Σχεδόν ένα μήνα είχαμε να δούμε μπάλα και ΟΦΗ και το περιμέναμε όλοι με πολύ ενδιαφέρον. Πρώτη φορά είχαμε και τρεις νέους στην αποστολή και το ενδιαφέρον μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Παίζαμε και με το συμπολίτη. Υπήρχαν πολλά στοιχεία που έκαναν το χθεσινό ματς πιο σημαντικό από ένα ματς κυπέλλου, ανάμεσα σε δύο ομάδες διαφορετικών κατηγοριών. Έτσι, όπως είναι προφανές, σήκωσε και μεγάλη συζήτηση το αποτέλεσμα και κυρίως η εικόνα του ΟΦΗ στο Παγκρήτιο.
Ας πάμε με λογική και ψυχραιμία όμως να το αναλύσουμε, έχοντας αφήσει την πίεση και την απογοήτευση να ξεθυμάνουν λίγο. Δεν είμαστε η μόνη ομάδα που χθες δείξαμε κακή εικόνα. Την ίδια μέρα με μας, ο ΠΑΟΚ έχασε στην Πάτρα, εμφανίζοντας μία εικόνα πολύ διαφορετική σε σχέση με το 2018. Ο Ολυμπιακός γκέλαρε στην Ξάνθη - εμφανίζοντας το γνωστό πρόβλημα στο γκολ. Η Ξάνθη πάλι, ούτε και το 2019 εμφανίστηκε πειστική, παρότι πήρε το 0-0. Επομένως, το αποτέλεσμα δεν είναι το πρόβλημα. Η εικόνα μας είναι.
Ας μην ξεχνάμε ότι η διακοπή ήταν πολύ μεγάλη για τις ομάδες της Super League (σε αντίθεση με αυτές τις Football League που έπαιξαν). Οι ομάδες με την επιστροφή τους είναι βέβαιο ότι θα εμφανιστούν πολύ διαφορετικές και σίγουρα όχι στην κατάσταση που τις αφήσαμε. Αυτό θεωρητικά είναι κακό νέο για ομάδες που είχαν ρυθμό, όπως πχ ο Ατρόμητος, ο ΠΑΟΚ και η Τρίπολη. Θεωρητικά πάντα θα μπορούσε να είναι καλό νέο για ομάδες που δεν είχαν βρει ποτέ ρυθμό, όπως ο ΟΦΗ. Προς το παρόν, το πρώτο δείγμα ήταν αρνητικό πάντως, δε μοιάζει να έχει γίνει κάποια επαναφορά.
Θα μου πεις 1-1 ήρθε, ρεβάνς στο γήπεδό του έχει ο ΟΦΗ, γιατί κόλλησε έτσι η βελόνα; Γιατί τόση γκρίνια τη στιγμή που η ομάδα έχει ήδη κάνει 4 κινήσεις και πάει σε ματς - τελικό με τον Πανιώνιο; Γιατί πολύ απλά, στο ποδαρικό του 2019 είδαμε μία ακόμα επανάληψη του ίδιου έργου του τελευταίου τετραμήνου του 2018. Και είναι ένα σήριαλ που απογοητεύει. Σε αποθαρρύνει η εικόνα, όσο κι αν ξέρεις ότι πια η ομάδα είναι σε νέα εποχή, όσο κι αν εμπιστεύεσαι τη νέα διοίκηση, όσο κι αν βλέπεις ότι συνεχώς κάνουν πράγματα για να αλλάξει η ομάδα επίπεδο.
Έχω γράψει και δεν το αλλάζω ότι έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους μας. Και συμφωνώ απόλυτα ότι θέλει χρόνο και είναι ένας δρόμος μακρύς το να αλλάξει η συνολική νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης. Έτσι είναι.
Αλλά αυτό το στόρυ με τις «μισές» εμφανίσεις, τις άχρωμες και soft παρουσίες και την εικόνα παράδοσης που βγάζει η ομάδα όσο κυλάνε τα ματς της, δεν μπορεί να μείνει έτσι. Προσβάλει την ομάδα και τους ίδιους τους ανθρώπους της, που κάθε άλλο παρά άχρωμοι και αδιάφοροι είναι αυτό το τρίμηνο. Δουλεύουν ατελείωτες ώρες για την ομάδα και αυτό που βγαίνει στο γήπεδο δεν αξίζει ούτε και σε αυτούς.
Έχει έρθει η ώρα και μέσα στο γήπεδο να βγει ο αέρας της ανανέωσης που όλοι νιώθουμε στα υπόλοιπα θέματα. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτή είναι και η βιτρίνα μας. Είναι πρώτα από όλα θέμα σεβασμού προς τον κόσμο και τη νέα διοίκηση, αλλά και θέμα αυτοσεβασμού.
Το χθεσινό ματς έχει νόημα να αναλυθεί μόνο ως σύνοψη του τι κάναμε μέχρι σήμερα, συνολικά στη σαιζόν. Κατά κάποιο τρόπο ήρθε να μας θυμίσει από πού ξεκινάμε. Έχουμε και λέμε:
- Η συνολική αμυντική λειτουργία της είναι κακή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται στο transition, στο κέντρο άμυνας ψηλά και τα στημένα. Να το πούμε πιο απλά, όσο η τριπλέτα πίσω από το φορ, αδιαφορεί για το αμυντικό κομμάτι, τόσο η ομάδα θα ζορίζεται. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι ο Ντίνας, ο Κοροβέσης, ο Πλατέλλας, ο Σασσί ή ο Φίγκο. Πρέπει να βοηθάνε. Στα ματς που έγινε αυτό συστηματικά (Ολυμπιακός, ΠΑΟ), είδαμε αποτελέσματα. Και για να λέμε και πράγματα που στους πολλούς ίσως δεν αρέσουν, οι πιο συνεπείς σε αυτό το κομμάτι είναι ο Κυριακίδης (μακράν) και ο Κουτσιανικούλης (ενίοτε όμως, όχι για 90λεπτο). Για το κέντρο της άμυνας ψηλά, επίσης είναι μία ιστορία πικρή. Ίδια φτηνά γκολ σε φάσεις απλές. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έφταιγε ο Κομεσίδης που έφαγε όλο το κράξιμο. Δυστυχώς, ο Μιχόγεβιτς δεν ανταποκρίνεται. Χρειαζόμαστε στόπερ υψηλού επιπέδου, καλύτερο από Ποτουρίδη και Παπάζογλου. Όσο για τα στημένα, είχαμε δει μία βελτίωση και αισιοδοξώ ότι με τα δύο νέα μπακ και με μία καλή προσθήκη στόπερ, θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη. Με την ευκαιρία, ας πούμε ότι οι δύο νέοι μας μπακ θα βοηθήσουν. Το Γιαννούλη τον ξέραμε, ο Μπράουν χθες μας άφησε περιθώρια αισιοδοξίας και μαθαίνοντας καλύτερα την ομάδα, θα βοηθήσει περισσότερο.
- Υπάρχει σοβαρή γύμνια στον άξονα. Δε ξέρω πόσο καλός θα βγει ο Ναμπί που μόλις ήρθε, αλλά υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ο Νάστος είναι εξαιρετικά φιλότιμος, αλλά ως εκεί. Κατά τα άλλα, έχουμε πολλούς παίκτες που «μπορούν να παίξουν εκεί», αλλά ουσιαστικά μόνο οι δύο είναι στο επίπεδο της Super League. Ο Μεγιάδο και ο Νέιρα. Και οι δύο όμως έχουν σοβαρό θέμα τραυματισμών και πρέπει να ξεκαθαριστεί αν και πώς λύνεται αυτό ή αν θα πρέπει να αντικατασταθούν από αντίστοιχου επιπέδου, αλλά λιγότερο «εύθραυστους» κεντρικούς χαφ. Δυστυχώς, στο ματς με τον Πανιώνιο θα πάμε χωρίς αυτούς και χωρίς τις μεταγραφές που αναμένουμε. Πολύ κακό νέο...
- Δεν έχουμε φορ. Ο Αραβίδης είναι σε ειδική άδεια, αλλά ούτως ή άλλως δεν ανταποκρίθηκε ποτέ. Ο Βουό είναι ένας φιλότιμος και δουλευταράς μεν ποδοσφαιριστής, αλλά λειτουργεί περισσότερο σαν ένας «φουνταριστός αμυντικός χαφ». Πρόκειται για πατέντα ασφαλώς και πρέπει να μας αναγνωριστεί ότι δημιουργούμε μία νέα θέση στο ποδόσφαιρο. Αλλά έτσι γκολ δε βάζεις. Ούτε και βοηθάς την ομάδα να κάνει παιχνίδι. Τακτικά ο Βουό έχει θέματα (στις τοποθετήσεις του για παράδειγμα), αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν τελειώνει φάσεις. Βέβαια δε φταίει μόνο αυτός, αλλά γενικά δεν το τολμά κιόλας. Τον Πέρσον δεν μπορώ να τον κρίνω, είδα μόνο ότι βάζει σωστά το σώμα του στις καμινάδες, που 3-4 φορές κλήθηκε να μαζέψει στο Παγκρήτιο.
- Είμαστε ομάδα αργή. Έως νωχελική. Όχι μόνο στην ταχύτητα στα πόδια, αλλά και στο μυαλό. Κι αυτό είναι επίσης σοβαρό θέμα, που διορθώνεται μόνο με τις μεταγραφές
- Έχουμε τρομερό έλλειμμα προσωπικότητας και νοοτροπίας. Εδώ και τέσσερις μήνες αναζητούμε το τσαγανό και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται. Ακόμα και το μυαλό και την πονηριά. Σποραδικά βλέπουμε λίγο πάθος, αλλά χωρίς την σωστή αναλογία με εξυπνάδα στο παιχνίδι. Δε γίνεται έτσι να πάμε μακριά. Χρειάζεται σε κάθε ματς να υπάρχει και πάθος και μυαλό. Για 95 λεπτά. Το καταφέραμε μόνο με τον Παναθηναϊκό για 80 λεπτά (είχαμε ένα νεκρό 15λεπτο στο πρώτο ημίχρονο) και είδαμε όλοι το αποτέλεσμα, αλλά και το πώς άλλαξε το κλίμα στον κόσμο.
Είναι πολλά ακόμα τα επιμέρους θέματα που χρειαζόμαστε δουλειά, αλλά αυτά είναι νομίζω τα πρώτης προτεραιότητας. Δε θα μπω στη διαδικασία να κάνω υποδείξεις. Ελπίζω ότι η ομάδα που χειρίζεται τα μεταγραφικά θα το αξιολογήσει και το ματς με τον Εργοτέλη, για να βοηθηθεί στο τι παίκτες θα φέρει από εδώ και πέρα, αλλά και ποιους θα αποφασίσει να αποδεσμεύσει (μαζεύτηκαν ήδη κοντά στους 30). Το μόνο βέβαιο είναι ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν υπάρχει.
ΥΓ: Βλέπω ένα μένος για τον Κυριακίδη και μία απαξίωση για τον Κουτσιανικούλη από μεγάλο μέρος του κόσμου. Θέλω να τους πω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ντρίπλες και κόλπα (όχι ότι τα βλέπουν κι από άλλους, αλλά τέλοσπάντων), ούτε και μόνο τάκλιν «ηρωϊκά». Είναι και τακτική, προσήλωση στο πλάνο και συνεργασία. Και κάποιοι παίκτες βοηθούν σε αυτά πολύ τον προπονητή. Κι ας μη φαίνεται πάντα στους απέξω.
ΥΓ2: Δε θα στοχοποιήσω ονομάζοντας παίκτες, αλλά η νοοτροπία κάποιων και η επαναλαμβανόμενη προσήλωσή τους στο να κάνουν το κομμάτι τους, αφήνοντας την ομάδα σε δεύτερη μοίρα, έχει κουράσει.
ΥΓ3: Με τον Πανιώνιο είναι τελικός. Ας πατήσουμε ένα pause στη γκρίνια και ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους 11(+3) που θα μπουν να παίξουν. Όποιοι και να είναι. Εδώ που φτάσαμε, οι τρεις βαθμοί είναι το μόνο που μας ενδιαφέρει. Από Δευτέρα ξαναμιλάμε για ξεσκαρτάρισμα.
ΥΓ4: Δεν έχω κάτι άλλο, το έβαλα για να φτάσουμε στο 4 και να ανταγωνιστώ το Μακρατζάκη!
Ας πάμε με λογική και ψυχραιμία όμως να το αναλύσουμε, έχοντας αφήσει την πίεση και την απογοήτευση να ξεθυμάνουν λίγο. Δεν είμαστε η μόνη ομάδα που χθες δείξαμε κακή εικόνα. Την ίδια μέρα με μας, ο ΠΑΟΚ έχασε στην Πάτρα, εμφανίζοντας μία εικόνα πολύ διαφορετική σε σχέση με το 2018. Ο Ολυμπιακός γκέλαρε στην Ξάνθη - εμφανίζοντας το γνωστό πρόβλημα στο γκολ. Η Ξάνθη πάλι, ούτε και το 2019 εμφανίστηκε πειστική, παρότι πήρε το 0-0. Επομένως, το αποτέλεσμα δεν είναι το πρόβλημα. Η εικόνα μας είναι.
Ας μην ξεχνάμε ότι η διακοπή ήταν πολύ μεγάλη για τις ομάδες της Super League (σε αντίθεση με αυτές τις Football League που έπαιξαν). Οι ομάδες με την επιστροφή τους είναι βέβαιο ότι θα εμφανιστούν πολύ διαφορετικές και σίγουρα όχι στην κατάσταση που τις αφήσαμε. Αυτό θεωρητικά είναι κακό νέο για ομάδες που είχαν ρυθμό, όπως πχ ο Ατρόμητος, ο ΠΑΟΚ και η Τρίπολη. Θεωρητικά πάντα θα μπορούσε να είναι καλό νέο για ομάδες που δεν είχαν βρει ποτέ ρυθμό, όπως ο ΟΦΗ. Προς το παρόν, το πρώτο δείγμα ήταν αρνητικό πάντως, δε μοιάζει να έχει γίνει κάποια επαναφορά.
Θα μου πεις 1-1 ήρθε, ρεβάνς στο γήπεδό του έχει ο ΟΦΗ, γιατί κόλλησε έτσι η βελόνα; Γιατί τόση γκρίνια τη στιγμή που η ομάδα έχει ήδη κάνει 4 κινήσεις και πάει σε ματς - τελικό με τον Πανιώνιο; Γιατί πολύ απλά, στο ποδαρικό του 2019 είδαμε μία ακόμα επανάληψη του ίδιου έργου του τελευταίου τετραμήνου του 2018. Και είναι ένα σήριαλ που απογοητεύει. Σε αποθαρρύνει η εικόνα, όσο κι αν ξέρεις ότι πια η ομάδα είναι σε νέα εποχή, όσο κι αν εμπιστεύεσαι τη νέα διοίκηση, όσο κι αν βλέπεις ότι συνεχώς κάνουν πράγματα για να αλλάξει η ομάδα επίπεδο.
Έχω γράψει και δεν το αλλάζω ότι έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους μας. Και συμφωνώ απόλυτα ότι θέλει χρόνο και είναι ένας δρόμος μακρύς το να αλλάξει η συνολική νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης. Έτσι είναι.
Αλλά αυτό το στόρυ με τις «μισές» εμφανίσεις, τις άχρωμες και soft παρουσίες και την εικόνα παράδοσης που βγάζει η ομάδα όσο κυλάνε τα ματς της, δεν μπορεί να μείνει έτσι. Προσβάλει την ομάδα και τους ίδιους τους ανθρώπους της, που κάθε άλλο παρά άχρωμοι και αδιάφοροι είναι αυτό το τρίμηνο. Δουλεύουν ατελείωτες ώρες για την ομάδα και αυτό που βγαίνει στο γήπεδο δεν αξίζει ούτε και σε αυτούς.
Έχει έρθει η ώρα και μέσα στο γήπεδο να βγει ο αέρας της ανανέωσης που όλοι νιώθουμε στα υπόλοιπα θέματα. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτή είναι και η βιτρίνα μας. Είναι πρώτα από όλα θέμα σεβασμού προς τον κόσμο και τη νέα διοίκηση, αλλά και θέμα αυτοσεβασμού.
Το χθεσινό ματς έχει νόημα να αναλυθεί μόνο ως σύνοψη του τι κάναμε μέχρι σήμερα, συνολικά στη σαιζόν. Κατά κάποιο τρόπο ήρθε να μας θυμίσει από πού ξεκινάμε. Έχουμε και λέμε:
- Η συνολική αμυντική λειτουργία της είναι κακή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται στο transition, στο κέντρο άμυνας ψηλά και τα στημένα. Να το πούμε πιο απλά, όσο η τριπλέτα πίσω από το φορ, αδιαφορεί για το αμυντικό κομμάτι, τόσο η ομάδα θα ζορίζεται. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι ο Ντίνας, ο Κοροβέσης, ο Πλατέλλας, ο Σασσί ή ο Φίγκο. Πρέπει να βοηθάνε. Στα ματς που έγινε αυτό συστηματικά (Ολυμπιακός, ΠΑΟ), είδαμε αποτελέσματα. Και για να λέμε και πράγματα που στους πολλούς ίσως δεν αρέσουν, οι πιο συνεπείς σε αυτό το κομμάτι είναι ο Κυριακίδης (μακράν) και ο Κουτσιανικούλης (ενίοτε όμως, όχι για 90λεπτο). Για το κέντρο της άμυνας ψηλά, επίσης είναι μία ιστορία πικρή. Ίδια φτηνά γκολ σε φάσεις απλές. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έφταιγε ο Κομεσίδης που έφαγε όλο το κράξιμο. Δυστυχώς, ο Μιχόγεβιτς δεν ανταποκρίνεται. Χρειαζόμαστε στόπερ υψηλού επιπέδου, καλύτερο από Ποτουρίδη και Παπάζογλου. Όσο για τα στημένα, είχαμε δει μία βελτίωση και αισιοδοξώ ότι με τα δύο νέα μπακ και με μία καλή προσθήκη στόπερ, θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη. Με την ευκαιρία, ας πούμε ότι οι δύο νέοι μας μπακ θα βοηθήσουν. Το Γιαννούλη τον ξέραμε, ο Μπράουν χθες μας άφησε περιθώρια αισιοδοξίας και μαθαίνοντας καλύτερα την ομάδα, θα βοηθήσει περισσότερο.
- Υπάρχει σοβαρή γύμνια στον άξονα. Δε ξέρω πόσο καλός θα βγει ο Ναμπί που μόλις ήρθε, αλλά υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ο Νάστος είναι εξαιρετικά φιλότιμος, αλλά ως εκεί. Κατά τα άλλα, έχουμε πολλούς παίκτες που «μπορούν να παίξουν εκεί», αλλά ουσιαστικά μόνο οι δύο είναι στο επίπεδο της Super League. Ο Μεγιάδο και ο Νέιρα. Και οι δύο όμως έχουν σοβαρό θέμα τραυματισμών και πρέπει να ξεκαθαριστεί αν και πώς λύνεται αυτό ή αν θα πρέπει να αντικατασταθούν από αντίστοιχου επιπέδου, αλλά λιγότερο «εύθραυστους» κεντρικούς χαφ. Δυστυχώς, στο ματς με τον Πανιώνιο θα πάμε χωρίς αυτούς και χωρίς τις μεταγραφές που αναμένουμε. Πολύ κακό νέο...
- Δεν έχουμε φορ. Ο Αραβίδης είναι σε ειδική άδεια, αλλά ούτως ή άλλως δεν ανταποκρίθηκε ποτέ. Ο Βουό είναι ένας φιλότιμος και δουλευταράς μεν ποδοσφαιριστής, αλλά λειτουργεί περισσότερο σαν ένας «φουνταριστός αμυντικός χαφ». Πρόκειται για πατέντα ασφαλώς και πρέπει να μας αναγνωριστεί ότι δημιουργούμε μία νέα θέση στο ποδόσφαιρο. Αλλά έτσι γκολ δε βάζεις. Ούτε και βοηθάς την ομάδα να κάνει παιχνίδι. Τακτικά ο Βουό έχει θέματα (στις τοποθετήσεις του για παράδειγμα), αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν τελειώνει φάσεις. Βέβαια δε φταίει μόνο αυτός, αλλά γενικά δεν το τολμά κιόλας. Τον Πέρσον δεν μπορώ να τον κρίνω, είδα μόνο ότι βάζει σωστά το σώμα του στις καμινάδες, που 3-4 φορές κλήθηκε να μαζέψει στο Παγκρήτιο.
- Είμαστε ομάδα αργή. Έως νωχελική. Όχι μόνο στην ταχύτητα στα πόδια, αλλά και στο μυαλό. Κι αυτό είναι επίσης σοβαρό θέμα, που διορθώνεται μόνο με τις μεταγραφές
- Έχουμε τρομερό έλλειμμα προσωπικότητας και νοοτροπίας. Εδώ και τέσσερις μήνες αναζητούμε το τσαγανό και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται. Ακόμα και το μυαλό και την πονηριά. Σποραδικά βλέπουμε λίγο πάθος, αλλά χωρίς την σωστή αναλογία με εξυπνάδα στο παιχνίδι. Δε γίνεται έτσι να πάμε μακριά. Χρειάζεται σε κάθε ματς να υπάρχει και πάθος και μυαλό. Για 95 λεπτά. Το καταφέραμε μόνο με τον Παναθηναϊκό για 80 λεπτά (είχαμε ένα νεκρό 15λεπτο στο πρώτο ημίχρονο) και είδαμε όλοι το αποτέλεσμα, αλλά και το πώς άλλαξε το κλίμα στον κόσμο.
Είναι πολλά ακόμα τα επιμέρους θέματα που χρειαζόμαστε δουλειά, αλλά αυτά είναι νομίζω τα πρώτης προτεραιότητας. Δε θα μπω στη διαδικασία να κάνω υποδείξεις. Ελπίζω ότι η ομάδα που χειρίζεται τα μεταγραφικά θα το αξιολογήσει και το ματς με τον Εργοτέλη, για να βοηθηθεί στο τι παίκτες θα φέρει από εδώ και πέρα, αλλά και ποιους θα αποφασίσει να αποδεσμεύσει (μαζεύτηκαν ήδη κοντά στους 30). Το μόνο βέβαιο είναι ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν υπάρχει.
ΥΓ: Βλέπω ένα μένος για τον Κυριακίδη και μία απαξίωση για τον Κουτσιανικούλη από μεγάλο μέρος του κόσμου. Θέλω να τους πω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ντρίπλες και κόλπα (όχι ότι τα βλέπουν κι από άλλους, αλλά τέλοσπάντων), ούτε και μόνο τάκλιν «ηρωϊκά». Είναι και τακτική, προσήλωση στο πλάνο και συνεργασία. Και κάποιοι παίκτες βοηθούν σε αυτά πολύ τον προπονητή. Κι ας μη φαίνεται πάντα στους απέξω.
ΥΓ2: Δε θα στοχοποιήσω ονομάζοντας παίκτες, αλλά η νοοτροπία κάποιων και η επαναλαμβανόμενη προσήλωσή τους στο να κάνουν το κομμάτι τους, αφήνοντας την ομάδα σε δεύτερη μοίρα, έχει κουράσει.
ΥΓ3: Με τον Πανιώνιο είναι τελικός. Ας πατήσουμε ένα pause στη γκρίνια και ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους 11(+3) που θα μπουν να παίξουν. Όποιοι και να είναι. Εδώ που φτάσαμε, οι τρεις βαθμοί είναι το μόνο που μας ενδιαφέρει. Από Δευτέρα ξαναμιλάμε για ξεσκαρτάρισμα.
ΥΓ4: Δεν έχω κάτι άλλο, το έβαλα για να φτάσουμε στο 4 και να ανταγωνιστώ το Μακρατζάκη!
