Ας δούμε τα θετικά:
Δε φάγαμε ένα ακόμα γκολ από τα ίδια λάθη που κάναμε ως τώρα. Είναι μία φάση πέναλτι, που μπορεί να συμβεί.
Βγάλαμε μεγαλύτερο πάθος και ένταση, σε σχέση με τα άλλα ματς, σε ένα ματς που πήγε στη δύναμη, ανταποκριθήκαμε επαρκώς.
Ο Μιχόγεβιτς δείχνει ότι μπορεί να δώσει λύσεις στην άμυνα, κάτι που ως το προηγούμενο ματς δεν το είχαμε ως δεδομένο. Είναι κέρδος. Επίσης ο Μεγιάδο για πρώτη φορά έβγαλε κάποια στοιχεία που περιμέναμε από εκείνον και που αγωνιστικά μας είναι απαραίτητα. Και αυτό είναι κέρδος.
Κόντρα στο ρεύμα θα επιμείνω. Τις κινήσεις με και χωρίς την μπάλα που κάνει ο Νέιρα, δεν τις κάνει κανείς άλλος. Ναι, έκανε και λάθη και να είναι λίγο σοφτ, αλλά αν έχουμε δει σε 6 ματς 2-3 κάθετες και 5-6 τρίγωνάκια, σε όλα είναι μέσα. Επίσης σουτάρει αξιοπρεπώς, εντός και εκτός περιοχής και ξέρει να κινείται στο χώρο πίσω από τον φορ. Και στο γκολ χθες, ναι έχει τύχη, αλλά εκείνος είναι που κάνει την προβολή στην πρώτη σέντρα, έχοντας κινηθεί σωστά. Και σε τελική ανάλυση έχει κάνει τα 3 από τα 5 γκολ μας… Αν περιμέναμε από το Νέιρα να κάνει τάκλιν και να παίζει ξύλο, κακώς το περιμέναμε. Τακτικά δεν είναι πάντως συνήθως κακός.
Ας δούμε όμως και τα αρνητικά:
Συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρό θέμα στα μπακ. Δε στέκονται σωστά αμυντικά και δε βοηθούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη. Μοναδικό ελαφρυντικό ότι κάποιοι εκ των πλάγιων μεσοεπιθετικών μας δε βοηθούν ουσιαστικά καθόλου στο μαρκάρισμα. Και χθες έπαιζαν εκείνοι (που δε βοηθούν).
Συνεχίζουμε να μη βγάζουμε αυτοματισμούς και σχέδιο σε στημένες φάσεις επιθετικά. Αμυντικά μπορεί να μην το φάγαμε από στημένο και γενικά να αποφύγαμε τις φάσεις από εκεί, αλλά αυτό έγινε με μία λογική «γιούρια» και οφείλεται και στην αδυναμία της Λαμίας χθες.
Συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρό θέμα στη θέση του φορ. Χθες είχαμε απέναντί μας μία ομάδα που ότι έκανε, σχεδόν κάθε φάση της που έφτανε να μοιάζει απειλητική, περνούσε από το φορ της. Η σύγκριση του Μπαράλες (του Μοράρ στο Αγρίνιο, του Γένρισεκ στην Ξάνθη) με τους δικούς μας, είναι αμείλικτη. Πονάμε εκεί - και θα πονάμε ως το Γενάρη…
Συνεχίζουμε να κάνουμε φτηνά ατομικά λάθη, που χθες απλά δεν στοίχισαν (τράβηγμα - πέναλτι Νάστου, απομακρύνσεις με τα πόδια Στρέζου, λάθος πάσες κοντά στην περιοχή μας, κλπ).
Συνεχίζουμε επίσης να έχουμε νεύρα. Όχι το χάλι του Αγρινίου, αλλά παραμένει το πρόβλημα. Ναι, έχουμε άγχος και πίεση, αλλά και οι άλλες ομάδες υπό πίεση παίζουν. Να μάθουμε να ζούμε με αυτό.
Τέλος, κάτι που χθες πρόσεξα πρώτη φορά. Στο τέλος του παιχνιδιού, 3-4 δικοί μας παίκτες είχαν εικόνα διάλυσης. Φοβήθηκα ότι θα χρειαστούν οξυγόνο! Επειδή δεν έχω εικόνα ότι υπάρχει πρόβλημα στη φυσική κατάσταση, απλά το επισημαίνω. Μπορεί να είναι ατομικό θέμα. Μπορεί να έχει να κάνει με τις διαρκείς αλλαγές, που δεν αφήνουν να βρεις ρυθμό. Πολλά παίζουν. Απλά το αναφέρω.
Τα γύρω από την ομάδα:
Στο χθεσινό ματς, μία κερκίδα ΟΦΗ θα βοηθούσε. Εκδρομή δεν έγινε, ο κόσμος από Αθήνα δεν παρακινήθηκε και τελικά δεν υπήρξε. Εφόσον είμαστε υπέρ των μετακινήσεων, νομίζω πρέπει να το έχουμε και εμείς προτεραιότητα. Στη Λαμία περίμεναν να δουν δική μας εξέδρα και έκανε εντύπωση ότι δεν είδαν.
Για το σεβασμό που από χθες γίνεται μεγάλη συζήτηση, όλοι γνωρίζουμε ότι κατακτάται και δεν «απονέμεται». Όταν λοιπόν πας εκεί χωρίς κόσμο, με μία διοίκηση που κάνει πια τουρισμό και εκδρομή, με το προπονητικό τιμ και τους παίκτες ουσιαστικά αβοήθητους, απλά να περιμένουν, δε δημιουργείς κλίμα σεβασμού. Παρόλα αυτά, δε βρήκες ούτε εχθρικό κλίμα, ούτε και διαιτητή που ήθελε να σε καθαρίσει (είχε τις ευκαιρίες).
Όταν όμως στο 1-1 κάνεις καθυστερήσεις, πώς περιμένεις να κερδίσεις το σεβασμό;
Η κριτική:
Και για να μην μπερδευόμαστε, το να κάνεις κριτική και να λες την αλήθεια που βλέπεις, με ευθύτητα, είναι δείγμα αγάπης στην ομάδα. Εγώ έτσι έχω μάθει τουλάχιστον στη ζωή να κάνω με ότι με ενδιαφέρει και θέλω να το βοηθήσω.
Ο Παπαδόπουλος λοιπόν, ένα ίσως λάθος έκανε χθες κια αυτό αφορά την αλλαγή Νέιρα με Παπαστεριανό, που γύρισε την ομάδα πίσω. Αλλά λάθη ποιος δεν κάνει; Θα έλεγα ότι ήταν λάθος και οι δηλώσεις περί διαιτησίας στην ΕΡΤ, μόλις έληξε το ματς, αλλά είδα ότι ο ίδιος στην επίσημη συνέντευξη τύπου το «μάζεψε». Ναι όλοι έχουμε άποψη - και εγώ π.χ. προτιμώ να βλέπω Κουτσιανικούλη αντί Πλατέλλα - αλλά αυτός είναι ο προπονητής, τους βλέπει κάθε μέρα, σίγουρα κάτι έχει στο νου του. Τον κορμό που περιμέναμε, λόγω των απουσιών χθες, δε γινόταν να τον δούμε. Λογικά, θα τον έχουμε με την επιστροφή από τη διακοπή.
Ας σταθούμε προς το παρόν στο «περιμένουμε πώς και πώς την Τετάρτη» και στο «είναι σημαντικό να αισθανθεί την αλλαγή και η ομάδα» του Παπαδόπουλου, που νομίζω λένε πολλά και για το αγωνιστικό κομμάτι.
Κατά τα άλλα, συνεχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να στηριχθεί ο Παπαδόπουλος και να τον αφήσουμε να δουλέψει. Χωρίς να κοροϊδευόμαστε για νίκη που μας άξιζε, αλλά και χωρίς να καταστροφολογούμε ότι όλα τα κάναμε λάθος. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι έτσι θα πάμε ως το Γενάρη. Κάθε μικρό βήμα βελτίωσης θα είναι χρήσιμο.
Δεν έχει ανάγκη ο συγκεκριμένος να του χαϊδέψουμε τα αυτιά. Αλλά έχει το δικαίωμα να του δοθεί χρόνος να δουλέψει πρώτη φορά υπό κανονικές συνθήκες, που λένε και στη Χημεία.
Δε φάγαμε ένα ακόμα γκολ από τα ίδια λάθη που κάναμε ως τώρα. Είναι μία φάση πέναλτι, που μπορεί να συμβεί.
Βγάλαμε μεγαλύτερο πάθος και ένταση, σε σχέση με τα άλλα ματς, σε ένα ματς που πήγε στη δύναμη, ανταποκριθήκαμε επαρκώς.
Ο Μιχόγεβιτς δείχνει ότι μπορεί να δώσει λύσεις στην άμυνα, κάτι που ως το προηγούμενο ματς δεν το είχαμε ως δεδομένο. Είναι κέρδος. Επίσης ο Μεγιάδο για πρώτη φορά έβγαλε κάποια στοιχεία που περιμέναμε από εκείνον και που αγωνιστικά μας είναι απαραίτητα. Και αυτό είναι κέρδος.
Κόντρα στο ρεύμα θα επιμείνω. Τις κινήσεις με και χωρίς την μπάλα που κάνει ο Νέιρα, δεν τις κάνει κανείς άλλος. Ναι, έκανε και λάθη και να είναι λίγο σοφτ, αλλά αν έχουμε δει σε 6 ματς 2-3 κάθετες και 5-6 τρίγωνάκια, σε όλα είναι μέσα. Επίσης σουτάρει αξιοπρεπώς, εντός και εκτός περιοχής και ξέρει να κινείται στο χώρο πίσω από τον φορ. Και στο γκολ χθες, ναι έχει τύχη, αλλά εκείνος είναι που κάνει την προβολή στην πρώτη σέντρα, έχοντας κινηθεί σωστά. Και σε τελική ανάλυση έχει κάνει τα 3 από τα 5 γκολ μας… Αν περιμέναμε από το Νέιρα να κάνει τάκλιν και να παίζει ξύλο, κακώς το περιμέναμε. Τακτικά δεν είναι πάντως συνήθως κακός.
Ας δούμε όμως και τα αρνητικά:
Συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρό θέμα στα μπακ. Δε στέκονται σωστά αμυντικά και δε βοηθούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη. Μοναδικό ελαφρυντικό ότι κάποιοι εκ των πλάγιων μεσοεπιθετικών μας δε βοηθούν ουσιαστικά καθόλου στο μαρκάρισμα. Και χθες έπαιζαν εκείνοι (που δε βοηθούν).
Συνεχίζουμε να μη βγάζουμε αυτοματισμούς και σχέδιο σε στημένες φάσεις επιθετικά. Αμυντικά μπορεί να μην το φάγαμε από στημένο και γενικά να αποφύγαμε τις φάσεις από εκεί, αλλά αυτό έγινε με μία λογική «γιούρια» και οφείλεται και στην αδυναμία της Λαμίας χθες.
Συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρό θέμα στη θέση του φορ. Χθες είχαμε απέναντί μας μία ομάδα που ότι έκανε, σχεδόν κάθε φάση της που έφτανε να μοιάζει απειλητική, περνούσε από το φορ της. Η σύγκριση του Μπαράλες (του Μοράρ στο Αγρίνιο, του Γένρισεκ στην Ξάνθη) με τους δικούς μας, είναι αμείλικτη. Πονάμε εκεί - και θα πονάμε ως το Γενάρη…
Συνεχίζουμε να κάνουμε φτηνά ατομικά λάθη, που χθες απλά δεν στοίχισαν (τράβηγμα - πέναλτι Νάστου, απομακρύνσεις με τα πόδια Στρέζου, λάθος πάσες κοντά στην περιοχή μας, κλπ).
Συνεχίζουμε επίσης να έχουμε νεύρα. Όχι το χάλι του Αγρινίου, αλλά παραμένει το πρόβλημα. Ναι, έχουμε άγχος και πίεση, αλλά και οι άλλες ομάδες υπό πίεση παίζουν. Να μάθουμε να ζούμε με αυτό.
Τέλος, κάτι που χθες πρόσεξα πρώτη φορά. Στο τέλος του παιχνιδιού, 3-4 δικοί μας παίκτες είχαν εικόνα διάλυσης. Φοβήθηκα ότι θα χρειαστούν οξυγόνο! Επειδή δεν έχω εικόνα ότι υπάρχει πρόβλημα στη φυσική κατάσταση, απλά το επισημαίνω. Μπορεί να είναι ατομικό θέμα. Μπορεί να έχει να κάνει με τις διαρκείς αλλαγές, που δεν αφήνουν να βρεις ρυθμό. Πολλά παίζουν. Απλά το αναφέρω.
Τα γύρω από την ομάδα:
Στο χθεσινό ματς, μία κερκίδα ΟΦΗ θα βοηθούσε. Εκδρομή δεν έγινε, ο κόσμος από Αθήνα δεν παρακινήθηκε και τελικά δεν υπήρξε. Εφόσον είμαστε υπέρ των μετακινήσεων, νομίζω πρέπει να το έχουμε και εμείς προτεραιότητα. Στη Λαμία περίμεναν να δουν δική μας εξέδρα και έκανε εντύπωση ότι δεν είδαν.
Για το σεβασμό που από χθες γίνεται μεγάλη συζήτηση, όλοι γνωρίζουμε ότι κατακτάται και δεν «απονέμεται». Όταν λοιπόν πας εκεί χωρίς κόσμο, με μία διοίκηση που κάνει πια τουρισμό και εκδρομή, με το προπονητικό τιμ και τους παίκτες ουσιαστικά αβοήθητους, απλά να περιμένουν, δε δημιουργείς κλίμα σεβασμού. Παρόλα αυτά, δε βρήκες ούτε εχθρικό κλίμα, ούτε και διαιτητή που ήθελε να σε καθαρίσει (είχε τις ευκαιρίες).
Όταν όμως στο 1-1 κάνεις καθυστερήσεις, πώς περιμένεις να κερδίσεις το σεβασμό;
Η κριτική:
Και για να μην μπερδευόμαστε, το να κάνεις κριτική και να λες την αλήθεια που βλέπεις, με ευθύτητα, είναι δείγμα αγάπης στην ομάδα. Εγώ έτσι έχω μάθει τουλάχιστον στη ζωή να κάνω με ότι με ενδιαφέρει και θέλω να το βοηθήσω.
Ο Παπαδόπουλος λοιπόν, ένα ίσως λάθος έκανε χθες κια αυτό αφορά την αλλαγή Νέιρα με Παπαστεριανό, που γύρισε την ομάδα πίσω. Αλλά λάθη ποιος δεν κάνει; Θα έλεγα ότι ήταν λάθος και οι δηλώσεις περί διαιτησίας στην ΕΡΤ, μόλις έληξε το ματς, αλλά είδα ότι ο ίδιος στην επίσημη συνέντευξη τύπου το «μάζεψε». Ναι όλοι έχουμε άποψη - και εγώ π.χ. προτιμώ να βλέπω Κουτσιανικούλη αντί Πλατέλλα - αλλά αυτός είναι ο προπονητής, τους βλέπει κάθε μέρα, σίγουρα κάτι έχει στο νου του. Τον κορμό που περιμέναμε, λόγω των απουσιών χθες, δε γινόταν να τον δούμε. Λογικά, θα τον έχουμε με την επιστροφή από τη διακοπή.
Ας σταθούμε προς το παρόν στο «περιμένουμε πώς και πώς την Τετάρτη» και στο «είναι σημαντικό να αισθανθεί την αλλαγή και η ομάδα» του Παπαδόπουλου, που νομίζω λένε πολλά και για το αγωνιστικό κομμάτι.
Κατά τα άλλα, συνεχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να στηριχθεί ο Παπαδόπουλος και να τον αφήσουμε να δουλέψει. Χωρίς να κοροϊδευόμαστε για νίκη που μας άξιζε, αλλά και χωρίς να καταστροφολογούμε ότι όλα τα κάναμε λάθος. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι έτσι θα πάμε ως το Γενάρη. Κάθε μικρό βήμα βελτίωσης θα είναι χρήσιμο.
Δεν έχει ανάγκη ο συγκεκριμένος να του χαϊδέψουμε τα αυτιά. Αλλά έχει το δικαίωμα να του δοθεί χρόνος να δουλέψει πρώτη φορά υπό κανονικές συνθήκες, που λένε και στη Χημεία.
