Μετά από μια διακοπή χρήσιμη ίσως για να δουλέψει μαζί η ομάδα, αλλά δυστυχώς όχι αρκετή για να είναι έτοιμοι δύο κομβικοί παίκτες για την ομάδα, ο Νέιρα και ο Μεγιάδο, πάμε στην τελική ευθεία για τον πρώτο γύρο.
Στόχος εδώ που είμαστε, να ξυπνήσουμε και να μαζέψουμε με όποιο τρόπο μπορούμε πόντους, που θα μας κρατήσουν «ζωντανούς» ως το Γενάρη, όπου ελπίζουμε σε διορθωτικές κινήσεις και βελτιώσεις.
Έχω ξαναγράψει ότι το να παρουσιαστεί μια ομάδα με χαρακτήρα, τσαγανό, αποτελεσματική και κυνική, που θα φροντίζει να καλύπτει τις αδυναμίες της, παίζοντας έξυπνα και σφιχτά και θα εκμεταλλεύεται τα λάθη του αντιπάλου, είναι ο μόνος δρόμος.
Μπορεί να μη δούμε θέαμα και να μην απολαμβάνουμε τα ματς της, αλλά τώρα είναι το μόνο που μπορεί να γίνει. Και αυτό ισχύει για το ματς με τον Άρη, αλλά και για όλα τα επόμενα.
Βασικά, ας αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι αυτό το αντιεμπορικό στυλ θα μας συνοδεύει όλη τη σαιζόν. Γιατί μπορεί να μελετάμε εδώ και καιρό τις μεταγραφές του χειμώνα, αλλά καλύτερα θα είναι νομίζω να είμαστε ρεαλιστές και προσγειωμένοι.
Ο Γενάρης δεν είναι περίοδος που βρίσκεις εύκολα ότι θες, και ούτε είναι στη νοοτροπία της νέας ομάδας να ξοδεύει τρελά λεφτά σε μεταγραφές. Ας μην ξεχνάμε ότι και ισορροπία πρέπει να κρατηθεί στα αποδυτήρια και ότι μια ομάδα δε μπορεί να αλλάξει εντελώς σε 20 μέρες.
Επομένως, αυτή τη φορά δε θα μπω στη διαδικασία ανάλυσης του αντιπάλου, ούτε και του τρόπου προσέγγισης από πλευράς μας. Ο Άρης έχει μεγαλύτερη ποιότητα από εμάς. Έρχεται και με νέο προπονητή. Θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Θα έχουμε τύχη μόνο αν αποφύγουμε αυτή τη φορά τα λάθη και κρύψουμε - με πονηριά και πάθος - τις αδυναμίες μας.
Προτεραιότητα μας το μηδέν πίσω. Και κάποιο γκολ αν έρθει, είτε σε στατική φάση, είτε σε κόντρα, είτε με κάποιο οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα καλύτερα.
Ο κόσμος πρέπει να βοηθήσει. Να αποδεχθεί την κατάσταση και να μην γκρινιάξει μέσα στο ματς, αλλά να υποστηρίξει ακόμα και αν όσα βλέπει δεν είναι… απολαυστικά. Και αυτό ισχύει και για την Κυριακή, αλλά και για κάθε ματς από εδώ και πέρα.
Στην ομάδα έχει συμβεί κάτι μεγάλο. Το αγωνιστικό, καλώς ή κακώς, είχε δομηθεί με τα παλιά δεδομένα και παίρνει περισσότερο χρόνο να διορθωθεί, από ότι άλλοι τομείς.
Έχει έρθει η ώρα σαν κόσμος να ανταποδώσουμε στο Γιάννη και στο Γιώργο Σαμαρά, αλλά και στον Ηλία Πουρσανίδη την υπομονή και την επιμονή που εκείνοι είχαν, για να κατορθώσουν να πείσουν το Μιχάλη Μπούση, σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να αναλάβουν την ομάδα.
Στόχος εδώ που είμαστε, να ξυπνήσουμε και να μαζέψουμε με όποιο τρόπο μπορούμε πόντους, που θα μας κρατήσουν «ζωντανούς» ως το Γενάρη, όπου ελπίζουμε σε διορθωτικές κινήσεις και βελτιώσεις.
Έχω ξαναγράψει ότι το να παρουσιαστεί μια ομάδα με χαρακτήρα, τσαγανό, αποτελεσματική και κυνική, που θα φροντίζει να καλύπτει τις αδυναμίες της, παίζοντας έξυπνα και σφιχτά και θα εκμεταλλεύεται τα λάθη του αντιπάλου, είναι ο μόνος δρόμος.
Μπορεί να μη δούμε θέαμα και να μην απολαμβάνουμε τα ματς της, αλλά τώρα είναι το μόνο που μπορεί να γίνει. Και αυτό ισχύει για το ματς με τον Άρη, αλλά και για όλα τα επόμενα.
Βασικά, ας αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι αυτό το αντιεμπορικό στυλ θα μας συνοδεύει όλη τη σαιζόν. Γιατί μπορεί να μελετάμε εδώ και καιρό τις μεταγραφές του χειμώνα, αλλά καλύτερα θα είναι νομίζω να είμαστε ρεαλιστές και προσγειωμένοι.
Ο Γενάρης δεν είναι περίοδος που βρίσκεις εύκολα ότι θες, και ούτε είναι στη νοοτροπία της νέας ομάδας να ξοδεύει τρελά λεφτά σε μεταγραφές. Ας μην ξεχνάμε ότι και ισορροπία πρέπει να κρατηθεί στα αποδυτήρια και ότι μια ομάδα δε μπορεί να αλλάξει εντελώς σε 20 μέρες.
Επομένως, αυτή τη φορά δε θα μπω στη διαδικασία ανάλυσης του αντιπάλου, ούτε και του τρόπου προσέγγισης από πλευράς μας. Ο Άρης έχει μεγαλύτερη ποιότητα από εμάς. Έρχεται και με νέο προπονητή. Θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Θα έχουμε τύχη μόνο αν αποφύγουμε αυτή τη φορά τα λάθη και κρύψουμε - με πονηριά και πάθος - τις αδυναμίες μας.
Προτεραιότητα μας το μηδέν πίσω. Και κάποιο γκολ αν έρθει, είτε σε στατική φάση, είτε σε κόντρα, είτε με κάποιο οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα καλύτερα.
Ο κόσμος πρέπει να βοηθήσει. Να αποδεχθεί την κατάσταση και να μην γκρινιάξει μέσα στο ματς, αλλά να υποστηρίξει ακόμα και αν όσα βλέπει δεν είναι… απολαυστικά. Και αυτό ισχύει και για την Κυριακή, αλλά και για κάθε ματς από εδώ και πέρα.
Στην ομάδα έχει συμβεί κάτι μεγάλο. Το αγωνιστικό, καλώς ή κακώς, είχε δομηθεί με τα παλιά δεδομένα και παίρνει περισσότερο χρόνο να διορθωθεί, από ότι άλλοι τομείς.
Έχει έρθει η ώρα σαν κόσμος να ανταποδώσουμε στο Γιάννη και στο Γιώργο Σαμαρά, αλλά και στον Ηλία Πουρσανίδη την υπομονή και την επιμονή που εκείνοι είχαν, για να κατορθώσουν να πείσουν το Μιχάλη Μπούση, σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να αναλάβουν την ομάδα.
