Στις δηλώσεις του ο Σίμος, μετά το τέλος του ματς, είπε μία φράση που πρακτικά συνοψίζει όλη την πορεία του ΟΦΗ αυτές τις 5 αγωνιστικές. Όπως ανέφερε, στην ομάδα αρέσουν «οι ωραίες προκλήσεις και η πίεση από τους αντιπάλους». Θεωρεί ο προπονητής του ΟΦΗ, ότι με αυτό τον τρόπο βελτιώνεται, παιχνίδι με το παιχνίδι, η ομάδα και βρίσκει περισσότερες ποδοσφαιρικές λύσεις, πάντα μέσα από το πλάνο της, πάνω στο οποίο δουλεύει μεθοδικά, από το καλοκαίρι.
Και αν το σκεφτούμε λίγο, είναι κάτι που, όντως, ήδη συμβαίνει από αγωνιστική σε αγωνιστική.
Στον Άρη ας πούμε, διαπιστώθηκε έλλειψη διάρκειας στο παιχνίδι του ΟΦΗ. Το πλάνο πήγε καλά, μόνο για ένα ημίχρονο. Μετά, έχασε ο ΟΦΗ τον έλεγχο του ρυθμού και την πολυπόθητη κυριαρχία. Έχασε επίσης και την ψυχραιμία του.
Αμέσως μετά, στο ΟΑΚΑ, το πάθημα είχε γίνει μάθημα. Είδαμε ένα 90λεπτο κυριαρχίας και ελέγχου του ρυθμού. Ο ΟΦΗ ανέβαζε, αλλά και κατέβαζε ταχύτητα, όποτε έπρεπε. Βελτίωσε τη συγκέντρωση και την ψυχραιμία του και πήρε μία άνετη νίκη. Επιπλέον, παρουσίασε περισσότερες επιθετικές λύσεις και ποικιλία, στον τρόπο που απειλεί την αντίπαλη εστία.
Στη συνέχεια με τον Παναιτωλικό, ο ΟΦΗ κλήθηκε να διαχειριστεί τον τίτλο του φαβορί και από το 30’ να δείξει ότι μπορεί να ανοίξει και κλειστές άμυνες. Το κατάφερε με μεθοδικότητα και σωστή διαχείριση. Κράτησε την καλή κυκλοφορία της μπάλας, την ποικιλία των επιθέσεών του, ενώ πρόσθεσε ένα νέο στοιχείο. Διόρθωσε τα λάθη του, μέσα στη διάρκεια του ματς.
Στη συνέχεια, στον Βόλο, με ζητούμενο να παίξει για πρώτη φορά ως η «μεγάλη ομάδα» του ματς, το κατόρθωσε. Έχασε, παίζοντας σαν τέτοια. Έμεινε προσηλωμένος στο πλάνο του και όταν δέχθηκε το γκολ με ψυχραιμία και χωρίς να αλλάξει το στυλ του, προσπάθησε να αντιδράσει. Δεν το κατάφερε μεν, αλλά μεθοδολογικά μπορεί κάποιος να πει ότι έπεισε.
Άφησε σε εκκρεμότητα η ήττα αυτή, ένα τεστ χαρακτήρα και αντίδρασης, στο επόμενο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης. Μπήκε δυνατά, βγάζοντας αυτό το χαρακτήρα. Και κυρίως, αποδείχθηκε ψύχραιμος και ήρεμος όταν δέχτηκε το γκολ, κάνοντας μία γρήγορη ανατροπή, χωρίς να «πειράξει» το πλάνο του. Έδειξε δηλαδή βελτιωμένος, στο πώς θα μπορεί να γυρίζει τα ματς, σε σχέση με το Βόλο.
Με λίγα λόγια, βλέπουμε μία ομάδα που προσθέτει στοιχεία στο παιχνίδι της. Προφανώς, έχει καλές και λιγότερο καλές μέρες, αλλά σταθερά βάζει στο πλάνο της και νέα στοιχεία. Κάθε πάθημα, γίνεται αμέσως μάθημα. Η ομάδα δουλεύει κάθε μέρα. Έχει πρόγραμμα και σχέδιο. Αυτό είναι το καλύτερο νέο, από τη μέχρι τώρα παρουσία της, στη σαιζόν που διανύουμε.
Τέλος, είναι μία καλή στιγμή να καταγράψουμε και τρία ακόμα θετικά στοιχεία.
Το πρώτο αφορά στο καλό διάβασμα των αντιπάλων, πριν από τα παιχνίδια. Ένα διάβασμα που γίνεται σωστά, χωρίς όμως να αλλοιώνει το πλάνο της ομάδας. Ο ΟΦΗ κατεβαίνει να κάνει το δικό του παιχνίδι, να παίξει με το δικό του στυλ, γνωρίζοντας όμως τις λεπτομέρειες, που μπορούν να του δώσουν τις λύσεις.
Το δεύτερο αφορά στην τετράγωνη ποδοσφαιρική λογική, που επικρατεί στην ομάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι επιλογές της 11αδας στο τελευταίο παιχνίδι. Ο Μάνος και ο Ναμπί μπήκαν στην αποστολή, αλλά δεν ξεκίνησαν. Είχαν χάσει αρκετές προπονήσεις, οπότε το σωστό ποδοσφαιρικά ήταν, να παίξουν άλλοι, πιο έτοιμοι. Ούτε «ηρωισμοί», ούτε «ήθελε πολύ να παίξει στο ματς αυτό», ούτε τίποτα. Η ομάδα έχει ένα ρόστερ, που δουλεύει όλο μαζί και παίζουν οι πιο έτοιμοι, από όλες τις απόψεις. Το ίδιο έγινε και με τον Μαρινάκη στο Βόλο. Δεν το λέει για να το πει ο Σίμος, ότι υπολογίζονται όλοι. Το εφαρμόζει κιόλας. Φαντάζομαι, δε χρειάζεται να πω ότι πέρα από το ότι αυτό είναι το σωστό (by the book), είναι και κάτι που θα ψήσει όλους τους ποδοσφαιριστές, να δουλέψουν και να έχουν υψηλό κίνητρο, καθημερινά στην προπόνησή τους.
Το τρίτο αφορά στην επιμονή της ομάδας στο παιχνίδι της και κυρίως στο build up. Σε κάθε ματς, όπως κι αν παίζει ο αντίπαλος, ο ΟΦΗ χτίζει την επίθεσή του από πίσω. Με αυτοπεποίθηση και υπομονή. Υπάρχουν διαστήματα στα 5 πρώτα ματς, που αυτό δεν πήγε καλά. Στον Βόλο, ας πούμε, έγιναν λάθη. Το ίδιο και στο διάστημα 20-45’ με τον Αστέρα. Όμως η ομάδα δεν τρόμαξε, ούτε άλλαξε το παιχνίδι της. Αυτό μπορεί να φαντάζει κακό, γιατί στο ένα από τα δύο ματς στοίχισε, όμως μακροπρόθεσμα είναι πολύ καλό. Δείχνει ότι οι ποδοσφαιριστές έχουν αφομοιώσει τον τρόπο παιχνιδιού και, κυρίως, ότι πιστεύουν πολύ σε αυτό τον τρόπο, αλλά και στις δυνατότητές τους.
Επιτέλους, μετά από χρόνια, βλέπουμε έναν ΟΦΗ με αυτοπεποίθηση, σχέδιο και προοπτική.
