Ένα από τα πάθη μας, θα μπορούσε να πει κάποιος. Είναι σίγουρα, πάντως, κάτι που ενδιαφέρει πολύ, πολλούς, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο.
Μία ακόμα ευκαιρία για να το διαπιστώσουμε αυτό, μας δόθηκε το Σαββατοκύριακο. Τελειώνει το ΟΦΗ - ΠΑΟΚ και στο μπαλκόνι παραμιλάμε οικογενειακώς με τις γκολάρες της ομάδας και κυρίως το 2ο. Τα τηλέφωνα και τα messenger έχουν πάρει φωτιά και με φίλους συζητάμε γι' αυτά και προσπαθούμε να μετρήσουμε πάσες.
«Κοντά 20 πάσες έγιναν, φίλε» στέλνω μήνυμα στον Τσατσάκη, «σαν PlayStation» μου λέει εκείνος. Λίγο αργότερα, άλλος φίλος λέει είναι 28-29 οι πάσες. Στις 2 το βράδυ στέλνω διόρθωση στον Τσατσάκη για το Post Game. «Γράψε πάνω από 20 Γιάννη, είναι πολλές».
Ευτυχώς, μας έβγαλε από την απορία η Nova. 31 έπιασε τελικά το κοντέρ.
Την επομένη ξυπνάω και πρώτη μου δουλειά ήταν να ανοίξω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα αθλητικά sites. Είμαι βέβαιος ότι θα δω «Γκολ Μπαρσα ο ΟΦΗ» κι άλλες τέτοιες λεκτικές υπερβολές, που αρέσουν στον Τύπο. Λάθος μου. Είδα μόνο για μία γκέλα του ΠΑΟΚ στο Ηράκλειο, πολλές αναφορές σε ονόματα, όπως Κουμπαράκης και Φερέιρα, αλλά καμία για Φιγκεϊρέντο ή Σίμο. Κοιτάζω και «στα ίντερνετς» να δω. Λέω, δε μπορεί, το video θα έχει γίνει viral. Λάθος μου ξανά.
Δεν είδα καν αναφορές, στην κίνηση Νέιρα προς τον Πασχαλάκη ή τη συναδελφική συζήτηση και αγκαλιά Ίνγκασον - Γιαννούλη στο τέλος.
Για ακόμα μία φορά, πιάστηκα αφελής. Στην Ελλάδα, ή τουλάχιστον στον αθλητικό μας Τύπο, δεν αρέσει το ποδόσφαιρο. Δεν αγαπάει το σπορ. Δεν «πουλάει» μία ωραία ενέργεια. Πουλάει η διαιτησία, το παρασκήνιο, το υπονοούμενο και ο λαϊκισμός.
Δεν αγαπάμε, δυστυχώς, τη μπάλα. Αγαπάμε το αποτέλεσμα.
Δεν πειράζει, σκέφτηκα, το απολαύσαμε τουλάχιστον εμείς και το χαρήκαμε με την καρδιά μας. Είχα την ευκαιρία και για ένα μίνι - σεμινάριο στο γιο μου, να καταλάβει τι είναι το ποδόσφαιρο, μιας και του αρέσει. Τι σημαίνει συνεργασία, δουλειά, αυτοματισμός και συγχρονισμός.
Ευτυχώς, το βράδυ της Κυριακής, η αφέλειά μου δε νίκησε. Έπεσα από τις 12 παρά για ύπνο και «έχασα» όλες τις βραδινές αθλητικές εκπομπές. Έτσι, δεν έμαθα αν ήταν κόκκινη, κίτρινη ή πορτοκαλί η κάρτα του Κουτρουμπή και του Εσίτι, αν φυσούσε πολύ και έπεσε ο Μαουρίσιο στη φάση του 2-2 και όλα αυτά τα τόσο χρήσιμα και σημαντικά για το άθλημα, που αναλύονται εκεί.
