Δεν κάνει εντυπωσιακά τάκλιν και ακροβατικά ούτε και τσαμπουκάδες με τους αντιπάλους. Αυτά συνήθως εντυπωσιάζουν, το ξέρω καλά. Αλλά είναι πάντα στη θέση του. Κάνει με συνέπεια αυτό που του ζητά το πλάνο του προπονητή. Παίζει σε θέσεις που πιθανόν δεν τον «κολακεύουν» χωρίς γκρίνια. Θα ξεκινήσει μέσα δεξιά, θα ανέβει δεξί εξτρέμ και θα καταλήξει δεξί μπακ στο ίδιο ματς, γιατί αυτό είχε ανάγκη η ομάδα. Ναι, δεν είναι ο καλύτερος δεξιός μπακ. Ούτε το καλύτερο 8αρι. Ούτε και ο πιο απειλητικός εξτρέμ. Είναι όμως αξιοπρεπής και προσηλωμένος όπου κι αν παίξει. Κι αυτό είναι αρετή, ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Δεν ξέρω πραγματικά τι περίμεναν όλοι εκείνοι που τους εκνευρίζει και τον κράζουν όταν ήρθε το καλοκαίρι. Τους είπε κάποιος ότι ήρθε ο Ντάνι Αλβες ας πούμε που παίζει κι εκείνος τις ίδιες τρεις θέσεις με σχετική άνεση; Θεώρησαν ότι δόθηκαν τα πολλά λεφτά και άρα έρχεται ένα βαρύ όνομα; Ή είχαν δει τρελά πράγματα τα προηγούμενα χρόνια και φέτος νιώθουν ότι ο Κυριακίδης κοροϊδεύει;
Επειδή λοιπόν σε πολλούς δεν αρκεί να τους πεις ένα γενικό «είναι τακτικά σωστός και βοηθάει αθόρυβα» και δε μπορούν να καταλάβουν ότι δεν μπορείς να απαιτείς από έναν ποδοσφαιριστή συγκεκριμένων δυνατοτήτων (και κασέ βεβαίως) να κάνει ότι εσύ θες, ας κάνουμε μία σύντομη απόπειρα να το δούμε πιο ψυχρά, με αριθμούς και προϊστορία.
Στόχος μου δεν είναι να υπερασπιστώ τον Κυριακίδη. Στόχος μου είναι να δείξω ότι μερικές φορές η εξέδρα δεν τα ξέρει και όλα. Στόχος μου είναι επίσης να δείξω ότι θα πρέπει να έχουμε λογικές απαιτήσεις και να ξέρουμε τι μας γίνεται, πριν ανοίξουμε τον ασκό της αποδοκιμασίας. Και φυσικά συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη που έγραψε ότι είναι κρίμα αυτό που συμβαίνει με τις αποδοκιμασίες.
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο απλά. Ποια είναι η καριέρα του μέχρι σήμερα, στα 27 του; Παίζει 10η σαιζόν επαγγελματικά, αλλά μόλις 4η σε επίπεδο Σούπερλιγκ. Τα προηγούμενα 3 χρόνια τα πέρασε στον Ηρακλή (1,5 σαιζόν) και στη συνέχεια στον Ατρόμητο. Τα δύο πρώτα ήταν καλύτερα. Το επόμενο όχι και τόσο. Στον Ηρακλή έπαιξε 39 ματς και έβαλε 3 γκολ σε ενάμιση χρόνο, με Παπαδόπουλο. Χάρη στις καλές εμφανίσεις του και τα προβλήματα του Ηρακλή, βρέθηκε στον Ατρόμητο όπου δεν πήγε τόσο καλά. 19 ματς σε 1,5 χρόνο, χωρίς γκολ. Ακριβώς αυτό, ότι δεν κόλλησε στον Ατρόμητο ήταν και ο λόγος που μπορέσαμε το καλοκαίρι στην κατάσταση που βρισκόμασταν και με το μπάτζετ που διαθέταμε να τον πλησιάσουμε και να τον πάρουμε. Αν συνέχιζε στον Ατρόμητο ότι έκανε στον Ηρακλή, προφανώς δε θα υπήρχε περιθώριο.
Ξέραμε λοιπόν ότι παίρνουμε ένα ποδοσφαιριστή που στα 24-25 του έκανε το μπαμ, αλλά στη συνέχεια για κάποιο λόγο δεν το συνέχισε. Επομένως τον φέραμε ελπίζοντας ότι θα μπορέσει ο προπονητής που τον έβγαλε, να τον επαναφέρει στο ίδιο επίπεδο. Βασικό σημείο επίσης που μάλλον ξεχνάμε ότι ο Κυριακίδης πέρυσι έπαιξε 144 λεπτά όλο το χρόνο. Τον πήραμε λοιπόν εκτός αγωνιστικού ρυθμού με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τι συμβαίνει τελικά φέτος; Δεν είναι καλός ο Κυριακίδης; Δεν προσφέρει τα αναμενόμενα;
Έχει παίξει σε όλα τα ματς ουσιαστικά. 14 ματς, χωρίς γκολ. Αν δούμε συγκεντρωτικά τα στατιστικά του σε σχέση με τις προηγούμενες καλές του χρονιές, θα δούμε ότι είναι περίπου στα ίδια επίπεδα. Στις δύο καλές του σαιζόν λοιπόν έπαιξε 28 και 24 ματς και έβαλε ένα και δύο γκολ. Πιθανόν φέτος θα κάνει κάτι παρόμοιο. Επιπλέον είχε μία τελική ανά ματς χοντρικά, όπως και φέτος δηλαδή, ενώ αναλογικά τα γεμίσματα, τα κλεψίματα και οι επεμβάσεις κινούνται στους μέσους όρους του των δύο καλών σαιζόν. Εκεί που παρουσιάζει διαφορά είναι στα λάθη όπου τις καλές σαιζόν είχε 141 και 106 ενώ φέτος σε μισή σαιζόν έχει 47, θεωρητικά λοιπόν πάει για καλύτερη επίδοση. Και για να προλάβω αναλύσεις σχετικά με τα λάθη θα αναφέρω ενδεικτικά ότι παίκτες όπως ο Μπουζούκης, ο Μπίσεσβαρ, ο Μπερτόλιο, ο Καντά και ο Τσιλιανίδης που παίζουν περίπου στη θέση του και θεωρούνται ποιοτικότεροι έχουν από 65 έως 81. Απλά για να έχουμε μία αίσθηση. Δε βάζω στην εξίσωση δεξιά μπακ όπου τα λάθη γίνονται περισσότερα για να είμαι «αυστηρός» στη σύγκριση.
Ως προς τα κλεψίματα σημειώνω ότι έχει νούμερα αμυντικού χαφ (τόσα έχει κι ο Νάστος, ενώ 36 έχει ο Μάνσον του Ατρομήτου, που θεωρώ ως το καλύτερο αμυντικό χαφ εκτός των μεγάλων).
Πάμε κι ένα βήμα παρακάτω. Ποιο θεωρούμε ότι ήταν το πιο καλό και πειστικό μας παιχνίδι; Φαντάζομαι κατά γενική ομολογία το 3-1 με τον Παναθηναϊκό. Πώς το πήραμε εκείνο το ματς; Με τρομερή πίεση ψηλά που δεν άφησε τον αντίπαλο να ανασάνει. Το βασικό πρόβλημα ήταν αριστερά στην τριάδα του (Μαυρομάτης). Επίσης δεν μπόρεσε να κατεβάσει ποτέ τη μπάλα, όπως συνηθίζει κι όπου παίζουν καθοριστικά ρόλο οι μπακ (Γιόχανσον/Κουλιμπαλί έλειπαν, άρα πρακτικά μόνο ο Ινσούα αριστερά). Νομίζω ότι είναι φανερό ότι ο δεξιός εξτρέμ μας έκανε καλή δουλειά σε αυτό το ματς. Προφανώς και ναι, για τον Κυριακίδη μιλάμε, που στο ματς αυτό, επειδή ήμουν και στο γήπεδο, είχε να αντιμετωπίσει και πολύ έντονη μουρμούρα (παρά την νίκη και την καλή εικόνα). Ασφαλώς και δεν κρίνουμε από ένα ματς. Αλλά δυστυχώς είναι το μοναδικό ματς της σαιζόν που είδαμε τον ΟΦΗ για 90 λεπτά προσηλωμένο και όπως τον θέλουμε. Το δείγμα μας είναι αυτό και κάτι σκόρπια 25λεπτα και μισάωρα.
Βέβαια όπως γράφω και πιο πάνω, ο Κυριακίδης «αδικείται» από τον προπονητή του γιατί αναγκάζεται να αλλάζει διαρκώς θέσεις. Κι αυτό είναι πρόβλημα για να σταθεροποιήσει την απόδοσή του. Από την άλλη αυτή η ποικιλία είναι ευτύχημα για τον προπονητή. Φέτος έχει παίξει ήδη σε 5 διαφορετικές.
Έχω διαβάσει στα social media (αυτά τα άτιμα!) ότι πολλοί τον θεωρούν «βύσμα» του Παπαδόπουλου. Με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι ότι αν ήταν όντως βύσμα θα τον προστάτευε περισσότερο… Κι αν κρίνω από τα ματς που είχε πολλές λύσεις (πχ πρεμιέρα στην Ν. Σμύρνη), στον άξονα προτεραιότητα ήταν Μεγιάδο και Παπαστεριανός, στα μπακ έπαιξαν όλοι οι διαθέσιμοι ενώ με τον Νέιρα καλά εκεί βλέπαμε τον Πλατέλλα. Ο Κυριακίδης παίζει συνέχεια γιατί πολύ απλά δεν έχουμε και κάποιον καλύτερο διαθέσιμο στις θέσεις που μπορεί να βοηθήσει.
Δε ξέρω πόσοι θα κάτσετε να διαβάσετε 1000 λέξεις για τον Κυριακίδη. Υποθέτω λίγοι. Αλλά θεώρησα ότι αξίζει την προσπάθεια. Αφενός γιατί θεωρώ ότι αντικειμενικά αδικείται από την αντίδραση αυτή του κόσμου. Κι αφετέρου γιατί θέλω να μείνω πιστός στο δόγμα Σαμαρά. Να μιλάω για ποδόσφαιρο και να κρίνω με ποδοσφαιρική λογική τον κάθε Κυριακίδη.
Ας ξεκολλήσει λοιπόν η βελόνα και στο τέλος της σαιζόν θα κριθεί κι ο Κυριακίδης. Σε τελική ανάλυση, τον πήραμε ελπίζοντας ότι θα επανέλθει στο επίπεδο (το δικό του, όχι του Ντάνι Άλβες ε;) των σαιζόν 2015-2017, κοντά στον προπονητή που τον έβγαλε μπροστά. Ας του δώσουμε την ευκαιρία να το παλέψει ήρεμος. Μόνο κέρδος θα είναι και για εμάς αν τα καταφέρει.
Ακολουθώντας λοιπόν το δόγμα Σαμαρά, αποφάσισα να κάτσω να μελετήσω τον Παύλο Κυριακίδη, για να δω αν «στα χαρτιά» υπάρχει κάτι που να τον κάνει όντως μαύρο πρόβατο και κεντρικό πρόβλημα που με το μάτι εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει.
Το έχω ξαναγράψει ότι στα μάτια μου ο Κυριακίδης είναι ένας παίκτης που παίζει για την ομάδα. Πολυθεσίτης και τακτικά προσηλωμένος. Τέτοιοι ποδοσφαιριστές συνήθως αρέσουν περισσότερο στον προπονητή παρά στην εξέδρα. Δεν είναι ντριπλέρ ούτε και γκολτζής. Δεν κάνει εντυπωσιακά τάκλιν και ακροβατικά ούτε και τσαμπουκάδες με τους αντιπάλους. Αυτά συνήθως εντυπωσιάζουν, το ξέρω καλά. Αλλά είναι πάντα στη θέση του. Κάνει με συνέπεια αυτό που του ζητά το πλάνο του προπονητή. Παίζει σε θέσεις που πιθανόν δεν τον «κολακεύουν» χωρίς γκρίνια. Θα ξεκινήσει μέσα δεξιά, θα ανέβει δεξί εξτρέμ και θα καταλήξει δεξί μπακ στο ίδιο ματς, γιατί αυτό είχε ανάγκη η ομάδα. Ναι, δεν είναι ο καλύτερος δεξιός μπακ. Ούτε το καλύτερο 8αρι. Ούτε και ο πιο απειλητικός εξτρέμ. Είναι όμως αξιοπρεπής και προσηλωμένος όπου κι αν παίξει. Κι αυτό είναι αρετή, ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Δεν ξέρω πραγματικά τι περίμεναν όλοι εκείνοι που τους εκνευρίζει και τον κράζουν όταν ήρθε το καλοκαίρι. Τους είπε κάποιος ότι ήρθε ο Ντάνι Αλβες ας πούμε που παίζει κι εκείνος τις ίδιες τρεις θέσεις με σχετική άνεση; Θεώρησαν ότι δόθηκαν τα πολλά λεφτά και άρα έρχεται ένα βαρύ όνομα; Ή είχαν δει τρελά πράγματα τα προηγούμενα χρόνια και φέτος νιώθουν ότι ο Κυριακίδης κοροϊδεύει;
Επειδή λοιπόν σε πολλούς δεν αρκεί να τους πεις ένα γενικό «είναι τακτικά σωστός και βοηθάει αθόρυβα» και δε μπορούν να καταλάβουν ότι δεν μπορείς να απαιτείς από έναν ποδοσφαιριστή συγκεκριμένων δυνατοτήτων (και κασέ βεβαίως) να κάνει ότι εσύ θες, ας κάνουμε μία σύντομη απόπειρα να το δούμε πιο ψυχρά, με αριθμούς και προϊστορία.
Στόχος μου δεν είναι να υπερασπιστώ τον Κυριακίδη. Στόχος μου είναι να δείξω ότι μερικές φορές η εξέδρα δεν τα ξέρει και όλα. Στόχος μου είναι επίσης να δείξω ότι θα πρέπει να έχουμε λογικές απαιτήσεις και να ξέρουμε τι μας γίνεται, πριν ανοίξουμε τον ασκό της αποδοκιμασίας. Και φυσικά συμφωνώ απόλυτα με τον Γιάννη που έγραψε ότι είναι κρίμα αυτό που συμβαίνει με τις αποδοκιμασίες.
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο απλά. Ποια είναι η καριέρα του μέχρι σήμερα, στα 27 του; Παίζει 10η σαιζόν επαγγελματικά, αλλά μόλις 4η σε επίπεδο Σούπερλιγκ. Τα προηγούμενα 3 χρόνια τα πέρασε στον Ηρακλή (1,5 σαιζόν) και στη συνέχεια στον Ατρόμητο. Τα δύο πρώτα ήταν καλύτερα. Το επόμενο όχι και τόσο. Στον Ηρακλή έπαιξε 39 ματς και έβαλε 3 γκολ σε ενάμιση χρόνο, με Παπαδόπουλο. Χάρη στις καλές εμφανίσεις του και τα προβλήματα του Ηρακλή, βρέθηκε στον Ατρόμητο όπου δεν πήγε τόσο καλά. 19 ματς σε 1,5 χρόνο, χωρίς γκολ. Ακριβώς αυτό, ότι δεν κόλλησε στον Ατρόμητο ήταν και ο λόγος που μπορέσαμε το καλοκαίρι στην κατάσταση που βρισκόμασταν και με το μπάτζετ που διαθέταμε να τον πλησιάσουμε και να τον πάρουμε. Αν συνέχιζε στον Ατρόμητο ότι έκανε στον Ηρακλή, προφανώς δε θα υπήρχε περιθώριο.
Ξέραμε λοιπόν ότι παίρνουμε ένα ποδοσφαιριστή που στα 24-25 του έκανε το μπαμ, αλλά στη συνέχεια για κάποιο λόγο δεν το συνέχισε. Επομένως τον φέραμε ελπίζοντας ότι θα μπορέσει ο προπονητής που τον έβγαλε, να τον επαναφέρει στο ίδιο επίπεδο. Βασικό σημείο επίσης που μάλλον ξεχνάμε ότι ο Κυριακίδης πέρυσι έπαιξε 144 λεπτά όλο το χρόνο. Τον πήραμε λοιπόν εκτός αγωνιστικού ρυθμού με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τι συμβαίνει τελικά φέτος; Δεν είναι καλός ο Κυριακίδης; Δεν προσφέρει τα αναμενόμενα;
Έχει παίξει σε όλα τα ματς ουσιαστικά. 14 ματς, χωρίς γκολ. Αν δούμε συγκεντρωτικά τα στατιστικά του σε σχέση με τις προηγούμενες καλές του χρονιές, θα δούμε ότι είναι περίπου στα ίδια επίπεδα. Στις δύο καλές του σαιζόν λοιπόν έπαιξε 28 και 24 ματς και έβαλε ένα και δύο γκολ. Πιθανόν φέτος θα κάνει κάτι παρόμοιο. Επιπλέον είχε μία τελική ανά ματς χοντρικά, όπως και φέτος δηλαδή, ενώ αναλογικά τα γεμίσματα, τα κλεψίματα και οι επεμβάσεις κινούνται στους μέσους όρους του των δύο καλών σαιζόν. Εκεί που παρουσιάζει διαφορά είναι στα λάθη όπου τις καλές σαιζόν είχε 141 και 106 ενώ φέτος σε μισή σαιζόν έχει 47, θεωρητικά λοιπόν πάει για καλύτερη επίδοση. Και για να προλάβω αναλύσεις σχετικά με τα λάθη θα αναφέρω ενδεικτικά ότι παίκτες όπως ο Μπουζούκης, ο Μπίσεσβαρ, ο Μπερτόλιο, ο Καντά και ο Τσιλιανίδης που παίζουν περίπου στη θέση του και θεωρούνται ποιοτικότεροι έχουν από 65 έως 81. Απλά για να έχουμε μία αίσθηση. Δε βάζω στην εξίσωση δεξιά μπακ όπου τα λάθη γίνονται περισσότερα για να είμαι «αυστηρός» στη σύγκριση.
Ως προς τα κλεψίματα σημειώνω ότι έχει νούμερα αμυντικού χαφ (τόσα έχει κι ο Νάστος, ενώ 36 έχει ο Μάνσον του Ατρομήτου, που θεωρώ ως το καλύτερο αμυντικό χαφ εκτός των μεγάλων).
Πάμε κι ένα βήμα παρακάτω. Ποιο θεωρούμε ότι ήταν το πιο καλό και πειστικό μας παιχνίδι; Φαντάζομαι κατά γενική ομολογία το 3-1 με τον Παναθηναϊκό. Πώς το πήραμε εκείνο το ματς; Με τρομερή πίεση ψηλά που δεν άφησε τον αντίπαλο να ανασάνει. Το βασικό πρόβλημα ήταν αριστερά στην τριάδα του (Μαυρομάτης). Επίσης δεν μπόρεσε να κατεβάσει ποτέ τη μπάλα, όπως συνηθίζει κι όπου παίζουν καθοριστικά ρόλο οι μπακ (Γιόχανσον/Κουλιμπαλί έλειπαν, άρα πρακτικά μόνο ο Ινσούα αριστερά). Νομίζω ότι είναι φανερό ότι ο δεξιός εξτρέμ μας έκανε καλή δουλειά σε αυτό το ματς. Προφανώς και ναι, για τον Κυριακίδη μιλάμε, που στο ματς αυτό, επειδή ήμουν και στο γήπεδο, είχε να αντιμετωπίσει και πολύ έντονη μουρμούρα (παρά την νίκη και την καλή εικόνα). Ασφαλώς και δεν κρίνουμε από ένα ματς. Αλλά δυστυχώς είναι το μοναδικό ματς της σαιζόν που είδαμε τον ΟΦΗ για 90 λεπτά προσηλωμένο και όπως τον θέλουμε. Το δείγμα μας είναι αυτό και κάτι σκόρπια 25λεπτα και μισάωρα.
Βέβαια όπως γράφω και πιο πάνω, ο Κυριακίδης «αδικείται» από τον προπονητή του γιατί αναγκάζεται να αλλάζει διαρκώς θέσεις. Κι αυτό είναι πρόβλημα για να σταθεροποιήσει την απόδοσή του. Από την άλλη αυτή η ποικιλία είναι ευτύχημα για τον προπονητή. Φέτος έχει παίξει ήδη σε 5 διαφορετικές.
Έχω διαβάσει στα social media (αυτά τα άτιμα!) ότι πολλοί τον θεωρούν «βύσμα» του Παπαδόπουλου. Με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι ότι αν ήταν όντως βύσμα θα τον προστάτευε περισσότερο… Κι αν κρίνω από τα ματς που είχε πολλές λύσεις (πχ πρεμιέρα στην Ν. Σμύρνη), στον άξονα προτεραιότητα ήταν Μεγιάδο και Παπαστεριανός, στα μπακ έπαιξαν όλοι οι διαθέσιμοι ενώ με τον Νέιρα καλά εκεί βλέπαμε τον Πλατέλλα. Ο Κυριακίδης παίζει συνέχεια γιατί πολύ απλά δεν έχουμε και κάποιον καλύτερο διαθέσιμο στις θέσεις που μπορεί να βοηθήσει.
Δε ξέρω πόσοι θα κάτσετε να διαβάσετε 1000 λέξεις για τον Κυριακίδη. Υποθέτω λίγοι. Αλλά θεώρησα ότι αξίζει την προσπάθεια. Αφενός γιατί θεωρώ ότι αντικειμενικά αδικείται από την αντίδραση αυτή του κόσμου. Κι αφετέρου γιατί θέλω να μείνω πιστός στο δόγμα Σαμαρά. Να μιλάω για ποδόσφαιρο και να κρίνω με ποδοσφαιρική λογική τον κάθε Κυριακίδη.
Ας ξεκολλήσει λοιπόν η βελόνα και στο τέλος της σαιζόν θα κριθεί κι ο Κυριακίδης. Σε τελική ανάλυση, τον πήραμε ελπίζοντας ότι θα επανέλθει στο επίπεδο (το δικό του, όχι του Ντάνι Άλβες ε;) των σαιζόν 2015-2017, κοντά στον προπονητή που τον έβγαλε μπροστά. Ας του δώσουμε την ευκαιρία να το παλέψει ήρεμος. Μόνο κέρδος θα είναι και για εμάς αν τα καταφέρει.
