Το Σάββατο η ομάδα παίζει ένα ματς "must win". Δε χρειάζεται ανάλυση αυτό. Το καταλαβαίνουμε όλοι. Μετά την γκέλα με τον Απόλλωνα, τα περιθώρια στενεύουν.

Και πάει σε ματς απέναντι σε έναν αντίπαλο που τέτοιες καταστάσεις τις έχει φάει με το κουτάλι, ζει γι’ αυτές και έχει χτιστεί για να ανταποκρίνεται σε τέτοιες. Ο Λεβαδειακός - χρόνια τώρα - έτσι ζει, επικίνδυνα. Και είναι - να το πούμε απλά - «σκληραγωγημένος» για τέτοια ζόρια.

Εμείς δυστυχώς, δεν είμαστε. Αλλά πρέπει να γίνουμε, έστω για μία σαιζόν και στη συνέχεια να επιδιώξουμε να μην ξαναζήσουμε επικίνδυνα.

Οπότε ζητούμενο πρώτο είναι να παρουσιάσουμε, για πρώτη φορά, μία σκληρή, δυναμική, αλλά και κυνική και αποτελεσματική ομάδα. Το πρώτο σκέλος το εμφανίσαμε κατά διαστήματα στη Λαμία και ελαφρώς στη Λάρισα. Ολοκληρωμένα το κάναμε για 60 λεπτά με τον Ολυμπιακό. Τώρα θα χρειαστεί 95 λεπτά.

Στο αγωνιστικό, απέναντί μας είναι μία ομάδα με μετριότατη άμυνα, μέτρια μεσοαμυντική ποιότητα, αλλά ικανοποιητική έως καλή μεσοεπιθετική. Έχει παίκτες μπροστά, ειδικά στα άκρα της που μπορούν να μας κάνουν ζημιά. Δεν έχει ένα σπουδαίο φορ όπως η Ξάνθη, ο Παναιτωλικός, ο Απόλλωνας, αλλά έχει ένα φορ με προοπτική (Ιωαννίδης). Τις ζημιές όμως τις κάνουν οι πλάγιοι και οι περιφερειακοί (Σαβατογκό, Γιακουμάκης και σία). Εκεί πρέπει να εστιάσουμε αμυντικά.

Για να κρατήσουμε μακριά τον αντίπαλο, θα πρέπει να τον δυσκολέψουμε στο να μεταφέρει την μπάλα στους 2-3 ποιοτικούς του παίκτες μπροστά. Πρακτικά, για ακόμα μία φορά θα χρειαστεί να πιέσουμε ανάμεσα στις δύο γραμμές τους (άμυνα και χαφ). Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε και να επιτεθούμε, καθώς έχουμε δείξει ότι έχουμε σοβαρή αδυναμία στη δημιουργία και στο χτίσιμο παιχνιδιού από πίσω. Για να είμαστε ρεαλιστές, ο μόνος δρόμος είναι να κόψουμε τον αντίπαλο στη μέση, καταρχάς και να εκμεταλλευτούμε λάθη και κενά από το κόψιμο αυτό, βγαίνοντας απέναντι από την εστία με 1-2 πάσες ή με μία ατομική ενέργεια.

Δε χρειάζεται να πούμε πάλι για στημένα. Απαγορεύεται να φάμε πάλι φάση από στημένες μπάλες, απαγορεύεται και να τις δίνουμε εύκολα, όπως συνηθίζουμε σε πολλά ματς, στον αντίπαλο. Επιβάλλεται δε, να απειλήσουμε εμείς με τέτοιες φάσεις. Ειδικά αν το τερέν επηρεαστεί από τις βροχές που προβλέπονται την προηγούμενη μέρα. Ευτυχώς δε θα έχει αέρα από ότι φαίνεται, γιατί το συγκεκριμένο γήπεδο με 4 μποφόρ και πάνω γίνεται ροντέο!

Ως προς τη σύνθεση, δε χρειάζεται επίσης πολλή ανάλυση. Με 5 απουσίες βασικών (Μεγιάδο, Νέιρα, Παπαστεριανός, Ποτουρίδης και Βουό), τα κουκιά είναι μετρημένα.

Η λογική λέει Στρέζος σίγουρος, τα 2 πλάγια μπακ να μείνουν για ακόμα ένα ματς ίδια (Αργυρόπουλος - Κοροβέσης), στο κέντρο της άμυνας Μιχόγεβιτς και Κομεσίδης, αμυντικά χαφ και πάλι Νάστος - Παπάζογλου (με τη δυνατότητα να γίνει εύκολα και 3αδα στην άμυνα, αλλά και να διαθέτεις ύψος για τις στημένες φάσεις) με μπροστά τους τον Πλατέλλα (ο οποίος εφόσον δε μαρκάρει, πρέπει να έχει γερή κάλυψη πίσω του), δεξιά και αριστερά τον Κυριακίδη και τον Κουτσιανικούλη, που είναι οι πιο συνεπείς στην αλληλοκάλυψη και μπροστά τον Αραβίδη.

Σε περίπτωση που ο αποκλεισμός από την αποστολή λειτούργησε θετικά για την αλλαγή διάθεσης του Σασί, ίσως τον δούμε και αυτόν, είτε φορ αντί του Αραβίδη (προσωπικά αυτό θα έκανα, αν τον έκρινα βελτιωμένο στις προπονήσεις της εβδομάδας), είτε πίσω από τον Αραβίδη, αφήνοντας έξω έναν από τους Πλατέλλα - Κουτσιανικούλη.

Αν ήταν στο χέρι μου, θα δοκίμαζα και τον Ντίνα πίσω από το φορ (με Κουτσιανικούλη και Κυριακίδη πλάγια) και Σασί ή Αραβίδη μπροστά, με στόχο να έχω μεσοεπιθετικούς που θα κυνηγήσουν κάθε πάσα, μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής.
Δεν είναι προφανώς (στο χέρι μου), αλλά είπα να μη με λογοκρίνω στο βωμό της στήριξης στον Παπαδόπουλο. Είπαμε μια κουβέντα, άμα θες την πετάς μίστερ! (ε ναι, εννοείται ότι μας διαβάζει κάθε μέρα...)