Γεννήθηκα αρχές δεκαετίας του 1980, οπότε τα παιδικά μου χρόνια εκτείνονται στη δεκαετία αυτή και του 1990. Αυτό με κάνει να έχω προλάβει την εποχή που βλέπαμε μόνο κρατική τηλεόραση, το ΠΑΣΟΚ στα ντουζένια του, το παιχνίδι στη γειτονιά, την επικοινωνία χωρίς κινητό, το Μπίγαλη και την Πωλίνα να κάνουν σουξέ, την Πλατεία Ελευθερίας χωρίς τσιμέντο παντού, την Κυριακή με τα ματς μεσημέρι στο ραδιοφωνάκι, το ΠΡΟ-ΠΟ και τον ΟΦΗ Ευρωπαίο. Γνωστό και ως OFI Crete.
Όσα έζησα με τον τότε ΟΦΗ, με εκπαίδευσαν ως φίλαθλο. Έμαθα το ποδόσφαιρο, βλέποντας τις ομάδες του Γκέραρντ. Με την ωραία μπάλα, τις καλές πορείες και τους παικταράδες. Με τα παιδιά από τις ακαδημίες, αλλά και τους 20χρονους Πουρσανίδηδες, Αδάμους και Ιορδανίδηδες, από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Με μία ασυνήθιστη υγεία και φιλοσοφία, για τα ελληνικά δεδομένα. Οι ομάδες εκείνες, φυσικά, είχαν και τα κάτω τους. Έκαναν συνήθως ένα 3ετή (Ολλανδικό τον λέω εγώ) κύκλο. 1η χρονιά χτίσιμο, 2η το μπαμ και 3η πορεία στην Ευρώπη και «κακή» στο πρωτάθλημα (7ος ή 8ος αδιάφορος στο 2ο γύρο, δηλαδή). Είχα, λοιπόν, μάθει ότι το ποδόσφαιρο έχει κάποιες αξίες, έχει τρόπο που λειτουργεί, έχει λογική κι έχει και καλές και κακές στιγμές. Το εμπέδωσα.
Όσα είχα ζήσει ως το 2000, που εγώ τέλειωσα το Λύκειο και ο Ολλανδός έφυγε από την ομάδα, ήταν το ποδοσφαιρικό μου σχολείο. Στις πέτρινες, έως και μαύρες (τι μαύρες δηλαδή, κατάμαυρες και απελπιστικές), εποχές που ακολούθησαν, είχα αυτά να με κρατάνε. Μετά από κάθε πίκρα, καθόμουν στο YouTube να δω το ΟΦΗ-Ατλέτικο να πάρω κουράγιο. Πριν από κάθε ματς στη Γ’ Εθνική απέναντι σε Κηφισιές και Αλίμους, έβαζα να δω, με το γιο μου πια, λίγο ΟΦΗ-Φερεντσβάρος. Να δει OFI Crete και να του εξηγήσω ότι αυτό που βλέπει τώρα είναι κάτι προσωρινό. Δε μπορεί, θα περνούσε κάποια στιγμή.
Πήρε πολύ. Σχεδόν 20 χρόνια. Ήμουν 17,5 χρονών στο τελευταίο Ευρωπαϊκό παιχνίδι* το Σεπτέμβριο του 2000. Νέος, με πολλά μαλλιά, πολλές δυνάμεις, στο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής μου. Σήμερα, πατημένα 37, με λιγότερα μαλλιά, λιγότερες δυνάμεις και πολλά μέτωπα ανοιχτά στην ενήλικη ζωή (εκείνη που βιαζόμουνα να έρθει τότε). Ένα εξ’ αυτών, να περάσω στα παιδιά μου όσα έμαθα για το ποδόσφαιρο, μέσα από τον τότε ΟΦΗ. Ευτυχώς, έχω πια σύμμαχο τον ίδιο τον ΟΦΗ. Από πέρυσι έχει αρχίσει να «μυρίζει Γκέραρντ». Να μπαίνουν τα θεμέλια, που θα τον κάνουν σχολείο ποδοσφαιρικό για τα σημερινά παιδιά. Και για όσα παίζουν μπάλα, αλλά κυρίως για όσα βλέπουν ποδόσφαιρο.
Φέτος, λοιπόν, έγινε το επόμενο βήμα. Κι επειδή μάλλον θέλει να με φροντίζει ο ΟΦΗ, είναι συνεπής κάθε χρόνο με το ετήσιο καρδιακό τσεκ απ. Πέρυσι ήταν τα μπαράζ με τον Πλατανιά, παλιότερα άλλοι "μίζεροι" τελικοί, φέτος ο τελικός με τη Λαμία. Φυσικά, πέρυσι κρίνονταν πολλά περισσότερα. Αλλά και τώρα, έχουμε φτάσει στην πηγή. Να μην πιούμε νερό;
Πρακτικά, 90 και κάτι λεπτά μας χωρίζουν, από τη συνάντησή μας ξανά με τον OFI Crete. Τον ΟΦΗ που είχε χαραχτεί σε παραπάνω από μία γενιές Ομιλιτών. Αυτός είναι που μας κράτησε όλους, στα δύσκολα. Η ανάμνησή του. Τώρα πια, είμαστε πολύ κοντά στο… reunion!
Να τον ζήσουν και για πρώτη φορά, οι Ομιλίτες των πέτρινων χρόνων. Που έγιναν ΟΦΗ στα πολύ δύσκολα. Το αξίζουν. Ίσως περισσότερο κι από εμάς που τον προλάβαμε.
Να τον ζήσουν για πρώτη φορά και τα μικρά Ομιλιτάκια. Τα παιδιά μας. Μία γενιά που έρχεται. Το έχει ανάγκη ο Οργανισμός του ΟΦΗ αυτό. Να δημιουργήσει σύγχρονους μύθους και ιστορίες. Και να χτίσει πάνω σε αυτές.
Είναι μεγάλη μέρα η Κυριακή. Μπροστά μας έχουμε μία σπουδαία ευκαιρία. Με πολλές πτυχές και προεκτάσεις. Οι τυχεροί, θα τη ζήσουν μέσα στο Γεντί Κουλέ. Εμείς οι πιο άτυχοι, από την τηλεόρασή μας, από τα τηλέφωνα με τους φίλους, τα βιντεάκια και τις φωτογραφίες που θα ανεβαίνουν και τη μυρωδιά που θα προσπαθούμε να πάρουμε από τα Καμίνια. OFI Crete, καλώς να ξαναβρεθούμε!
Υ.Γ: Είμαι βέβαιος, ότι κι αν ακόμα δεν πάνε την Κυριακή τα πράγματα όπως θέλουμε, σύντομα ο Ευρωπαίος ΟΦΗ θα είναι ξανά εδώ, τα θεμέλια έχουν μπει. Αλλά θα πάνε τα πράγματα όπως θέλουμε και η Κυριακή θα είναι μεγάλη μέρα.
*σημείωση: Και μη μου πει κανείς για κάτι ματς Ιντερτότο επί Βατσινά, σοβαροί να είμαστε, ώρες που είναι.
ΥΓ1: Σε αυτό το ματς, υπάρχει μία ξεχωριστή δράση. Τους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων και τους διαιτητές, θα συνοδεύσουν στον αγωνιστικό χώρο 25 παιδιά τα οποία κατάγονται από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, έχοντας δώσει τον δικό τους αγώνα ζωής. Είναι μεγάλη υπόθεση που υποστηρίζουμε αυτόν τον ΟΦΗ. Που ενώ οι περισσότεροι επιδιώκουν να μετατρέψουν το ποδόσφαιρο σε πόλεμο, εκείνος προσπαθεί να μετατρέψει τον πόλεμο σε ποδόσφαιρο.
ΥΓ1: Σε αυτό το ματς, υπάρχει μία ξεχωριστή δράση. Τους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων και τους διαιτητές, θα συνοδεύσουν στον αγωνιστικό χώρο 25 παιδιά τα οποία κατάγονται από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, έχοντας δώσει τον δικό τους αγώνα ζωής. Είναι μεγάλη υπόθεση που υποστηρίζουμε αυτόν τον ΟΦΗ. Που ενώ οι περισσότεροι επιδιώκουν να μετατρέψουν το ποδόσφαιρο σε πόλεμο, εκείνος προσπαθεί να μετατρέψει τον πόλεμο σε ποδόσφαιρο.
