Ανακοίνωσε σήμερα η ΠΑΕ ΟΦΗ, μετά Βαΐων και κλάδων, ότι πέτυχε (!) και μάλιστα με πρωτοβουλία του προέδρου της, να υπάρχει παιδικό εισιτήριο στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Και το τιμολογεί στα 10 ευρώ για παιδιά έως 12 ετών.
Και σκέφτεσαι και λες, είναι τελείως αλλού οι άνθρωποι; Είχαν αναφέρει σε συνέντευξη τύπου ότι θα υπήρχαν παιδικά εισιτήρια με 1-2 ευρώ. Πώς βρέθηκαν στα 10 ευρώ ξαφνικά;
Γνωρίζουν ότι αν έχεις πχ 2 παιδιά θα χρειαστεί Σεπτέμβρη μήνα (παραδοσιακός μήνας εξόδων για τους γονείς) να σκάσεις 20+ το δικό σου, άρα μίνιμουμ 35 ευρώ; Και πως προέκυψε το έως 12 ετών;
Δηλαδή το ελληνικό γήπεδο είναι ασφαλές και νορμάλ για ένα παιδί στα 14 πχ; Επιπλέον γνωρίζουν ότι οι παροχές που προσφέρουν στα παιδιά και τους γονείς είναι μηδαμινές; Αν θέλει ένα παιδί τουαλέτα, ας πούμε, έχουν δει τι επιλογές του δίνουν; (Το θέμα της υγιεινής στο γήπεδο είναι μια ακόμα πονεμένη ιστορία, που καλό είναι να τη δουν οι νέοι, όσο το δυνατο πιο άμεσα)
Είναι καθαρά θέμα οράματος και κουλτούρας. Αν θες να κάνεις μία αρπαχτή, βάζεις 10αρικο τα παιδιά, ελπίζεις ότι θα έρθουν τα πιο αρρωστάκια και θα βγάλεις κάτι. Αν θες να κάνεις κάτι σοβαρό και μακροπρόθεσμο, κάνεις άλλα πράγματα.
Δίνεις μία συμβολική τιμή, 1-2 ευρώ, τυράκι για να έρθουν, να μπουν μέσα στο γήπεδο και να ζήσουν την ατμόσφαιρα, ειδικά ενός ματς όπως αυτού που έρχεται, με καλό αντίπαλο και κόσμο και από τις δύο ομάδες. Τα βάζεις μέσα λοιπόν και προσπαθείς να τα ψήσεις να γίνουν ΟΦΗ και να γίνουν και Ομιλίτες του γηπέδου και όχι της τηλεόρασης.
Υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορείς να κάνεις. Οικογενειακό διαρκείας, νεανικό/μαθητικό διαρκείας, για τα πιο μεγάλα παιδιά που βαριούνται να μπουν γήπεδο με το μπαμπά (ή ο μπαμπάς βαριέται να τα πάει), παιδική εξέδρα με παιδιά 14-18 ετών που μπορούν να είναι ασφαλή και μόνα τους, ξεχωριστό παιδικό match program (καλά αφού κάνεις για ενήλικες πρώτα) με ειδικό περιεχόμενο (και πιθανόν άλλους χορηγούς, άρα κι άλλα έσοδα). Σίγουρα όμως ΔΕΝ μπορείς να κάνεις αρπαχτές, ειδικά σε ότι αφορά τα παιδιά και τους μελλοντικούς σου οπαδούς.
Δε γίνεται να επιλέγεις να κάνεις μία αρπαχτή των 5-6.000, αντί να επιδιώκεις να αποκτήσεις «πελάτες» για 60 χρόνια. Βάλε τα μέσα με 2 ευρώ και πίστεψέ με θα βγάλεις τα λεφτά σου από 100 διαφορετικές πλευρές (φανέλες, κυλικείο, χορηγοί, εκδηλώσεις, social media και πολλά ακόμα).
Κάθε χρόνο εκατομμύρια εταιρείες ανά τον κόσμο, ξοδεύουν δις προκειμένου να έχουν πελάτες με συναισθηματικό δέσιμο με το brand τους. Ξοδεύουν δε και άλλα τόσα για να ψήσουν τα λεγόμενα «νεανικά» κοινά.
Και εσύ, έχεις στο πιάτο σου και το συναισθηματικό δέσιμο των πελατών σου (και την «αρρώστιά» τους να δουν και τα παιδιά τους να τους ακολουθούν), έχεις στο πιάτο σου το νεανικό κοινό έτοιμο να αρχίσει να καταναλώνει δικό σου περιεχόμενο και προϊόντα, αλλά και να αποτελέσει το μελλοντικό πελατολόγιό σου και κάνεις αρπαχτές και μάλιστα χοντροκομμένες;
Υ.Γ: Και άντε και κάνεις τις αρπαχτές. Είναι δυνατόν να τις πλασάρεις ως επιτυχίες και να λιβανίζεις τον εαυτό σου, ευλογώντας σε 2η σερί ανακοίνωση για θέμα εισιτηρίων τα γένια σου, ενώ είναι προφανές ότι έχεις πρόβλημα και με την είσοδο και με το παιδικό;
