ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
20/02/2019 - 20:50

Μα πως χάθηκε αυτό το ματς;

Ας βρούμε τον τρόπο που τα επόμενα ματς δε θα χαθούν, όπως χάθηκε το ματς με τη Λαμία. Και ό,τι βγει!

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
H ήττα από τη Λαμία ήταν το μεγαλύτερο σοκ για τη φετινή σαιζόν. Και σαν αποτέλεσμα, αλλά και για τον τρόπο που φτάσαμε σε αυτό. Αλλά επειδή η ζωή προχωρά και η μάχη πρέπει να συνεχίζεται, ας πάμε επιτέλους παρακάτω!

Προσωπικά, καμία ήττα δε θα με κάνει να αλλάξω το σκεπτικό μου για το ποδόσφαιρο, αλλά και τη στήριξή μου στη λογική και τη νοοτροπία της νέας εποχής. Οπότε συνεχίζω να γράφω για ποδόσφαιρο, κόντρα ίσως σε πιο «εμπορικές» αναλύσεις με μπόλικα παρασκήνια και έμφαση στα εκτός γηπέδου. Αν κάποιοι νομίζουν ότι με κουτσομπολιά θα πάμε μπροστά, δικό τους πρόβλημα.

Ποδοσφαιρικά καθαρά λοιπόν, το σωστό είναι να αναλύσεις τα λάθη, ένα-ένα και να σκεφτείς μετά ποια από αυτά και με ποιόν τρόπο διορθώνονται

Τι πήγε τόσο λάθος και ένα ματς σαν αυτό και το χάσαμε;

- Βγάλαμε 20 τελικές έναντι 12.

- Είχαμε σχεδόν 60% κατοχή μπάλας.

- Κάναμε για πρώτη φορά φέτος 11 τελικές μέσα στην περιοχή.

- Παρουσιάσαμε επιθετικά έως το 35’ περισσότερα από ότι κάναμε στα προηγούμενα ματς σε 90 λεπτά. με 5 κλασσικές ευκαιρίες απέναντι σε μία ομάδα που είχε έρθει για να κρατήσει καταρχάς το μηδέν.

Τι έφταιξε λοιπόν και στράβωσε; Πολλά, αλλά τίποτα που δεν το ξέραμε ήδη. Κι αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο αγκάθι.

Καταρχάς στο πρώτο ημίχρονο είχαμε τρία βασικά θέματα:

- Δεν ήρθε το γκολ και μετά τη - μεγάλη - χαμένη ευκαιρία του Βαζ, η ομάδα έχασε την πίστη της. Πολλοί το θεωρούν λογικό. Εγώ όχι. Όποιος παίζει ποδόσφαιρο γνωρίζει ότι το παιχνίδι κρατάει 90 λεπτά. Και ότι ειδικά τέτοια ματς, κρίνονται στην υπομονή, τη διάρκεια, τη συγκέντρωση και σε λεπτομέρειες. Μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία μπορεί να σε απογοητεύσει. Αλλά μπορεί και να σε πεισμώσει. Εξαρτάται από το χαρακτήρα που έχεις σαν μονάδα και σαν ομάδα. Εκεί υστερούμε. Στο χαρακτήρα.

- Στο πρώτο, πολύ καλό, 35λεπτο όλες σχεδόν οι κλασσικές μας ευκαιρίες έχουν δημιουργηθεί από αριστερά. Παίζαμε μονόπλευρα κι αυτό - αργά ή γρήγορα - η άλλη ομάδα το διαβάζει. Η Λαμία στο 25λεπτο άλλαξε τους μπακ της πλευρές, κράτησε πίσω το δεξί μπακ συστηματικά, ενώ αντιθέτως όσο περνούσε η ώρα ο αριστερός μπακ (Βασιλαντωνόπουλος) άρχισε να παίρνει μέτρα βλέποντας μικρότερη πίεση, αλλά και τον δικό μας εξτρέμ να μην έχει επιστροφές. Εμείς συνεχίσαμε να γέρνουμε, δεν αλλάξαμε κάτι, πχ αλλάζοντας πλευρές τους Φερέιρα και Βαζ.

- Οι επιστροφές των εξτρέμ είναι ένα άλλο διαχρονικό μας πρόβλημα που εμφανίσαμε ξανά. Ο Βαζ δε γύρισε ποτέ πίσω να βοηθήσει, με το Δεληγιαννίδη να μένει ακάλυπτος. Αν το πάρουμε απόφαση ότι ο εξτρέμ δεν επιστρέφει, τότε ας πάμε με Μπράουν πίσω μπας και… Από την άλλη, ο Φερέιρα είχε προφανώς εντολή να μένει ψηλά, παίζοντας κάτι ανάμεσα σε εξτρέμ και φορ με τον Κυριακίδη να έχει οδηγία να τον καλύπτει. Αποτέλεσμα αφενός να αδειάζει ο άξονας κι αφετέρου να σκάσει νωρίς ο καλός τη Δευτέρα Κυριακίδης.

Γενικά, αντί να βγει πείσμα όσο χάνονταν οι ευκαιρίες, βγήκε φόβος. Και ομάδες σκληρές και ψημένες όπως η Λαμία αυτό το μυρίζονται. Έτσι από το 38’ έως το 45’ είδαμε προειδοποιητικές βολές. Δυστυχώς όμως, ενώ με λίγη τύχη στο τέλος, βγήκε με 0-0 το ημίχρονο, δε λάβαμε το μήνυμα. Και καταλήξαμε στο περίφημο κλισέ «όταν χάνεις πολλές ευκαιρίες, στο τέλος τρως γκολ». Μία φράση τόσο μίζερη και παθητική. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις ευκαιρίες και δημιουργείς, η λογική λέει ότι αργά ή γρήγορα θα δικαιωθείς αν επιμείνεις και συνεχίσεις στο ίδιο τέμπο. Εμείς όμως δεν επιμείναμε.

Τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει;

Επειδή την προειδοποίηση την είχαμε λάβει, θα μπορούσαμε να πάρουμε τα μέτρα μας. Αν η ομάδα δεν μπορεί για 90 λεπτά να έχει το ρυθμό του πρώτου μισαώρου (είτε λόγω δυνάμεων είτε και λόγω ψυχολογίας), υπάρχει η λύση να αλλάξει το παιχνίδι της. Να κυκλοφορήσει περισσότερο μπάλα, να πάει σε ένα πιο σετ παιχνίδι (όπως έκανε με Ξάνθη και Ατρόμητο) και να δοκιμάσει να πατήσει περιοχή και από τον άξονα. Ίσως με κάποιες αλλαγές από το ημίχρονο (Νέιρα αντί Βαζ για παράδειγμα ή/και Σακόρ αντί Κυριακίδη) που θα ανανέωναν και λίγο τα χαφ και συνολικά την ομάδα. Αντ’ αυτού είδαμε μία ομάδα χωρίς την ορμή και την πίστη του ξεκινήματος να προσπαθεί να κάνει ό,τι έκανε. Είναι και θέμα μυαλού και εξυπνάδας, το να διαχειριστείς καλά ένα ματς όπως εξελίσσεται.

Με αυτά και με αυτά, σε όλο το δεύτερο ημίχρονο κάναμε μιάμιση κλασσική ευκαιρία και το γκολ. Ένα γκολ που ήρθε από την πρώτη μπαλιά που είδαμε από τον άξονα (Νέιρα προς Ναμπί). Αλλά πια ήταν αργά!

Τα τρία γκολ της Λαμίας - περίληψη όλων των προηγούμενων αμυντικών προβλημάτων της χρονιάς

Η αδυναμία μας να έχουμε καλή μετάβαση από θέση επίθεσης σε θέση άμυνας είναι η αχίλλειος πτέρνα μας. Και ακολουθούν οι αδράνειες στις στημένες φάσεις και τα εύκολα ατομικά λάθη. Πολλοί βαθμοί έχουν χαθεί εξαιτίας αυτών των άλυτων όπως αποδεικνύεται προβλημάτων.

- Στο 1ο γκολ, αν δούμε από την αρχή τη φάση, θα καταλάβουμε το πραγματικό πρόβλημα. Η μπάλα χάθηκε έξω από την αντίπαλη περιοχή. Εκείνη τη στιγμή έχουμε 4 παίκτες μπροστά και 6 πίσω από τη μπάλα. Δεν είμαστε δηλαδή ανοιχτοί. Κι όμως 3 παίκτες του ΟΦΗ (οι δύο αμυντικοί μας χαφ και ο αριστερός μπακ) πάνε σε ένα της Λαμίας και δεν καταφέρνουν ούτε να τον κόψουν ούτε και να κάνουν φάουλ. Έτσι ο Καραμάνος πάει στο ένας εναντίον ενός και με μία σπουδαία έμπνευση βάζει ένα δύσκολο γκολ.

- Στο 2ο γκολ πληρώνουμε το άλλο διαχρονικό μας πρόβλημα. Την αμυντική αντίδρασή μας στις στημένες φάσεις. Ο Ναμπί στο δεύτερο δοκάρι δε διώχνει τη μπάλα, αλλά την βάζει μέσα στην μικρή μας περιοχή. Μια σειρά παικτών αδρανεί (κλασσικό). 0-2 και γεια σας…

- Στο 3ο γκολ έχουμε ένα συνδυασμό του προβλήματός μας στο transition με την έφεσή μας σε ατομικά αβίαστα λάθη στον άξονα. Ο Μιχόγεβιτς με 5 παίκτες ήδη μπροστά αποφασίζει να πάρει ρίσκο ντριπλάροντας και παρότι Παπάζογλου και Κοροβέσης έξυπνα βγάζουν οφσάιντ το φορ (τη μία από τις δύο διαθέσιμες πάσες) πληρώνουμε την τρομερά αργή επιστροφή του δεξιού μας μπακ (Δεληγιαννίδης), που αφήνει στο Μπερτόλιο μισό γήπεδο να διανύσει χωρίς καμία πίεση.

Τι είδαμε από όσους αγωνίστηκαν:

Στρέζος: Στο πρώτο ημίχρονο σε 1-2 περιπτώσεις αλλά και στο 55’ κρατάει το μηδέν. Στο 1ο γκολ κάνει βήματα μπροστά, υποθέτοντας ότι ο Καραμάνος θα κάνει το λογικό. Να περάσει τον πιο αργό Παπάζογλου και να μπει μέσα. Προετοιμάζεται λοιπόν να βγει στα πόδια του και κάπου στη διαδρομή διστάζει. Κι εκεί μένει μετέωρος. Είχε κι ο Καραμάνος την έμπνευση αυτή, του έπιασε και την πατήσαμε όλοι μαζί.

Δεληγιαννίδης: Επιθετικά δεν βοήθησε. Η ομάδα επιτέθηκε μόνο από αριστερά. Αμυντικά επίσης δεν βοήθησε (λείπει στο 3ο γκολ από τη θέση του). Και κερασάκι στην τούρτα η αψυχολόγητη ενέργειά του με την κόκκινη κάρτα.

Κοροβέσης: Στο πρώτο ημίχρονο ήταν καλός και υποστήριζε αποτελεσματικά τον Φερέιρα. Στο δεύτερο ημίχρονο έπεσε μαζί με όλη την ομάδα και στο 1ο γκολ δεν αντιδρά σωστά. Αντίθετα στο 3ο έχει σωστή τοποθέτηση αλλά την πατάμε από αλλού.

Παπάζογλου: Στο πρώτο ημίχρονο καλός με κάποιες καλές μεταβιβάσεις μπροστά. Στο 1ο γκολ εκτίθεται από τη συνολικά λάθος λειτουργία, μιας και η ταχύτητα δεν είναι στα πλεονεκτήματά του. Μετά ήταν γενικό το πρόβλημα…

Μιχόγεβιτς: Ενώ κάνει μία καλή εμφάνιση και βοηθά και επιθετικά σε στημένες φάσεις, αποφασίζει να πάρει ένα αψυχολόγητο ρίσκο που οδηγεί στο 3ο γκολ.

Μεγιάδο: Κινητήριος μοχλός στο καλό μας διάστημα. Καθοριστικός με λάθος τοποθετήσεις στο δεύτερο και στην κακή εφαρμογή του transition. Είναι ξεκάθαρα παίκτης βαρόμετρο.

Κυριακίδης: Ακολούθησε το Μεγιάδο με μεγάλη πτώση στην απόδοσή του όσο περνούσε η ώρα. Καλύπτοντας δύο θέσεις ταυτόχρονα στο αμυντικό κομμάτι, μάλλον κουράστηκε.

Ναμπί: Κινητικός και καλός με τη μπάλα όπως πάντα, με περισσότερη διάθεση να σουτάρει και να απειλήσει. Κάπου κάνει κατάχρηση μπάλας ενώ κάποιες στημένες φάσεις θα μπορούσε να τις «παραχωρήσει» και σε άλλους (πχ με αριστερό πόδι). Έχει σοβαρό θέμα με τις τοποθετήσεις του τακτικά όταν αμύνεται η ομάδα. Λόγω βρετανικής καταγωγής πιστεύω ότι δεν είναι θέμα έλλειψης παιδείας, αλλά έλλειψης προθυμίας…

Πέρσον: Μαχητής και πρόθυμος να κυνηγήσει κάθε μπάλα. Μοιάζει με τον Βουό μόνο που δεν δείχνει να έχει την ίδια τεχνική. Τακτικά, οι τοποθετήσεις του δεν είναι καλές. Έπαιξε κατ’ ανάγκη, έκανε ότι μπορούσε αλλά μάλλον δε μπορεί αυτή τη στιγμή τουλάχιστον να μας δώσει τις λύσεις που θα έδινε ένα πλήρες φορ. Δεν είναι όμως και ένα χαμένο project.

Βαζ: Μοιραίος με την ευκαιρία που χάνει. Κινητικός και ορεξάτος όταν η ομάδα έχει τη μπάλα και προσπάθησε να γίνει απειλητικός. Εκτός θέσης μονίμως όταν η ομάδα αμύνεται. Κουράστηκε ξανά νωρίς, όπως συνέβη και στο ΟΑΚΑ.

Φερέιρα: Δεύτερο ματς που μας ξαφνιάζει ευχάριστα. Είναι ορμητικός, έχει και διάθεση και ικανότητα και ήταν καθοριστικός στο να βγουν τόσες φάσεις στο πρώτο μισάωρο. Αν τελείωνε και λίγο καλύτερα τις 2 καλές φάσεις που του βγήκαν θα μιλούσαμε διαφορετικά τώρα. Πάντως είναι το μοναδικό κέρδος εδώ και 2 εβδομάδες.

Σακόρ: Θα περίμενα να μπει στο ημίχρονο. Φαίνεται ότι έχει προσόντα. Ας ελπίσουμε σε άμεση ενεργοποίησή του.

Νέιρα: Δε μπορώ να βρω κανένα λόγο που ειδικά στα εντός ο συγκεκριμένος δεν θα είναι στην 11άδα. Η κίνηση του γύρω από το φορ και οι κάθετες μεταβιβάσεις του αλλά και η ψυχραιμία του με τη μπάλα είναι απαραίτητα στοιχεία.

Κουτσιανικούλης: Μπήκε αργά, δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά.

Και τώρα τι κάνουμε;

Μετά την ΑΕΚ, έγραφα ότι στους επόμενους τελικούς πια, χρειάζεσαι νίκες. Και οι νίκες έρχονται μόνο αν δώσουν όλοι το κάτι παραπάνω.

Όταν έχεις πίστη, θάρρος, τόλμη, αλλά και μυαλό και χαρακτήρα.

Όταν μπορείς να κρύβεις, αν δε μπορείς να διορθώσεις τα λάθη σου.

Όταν διαβάζεις σωστά το παιχνίδι. 

Όταν δε σε παίρνει από κάτω μία αναποδιά.

Όταν έχεις αυτοπεποίθηση.

Όταν έχεις διάρκεια.

Δυστυχώς με τη Λαμία όταν δε μας βγήκαν όσα επιδιώξαμε, όλα αυτά δεν τα είδαμε. Ο μόνος δρόμος πλέον είναι να τα δούμε από εδώ και πέρα κι ό,τι βγει.

Υ.Γ: Το έχω γράψει ξανά, αλλά συνεχίζει να με ενοχλεί. Δεν είναι δυνατόν 4 και 5 άνθρωποι διαφορετικοί να δίνουν οδηγίες από τον πάγκο. Αφενός μπερδεύει την ομάδα και αφετέρου ροκανίζει το κύρος και τη βαρύτητα του προπονητή. Ας το προσέξουν λίγο όσοι βρίσκονται εκεί, να προστατευτεί και ο Βέρα και να είναι και αποτελεσματικότερη η καθοδήγηση μέσα στο παιχνίδι.

Oficrete