Υπάρχουν όμως και δύο ειδικές περιπτώσεις. Περογαμβράκης και Μονιάκης. Δεν είναι ίδιες περιπτώσεις είναι όμως ιδιαίτερες και διαφορετικές. «Δικά μας παιδιά», ομιλίτες και ηρακλειώτες που όλοι καταλαβαίνουμε ότι έχει αξία να υπάρχουν στα αποδυτήρια μίας ομάδας. Από την άλλη και οι δύο πέρυσι δεν βοήθησαν και αγωνιστικά είναι αρκετά αμφίβολο αν μπορούν να δώσουν λύσεις. Επιπλέον, κοινό τους σημείο είναι ότι δεν είναι «ταλέντα» αλλά δεν είναι και σε φάση απόσυρσης για να τους προτείνεις κάποιο άλλο ρόλο. Στα 30 τους, έχουν μία γεμάτη 4ετια ποδόσφαιρο μπροστά τους.
Ξεκινώντας από τον Πέρο, πρέπει να θυμηθούμε ότι φέτος ήταν μία χρονιά που έκανε (ξανά) εγχείρηση χιαστού. Ίσως το χειρότερο τραυματισμό για έναν ποδοσφαιριστή. Άρα δεν μπορεί να κριθεί ουσιαστικά αγωνιστικά από τη φετινή του πορεία. Αν το δούμε γενικότερα, σίγουρα πρέπει να του πιστώσουμε ότι είναι ένας ποδοσφαιριστής που αγαπάει την ομάδα, έχει προσφέρει, δεν έχει προκαλέσει προβλήματα ποτέ και μπορεί να περάσει στα αποδυτήρια μηνύματα για το τι ομάδα και τι μέγεθος είναι ο ΟΦΗ.
Παράλληλα αν πάμε λίγο πίσω, ο Περογαμβράκης δε «χρωστάει» στον ΟΦΗ. Η ομάδα άργησε πολύ να τον πιστέψει (με διάφορους δανεισμούς σε Ασίτες κλπ) και όταν το έκανε, το έκανε σχεδόν εξ’ ανάγκης (restart 2009, όπου μαζεύτηκε η ομάδα Αύγουστο). Παρόλα αυτά, προσέφερε και ήταν πάντα συνεπής και σοβαρός.
Το μεγάλο του πρόβλημα διαχρονικά ήταν οι τραυματισμοί. Όταν όμως ήταν καλά, πάντα βοήθησε. Επομένως είναι προφανές ότι ο Παπαδόπουλος θα τα βάλει όλα αυτά κάτω και θα σκεφτεί αν και πόσο budget μπορεί να διατεθεί για τον συγκεκριμένο. Παράλληλα και ο Πέρο θα πρέπει να σκεφτεί καλά πόσο ενεργό ρόλο θέλει να έχει και αν θα τον ενδιέφερε ένας μειωμένος και υποστηρικτικός ρόλος με έμφαση στα αποδυτήρια. Είναι δικαίωμά του στα 30 του να θέλει να παίζει κι επομένως να ψάξει κάπου που αυτό θα το βρει.
Ο Μονιάκης πάλι είναι διαφορετική περίπτωση. Χρωστάει στον ΟΦΗ. Τον έβαλε απότομα σε επαγγελματικό επίπεδο ανοίγοντας μέτωπο με τον Εργοτέλη. Του άνοιξε την πόρτα του Ολυμπιακού, τον ξαναπήρε πίσω δύο φορές, τον στήριξε στην τιμωρία του, ενώ δεν ήταν εκεί στη Γ όπως ο Πέρο (δεν τον κατακρίνω, απλά το αναφέρω). Από την άλλη έχει πολύ πάθος, αγαπάει την ομάδα, είναι δυναμικός και φυσικά Ηρακλειώτης. Θα ήταν χρήσιμος στα αποδυτήρια; Ναι φυσικά θα ήταν. Θα ήταν χρήσιμος στο γήπεδο; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος.
Αγωνιστικά ο Μονιάκης, με τρεις θητείες στην ομάδα και περίπου 8 σαιζόν, ακόμα δεν έχει πιάσει τις 100 συμμετοχές. Τιμωρίες, τραυματισμοί και διάφορα άλλα τις περισσότερες φορές τον έφερναν εκτός 11αδας. Και φέτος εκτός 11αδας ήταν. Και στη θέση του έπαιξε ο Κοιλιάρας που έμεινε κι ο Μπολάκης που επίσης έμεινε. Και αν σκεφτούμε ότι και ο Κοιλιάρας και ο Μπολάκης δεν είναι 100% σίγουροι για το βασικό κορμό της Σούπερ Λίγκ, μοιάζει πολύ πιθανό ο Παπαδόπουλος να θέλει το συμβόλαιο που θα έδινε στο Μονιάκη να το δώσει σε ένα αριστερό μπακ, καλύτερο από όσα ήδη διαθέτει. Δε μου φαίνεται προσωπικά παράξενο.
Αν κάνουμε τη σούμα θα δούμε ότι το να μείνουν και οι δύο θα ήταν υπερβολή. Ο ένας ήδη ανακοινώθηκε ότι θα φύγει. Είναι εκείνος που αγωνιστικά είχε προσφέρει λιγότερο, που η ομάδα δεν νιώθει τόσο τύψεις για το πώς του έχει φερθεί και που στη θέση του υπάρχουν ήδη εναλλακτικές. Για τον δεύτερο, τον Πέρο, αναμένουμε. Φήμες λένε ότι κι εκείνος θα αποχωρήσει. Σε κάθε περίπτωση τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Παπαδόπουλος. Αγωνιστικά οι απώλειες μπορούν να καλυφθούν. Για τα αποδυτήρια θα πρέπει να το ψάξει λίγο περισσότερο…
