Ο ΟΦΗ είναι αλήθεια ότι αυτή τη χρονιά φλερτάρει με τη σχιζοφρένεια και το διπολισμό. Από τη μία η έλευση Μπούση και της ομάδας του, που έχει προκαλέσει ενθουσιασμό και από την άλλη η κακή του πορεία μέσα στο γήπεδο, αλλά και το θέμα του ΟΦΗ - Αιγινιακός, που προφανώς έχει φέρει σύννεφα και στενοχώρια.
Αυτή την εβδομάδα συνεχίζουμε να ζούμε αυτή τη σχιζοφρενική φάση. Εκεί που συζητούσαμε μίζερα, για τη νέα γκέλα στη Ριζούπολη, για τους διαιτητές στο ΟΦΗ - Λεβαδειακός που τελικά δε θα είναι ξένοι, αλλά και για την έφεση που περιμένουμε να εκδικαστεί, έρχεται η ΠΑΕ με μία ανακοίνωση - βόμβα να αλλάξει τελείως τα συναισθήματά μας. Να μας θυμίσει ότι τα πράγματα αλλάζουν και ότι τα όνειρά μας πια έχουν γίνει στόχοι, έτοιμων καταρτισμένων πλάνων που ξεκίνησαν να υλοποιούνται.
Η ανακοίνωση της ΠΑΕ ήρθε σε εξαιρετική στιγμή. Αλλάζει το κλίμα και δίνει ένα ενθουσιασμό που είχε χαθεί, ειδικά μετά τις συνεχόμενες ισοπαλίες στα δύο τελευταία ματς και την εικόνα που έβγαλε η ομάδα στο γήπεδο. Θέλω να πιστεύω ότι την Κυριακή το Γεντί Κουλέ θα θυμίσει στο Λεβαδειακό τι είχε πάει στραβά το 2006. Παράλληλα, η ανακοίνωση αυτή έρχεται σαν ένα ακόμα επιχείρημα και παράδειγμα για τη νέα εποχή στον ΟΦΗ. Ενισχύει το αφήγημα που λέγαμε ότι θα χρειαστεί να διηγηθεί η ΠΑΕ και συνολικά ο Οργανισμός του ΟΦΗ, για να κάνει σαφές ότι ο ΟΦΗ έχει αλλάξει και η παρουσία του είναι ό,τι πιο υγιές και ελπιδοφόρο υπάρχει σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Είμαι βέβαιος ότι και η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ είναι χρήσιμο να το ακούσει…
Όμως, επειδή στον ΟΦΗ δε βαριέσαι ποτέ, και τελευταία έχουν ανοίξει οι Πύλες του Ανεξήγητου, ή να το πω αλλιώς, έχει αρχίσει το στριπτίζ (ξεβράκωμα το λέμε στο χωριό μου) από διαφόρους και πριν αλέκτορα (λέγε με Μακρατζάκη) φωνήσαι, εμφανίστηκαν τα πρώτα, ανυπόγραφα, κρούσματα αμφισβήτησης και γκρίνιας ΚΑΙ γι’ αυτό το θέμα. Τα αναμενόμενα χτυπήματα εκ των έσω…
Στα δημοσιεύματα αυτά, που βγήκαν βιαστικά να προλάβουν τις υπογραφές στις 18/3, ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούν να πείσουν ότι κακώς ο ΟΦΗ δεν ασχολείται με το πώς θα σωθεί, αλλά ασχολείται με τέτοια θέματα, που δεν είναι και… προτεραιότητα! Φαντάζομαι είναι πιο σημαντικό να ασχοληθεί ο Μπούσης στις 10-15 μέρες που βρίσκεται Ελλάδα, να κλείσει μία 6άδα μπράβους για το ματς της Κυριακής, «για την προστασία της ομάδας», παρά να ασχολείται με… οικόπεδα και τέτοιες ανούσιες επενδυτικές κινήσεις. Δε φτάνει που δεν πέτυχε τις μεταγραφές, δεν κάνει και τα πατροπαράδοτα ελληνικά κόλπα να σωθεί η ομάδα!
Παράλληλα εγκαλείται ο Ερασιτέχνης, γιατί δεν έδωσε χαρτί και καλαμάρι στη δημοσιότητα μία συμφωνία, πριν καν αυτή υπογραφεί. Δε φτάνει δηλαδή που συμφώνησε ο Πρόεδρός του για παραχωρήσεις σε μετόχους «που πήραν τζάμπα τις μετοχές» (μιας υπερχρεωμένης και λίγο πριν το κανόνι Α.Ε, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία μάλλον) που «σήμερα είναι, αύριο δεν είναι» (αλλά αποφασίζουν να χτίσουν!), δε μας λέει και πριν καν ολοκληρωθεί η συμφωνία, τι περιλαμβάνει! Είμαι σίγουρος βέβαια ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις επερχόμενες εκλογές στον Ερασιτέχνη.
Γενικά, δε θα θεωρούσα ότι δημοσιεύματα που μιλούν για «προβληματισμό» - ενώ όλος ο οργανισμός του ΟΦΗ από χθες ξανάρχισε να αισιοδοξεί - αξίζει να αναλυθούν. Όμως, αφενός θεωρώ ότι είναι δείγματα που επιβεβαιώνουν ότι πολλοί δε θέλουν να πετύχει στον ΟΦΗ ένα υγιές project - πείραμα συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και κάποιοι από αυτούς δεν είναι, επίσημα τουλάχιστον, στην απέναντι όχθη. Βρίσκονται και στη δική μας. Αφετέρου νομίζω ότι είναι μία, ακόμα, καλή ευκαιρία να σκεφτούμε όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά, πως ορίζουμε τη σωτηρία της ομάδας. Και τι περιμέναμε σε αυτή τη νέα εποχή, που αναπάντεχα βρέθηκε στο δρόμο μας. Αρχές Σεπτέμβρη έγραφα 101 λέξεις για το τι περιμένω εγώ:
«Περιμένω ήθος. Ανθρώπους με ήθος, αλλά και κινήσεις με ήθος. Περιμένω ποδοσφαιρική υγεία. Υποδομές, ακαδημίες και κοινωνική παρουσία, να είναι οι προτεραιότητες. Περιμένω να μείνει έξω από το τοξικό περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι κομπάρσος. Πρωταγωνιστής με το δικό του τρόπο (his way που λένε και στην Αμερική). Περιμένω πλάνο. Όχι υπερφίαλο και αχόρταγο. Με αρχή, μέση και τέλος.
Που θα κάνει την ομάδα αυτάρκη, αυτοδύναμη και ανεξάρτητη από οποιαδήποτε τσέπη. Περιμένω να δω στην ομάδα επαγγελματίες με όραμα και στρατηγική. Περιμένω να ζήσω για πρώτη φορά σαν οπαδός μία ομάδα με κανονικό ιδιοκτήτη. Περιμένω να ασχολούμαι πια μόνο με μπάλα!»
Λοιπόν, 6 μήνες μετά, δε νιώθω ότι βλέπω κάτι που να μην υποστηρίζει αυτά που εγώ είχα στο νου μου ως «ο ιδανικός ΟΦΗ». Και σωτηρία για εμένα δεν είναι να παίξω στη Super League και του χρόνου, με κάθε κόστος. Ναι φυσικά και θέλω τον ΟΦΗ στο κορυφαίο επίπεδο. Αλλά μπορώ να καταλάβω ότι το να έχει ένα αναπτυξιακό πλάνο, υποδομές, γήπεδα, ακαδημίες, εξειδικευμένο προσωπικό, κοινωνικό αποτύπωμα και ενεργή παρουσία, εμπορική πολιτική οργανωμένη, επικοινωνιακή στρατηγική, ισοσκελισμένα και νοικοκυρεμένα οικονομικά και σταθερή φιλοσοφία γύρω από το ποδόσφαιρο, με μία λέξη δηλαδή υγεία, είναι πολύ σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο. Επιπλέον, όλα αυτά που αναφέρω είναι δεδομένο ότι σύντομα θα φέρουν τον ΟΦΗ και αγωνιστικά στο κορυφαίο επίπεδο, που θέλω να τον βλέπω.
Εν κατακλείδι, αυτό που προέχει είναι όντως η σωτηρία του ΟΦΗ. Απλά με κάποιους ίσως να μην συμφωνούμε στον ορισμό αυτής της σωτηρίας.
