Στον ΟΦΗ έχουμε δει πολλά, χρόνια τώρα. Πάρα πολλά!
Τσάτσους, λαμόγια, πολιτικάντηδες, ιδιοκτήτες με ετήσιο εισόδημα λίγο πριν το επίδομα αλληλεγγύης, μοσχοκούζουλους να έχουν τα κλειδιά της ομάδας και να την ξεφτιλίζουν, πασαρέλες μανατζαραίων και άλλων περίεργων αεριτζήδων, αφανείς να μιλάνε εξ’ ονόματος της ομάδας σε κασέτες, παίκτες να πηδάνε από τα πούλμαν καθ’ οδόν για το γήπεδο. Ως κι ένα πιλότο που ίσως δεν ήταν πιλότος να παριστάνει το Μεσσία και κάτι αόρατους Ιταλούς που ίσως να μην ήταν και ακριβώς Ιταλοί. Καταφέραμε να αποθεώσουμε τύπους όπως ο Αναστόπουλος και στο τέλος να μας πουν και ντακότες!
Είναι πολλά που θα άξιζε να κάτσει μια από τις καλές Ομιλίτικες πένες να τα κάνει βιβλίο. Ή και σενάριο θεατρικής επιθεώρησης!
Και πάνω που βρήκαμε ένα κανονικό άνθρωπο που πίστεψε σε μια διοίκηση με όραμα και γνώσεις, ανθρώπων - κληρονομιά του Ολλανδού, ξαφνικά άνοιξαν ξανά οι Πύλες του Ανεξήγητου…
Και για την απόφαση για το ΟΦΗ - Αιγινιακός πες ότι δεν ξαφνιαστήκαμε. Ξέρουμε καλά τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι ότι αυτό το σάπιο και τοξικό σύστημα του, θα επιδιώξει να μας κάνει σαν τα μούτρα του. Βρήκαν κάτι να μας βάλουν δύσκολα. Αλλά η εικόνα συσπείρωσης και αφύπνισης αυτής της εβδομάδας έδειξε ότι το καλό μπορεί να το γυρίσει και να κερδίσει το κακό ακόμα κι εκτός έδρας!
Αυτό όμως που κατάφερε να ξαφνιάσει ακόμα και τους πιο ψημένους Ομιλίτες, ήταν η περίφημη αγωγή προς τον ΟΦΗ, τον Μπούση και τον Πουρσανίδη. Υπήρξε δηλαδή ένας Κρητικός επιχειρηματίας που θεωρεί ότι ο (παλιός) ΟΦΗ του χρωστάει 67.000, το ξέρει από τον Οκτώβρη, αλλά ξεκίνησε Μάρτιο να τα διεκδικήσει. Και μάλιστα την επόμενη μέρα της απόφασης για τον υποβιβασμό.
Κι άντε πες, αυτός νιώθει ότι του χρωστάνε, έστω και χωρίς παραστατικά βέβαια, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη διαφάνεια και την οικονομική διαχείριση που υπήρχε στην ομάδα ως το φθινόπωρο. Αυτό που κάνει εξωφρενικό το όλο σκηνικό είναι ότι μάρτυρες απόδειξης εμφανίζονται τρεις πρώην διοικούντες και «Ομιλάρες» που αυτοπαρουσιάστηκαν ως ήρωες που έφεραν και παρέδωσαν με ασφάλεια την ομάδα στο νέο επενδυτή.
Δε φτάνει που άφησαν την ομάδα χωρίς χορηγικό πλάνο, με επικοινωνιακή στρατηγική μπακάλικου, με πολύ χαμηλό τηλεοπτικό, σε ανυποληψία, δεσμευμένη με κακές συνεργασίες, όπως αυτή για την πλατφόρμα εισιτηρίων και με αποχαιρετιστήριες αρπαχτές στα τελευταία ματς (πχ τιμές παιδικού εισιτηρίου) και εκτεθειμένη με ενέργειες σαν αυτές τις φωτογραφίες με ξένους CEO κολοσσών, που τελικά δεν ήταν και τόσο CEO και πολλά ακόμα. Τώρα ξαφνικά σε μια επιφοίτηση, 5 μήνες μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας, θυμήθηκαν ότι χρωστάνε κάτι λεφτά, για τα οποία δεν είχαν αναφέρει τίποτα στα βιβλία της ΠΑΕ και τα ζητάνε από τον επόμενο!
Και δε φτάνουν όλα αυτά, αποφασίζουν να καταθέσουν την αγωγή την επόμενη μέρα μιας απόφασης που έφερε την ομάδα με την πλάτη στον τοίχο να καλείται να απολογηθεί ή και να πληρώσει για υποθέσεις ακατάλληλων ανθρώπων που μας φόρεσαν καπέλο κάτι ανεύθυνοι «μέτοχοι» όταν βαρέθηκαν να ασχολούνται ή πήραν ό,τι είχαν να πάρουν από την εμπλοκή τους.
Αυτοί οι αγνοί Ομιλίτες δηλαδή θεώρησαν καλό τώρα να κάνουν αυτή την κίνηση. Αγνοώντας το κοινό αίσθημα, την επικοινωνιακή ζημιά της ομάδας. Λες και θέλουν να δοκιμάσουν τα όρια της υπομονής και της αντοχής του Μιχάλη Μπούση και της νέας διοίκησης.
Πραγματικά αψυχολόγητη κι ανεξήγητη ενέργεια. Ή μήπως το ακριβώς αντίθετο;
