Το παιχνίδι με την ΑΕΚ δεν ήταν από αυτά που πρέπει να κερδίσεις, υποχρεωτικά. Ήταν από αυτά όμως που δεν έχεις και κάτι να χάσεις. Και όπως κύλησε, αποτέλεσε μία εξαιρετική ευκαιρία για ένα «εκτός προγράμματος» βαθμό ή και βαθμούς. Δεν το καταφέραμε όμως. Κι επειδή προσωπικά επιμένω ότι τα εκτός έδρας ματς μπορούν να ξεκλειδώσουν την παραμονή, θεωρώ ότι η απόδοση του ΟΑΚΑ μπορεί να γίνει οδηγός για να έρθουν βαθμοί εκτός.
Τι έφταιξε όμως και για ένα ακόμα παιχνίδι, δεν μπήκαν βαθμοί στο σακούλι;
Ο ΟΦΗ έκανε ένα γενικά καλό παιχνίδι, τακτικά. Παρουσίασε ένα σχέδιο σωστό, κατάλληλο για να πάρεις πόντους μακριά από την έδρα σου. Πίεσε ψηλά, αλλά όχι όπως στην Τούμπα υπερβολικά ψηλά. Κράτησε τη μπάλα και την κυκλοφόρησε με ψυχραιμία, αποφεύγοντας - ίσως για πρώτη φορά - να παίξει με γεμίσματα από την άμυνα στην επίθεση. Δεν «χάρισε» στημένες φάσεις γύρω από την περιοχή του και σε όσες προέκυψαν αντέδρασε σωστά. Έγιναν και κάποια λάθη ασφαλώς (πχ, όταν ο Βαζ κουράστηκε), με σημαντικότερο το «δώρο» στην ΑΕΚ να γυρίσει για 15-20 λεπτά ο ΟΦΗ στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, δίνοντας μέτρα, χώρους και μπάλα. Αλλά αν το δούμε συνολικά, το σχέδιο ήταν σωστό και δούλεψε.
Αυτό που έλειψε ήταν το κάτι παραπάνω. Ένα στοιχείο που είναι πέρα από τα πλάνα και την τακτική των προπονητών. Έλειψε η αποφασιστικότητα και η τόλμη στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ο ΟΦΗ σε ένα ακόμα παιχνίδι, εκτός έδρας κυρίως, δεν είχε θάρρος, δεν έβγαζε πίστη και αυτοπεποίθηση για το αποτέλεσμα. Κάτι σαν κόμπλεξ την τελική προσπάθεια (πάσα ή σουτ). Αυτό το θάρρος ουσιαστικά είπε και ο Βέρα στη συνέντευξη Τύπου ότι έλειπε. Και επειδή τον είδα «σκασμένο» πραγματικά, είμαι βέβαιος ότι θα δώσει μεγάλη βάση και θα επιδιώξει η ομάδα να το προσθέσει στο παιχνίδι της ομάδας. Πλέον ποιότητα μεσοεπιθετικά υπάρχει, άρα είναι μία λογική απαίτηση προς την ομάδα.
Παράλληλα, μπορεί το πλάνο να πήγε καλά, το θάρρος να έλειψε, αλλά ένα ακόμα στοιχείο που επηρέασε ήταν ότι δε βρέθηκαν και οι 14 που αγωνίστηκαν σε αρκετά καλή μέρα.
Από τη μία, είδαμε για παράδειγμα το Στρέζο, αλλά και τους δύο στόπερ να είναι σταθεροί και να δίνουν σιγουριά. Τον Κοροβέση αριστερά να καλύπτει αξιοπρεπέστατα το κενό του Γιαννούλη. Τον Κυριακίδη να κάνει το πιο μεστό και ουσιαστικό του παιχνίδι στον ΟΦΗ, το Νάστο να αποφεύγει τα λάθη και τα ρίσκα και τον Βαζ για 60 λεπτά να δείχνει καλά στοιχεία επιθετικά και τον Φερέιρα να μπαίνει για μισή ώρα και να δίνει ενθουσιασμό και πνοή, δίνοντας ελπίδες και αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Αλλά από την άλλη, είδαμε όμως και το Δεληγιαννίδη να μην έχει τα ανεβάσματα που μπορεί (παρότι στο 2ο λεπτό που το αποφάσισε, έπρεπε να πάρει το πέναλτι), τον Ναμπί να εντυπωσιάζει μεν με το χειρισμό της μπάλας, αλλά να κάνει σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις μία επιπλέον ενέργεια από ότι χρειάζεται, καθυστερώντας ή διστάζοντας να τελειώσει φάσεις, είτε με πάσα είτε με σουτ, το Νέιρα να μην κάνει όσα ξέρουμε, ίσως λόγω της αγωνίας του να μην αφήσει τη θέση του στα πλάγια και τον Κοροβέση ακάλυπτο, το Γιακουμάκη σε κακή μέρα, να μη του βγαίνουν οι κινήσεις και οι προσπάθειες και το Βουό μάλλον βαρύ και αργό για τις απαιτήσεις του ματς.
Η απουσία του Μεγιάδο σίγουρα ήταν σημαντική κι επίσης ίσως ο Κουτσιανικούλης θα μπορούσε να παίξει στη θέση του κουρασμένου Βαζ, για κάποια λεπτά. Αντιθέτως, εκείνη του Ποτουρίδη δε φάνηκε ενώ και του Γιαννούλη καλύφθηκε επαρκώς. Γενικά, ήταν ίσως η πρώτη φορά που νιώσαμε ότι η ομάδα έχει βάθος και λύσεις.
Το να πούμε ότι το επόμενο ματς με τη Λαμία είναι τελικός, είναι περιττό. Το να αναλύσουμε ξανά τι χρειάζεται να κάνει, επίσης είναι πλεονασμός. Πλέον οι νίκες είναι επιτακτική ανάγκη. Και για να έρθουν πρέπει να το πιστεύεις και να δείχνεις αποφασιστικότητα, κυνισμό, μυαλό και θάρρος. Αυτά θα περιμένουμε όλοι με αγωνία να δούμε τη Δευτέρα.
Υ.Γ: Έλειψε και ο σεβασμός από το διαιτητή, αλλά αυτό είναι μία ανάλυση που δε σκοπεύω να κάνω. Ο Έλληνας διαιτητής θα πρέπει να σκεφτεί καλά σε ποιο ποδόσφαιρο ενδιαφέρεται να ζει. Αν του αρέσει αυτό που σήμερα ζει, προφανώς δε θα σεβαστεί μία ομάδα όπως ο ΟΦΗ. Τώρα αν η διοίκηση μπορεί να κάνει κάτι, χωρίς να μετακινηθεί από τις αξίες και τη νοοτροπία της, είναι κάτι που οι ίδιοι θα μελετήσουν και θα κρίνουν. Ήταν νομοτελειακά βέβαιο ότι ο ΟΦΗ αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν αντιμέτωπος με το θέμα διαιτησία και το δίλημμα αν θα μείνει προσηλωμένος στο «δεν ασχολούμαι» ή θα κάνει τις κλασικές ελληνικές κινήσεις «προστασίας» της ομάδας. Προς το παρόν, επιλέγει σταθερά το πρώτο. Κι αυτός είναι λόγος να στηρίξει ακόμα περισσότερο ο κόσμος την προσπάθεια.
Τι έφταιξε όμως και για ένα ακόμα παιχνίδι, δεν μπήκαν βαθμοί στο σακούλι;
Ο ΟΦΗ έκανε ένα γενικά καλό παιχνίδι, τακτικά. Παρουσίασε ένα σχέδιο σωστό, κατάλληλο για να πάρεις πόντους μακριά από την έδρα σου. Πίεσε ψηλά, αλλά όχι όπως στην Τούμπα υπερβολικά ψηλά. Κράτησε τη μπάλα και την κυκλοφόρησε με ψυχραιμία, αποφεύγοντας - ίσως για πρώτη φορά - να παίξει με γεμίσματα από την άμυνα στην επίθεση. Δεν «χάρισε» στημένες φάσεις γύρω από την περιοχή του και σε όσες προέκυψαν αντέδρασε σωστά. Έγιναν και κάποια λάθη ασφαλώς (πχ, όταν ο Βαζ κουράστηκε), με σημαντικότερο το «δώρο» στην ΑΕΚ να γυρίσει για 15-20 λεπτά ο ΟΦΗ στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, δίνοντας μέτρα, χώρους και μπάλα. Αλλά αν το δούμε συνολικά, το σχέδιο ήταν σωστό και δούλεψε.
Αυτό που έλειψε ήταν το κάτι παραπάνω. Ένα στοιχείο που είναι πέρα από τα πλάνα και την τακτική των προπονητών. Έλειψε η αποφασιστικότητα και η τόλμη στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ο ΟΦΗ σε ένα ακόμα παιχνίδι, εκτός έδρας κυρίως, δεν είχε θάρρος, δεν έβγαζε πίστη και αυτοπεποίθηση για το αποτέλεσμα. Κάτι σαν κόμπλεξ την τελική προσπάθεια (πάσα ή σουτ). Αυτό το θάρρος ουσιαστικά είπε και ο Βέρα στη συνέντευξη Τύπου ότι έλειπε. Και επειδή τον είδα «σκασμένο» πραγματικά, είμαι βέβαιος ότι θα δώσει μεγάλη βάση και θα επιδιώξει η ομάδα να το προσθέσει στο παιχνίδι της ομάδας. Πλέον ποιότητα μεσοεπιθετικά υπάρχει, άρα είναι μία λογική απαίτηση προς την ομάδα.
Παράλληλα, μπορεί το πλάνο να πήγε καλά, το θάρρος να έλειψε, αλλά ένα ακόμα στοιχείο που επηρέασε ήταν ότι δε βρέθηκαν και οι 14 που αγωνίστηκαν σε αρκετά καλή μέρα.
Από τη μία, είδαμε για παράδειγμα το Στρέζο, αλλά και τους δύο στόπερ να είναι σταθεροί και να δίνουν σιγουριά. Τον Κοροβέση αριστερά να καλύπτει αξιοπρεπέστατα το κενό του Γιαννούλη. Τον Κυριακίδη να κάνει το πιο μεστό και ουσιαστικό του παιχνίδι στον ΟΦΗ, το Νάστο να αποφεύγει τα λάθη και τα ρίσκα και τον Βαζ για 60 λεπτά να δείχνει καλά στοιχεία επιθετικά και τον Φερέιρα να μπαίνει για μισή ώρα και να δίνει ενθουσιασμό και πνοή, δίνοντας ελπίδες και αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Αλλά από την άλλη, είδαμε όμως και το Δεληγιαννίδη να μην έχει τα ανεβάσματα που μπορεί (παρότι στο 2ο λεπτό που το αποφάσισε, έπρεπε να πάρει το πέναλτι), τον Ναμπί να εντυπωσιάζει μεν με το χειρισμό της μπάλας, αλλά να κάνει σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις μία επιπλέον ενέργεια από ότι χρειάζεται, καθυστερώντας ή διστάζοντας να τελειώσει φάσεις, είτε με πάσα είτε με σουτ, το Νέιρα να μην κάνει όσα ξέρουμε, ίσως λόγω της αγωνίας του να μην αφήσει τη θέση του στα πλάγια και τον Κοροβέση ακάλυπτο, το Γιακουμάκη σε κακή μέρα, να μη του βγαίνουν οι κινήσεις και οι προσπάθειες και το Βουό μάλλον βαρύ και αργό για τις απαιτήσεις του ματς.
Η απουσία του Μεγιάδο σίγουρα ήταν σημαντική κι επίσης ίσως ο Κουτσιανικούλης θα μπορούσε να παίξει στη θέση του κουρασμένου Βαζ, για κάποια λεπτά. Αντιθέτως, εκείνη του Ποτουρίδη δε φάνηκε ενώ και του Γιαννούλη καλύφθηκε επαρκώς. Γενικά, ήταν ίσως η πρώτη φορά που νιώσαμε ότι η ομάδα έχει βάθος και λύσεις.
Το να πούμε ότι το επόμενο ματς με τη Λαμία είναι τελικός, είναι περιττό. Το να αναλύσουμε ξανά τι χρειάζεται να κάνει, επίσης είναι πλεονασμός. Πλέον οι νίκες είναι επιτακτική ανάγκη. Και για να έρθουν πρέπει να το πιστεύεις και να δείχνεις αποφασιστικότητα, κυνισμό, μυαλό και θάρρος. Αυτά θα περιμένουμε όλοι με αγωνία να δούμε τη Δευτέρα.
Υ.Γ: Έλειψε και ο σεβασμός από το διαιτητή, αλλά αυτό είναι μία ανάλυση που δε σκοπεύω να κάνω. Ο Έλληνας διαιτητής θα πρέπει να σκεφτεί καλά σε ποιο ποδόσφαιρο ενδιαφέρεται να ζει. Αν του αρέσει αυτό που σήμερα ζει, προφανώς δε θα σεβαστεί μία ομάδα όπως ο ΟΦΗ. Τώρα αν η διοίκηση μπορεί να κάνει κάτι, χωρίς να μετακινηθεί από τις αξίες και τη νοοτροπία της, είναι κάτι που οι ίδιοι θα μελετήσουν και θα κρίνουν. Ήταν νομοτελειακά βέβαιο ότι ο ΟΦΗ αργά ή γρήγορα θα βρισκόταν αντιμέτωπος με το θέμα διαιτησία και το δίλημμα αν θα μείνει προσηλωμένος στο «δεν ασχολούμαι» ή θα κάνει τις κλασικές ελληνικές κινήσεις «προστασίας» της ομάδας. Προς το παρόν, επιλέγει σταθερά το πρώτο. Κι αυτός είναι λόγος να στηρίξει ακόμα περισσότερο ο κόσμος την προσπάθεια.
