Η ποδοσφαιρική ζωή δε σταματά. Και οι αποφάσεις των δικαστηρίων επίσης από ότι φαίνεται. Μπροστά του ο ΟΦΗ έχει μία νομική και επικοινωνιακή μάχη που θα κρατήσει καιρό. Αλλά έχει και μία ποδοσφαιρική που χρειάζεται άμεσα να δώσει. Βασικά έχει ένα πόλεμο, με 7 μάχες.
Συστηματικά αποφεύγω να αναλύω, να γράφω ή να συζητώ για ένα ματς, αμέσως μετά τη λήξη του, με την πίεση στα ύψη. Μπας και αποφύγω τις υπερβολές είτε σε νίκες είτε σε ήττες. Με περισσότερη ηρεμία λοιπόν, 3 μέρες κι ένα εξωαγωνιστικό, δυνατό χαστούκι μετά, μερικές σκέψεις για ένα ακόμα Χ στην έδρα μας με αντίπαλο ίδιων στόχων και τη συνέχεια... Με την απαραίτητη σημείωση ότι οι σκέψεις αυτές είναι απομονωμένες εντελώς από το θέμα της τιμωρίας που προέκυψε στη ζωή μας.
Είδαμε άλλο ένα άσφαιρο ματς. Άλλο ένα ματς που πετάμε 2 βαθμούς. Προφανώς η πίεση είναι πια ασφυκτική. Θα μου πει κανείς, ο Λεβαδειακός είναι 2 βαθμούς πάνω από εμάς και ο ΠΑΣ 3, παίζουμε μαζί τους εντός προσεχώς, ενώ έχουμε και Ριζούπολη με τον ουραγό Απόλλωνα και 2 ματς (με Τρίπολη εντός και Ατρόμητο στο τέλος εκτός), με πιθανόν αδιάφορους αντιπάλους. Δεν έχει χαθεί ο στόχος!
Προφανώς έτσι είναι, θεωρητικά. Το πρόβλημα είναι στην εικόνα της ομάδας. Σε εκείνο το «ξύπνημα» που αναβάλλεται από Κυριακή σε Κυριακή. Για να αρχίσουμε να συζητάμε και πρακτικά.
Προς το παρόν, στο πρακτικό κομμάτι, τα πράγματα είναι πολύ αποθαρρυντικά. Μέσα στο 2019 έχουμε εντός έδρας ισοπαλίες χωρίς γκολ με Ξάνθη, ΑΕΛ και Χ με ένα γκολ με Πανιώνιο κι Ατρόμητο, ενώ χάσαμε από τη Λαμία. Όαση το 3-0 με τον Παναιτωλικό, αποτέλεσμα που ήρθε από στημένες φάσεις και όχι με γκολ στη ροή του ματς. Δεν ήταν βέβαια, όμοια όλα αυτά τα ματς. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Η μία είναι αυτά με Λαμία και Ατρόμητο, όπου η ομάδα δημιούργησε αρκετές φάσεις (προφανώς πολύ περισσότερες με Λαμία, αλλά αναλογικά με την ποιότητα του αντιπάλου, θεωρώ πολλές και κλασσικές κι εκείνες με τον Ατρόμητο) και έχασε τις νίκες από ένα συνδυασμό ανικανότητας μπροστά και κακής ισορροπίας και μονίμων λαθών πίσω.
Η δεύτερη κατηγορία είναι τα ματς με Πανιώνιο, Ξάνθη και ΑΕΛ. Ματς όπου η ομάδα επέλεξε να παίξει πιο προσεκτικά, να φροντίσει να κρατήσει την ισορροπία της (το ανέφερε και ο Ίσις). Με την Ξάνθη έβγαλε και 3-4 κλασσικές ευκαιρίες. Με Πανιώνιο και ΑΕΛ ήταν πολύ περισσότερο ακίνδυνη.
Να το πούμε απλά, αν δώσεις στην ομάδα οδηγία να παίξει πολύ επιθετικά και πιεστικά, δημιουργεί μεν φάσεις, αλλά αφενός δεν τις τελειώνει κι αφετέρου έχει σοβαρά προβλήματα πίσω. Αν πάλι η οδηγία είναι για ένα πιο σετ παιχνίδι, με προσοχή στο transition (αυτό που γράφω συχνά, να καμουφλάρουμε τις αδυναμίες μας), τότε η ομάδα είναι μάλλον ακίνδυνη μπροστά, εκτός αν έρθει μία στημένη φάση, όπως τα 2 φάουλ του Ναμπί.
Κατανοώ ότι το πρώτο σενάριο είναι το κοντινότερο στη φιλοσοφία και το πλάνο της ομάδας. Είδαμε όμως πρώτη φορά (γιατί με Ξάνθη ήταν ακόμα ο Καραμπετάκης), ότι ο Βέρα εκτίμησε πως για να έχουμε τύχη για παραμονή, θα χρειαστούμε και μία δόση κυνισμού μέσα στο πλάνο μας. Γι’ αυτό και είδαμε ένα πιο προσεκτικό παιχνίδι, κατ’ εμέ σωστά.
Έγιναν λάθη με την ΑΕΛ; Πιθανότατα. Πολλά πράγματα δε βγήκαν (πχ ο Φερέιρα ως φορ, ο Μπράουν ως μπακ σε παιχνίδι που θες να προσφέρει επιθετικά, η επιλογή του Νάστου αντί του Μεγιάδο) πολλά πράγματα ήταν τραβηγμένα από τα μαλλιά, βγάζοντας και μία απελπισία (Ναμπί εμφανώς ανέτοιμος, όπως και ο Γιακουμάκης). Αλλά κυρίως αυτό που δεν είδαμε ήταν η αποφασιστικότητα και το τσαγανό που ψάχνουμε από την αρχή της σαιζόν. Μόνιμο και άλυτο πρόβλημα δυστυχώς!
Διορθώνεται η κατάσταση; Είναι ερώτημα που μόνο οι παίκτες μπορούν να το απαντήσουν. Μπορούν μετά από 23 ματς χλιαρά και σοφτ να παρουσιαστούν στα τελευταία 7 και να τρώνε σίδερα; Να βγάλουν πείσμα μετά από όλα αυτά που από προχθές προέκυψαν; Ας μας το απαντήσουν οι ίδιοι, πραγματικά δεν έχει νόημα πια να κάνεις άλλες τακτικές και αγωνιστικές αναλύσεις.
Προσωπικά δε νιώθω ότι αν πέσουμε θα έρθει η καταστροφή. Θα είμαι εδώ, να στηρίξω το παιδί που λέγεται νέος ΟΦΗ, να βρει τα πατήματά του. Φυσικά θα ήθελα να δω μάχη και προσπάθεια. Και νίκες. Και αν γίνεται και μία επική ανατροπή παραμονής. Αλλά πραγματικά δε θεωρώ ότι μπορεί πια κανείς να αλλάξει τη μοίρα μας, εκτός από τους ίδιους τους παίκτες. Ούτε καν το προπονητικό team. Είναι καθαρά θέμα των ποδοσφαιριστών.
ΥΓ. Έτσι για την ιστορία και μία ακτινογραφία των παικτών, αρκετά κόντρα από του Κανάκη, γιατί «εμείς στο oficrete» έχουμε αυτόνομη άποψη και κρίση και πολυφωνία:
Σωτηρίου: Σταθερός και ήρεμος όποτε χρειάστηκε. Γενικά δεν είχε και πολλή δουλειά.
Μπράουν: Αμυντικά δεν πιέστηκε. Επιθετικά για ακόμα ένα ματς καθυστερεί να αποφασίσει και να κινηθεί, κάνοντας όλη την ομάδα πιο αργή και ακίνδυνη κατ’ επέκταση.
Γιαννούλης: Σε μέτρια μέρα. Παρόλα αυτά ανέβηκε πολλές φορές στο πρώτο ημίχρονο και έψαξε τα ρήγματα. Ίσως ήταν προτιμότερο να αλλάξουμε το δεξί κι όχι το αριστερό μας μπακ.
Ποτουρίδης: Δεν είχε πίεση. Όσο περνούσε η ώρα ξεχνούσε το build up και άρχισε τις μακρινές μπάλες που είναι άσκοπες όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές φέτος.
Μιχόγεβιτς: Δεν είχε πίεση. Προσπάθησε λίγο περισσότερο από τον Ποτουρίδη να κρατηθεί στο πλάνο των κοντινών μεταβιβάσεων. Προς το τέλος κάνει ένα εντελώς ανόητο και άσκοπο πέναλτι στο Μόρα που δεν είδε ο διαιτητής.
Νάστος: Μαχητικός όπως πάντα. Αλλά αργός σε κίνηση και σκέψη με αρκετές λάθος μεταβιβάσεις. Οι τοποθετήσεις του αυτή τη φορά πιο προσεκτικές.
Σακόρ: Τακτικά φαίνεται ότι είναι καλός. Έτρεξε πολύ, έχασε και τη πιο κλασσική μας ευκαιρία. Μου έκανε εντύπωση ότι σε αρκετές φάσεις πήγαινε και έπαιζε σαν περιφερειακός, προφανώς με οδηγία από τον πάγκο, όταν η ΑΕΛ έπαιζε με 7-8 παίκτες πίσω από τη μπάλα. Έδινε την αίσθηση ότι δεν έπαιξε στο 100%, μετά το πρόβλημα στο γόνατο. Πάντως το πάλεψε.
Νέιρα: Ο πιο κινητικός και παραγωγικός μας παίκτης. Κάνει την ατομική ενέργεια (τη μοναδική που κάναμε στο ματς) και βγάζει την ασίστ στο Σακόρ. Στο πρώτο ημίχρονο κάνει και μία τέλεια κάθετη (επίσης τη μοναδική που κάναμε στο ματς), την οποία ο Φερέιρα σπαταλά με μία βιαστική κεφαλιά, ενώ είναι μόνος με τον τερματοφύλακα στην πλάτη της άμυνας. Είχε και λάθος μεταβιβάσεις, όσο κουραζόταν. Πάντως κι αυτός το πάλεψε.
Φερέιρα: Σαν φορ, τον έβαλαν στη μέση τα θηρία της ΑΕΛ και δεν μπόρεσε να φανεί. Πλάγια φάνηκε περισσότερο, αλλά κουράστηκε γρήγορα. Δεν του δόθηκε πέναλτι. Βιάστηκε να τελειώσει στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μία πάσα - μισό γκολ του Νέιρα.
Βαζ: Στο πρώτο ημίχρονο πάλεψε πολύ, έτρεξε και έψαξε τα ρήγματα, χωρίς πάντως να κάνει κάτι ιδιαίτερο. Δυστυχώς δεν έχει δυνάμεις για περισσότερα από 60 λεπτά. Είχε κάποια καλά χτυπήματα σε στημένες φάσεις.
Κοροβέσης: Ως εξτρέμ δε βοήθησε αν και προσπάθησε. Ως μπακ πήγε καλύτερα, με πολλά ανεβάσματα και προσπάθειες. Πάλεψε όσο μπορούσε.
Πέρσον: Μπήκε να τα βάλει εκείνος με τα θηρία και να βρουν χώρους οι γύρω. Έδωσε μάχες, πάλεψε και ήταν στη μεγαλύτερη φάση, κάνοντας την προβολή. Αλλά δυστυχώς ο τερματοφύλακας της ΑΕΛ έδειξε τρομερά ρεφλέξ.
Γιακουμάκης: Είχε διάθεση. Αλλά με γυμνό μάτι έβλεπες ότι δεν είναι έτοιμος. Δε ξέρω αν έπρεπε να πάρουμε το ρίσκο της συμμετοχής, καταλαβαίνω ότι περισσότερο ήταν αλλαγή τακτικής κι όχι παρέμβασης στο ματς.
Ναμπί: Δεν ήταν κατά τη γνώμη μου σε θέση να παίξει στο ματς.
