Στο καθημερινό meeting των συντακτών του oficrete, μεταξύ άλλων καθοριστικών για την ομάδα - αλλά και τη χώρα - θεμάτων και finger food (οφτό, χοχλιούς και τέτοια, αλλά απαραιτήτως με τα χέρια), έχει ξεκινήσει μία κουβέντα για το πόσο θα πρέπει να μας αγχώσει η παραμονή φέτος.
Δε θα αναλύσουμε το αν η ομάδα μπορεί ή όχι να σωθεί. Όλοι θεωρούμε ότι μπορεί. Το ερώτημα είναι αν είναι αυτοσκοπός και αν θα πρέπει εκεί να στραφεί η προσοχή όλων στην ομάδα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η παραμονή θα είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την υλοποίηση του πλάνου της ομάδας μεν, αλλά δεν είναι ούτε αυτοσκοπός και δε θα έρθει η καταστροφή αν γίνει η «στραβή».
Ναι, η Superleague φέρνει άλλα έσοδα, άλλο status και διευκολύνει από πολλές απόψεις. Αυτό είναι προφανές.
Από την άλλη, ένα μακρόπνοο και με σοβαρές βάσεις πλάνο, δεν επηρεάζεται έτσι εύκολα. Υποψιάζομαι ότι η ομάδα Πουρσανίδη - Σαμαράδων - Μπούση έχει κάνει πλάνο με 2 σενάρια. Με παραμονή και χωρίς αυτή.
Στο πρώτο σενάριο η ομάδα ξεκινά από το level 1 και στην άλλη από το μηδέν.
Η δημιουργία υποδομών και ακαδημιών δεν επηρεάζεται από το αγωνιστικό. Ειδικά όταν είναι στο ξεκίνημα. Ούτε και η δημιουργία μηχανισμών αποτελεσματικών σε θέματα οργάνωσης, marketing, επικοινωνίας κλπ.
Φυσικά ούτε και το γηπεδικό, αν έχουν αποφασίσει άμεσα να το βάλουν στην ατζέντα. Επομένως, μπορούμε να ζήσουμε και με μία ενδεχόμενη αποτυχία.
Αν καταφέρουμε και το αποφύγουμε, απλά κόβουμε δρόμο. Ας μη μας γίνει βραχνάς λοιπόν και αντιπαραγωγικό άγχος.
Ας το παλέψουμε όμως, σοβαρά και μεθοδικά, ακολουθώντας το πλάνο, όπως αυτό έχει προετοιμαστεί από τη νέα ομάδα που αναλαμβάνει τον ΟΦΗ.
Η νέα εποχή έχει ξημερώσει, μας δίνει ηρεμία και ψυχραιμία να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε, οπότε δεν υπάρχει λόγος να πνιγόμαστε σε κάθε κουταλιά νερό, όπως γινόταν μέχρι προχθές.
