Ζω στην Αθήνα, από την αρχή αυτού του αιώνα. Ήμουνα νιος - στα 17,5 «μετανάστευσα» - και γέρασα. Στην Αττική, έχω δει παιχνίδια του ΟΦΗ (στην παλιά Α' Εθνική), από το ΟΑΚΑ, τη Φιλαδέλφεια, τη Νέα Σμύρνη, τον Βύρωνα, το Περιστέρι, την Νίκαια, την Καλλιθέα και τη Λεωφόρο, έως τα Λιόσια (Ακράτητος) και τη Φυλή (Θρασύβουλος). Φυσικά, έχω ζήσει και τις cult εποχές με «ντέρμπυ» στην Κηφισιά, στους Τράχωνες, στον Πράσινο Λόφο (Ηράκλειο Αττικής…), στον Ταύρο, έως και στο γήπεδο baseball του Ελληνικού, όπου στεγαζόταν κάποτε ο Εθνικός. Ωραίες εμπειρίες, ωραίες βόλτες και ενίοτε ωραίες εξέδρες.
Κάποια από αυτά τα ματς, τα έχω δει σε εξέδρα «του ΟΦΗ». Κυρίως με Κρητικούς της Αθήνας και, πολλές φορές, μαζί και εκδρομείς από το νησί. Κάποια άλλα, τα έχω δει στο… αθόρυβο, μόνος και προσπαθώντας να περνάω απαρατήρητος. Σε ματς που δεν υπήρχε οργανωμένη παρουσία. Και όταν λέω οργανωμένη, δεν εννοώ από συνδέσμους απαραίτητα, αλλά γενικά μία συντεταγμένη παρουσία, σε συγκεκριμένη εξέδρα, κλπ.
Η εμπειρία αυτή των δύο δεκαετιών, μου έχει διαμορφώσει μια αρκετά ολοκληρωμένη εικόνα, για την εκτός Κρήτης παρουσία του ΟΦΗ.
Η σύνθεση των Ομιλιτών της Αθήνας
1. Οι φοιτητές/εργαζόμενοι, κλπ, κάτω των 30, που έχουν μεγαλώσει στην Κρήτη
Στην πλειονότητα τους είναι μεγαλωμένοι στην Κρήτη, έχουν «εκπαιδευτεί» στο Γεντί Κουλέ, είναι από μικροί δίπλα στην ομάδα και όταν μετακομίζουν στην Αθήνα, είναι «ζεστοί» στο να ακολουθήσουν την ομάδα στα παιχνίδια της στο Λεκανοπέδιο, αλλά και όχι μόνο σε αυτό. Είναι, ξεκάθαρα, μόνο ΟΦΗ και αποτελούν τον πυρήνα της εξέδρας.
Μπορεί να είναι η πιο δυναμική κατηγορία, αλλά όχι η πολυπληθέστερη. Είναι συγκεκριμένος ο αριθμός, ενώ κάθε 5-6 χρόνια τα πρόσωπα αλλάζουν, μαζί με τα δεδομένα της φοιτητικής και επαγγελματικής τους ζωής. Πρακτικά, ο πληθυσμός της κατηγορίας αυτής, δεν επηρεάζεται από τον ΟΦΗ, αλλά από την ίδια τη ζωή.
2. Οι «οικογενειάρχες» και γενικώς μεσήλικες (ας πούμε 30-50 χρονών)
Βρίσκονται στην Αθήνα, ως συνέχεια της πρώτης κατηγορίας. Ξέμειναν, να το πω απλά. Έχουν δηλαδή μεγαλώσει στην Κρήτη, έχουν μάθει τον ΟΦΗ εκεί, έχουν ζήσει το Γεντί Κουλέ και την ομάδα από παιδιά (και μάλιστα σε καλές εποχές). Τους έφερε η ζωή στην Αθήνα, αλλά είναι οπαδοί της ομάδας. Πολλοί από αυτούς μεγαλώνουν και εν δυνάμει οπαδούς της ομάδας. Στην κατηγορία αυτή ανήκω και εγώ.
Η συντριπτική πλειοψηφία είναι μόνο ΟΦΗ. Περιλαμβάνει, μεν, αρκετό κόσμο που δείχνει ενδιαφέρον, αλλά είναι και η πιο απαιτητική, η πιο πολυάσχολη και η πιο δύσκολη σε hard core καταστάσεις κατηγορία. Πάντως, ο ΟΦΗ έχει περιθώριο να χτίσει σχέσεις και να δημιουργήσει μία νέα δυναμική, στοχεύοντας και στη γενιά αυτή και στα παιδιά της.
3. Οι Αθηναίοι - Ομιλίτες 50+
Η κατηγορία αυτή αφορά Κρητικούς της Αθήνας, που ζουν τόσα πολλά χρόνια στην πρωτεύουσα, που σχεδόν δεν έχει σημασία το που μεγάλωσαν. Μιλάμε για 3, 4 και παραπάνω δεκαετίες.
Δυστυχώς, αποτελείται λίγο - πολύ από τους ίδιους ανθρώπους, δεν ανανεώνεται, δύσκολα βλέπεις προσθήκες. Μιλάμε για συγκεκριμένο κόσμο, πιστό και ρομαντικό, αλλά χωρίς μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης.
4. Οι Ομιλίτες 2ης γενιάς
Οι νεότεροι Κρητικοί της Αθήνας, που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εκτός Κρήτης. Σε κάποιες περιπτώσεις, είναι και παιδιά εκείνων που συμπεριέλαβα στην κατηγορία 3. Κοινό στοιχείο των δύο κατηγοριών αυτών είναι, άλλωστε, ότι δεν έχουν τόσο φρέσκο στο μυαλό τους το Γεντί Κουλέ και τη δυναμική του ΟΦΗ, εντός Κρήτης και, κυρίως, εντός Ηρακλείου. Σε πολλές περιπτώσεις, σε αυτούς τους 2ης γενιάς Ομιλίτες, το δόγμα μόνο ΟΦΗ, δεν υφίσταται. Αποτελούν σήμερα τη μειοψηφία.
Και εδώ εστιάζω και το πρόβλημα και την ευκαιρία.
Το πρόβλημα είναι, ότι λίγοι εξ’ αυτών δηλώνουν μόνο ΟΦΗ και ακόμα πιο λίγοι είναι διατεθειμένοι να πάνε γήπεδο.
Η ευκαιρία είναι, όμως, εκεί. Υπάρχει τεράστιο περιθώριο ανάπτυξης.
Τι θα φέρει τους Ομιλίτες ξανά στο γήπεδο και κοντά στην ομάδα
Για να μιλάμε ρεαλιστικά, οι όποιες κινήσεις πρέπει να στοχεύουν, κυρίως, τις κατηγορίες 2 και 4 («οικογενειάρχες» και «2ης γενιάς»). Αυτές είναι οι κατηγορίες με περιθώριο ανάπτυξης. Πιθανότατα, η ενεργοποίησή τους, θα λειτουργήσει θετικά και για τις υπόλοιπες 2 κατηγορίες.
Στο γήπεδο
Προφανώς και η καλή πορεία και μία καλή ομάδα, βοηθάει στο να αυξηθεί το ενδιαφέρον και να μεγαλώσει η εξέδρα. Δεν είναι, όμως, αυτό κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό.
Καθοριστικό στο να μαζευτεί κόσμος και να δώσει δυναμικό παρών, είναι το να είναι ξεκάθαρο ότι θα υπάρχει εξέδρα και οργανωμένη (όχι με τη… συνδεσμιακή έννοια) παρουσία των φίλων του ΟΦΗ στο γήπεδο. Αν υπάρχει και εκδρομή από την Κρήτη, ακόμα καλύτερα. Έστω και με 20-30 άτομα. Λειτουργεί ως παρότρυνση. Εφόσον υπάρχει η εξασφάλιση της παρουσίας, πρώτα οι της πρώτης κατηγορίας ξεσηκώνονται και ακολουθούν και της δεύτερης ή και της τρίτης.
Φυσικά, ένας Σύνδεσμος Φίλων ΟΦΗ Αθήνας είναι πάντα χρήσιμος. Υπήρχε, είχε για χρόνια σημαντική παρουσία, κάπου έπεσε σε μία νάρκη, αλλά σιγά - σιγά τον τελευταίο καιρό ξαναζωντανεύει. Δεν είναι, όμως, ότι ο Σύνδεσμος έφερνε τον κόσμο στο γήπεδο, αλλά η συμμετοχή του, προφανώς, λειτουργούσε ως ενθάρρυνση, για πολλούς μεμονωμένους.
Που μπορεί να υπάρξει, όμως, οργανωμένη και «καλή» εξέδρα;
Καταλαβαίνω ότι αντίπαλοι του ΟΦΗ θεωρούνται ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, άντε και η ΑΕΛ. Και έτσι πρέπει να είναι. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αυτά τα ματς όπου, εγώ τουλάχιστον, έχω δει τις πιο δυναμικές Ομιλίτικες εξέδρες.
Οι λόγοι είναι αρκετοί. Φυσικά και σχετίζονται με το φόβο για επεισόδια, με τις απαγορεύσεις μετακίνησης, με τα αστυνομικά μέτρα και άλλα πολλά. Για παράδειγμα, αν έχεις ένα παιδί και θες να το φέρεις στο γήπεδο, δεν είναι πολύ εύκολο να το κάνεις πηγαίνοντας με συνοδεία ΜΑΤ, μέσα από το Άλσος της Φιλαδέλφειας ή με πούλμαν από Ομόνοια και μετά περπάτημα 20 λεπτών στη Λαμπράκη, στη Νίκαια. Ούτε αν περιμένεις 1 ώρα, να αδειάσει το Καραϊσκάκης ή η Νέα Σμύρνη, για να φύγεις. Σε τέτοιο «πρόγραμμα», ακολουθούν λιγότεροι. Οι πιο αποφασισμένοι, οι πιο «ζεστοί», οι πιο δυναμικοί, πείτε τους όπως θέλετε.
Το ερώτημα είναι, με τους υπόλοιπους τι θα κάνουμε; Με το 6χρονο, 10χρονο ή 12χρονο παιδί, από την Κρήτη, που μεγαλώνει στο Μαρούσι, τον Χολαργό, την Καλλιθέα και την Ηλιούπολη. Για παιδιά που δηλώνουν «ΟΦΗ. Μόνο ΟΦΗ» ή έτσι θέλουμε να δηλώνουν. Τα παιδιά αυτά, τώρα διαμορφώνουν οπαδική συνείδηση.
Για παράδειγμα, ο μεγάλος γιος μου έχει δει τον ΟΦΗ στους Τράχωνες, στην Κηφισιά και στην Καλλιθέα, σε ωραίες, δυναμικές και με αρκετό κόσμο εξέδρες, δεν έχει έρθει ξανά εδώ και ένα χρόνο σε ματς Super League, πέρα από το ματς της Ριζούπολης με τον Απόλλωνα. Τώρα που θέλω να τον κρατήσω «ζεστό», να τον πείσω ότι ο ΟΦΗ είναι ισότιμος αντίπαλος και δυναμικός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι σχεδόν αδύνατο να πάει στο γήπεδο. Και αυτό είναι πρόβλημα. Όχι για μένα μόνο, για πολύ κόσμο. Γιατί μπορεί να μην είναι ο γιος μου, αλλά ο ξάδερφος ή ο γνωστός μου Κρητικός της Αθήνας (της 2ης γενιάς που λέγαμε), που θα μπορούσα σιγά - σιγά να «ψήσω» και να τον φέρω κοντά στην ομάδα.
Προφανώς, δε μπορεί να λυθεί αύριο το πρωί το πρόβλημα της βίας, μόνο από τον ΟΦΗ. Οπότε, φαντάζει πολύ λογικό να δυσκολεύομαι να τον πάρω στο ΟΑΚΑ ή στο Φάληρο. Και γενικά να δυσκολεύεται πολύς κόσμος να πειστεί, να έρθει σε τέτοια παιχνίδια και να μπει σε μία διαδικασία ολόκληρη, που δε βοηθά να απολαύσεις το παιχνίδι, αλλά και την ιεροτελεστία του γηπέδου. Ταπεινή μου άποψη είναι, άλλωστε, ότι στους «3» της Αθήνας δεν πρέπει να δίνουμε εισιτήρια στο Γεντί Κουλέ, άρα και να μην παίρνουμε όταν παίζουμε εκτός.
Κατά τη γνώμη μου, ο στόχος πρέπει να είναι η δυναμική παρουσία του κόσμου της ομάδας, σε όλα τα υπόλοιπα ματς. Στη Νέα Σμύρνη, το Περιστέρι, αλλά και στη Λαμία ή ακόμα στο Αγρίνιο, στην Τρίπολη, στο Βόλο και στη Λάρισα (έστω την επόμενη χρονιά, για όσα έχουν ήδη γίνει). Είναι πολύ πιο εφικτό, στα παιχνίδια αυτά, να υπάρξει η συντεταγμένη παρουσία των φίλων της ομάδας. Ιδανικά με συμπαράσταση και εκδρομέων από την Κρήτη (όταν είναι πρακτικά εφικτό, πχ, όταν είναι νωρίς το ματς). Αυτό μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα, για να αρχίσει ο κόσμος της Αθήνας να συσπειρώνεται και να «ψήνεται» για γήπεδο.
Εκτός γηπέδου
Φυσικά, δε φτάνει μόνο το εντός γηπέδου. Αυτό ουσιαστικά αποτελεί μία πρώτη κίνηση. Θα χρειαστούν πολλές ακόμα, αλλά και η ενεργή συνδρομή, σε όλα αυτά, της ΠΑΕ. Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Από την ενίσχυση της εμπορικής παρουσίας και του brand της ομάδας, μέσω συνεργατών με πανελλήνια εμβέλεια, όπως το Cosmos και η Πειραιώς, έως ακόμα και την παρουσία στην Αθήνα μέσα από μία Ακαδημία ή έστω ένα «στέκι» της ΠΑΕ.
Επιπλέον, η ενδυνάμωση των σχέσεων με το πολυπληθές κοινό των Κρητικών της Αθήνας, μέσα από δράσεις, παρουσία σε εκδηλώσεις και επαφές με συλλόγους, ακόμα και ενέργειες επικοινωνίας και marketing, είναι κομβική.
Και το μοντέλο λειτουργίας που θα αναπτυχθεί για την Αθήνα, θα μείνει «προίκα». Μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί, με προσαρμογές όπου χρειάζεται, στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Ο ΟΦΗ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει συνεκτικό στοιχείο για τους Κρητικούς της Αττικής. Οι άνθρωποι αυτοί αγαπούν το νησί και βρίσκουν πολλές αφορμές για να συσπειρώνονται και να το τιμούν. Από χορούς και εκδηλώσεις, έως πολιτιστικά δρώμενα. Ο ΟΦΗ είναι η ώρα να μπει μέσα στην ατζέντα αυτή, ως ένα αθλητικό και πολιτιστικό γεγονός. Ο Γιώργος Σίμος, σε μία πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, ανέφερε ότι στόχος είναι τα παιχνίδια στο Γεντί Κουλέ να γίνουν πολιτιστικά γεγονότα για την πόλη. Λοιπόν, αυτό είναι η μισή δουλειά. Η άλλη μισή είναι να γίνουν τα παιχνίδια και οι εκδηλώσεις του ΟΦΗ (εντός και εκτός Κρήτης) πολιτιστικά γεγονότα για τους Κρητικούς (για αρχή…) απανταχού.
Για σκεφτείτε, ας πούμε, μία εκδρομή στο Αγρίνιο, συνδυασμένη με ένα φεστιβάλ κρητικής παράδοσης εκεί. Αυτό είναι ένα μεγάλο όραμα, μακρόπνοο, αλλά μόνο έτσι προχωράς μπροστά και έχεις διάρκεια…
Δε χρειάζεται, νομίζω, να αναλύσουμε τις θετικές συνέπειες που μπορεί να έχει όλο αυτό στη δυναμική της ομάδας, στο χτίσιμο ενός top brand, με αθλητική, κοινωνική και πολιτιστική παρέμβαση, αλλά και την προστιθέμενη αξία που θα προσφέρει επιχειρηματικά στην εμπορική του αξία, βαδίζοντας στο δρόμο της αυτάρκειας.
Ο ΟΦΗ είναι μαγαζί - γωνία και τον τελευταίο χρόνο το δείχνει ολοένα και περισσότερο. Η ανάπτυξή του δεν περνά μόνο μέσα από το νησί, αλλά από όπου υπάρχει Κρητικός. Και γιατί όχι, όπου υπάρχει υγιής φίλαθλος, με ανοιχτά ραντάρ σε νέες, αξιόλογες και έξω από τα τοξικά ελληνικά δεδομένα, προσπάθειες.
