Disclaimer: Ακολουθεί αντι-δημοφιλές, ποδοσφαιρικό κείμενο, ακατάλληλο για Ομιλίτες με υποκείμενα νοσήματα. Το κείμενο έχει γραφτεί στις 23 Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2021, λίγες ώρες μετά την ήττα του ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Ζητήθηκε προς την αρχισυνταξία να ανέβει απαραιτήτως μετά από γκέλα της ομάδας. Το κείμενο έχει μία σειρά από links. Όποιος έχει την όρεξη, μπορεί να τα ανοίξει, ώστε να υπάρχει και μία συνέχεια και συνέπεια στην «ιστορία» του κειμένου.
Η χρονιά που τρέχει
Η σαιζόν για τον ΟΦΗ δεν κυλά όπως περίμεναν οι περισσότεροι Ομιλίτες. Τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που επιθυμούμε όλοι. Το πιο σημαντικό όμως (τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό) είναι πως η παρουσία της ομάδας στο γήπεδο, δεν είναι καλή. Οι στόχοι που είχαν τεθεί από τον προπονητή της ομάδας (να βάλει ο ΟΦΗ περισσότερα γκολ, να δεχτεί λιγότερα από πέρυσι και να κερδίσει περισσότερα παιχνίδια) δεν είναι σε καλό δρόμο.
Να θυμίσω πως πέρυσι, στην κανονική διάρκεια ο ΟΦΗ έβαλε αλλά και δέχτηκε 35 γκολ, ενώ είχε 10 νίκες, 4 ισοπαλίες και 12 ήττες. Σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει 18-28 γκολ, 5 νίκες, 4 ισοπαλίες και 9 ήττες σε 18 αγωνιστικές. Μοιάζει δύσκολο να δεχτεί λιγότερα από 7 γκολ σε 8 ματς- με βάση την εικόνα του πάντα. Μοιάζει ακόμα πιο δύσκολο να βάλει 18. Όπως δύσκολο μοιάζει και το να κάνει 6 νίκες σε 8 ματς.
Ακόμα κι αν τα καταφέρει - βελτιώνοντας προφανώς φοβερά την απόδοση και την εικόνα του- και πάλι θα ισχύει πως για 18 ματς ήταν μετριότατος, είχε χάσει τον αγωνιστικό του προσανατολισμό και είχε σημαντικές και κυρίως χρόνιες αγωνιστικές αδυναμίες. Κι αυτό έρχεται και σαν μία συνέχεια της περσινής μεγάλης πτώσης στα play off.
Κλασσική ελληνική εμπειρία vs Νέα εποχή - διαφορετική φιλοσοφία
Με βάση τα όσα έχουμε ζήσει όλοι μας, όσα χρόνια παρακολουθούμε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ο προπονητής θα είχε αλλάξει από καιρό. Στον ΟΦΗ αυτό δε συνέβη. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ορθώς δε συνέβη. Κι εξηγούμαι.
Ο ΟΦΗ εδώ και 2,5 χρόνια ισχυρίζεται πως έχει ξεκινήσει κάτι πολύ διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει. Ένα project με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά στη φιλοσοφία του και καθαρά ποδοσφαιρική λογική και υγεία ως προς την λειτουργία της ομάδας. Παράλληλα, έχει ξεκαθαριστεί πως επιδιώκεται η αυτάρκεια της ομάδας, πράγμα που σημαίνει ελεγχόμενα ανοίγματα οικονομικά.
Τέλος, μία αποστροφή του κ. Μπούση, που προσωπικά μου έχει μείνει χαραγμένη από την πρώτη συνέντευξη Τύπου, ήταν «οι ομάδες δεν αγοράζονται, χτίζονται».
Αυτό γίνεται, με σωστά αλλά με αρκετά λάθη από τότε. Με επιτυχίες αλλά και μπόλικες γκέλες και κακές στιγμές. Ο ΟΦΗ προσπαθεί να χτίσει κάτι εντελώς νέο. Από το μηδέν και έξω από τα συνηθισμένα του ελληνικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος.
Η εποχή Σίμου
Αφήνοντας την πρώτη, μεταβατική σαιζόν, στην άκρη, πάω κατευθείαν στην εποχή Σίμου. Ο ΟΦΗ αποφάσισε να επενδύσει σε ένα νέο προπονητή. Όπως έγραψα όταν ανακοινώθηκε, ο ΟΦΗ έβαλε τότε τη φιλοσοφία του, πάνω από την ασφάλειά του.
Επέλεξε έναν άνθρωπο με δυνατό background, απολύτως συμβατό με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η νέα διοίκηση το ποδόσφαιρο. Στοχεύοντας στη δημιουργία ενός ρόστερ νεανικού, με προοπτική ανάπτυξης, επέλεξε κι ένα προπονητή επίσης με προοπτική ανάπτυξης και εξέλιξης, συγχρόνως και παράλληλα με την εξέλιξη του Οργανισμού συνολικά.
Εξαρχής ήταν σαφές πως έχει πλεονεκτήματα αυτή η επιλογή αλλά και μειονεκτήματα. Με σημαντικότερο την απειρία του Σίμου σε αυτό τον ρόλο. Όμως το σκεπτικό ήταν σαφές: O ΟΦΗ σκοπεύει εκτός από ποδοσφαιριστές να αναδείξει κι ένα νέο προπονητή.
Το ξεκίνημα
«Το ποδόσφαιρο είναι ένας τρόπος ζωής. Στη ζωή ο ένας είναι να διεκδικείς αυτό που θέλεις και ο άλλος να περιμένεις αυτό που θέλεις. Εμείς θέλουμε να έχουμε μια επιθετική φιλοσοφία ως ομάδα και δε θέλουμε να εξαρτόμαστε από τους άλλους, παρά μόνο από τον εαυτό μας. Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού, να έχουμε την κατοχή της μπάλας στα πόδια μας. Σαν στυλ παιχνιδιού θέλουμε να εξαρτιόμαστε από το δικό μας εαυτό».
Αυτή ήταν η φράση που είχα κρατήσει στην παρουσίαση του Γ. Σίμου το καλοκαίρι του 2019. Τη βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, σίγουρα του γούστου μου, σίγουρα συμβατή με τη φιλοσοφία της ομάδας, όπως εγώ τουλάχιστον την καταλάβαινα, αλλά και εξαιρετικά φιλόδοξη. Αυτό το περίφημο «παιχνίδι κυριαρχίας» που έβαλε σαν στόχο ο Σίμος δεν είναι καθόλου απλό και καθόλου εύκολο να το πετύχεις. Ο πήχης μπήκε ψηλά.
Το induction ήταν βατό
Ο ΟΦΗ πρόσφερε στο Σίμο ένα βατό induction plan. Μετά από μία χρονιά που σώθηκε η ομάδα στο 97’, βαθμολογικά οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες δεν ήταν ψηλά. Επικρατούσε και εκτός της ομάδας ρεαλισμός, με τις πιέσεις να μην είναι μεγάλες.
Παράλληλα, φρόντισε να τον εξοπλίσει από νωρίς με τα όπλα που χρειαζόταν για να φτιάξει το επιθετικό και κυριαρχικό ποδόσφαιρο που επιθυμούσε. Η ομάδα πήγε ένα μεγάλο διάστημα στην Ολλανδία, με την μεσοεπιθετική της γραμμή σχεδόν ολοκληρωμένη. Ο Σίμος είχε την ευκαιρία να δουλέψει όπως ήθελε το δημιουργικό κομμάτι αλλά και το επιθετικό. Αντιθέτως δεν είχε- και τελικά σχεδόν δεν πήρε και ποτέ- δύο πράγματα. Ένα μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ αλλά και ποιοτικότερες λύσεις στην άμυνα.
Σε κάθε περίπτωση παρουσίασε μία ομάδα επιθετική, με αυτοματισμούς και ελκυστικό τρόπο παιχνιδιού που όμως σε βάθος χρόνου, παρά το φοβερό της ξεκίνημα, έβγαλε και αδυναμίες που αφορούσαν κυρίως την αμυντική της προσήλωση και την έλλειψη σταθερότητας. Πάντως, αντικειμενικά, στο κομμάτι που ο προπονητής «εξοπλίστηκε», παρουσίασε ένα καλό αποτέλεσμα και κυρίως συμβατό με τα ζητούμενα του project που κλήθηκε να υπηρετήσει. Μάλιστα πέτυχε να αναδείξει ένα φορ που έφερε και τα πρώτα έσοδα στο ταμείο αλλά και να απορροφήσει το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του θεωρητικά βασικού στην αρχή της σαιζόν Μάνου.
Σε όλη την κανονική διάρκεια ο ΟΦΗ ήταν ψηλά, αποκτώντας κι ένα βαθμολογικό στόχο, την είσοδο στην 6αδα, τον οποίο πέτυχε. Μπορεί να «καρδιοχτύπησε» λίγο στο τέλος, όμως η αλήθεια είναι πως 23 από τις 26 αγωνιστικές βρισκόταν μέσα στην 6αδα.
Το απότομο φρενάρισμα
Όπως όλη μας η ζωή, έτσι και το project του ΟΦΗ κόλλησε για 3 μήνες, λόγω της πανδημίας. Η απότομη αυτή στάση έκανε σίγουρα κακό στην ομάδα. Ο ΟΦΗ παρουσιάστηκε αγνώριστος, επέλεξε να δει τα ματς των play off περισσότερο σαν ματς συμπερασμάτων, αφού δεν είχε και βαθμολογικό κίνητρο, καταλήγοντας χωρίς νίκη αλλά κυρίως με μετριότατη εικόνα μέσα στο γήπεδο, στα περισσότερα ματς.
Από το σημείο εκείνο άρχισε και μία φθορά τόσο της ομάδας όσο και του προπονητή της στα μάτια του κόσμου. Στην πραγματικότητα όμως τότε ξεκίνησε, πολύ απότομα, η περίοδος εντατικών μαθημάτων. Και για το Σίμο και για όλο τον Οργανισμό. Άρχισαν να εκπαιδεύονται, the hard way όπως λένε και στα μέρη του ιδιοκτήτη.
Εντατικά μαθήματα και εκπαίδευση στην πίεση
Σε αντίθεση λοιπόν με την πρώτη σαιζόν, αυτή ξεκίνησε με μία σειρά από εμπόδια και καταστάσεις που ο Γ. Σίμος θα έπρεπε να διαχειριστεί, μαζί φυσικά με την ομάδα του. Και να μάθει από αυτά.
• Κλήθηκε να ετοιμάσει μία ομάδα που ουσιαστικά δεν έκανε προετοιμασία. Το πάει σερί από την προηγούμενη σαιζόν. Με ότι αυτό συνεπάγεται.
• Κλήθηκε να μοντάρει ένα ρόστερ που, προφανώς με απόφαση της ίδιας της ομάδας, άλλαξε ριζικά. Ο ΟΦΗ προχώρησε σε μία αναδόμηση. Έγιναν 14 νέες προσθήκες το καλοκαίρι σε αυτή την τόσο παράξενη μεταγραφική περίοδο.
• Κλήθηκε να προπονήσει ποδοσφαιριστές που δεν έχουν σταματήσει να παίζουν από πέρυσι και θα σταματήσουν το Μάιο, με άλλους που είχαν να προπονηθούν μήνες (πχ το Κυπριακό πρωτάθλημα κατέβασε ρολά το Μάρτιο). Όπως και όλοι οι συνάδελφοί του φυσικά.
• Κλήθηκε να παίξει ένα ιστορικό ματς (με τον Απόλλωνα Λεμεσού), χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το ρόστερ, κυρίως μεσοεπιθετικά.
• Κλήθηκε να χτίσει εν κινήσει, το βασικό κομμάτι μίας επιθετικής ομάδας με φιλοσοφία της να κυριαρχεί, δηλαδή τη μεσοεπιθετική της λειτουργία, σε αντίθεση με πέρυσι που ξεκίνησε από εκεί και το έκανε με χρόνο με ηρεμία.
• Κλήθηκε να διαχειριστεί ένα μπαράζ τραυματισμών πέρα από το προβλεπόμενο, λόγω και της πανδημίας (υπάρχει μία γενική αύξηση σε όλο τον κόσμο). Είχε «προίκα» 2 χιαστούς στα εξτρέμ (Φερέιρα, Τσιλιανίδης) και απέκτησε και 2 ακόμα πάλι μεσοεπιθετικά (Βαζ, Ναμπί). Σε αυτούς ήρθαν να προστεθούν και κάποιοι απρόβλεπτοι ακόμα (πχ Μαρινάκης).
• Κλήθηκε να δημιουργήσει μία υποδομή που θα μπορεί να υποδεχτεί και να εντάξει όταν είναι έτοιμοι, τους μακροχρόνια τραυματίες, καθώς αποτελούσαν και αποτελούν σημαντικά assets της ομάδας. Να λειτουργεί δηλαδή η ομάδα όσο λείπουν αλλά και να έχει χώρο για να μπουν, όταν είναι καλά.
• Κλήθηκε σε αντίθεση με πέρυσι που δεν ήταν ζητούμενο να εντάξει στον κορμό της ομάδας και νέα παιδιά, με μέλλον (Ουές, Διαμαντής, Λυμπεράκης, Γρίβας, Μπαλογιάννης, Γκαργκαλατζίδης) στα οποία ο ΟΦΗ επενδύει. Είναι πια βασικό ζητούμενο του project να βάζει παιδιά στον κορμό του.
Είναι ξεκάθαρο πως ο πήχης ανέβηκε, τα ζητούμενα έγιναν πολύ περισσότερα και πολύ πιο πολύπλοκα, ιδιαίτερα όταν δε μιλάμε πια για κανονικές συνθήκες. Ο ανερχόμενος προπονητής που ήρθε στον ΟΦΗ τώρα εκπαιδεύεται. Φέτος, όπως κι όλος ο υπόλοιπος Οργανισμός (ακόμα και ο κόσμος) μπήκαν στα δύσκολα. Πέρυσι είμασταν στο Δημοτικό, τώρα πάμε για Πανελλήνιες. Έχει ζόρια, ξενύχτια, χαστούκια, πίεση, άγχη, στραπάτσα και γκάζια.
Ο ΟΦΗ σήμερα έχει μία σειρά αδυναμιών που έχω νομίζω υπέρ-αναλύσει πριν και μετά από κάθε ματς. Δεν έχει βρει την αγωνιστική του ταυτότητα, ούτε σταθερότητα κι ισορροπία, έχει μεγάλη δυσκολία δημιουργικά, γενικά δεν έχει ακόμα βρει τον τρόπο για να αντιμετωπίσει διάφορα εμπόδια που έχουν προκύψει. Τα περισσότερα από αυτά, εξηγούνται ποδοσφαιρικά.
Όμως η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Ο ΟΦΗ οφείλει να κάνει αυτοκριτική, σε όλα τα επίπεδα, αλλά να μη σταματήσει να παλεύει. Χωρίς να αλλάξει τη φιλοσοφία και τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η νέα εποχή της ομάδας. Πέρυσι το καλοκαίρι η ομάδα επένδυσε πάνω σε ένα νέο προπονητή. Πέρυσι «τα θέματα ήταν πιο βατά κι αναμένομενα κι όποιος είχε διαβάσει έγραφε». Φέτος έγιναν πολλά, όχι μόνο δεν έπεσαν τα SOS, αλλά μπήκε κι άγνωστο. Οι συνθήκες έγιναν ειδικές, χρειάστηκε μπόλικος αυτοσχεδιασμός και συνεχίζει να χρειάζεται μεγάλη επιμονή και υπομονή.
Ο Σίμος σίγουρα εκπαιδεύεται, με σκληρό τρόπο. Το ίδιο και ο ΟΦΗ. Θα είναι ποδοσφαιρικά παράλογο όμως, μετά από τέτοιο εντατικό μάθημα και μάλιστα στην πράξη, η επένδυση αυτή να διακοπεί. Αντιθέτως η λογική επιτάσσει την έμπρακτη στήριξή του.
Επιβάλλεται να προχωρήσουν μαζί, πιο ψημένοι πια στην ποδοσφαιρική ζωή, σταθεροί όμως στα βασικά ποδοσφαιρικά κι όχι μόνο στοιχεία που τους ενώνουν. Προσωπικά εκτιμώ πως η σαιζόν αυτή θα μετατρέψει τον Σίμο από «ανερχόμενο» σε ολοκληρωμένο προπονητή. Και τότε, θα μπορέσουμε να τον αξιολογήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά και πιο δίκαιο τρόπο.
