ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
06/01/2020 - 18:55

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν!

Υπάρχει, όμως, η μεθοδική και επίμονη δουλειά, χωρίς εκπτώσεις.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Για να βελτιωθεί και να χτιστεί μία ομάδα, δεν υπάρχει καμία μαγική λύση και καμία κίνηση ματ. Πρέπει απλά να δουλεύει διαρκώς τις αδυναμίες της. Δε γίνεται να κόψει δρόμο, αν θέλει να πάει μακριά.

Το βασικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ΟΦΗ, έχοντας ήδη παίξει έναν ολόκληρο γύρο και κάτι, είναι ένα: Η σταθεροποίηση της απόδοσής του. Αυτή είναι η άποψή μου, ανεξάρτητα από τη βαθμολογική του θέση και το θετικό ή αρνητικό κλίμα που υπάρχει, αναλόγως τα αποτελέσματα. Συνολικά, στο τέλος του 2019 και στην αρχή του 2020, αυτό αξιολογώ ως προτεραιότητα.

Κι αυτό, κατά την γνώμη μου, περνά μέσα από συγκεκριμένα σημεία, που χρειάζεται για να βελτιώσει την εικόνα του:

✔ Κατοχή μπάλας σε καλύτερους χώρους
✔ Επιστροφή σε σταθερά διψήφιο αριθμό τελικών προσπαθειών (το έκανε στην αρχή, το έχασε στην πορεία)
✔ Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην επίθεση
✔ Βελτίωση της συνολικής αμυντικής συμπεριφοράς
✔ Βελτίωση των τοποθετήσεων της αμυντικής γραμμής

1. Κατοχή μπάλας σε καλύτερους χώρους

Ο ΟΦΗ των πρώτων παιχνιδιών, στα καλά του διαστήματα, γιατί και τότε είχε και «κακά» διαστήματα σε κάθε ματς (πχ, 2ο ημίχρονο στον Άρη, 1ο ημίχρονο με Πανιώνιο, 1ο μισάωρο με Βόλο), έκανε κατοχή, γρήγορο passing game και άμεσες ανακτήσεις της μπάλας σε καλύτερους χώρους. Το έκανε, κατά βάση, στο μισό γήπεδο του αντιπάλου. Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε ότι αυτό έχει μετατοπιστεί πιο πίσω, με αποτέλεσμα να απειλεί λιγότερο και, αντίστοιχα, τα λάθη να οδηγούν σε μεγαλύτερες απειλές.

2. Τελικές προσπάθειες

Συνέπεια του πρώτου σημείου, είναι το δεύτερο. Ο ΟΦΗ έχει τη μπάλα σε χώρους, πιο μακριά από εκεί όπου θα μπορούσε να γίνει απειλητικός, δεν κλέβει μπάλες και, επομένως, δημιουργεί λιγότερο και σουτάρει λιγότερο. Στα πρώτα ματς, οι τελικές ήταν πολλές, ενίοτε και πάρα πολλές. Ο ΟΦΗ ήταν πρώτος στη σχετική λίστα. Όσο περνά ο καιρός, ο αριθμός μένει χαμηλά (για τα δεδομένα του πλάνου του).

3. Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα

Στο ντόμινο αυτό των θεμάτων και ως αποτέλεσμα της μείωσης των τελικών προσπαθειών, άρχισε να γίνεται πιο έντονο, ένα φαινόμενο που είχαμε εξαρχής δει. Την έλλειψη αποτελεσματικότητας και γενικά την ύπαρξη μιας ανωριμότητας στην τελική προσπάθεια (σουτ ή και τελική πάσα). Στα 20 μπορεί να έμπαιναν 2 ή 3, αλλά στα 7 μπαίνει μόνο 1 που, συνήθως, δε φτάνει για να πάρεις αποτελέσματα. Φαίνεται το πρόβλημα πιο έντονα.

4. Βελτίωση της συνολικής αμυντικής συμπεριφοράς

Όσο, λοιπόν, τα γκολ και η κατοχή της μπάλας μειώνονται, ή τέλος πάντων εξασθενούν, η πίεση στην άμυνα (και δεν αναφέρομαι στην 4αδα της άμυνας, αλλά σε όλη την ομάδα) θα μεγαλώνει. Παράλληλα, όσο δε λύνεται το μεσοεπιθετικό πρόβλημα, αυτομάτως θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντικό, να λυθεί το μεσοαμυντικό. Πρακτικά, τι σημαίνει αυτό; Όταν τα εξτρέμ, το φορ ή το 10αρι σου δε μπορούν να κάνουν «παπάδες» και να σκοράρουν άνετα, θα πρέπει να συνεισφέρουν περισσότερο αμυντικά. Με πίεση στους αντιπάλους μόλις χαθεί η μπάλα, αλλά και επιστροφές, αλληλοκαλύψεις και καλύτερη κάλυψη των χώρων. Είναι ανέφικτο να βγουν καλές άμυνες, με 3 και 4 παίκτες της ομάδας να μη συμμετέχουν ή να το κάνουν χαλαρά.

5. Βελτίωση των τοποθετήσεων της αμυντικής γραμμής

Γνωρίζαμε από το καλοκαίρι, ότι υπάρχει έλλειμα στη θέση των στόπερ. Και ότι ως το Γενάρη τουλάχιστον, θα χρειάζονταν πειράματα. Είδαμε τον Νάστο στόπερ, μετά είδαμε και τον Μαρινάκη, ενώ βασικός σταθερά είναι ο Γιαννούλης, ένα στόπερ με «προϋπηρεσία» λίγων παιχνιδιών πέρυσι. Αυτό, προφανώς, έχει συνέπειες. Ένας χαφ ή ένας μπακ, μπορεί να αποδειχθεί καλό στόπερ γενικά. Για να γίνει όμως αυτό, θα πάρει χρόνο, θα χρειαστεί να κάνει λάθη, μέχρι να μάθει πως, που και πότε να κινείται. Την ίδια στιγμή, παίρνοντας τα «βασικά» σου μπακ από τη θέση τους, καλείσαι να βρεις λύσεις και στα πλάγια. Προφανώς, όλο αυτό μαζί, σε συνδυασμό με το ευρύτερο θέμα της αμυντικής συμπεριφοράς της ομάδας, δημιουργεί ένα «κοκτέιλ» αρκετά περίπλοκο, που έχει και κόστος αγωνιστικά.

Τι φταίει για τα προβλήματα αυτά;

Πολλά και διαφορετικά πράγματα.

Έχει σημασία, τι και πόσους παίκτες διαθέτει το ρόστερ. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους, αλλά και με πόση ευκολία προσαρμόζονται στο πλάνο της ομάδας. Προς το παρόν, η χρησιμοποίηση λίγων, σταθερά, δείχνει ότι το προπονητικό τιμ κρίνει πως από αρκετούς αναπληρωματικούς, περιμένει περισσότερα. Είναι σαφές ότι στον ΟΦΗ δεν υπάρχουν «2 ισάξιοι παίκτες σε κάθε θέση». Αυτό άλλωστε, είναι ένα κλισέ που ποτέ δεν είναι αληθινό, σε καμία ομάδα του κόσμου. Πάντα απαιτείται ομαδική προσπάθεια, για να βελτιωθούν οι αδυναμίες ή τα κενά.

Επηρεάζουν, φυσικά, και πιθανές απουσίες από τραυματισμούς. Όπως και το ντεφορμάρισμα παικτών, επίσης. Αυτά, όμως, είναι μέρος της ζωής στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, ο Μεγιάδο ήταν σημαντικός στο κομμάτι της πίεσης. Για να καλυφθεί η απουσία του, έχει μεγάλη σημασία, όχι ποιος παίζει στη θέση του τόσο, όσο το αν συνολικά η ομάδα αναπληρώνει τα τρεξίματά του. Και, δυστυχώς, δεν τα αναπληρώνει.

Φυσικά, ένα μέρος στην περιγραφή του προβλήματος, καταλαμβάνει και ο χαρακτήρας που βγάζει μία ομάδα. Πόσο σκληρή ή σοφτ παρουσιάζεται, ας πούμε. Ή πόσο εύκολα χάνει τη συγκέντρωσή της. Ο Σίμος έχει πολλές φορές αναφέρει την ανάγκη για «συναισθηματική σταθερότητα», να μη χάνει το μυαλό της η ομάδα, δηλαδή, μέσα στα ματς και να μένει προσηλωμένη στο παιχνίδι της.

Πώς λύνονται όμως;

Καταρχάς για να μην το κουράζουμε, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Οι λύσεις έρχονται με μέθοδο και ψύχραιμο σχεδιασμό.

Τραυματισμοί και ντεφορμάρισμα, θα υπάρχουν αιωνίως. Ας το πάρουμε απόφαση όλοι και να μην το αναλύουμε διαρκώς. Δεν οδηγεί κάπου.

Θα μου πει κανείς, υπάρχουν και οι μεταγραφές. Υπάρχουν. Αλλά, φαντάζομαι ότι, είναι κατανοητό ότι δε γίνεται για κάθε τραυματισμό να παίρνουμε ένα παίκτη. Ούτε ενδιαφέρει τη διοίκηση ένα ρόστερ ατελείωτο, με 30 παίκτες.

Μας έχει γίνει σαφές από Σαμαρά, Σίμο και σια, ότι το νέο project προβλέπει μικρό/σφιχτό ρόστερ. Αυτό δε γίνεται από καπρίτσιο, προφανώς. Γίνεται, για να μπορεί να δουλεύει το προπονητικό τιμ σε υψηλές εντάσεις και αρκετά εξατομικευμένα, με στόχο τη βελτίωση και όχι μόνο την αξιοποίηση των παικτών. Ο ΟΦΗ είναι μία ομάδα που θα παίρνει παίκτες σχετικά φτηνά, θα τους βελτιώνει και θα προσπαθεί να τους πουλά ακριβότερα ή να τους προσθέτει στον κορμό του.

Μεταγραφικά, λοιπόν, αυτό που συμβαίνει από πέρυσι τέτοια εποχή, είναι το εξής:

Ιανουάριος 2019: Ήρθαν πολλοί παίκτες. Οι περισσότεροι εξ΄ αυτών (Μπραουν, Γιαννούλης, Σακόρ, Ναμπί, Φερέιρα) παραμένουν με ρόλο. Κάποιοι ήδη αποχώρησαν, όπως ο Πέρσον (είναι στο πρόγραμμα κι αυτό) και κάποιοι δυσκολεύονται (όπως ο Βαζ).

Καλοκαίρι 2019: Ήρθαν αρκετοί παίκτες. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών μεσοεπιθετικοί, στη γραμμή που κυρίως είχε θέμα η περσινή ομάδα. Σεμέντο, Τσιλιανίδης, Μάνος, Φιγκεϊρέντο, είναι παίκτες κορμού. Πίσω ο Μαρινάκης παίζει μόνιμα, ενώ ο Κουτρουμπής ακόμα ψάχνεται. Στον άξονα, ο Στάικος τώρα κάπως μπαίνει στο rotation και αναμένουμε τον Μίγγο. Παράλληλα είχαμε και ένα μαζικό κύμα αποχωρήσεων.

Πρακτικά, φάγαμε 2 μεταγραφικές περιόδους για να δημιουργήσουμε ένα κορμό 14-15 παικτών. Θέλουμε ρόστερ 22-23, άρα αυτό τον Γενάρη μπορούμε να περιμένουμε λίγες κινήσεις. Το καλό νέο είναι ότι πια, μπορεί να είναι πιο στοχευμένες οι κινήσεις αυτές, βασισμένες σε πρακτικά συμπεράσματα επί της εφαρμογής του πλάνου και όχι σε υποθέσεις, όπως το καλοκαίρι. Καλό νέο, επίσης, ότι ο ΟΦΗ έχει βελτιώσει την εικόνα του και είναι, πια, πιο ελκυστικός προορισμός.

Όλα αυτά, πάντα στο πλαίσιο που έχει θέσει η ίδια η ομάδα για τη λειτουργία της (πχ ο Ζλάταν, που μέχρι πρόσφατα δεν είχε βρει ομάδα, δεν περιμένε τον ΟΦΗ…).

Στο δια ταύτα

Για να επανέλθω στο βασικό ζητούμενο, που είναι τελικά η σταθεροποίηση της απόδοσης της ομάδας. Τα 5 ζητήματα που αναφέρω παραπάνω, ως προβλήματα προς βελτίωση/επίλυση, λύνονται με δουλειά. Δεν υπάρχει καμία μαγική λύση, καμία απλή λύση, καμία κίνηση ματ. Οι μεταγραφές, σίγουρα, είναι χρήσιμο εργαλείο και πιθανότατα να μπορέσουν να δώσουν μία ώθηση (χωρίς να ξεχνάμε ότι πάντα εμπεριέχουν και ρίσκο για το αν θα πιάσει ένας νέος ποδοσφαιριστής, αλλά και πόσο γρήγορα θα προσαρμοστεί) και να επιδράσουν θετικά. Όμως, το βασικό που πρέπει να γίνει, είναι δουλειά. Ή να το γράψω πιο σωστά, αυτό που πρέπει να συνεχιστεί, είναι να δουλεύει τις αδυναμίες της η ομάδα. Δεν υπάρχει ούτε πιο εύκολος, ούτε πιο απλός, ούτε πιο «εύπεπτος», για τον κόσμο, τρόπος. Δε γίνεται, ούτε και να κόψει δρόμο ο ΟΦΗ. Θα πάει από το δύσβατο, ενίοτε και σίγουρα πιο μακρύ, δρόμο.

Και αυτή είναι και η δική μου «απαίτηση» από την ομάδα και στη νέα χρονιά. Να προχωρά, όπως έχει σχεδιάσει, χωρίς εκπτώσεις. Σε όλα τα θέματα, όχι μόνο στο αγωνιστικό.

Oficrete