Δεν υπάρχει σήμερα Ομιλίτης που να μην είναι σε κατάθλιψη. Και είναι πολύ λογικό. Το σοκ το χθεσινό ήταν μεγάλο και η ήττα μας έπεσε βαριά. Ασήκωτη!

Το κλίμα προφανώς και είναι βαρύ. Και αρχίζει να διαφαίνεται πρώτη φορά ότι αρχίζουμε να παίρνουμε απόφαση ότι μπορεί του χρόνου να ξαναζήσουμε το μαρτύριο της Football League.
Ακόμα και τα πρόσωπα του Βέρα και του Κουτσιανικούλη στις δηλώσεις τους αμέσως μετά το ματς, μετέδιδαν μία πολύ μεγάλη απογοήτευση. Λογικό κι ανθρώπινο.

Βέβαια, κλασσικά, ήδη από το ίδιο βράδυ της ήττας είδαμε πολλά σχόλια και αναφορές που ξεπέρασαν το όριο όχι της υπερβολής απλά, αλλά και της ηθικής.
Το να τα ανακυκλώσεις σχολιάζοντάς τα, δεν οδηγεί πουθενά.

Αλλά για κάτσε ρε φίλε, ΟΦΗ δεν είσαι; Θα κάτσεις να μοιρολογάς 9 ματς πριν το τέλος;
Αλήθεια είναι ότι φέτος σαν ΟΦΗ έχουμε εξερευνήσει τα όρια της αυτοκτονικής συμπεριφοράς σε ένα ρεσιτάλ αυτοκαταστροφικής αγωνιστικής συμπεριφοράς.

Αλλά όταν μπορούμε να πρωτοτυπούμε τόσο καλά στα αρνητικά, να μη δοκιμάσουμε να το κάνουμε και μία φορά ανάποδα;

Δε γίνεται να τα παρατήσουμε. Δεν είναι η παραίτηση στο DNA μας.

Είμαστε μία ομάδα που έχει σωθεί, όταν την έριχνε το σύστημα της κραταιάς παράγκας.
Είμαστε η ομάδα που έπαιξε μπαράζ με μαγιό και πήρε την άνοδο.
Είμαστε η ομάδα που ξεφορτώθηκε μια επιχειρηματική οικογένεια που κάνει κουμάντο στη χώρα, όσα χρόνια με θυμάμαι.
Είμαστε η ομάδα που επέζησε από «βασανισμούς» της από λαμόγια της «πολιτικής και επιχειρηματικής κοινότητας της πόλης».
Είμαστε η ομάδα που το Γενάρη δεν ήξερε αν θα κατέβει σε άλλο ματς και από τον Απρίλη κιόλας είχε εξασφαλίσει την άνοδο.
Είμαστε η ομάδα που από τα χέρια ενός Τσάλου πέρασε στα χέρια ανθρώπων όπως οι Σαμαράδες, ο Πουρσανίδης και ο Μπούσης.

Ο ίδιος ο ΟΦΗ μας έχει διδάξει ότι όλα γίνονται! Δε μπορώ να διανοηθώ ότι θα κάτσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας. Αν είναι να πέσουμε, ας πέσουμε μαχόμενοι.
Εδώ βρέθηκε επενδυτής με υγιές πλάνο και όραμα, τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε ότι ανατροπές πάντα θα γίνονται;

Έχουμε μπροστά μας δύο σετ από παιχνίδια. Τέσσερα (Ολυμπιακό, ΑΕΛ, Απόλλωνα, Λεβαδειακό) πριν τη διακοπή στο τέλος Μαρτίου.
Πάμε να πάρουμε νίκες και μετά στο επόμενο σετ με Άρη, ΠΑΣ, ΠΑΟ, Τρίπολη και Ατρόμητο να παίξουμε τα ρέστα μας. Και ό,τι βγει!

Μην το ξεχνάμε ποτέ: ΟΦΗ είμαστε!

Υ.Γ: Δεν είμαι κανένας ρομαντικός που ζει σε παράλληλο σύμπαν. Για να γίνουν όλες αυτές οι ανατροπές δε φτάνει μόνο η βαριά φανέλα, ο κόσμος και η πίστη. Θέλει και σοβαρή βελτίωση στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι.

Αλλά γι’ αυτό αξίζει να γίνει μία ξεχωριστή καθαρά αγωνιστική ανάλυση, που μόλις συνέλθω λίγο από το σοκ του χθεσινού ματς θα προσπαθήσω να κάνω.