Όπως κάθε χρόνο (τα 2 δηλαδή χρόνια που υπάρχει το oficrete.gr), στην αρχή της ποδοσφαιρικής σαιζόν κάνω μία μίνι - παρουσίαση των ομάδων της Super League, μαζί με μία πρόβλεψη για την πορεία τους. Στόχος είναι να εκτεθώ, να τσαλακωθώ και αν χρειαστεί και να φάω και το τρολάρισμά μου. Αυτό είναι για μένα και το νόημα του να ασχολείσαι με τη μπάλα. Η μιζέρια και η υπερβολική πολίτικαλι κορεκτίλα, είναι βαρετή. Το πολύ να πέσεις έξω. Προφανώς, όταν στην αρχή της σαιζόν κάνεις προβλέψεις, οφείλεις και στο τέλος της να κάνεις και απολογισμό. Να δεις τι πήγε όπως περίμενες, τι σε ξάφνιασε ευχάριστα και τι δυσάρεστα.
Αυτό θα κάνω και τώρα στη λήξη της κανονικής ροής, μιας και τα play off, αλλά και τα play out είναι μία ανεξάρτητη, διαφορετικών συνθηκών και πολύ πιο μικρής διάρκειας κατάσταση.
Η γενική εικόνα
Στο κείμενο με τις προβλέψεις λοιπόν, στις αρχές του Σεπτέμβρη, έγραφα ότι δεν περιμένουμε πάρα πολλά από μπάλα και θέαμα. Περίμενα ομάδες της λογικής «προσοχή πίσω κι αν μπει γκολ μπήκε, μπροστά» και πολλή σκοπιμότητα. Δεν ήταν μία δύσκολη πρόβλεψη και σε γενικές γραμμές, με εξαιρέσεις, επιβεβαιώθηκε.
Όπως επιβεβαιώθηκε ότι το VAR θα προκαλέσει τις κλασσικές ελληνικές γκρίνιες, αλλά θα βοηθήσει να διορθωθούν χοντρά λάθη. Συνεχίζει να χρειάζεται, πάντως, να δουλευτεί καλύτερα, ώστε πιο γρήγορα και χωρίς πολλά γύρω - γύρω, να βγαίνουν οι αποφάσεις.
Οι ταχύτητες του πρωταθλήματος
Και σε αυτό το κομμάτι, η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε. Άλλωστε, τα κουκιά έμοιαζαν μετρημένα.
Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ ήταν μία ξεχωριστή κατηγορία, με την ΑΕΚ να είναι πάνω από τους υπόλοιπους μεν, αλλά να μη μπορεί να ακολουθήσει.
Το 2ο γκρουπ αφορούσε τις περισσότερες ομάδες. ΠΑΟ, Άρης, ΟΦΗ, Ξάνθη (αγωνιστικά), Ατρόμητος, ΑΕΛ κυρίως, ουδέποτε ένιωσαν απειλή για την παραμονή τους στην κατηγορία, οπότε εξαρχής έπαιζαν για μία θέση στην 6αδα. Βόλος και Λαμία έμοιαζαν εξαρχής να κινούνται στο φάσμα των play out, ενώ η Τρίπολη ήταν η μόνη ομάδα που μετακινήθηκε προς το τέλος, ανεβαίνοντας μία ταχύτητα και διεκδικώντας την 6η θέση, περισσότερο λόγω συγκυριών πάντως, παρά λόγω απόδοσης.
Στο τελευταίο γκρουπ περιμέναμε τον Πανιώνιο, όμως μας προέκυψε και ο Παναιτωλικός που «κόλλησε» άσχημα ως το Γενάρη και τελικά έμεινε καθηλωμένος εκεί, ως το τέλος, βαθμολογικά τουλάχιστον.
Οι ομάδες (με τη σειρά εμφανίσεως του αρχικού άρθρου, βάσει της περσινής βαθμολογίας):
ΠΑΟΚ (Εκτίμηση 1-2 - Τελική θέση 2)
Έγραφα ότι εχθρός του, είναι κυρίως η νοοτροπία του. Με το Φερέιρα, μοιάζει να μη βρήκε ποτέ χημεία ο οργανισμός, συνολικά. Είναι ένας προπονητής φιλόδοξος, που θέλει να παίζει ένα ποδόσφαιρο κυριαρχίας και επιθετικό. Δεν προτάσσει τόσο τη σκοπιμότητα, όπως ο Λουτσέσκου, δε λαϊκίζει, επίσης όπως ο Ρουμάνος, δείχνει να έχει και θέμα στα αποδυτήρια. Είναι τέτοιο το έλλειμμα χημείας, που υπάρχει πια αμφιβολία για το αν θα βγάλει τη σαιζόν. Γενικά, δίκαια τέλειωσε 2ος την κανονική περίοδο.
Ολυμπιακός (Εκτίμηση 1-2 - Τελική θέση 1)
Κατά τη γνώμη μου, ήταν από το καλοκαίρι το 1ο φαβορί. Έχει ένα προπονητή μεθοδικό, σοβαρό και καλό στη διαχείριση πολλών διοργανώσεων μαζί. Έχει μία σταθερή ταυτότητα, επηρεάζεται (σχετικά) λίγο από τα γύρω - γύρω και παίζει καλό ποδόσφαιρο, σύγχρονο και κυριαρχικό. Παρά τις απώλειες Φορτούνη (κυρίως) και Βαλμπουενά δεν, «κόλλησε». Δίκαια πρώτος, με 7 πόντους διαφορά (αγωνιστικά), που κατά την κρίση μου θα του δώσουν τελικά και το πρωτάθλημα. Για 2η συνεχή χρονιά, είναι και η ομάδα που παίρνει πιο σοβαρά από όλους την Ευρώπη.
ΑΕΚ (Εκτίμηση 2-3 - Τελική θέση 3)
Τελικά ήταν για 3η, από την αρχή ως το τέλος. Βέβαια, πρέπει να διαχωρίσουμε σε 2 βασικές περιόδους το φετινό της πρωτάθλημα. Υπάρχει η ΑΕΚ προ και μετά Ίβιτς. Πριν τον Ίβιτς, υπήρξε η αποτυχία της επιλογής Καρντόσο, ένα κακά δομημένο ρόστερ και μία αναχρονιστική επιλογή «υπηρεσιακού» προπονητή (Κωστένογλου). Ανέλαβε ο Ίβιτς, εξορθολόγιζει σιγά - σιγά το ρόστερ και βρήκε κι ένα προπονητή ικανό να της δώσει αυτό που κυρίως της έλειπε. Ταυτότητα και πλάνο. Πλέον η ομάδα βελτιώνεται, είναι σε φόρμα και θα είναι ο ρυθμιστής στα play off. Δε θα μου κάνει εντύπωση, αν ο ΠΑΟΚ παραμείνει έτσι, να διεκδικήσει τη 2η θέση.
Ατρόμητος (Εκτίμηση 4-9 - Τελική θέση 7)
Κι εδώ είδαμε ένα διαφορετικό πρόσωπο, όπως ήταν λογικό, από την προηγούμενη χρονιά. Ουσιαστικά, είδαμε 2 διαφορετικά πρόσωπα. Έναν επιθετικό, αλλά προβληματικό στην άμυνα Ατρόμητο, επί Αναστασίου κι ένα τρομερά σφιχτό, αλλά και τρομερά δυσκοίλιο στο γκολ Ατρόμητο, επί Παντελίδη. Γενικά ήταν μία μετριότατη, για τα δεδομένα της ομάδας και του ρόστερ της, σαιζόν, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μία γερή αναδόμηση το καλοκαίρι. Στα θετικά, ότι σταθερά ανεβάζει στην πρώτη ομάδα παιδιά από τις (καλές) Ακαδημίες του (Νταβιώτης, Στρούγγης, Μαντάς).
Άρης (Εκτίμηση 4-9 - Τελική θέση 6)
Δεν ξεκίνησε καλά. Πιθανόν να πλήρωσε και την Ευρωπαϊκή του παρουσία. Με τον Ένινγκ βελτιώθηκε, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να πετύχει σταθερότητα, αλλά και να κάνει τις πολλές ευκαιρίες του γκολ. Έχει ένα ποιοτικό κορμό, αλλά του λείπει το βάθος. Αν ο κορμός του μπορέσει και φορμαριστεί στα play off, θα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Πάντως, σε όλη τη σαιζόν φαινόταν ότι ήταν ομάδα 6αδας.
Πανιώνιος (Εκτίμηση 13-14 - Τελική θέση 14)
Η ερώτησή μου στην αρχή της σαιζόν, ήταν «πώς μπορεί να σωθεί (και) αυτή η χρονιά, άραγε». Ως τώρα, η απάντηση είναι ότι δε μπορεί να σωθεί. Μπαίνει στα play out με 6 βαθμούς διαφορά από τον Παναιτωλικό (η τιμωρία του -6, που λέγαμε ότι, μοιάζει πολύ βαριά), αλλά κυρίως με ρόστερ και εικόνα ομάδας που δεν πείθει ότι ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Με νέο προπονητή πάντως (Βόκολος), αν και δε βλέπω πόσο μπορεί αυτό να αλλάξει σοβαρά την κατάσταση.
Λαμία (Εκτίμηση 11-14 - Τελική θέση 10 - κέρδισε μια θέση λόγω Ξάνθης)
Περίμενα μία «διόρθωση» της περσινής πολύ υψηλής πορείας. Ξεκίνησε άσχημα τη σαιζόν, με κακή εικόνα στο γήπεδο και προβλήματα στο εσωτερικό της. Η έλευση του Μάντζιου άλλαξε άρδην την εικόνα της. Δημιούργησε ένα σφιχτό, αλλά αρκετά αποτελεσματικό σύνολο, που χάρη στην εμπειρία των παικτών της, έσωσε σχετικά εύκολα τη χρονιά. Το θέμα βέβαια είναι ότι ομάδες όπως η Λαμία, δεν είναι εύκολο να πορεύονται αιωνίως με έμπειρους και έτοιμους παίκτες. Ούτε και φέτο έβγαλε ένα νέο ποδοσφαιριστή…
Παναθηναϊκός (Εκτίμηση 4-9 - Τελική θέση 4)
Όταν γράφτηκε η πρόβλεψη, το κλίμα στην ομάδα ήταν κακό και οι πρώτες εμφανίσεις μετριότατες. Παρότι έγραφα πώς το ρόστερ ήταν καλύτερο φέτος, έμοιαζε ερωτηματικό η χημεία. Στην πορεία, παρά την φυγή του Νταμπίζα, ο Δώνης βρήκε τρόπο να δέσει το σύνολο, θυσιάζοντας σε κάποια ματς το πλάνο του, προκειμένου να έρθουν αποτελέσματα που θα φέρουν ηρεμία. Τελικά, στον 2ο γύρο έκανε πορεία πρωταθλητισμού και μπαίνει δυναμικά στα play off. Θα προσπαθήσει να προλάβει την ΑΕΚ στην 3η θέση. Δεν το βλέπω, πάντως, πολύ εύκολο.
Παναιτωλικός (Εκτίμηση 6-11 - Τελική θέση 13)
Είναι η μοναδική ομάδα που η εκτίμηση έπεσε έξω. Το Σεπτέμβρη το ερωτηματικό ήταν αν θα «βγει» το νέο πρότζεκτ, αν δηλαδή θα δούμε νέους παίκτες Έλληνες από τις Ακαδημίες και Πορτογάλο - Βραζιλιάνους από τη συνεργασία με τη Μπενφίκα, χωρίς να κατρακυλήσει η ομάδα. Η απάντηση δόθηκε γρήγορα. Ο Κωστούλας είχε την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητα να διακόψει γρήγορα το project, που δε φαινόταν να βγαίνει, να γυρίσει σε μία παραδοσιακή συνταγή με Χάβο και πιο έτοιμους παίκτες το Γενάρη. Βελτιώθηκε, άλλαξε δραστικά την εικόνα του, αν και δεν πήρε όλα τα αποτελέσματα που ήθελε. Πάντως, ήταν ομάδα με αρκετή ατυχία στα παιχνίδια της. Εκτιμώ ότι στα play out, θα καθαρίσει γρήγορα. Του χρόνου, όμως, πρέπει να ξανασκεφτεί πώς θα πορευτεί.
ΑΕΛ (Εκτίμηση 6-10 - Τελική θέση 8)
Φαινόταν ότι έχει καλύτερο ρόστερ από το περσινό. Και όντως, είχε καλύτερη εικόνα. Βασικά, ήταν πιο ανταγωνιστική. Όπως αναμενόταν, με Γρηγορίου, έπαιξε σφιχτά, αμυντικά και σε αντεπιθέσεις. Τη βοήθησαν πολύ και οι Ουάρντα - Κάτσε, που ήρθαν την τελευταία στιγμή. Στο ερώτημα, βέβαια, αν θα μας απασχολήσει περισσότερο για το ποδόσφαιρό της ή για τα γύρω - γύρω, εννοείται νικητής βγήκε ο Κούγιας.
Αστέρας Τρίπολης (Εκτίμηση 8-12 - Τελική θέση 9 - κέρδισε μια θέση λόγω Ξάνθης)
Προς το τέλος, πήγε να κάνει το μπαμ και να ξεπεταχτεί, διεκδικώντας την 6αδα, κυρίως όμως λόγω συγκυριών και καλού προγράμματος. Τελικά, πήγε εκεί που του άξιζε, με βάση την εικόνα του όλη τη χρονιά. Κι εδώ είδαμε 2 ομάδες. Μία πιο λάτιν εκδοχή στην αρχή, με επιθετικό ποδόσφαιρο και προσπάθεια για θέαμα, αλλά πρόβλημα στα αποτελέσματα. Και μία πιο «ελληνική» εκδοχή, με Ράσταβατς και την ομάδα να είναι πιο σφιχτή, με περισσότερη έμφαση στην άμυνα και πιο πολλούς Έλληνες με ρόλο. Γενικά, παρουσίασε 4-5 ενδιαφέροντες Λατίνους, που όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι για μεταγραφή στους «μεγάλους». Αντιθέτως, οι Έλληνες που είχε και περιμέναμε να αναδειχθούν (Αντζουλάς, Πασαλίδης, Κώτσιρας), μάλλον έμειναν στάσιμοι, δυστυχώς.
Ξάνθη (Εκτίμηση 8-13 - Τελική θέση 12 - αγωνιστικά τερμάτισε 9η)
Ξεκίνησε υπερβολικά καλά, για την εικόνα της. Ήταν τυχερή σε αρκετά παιχνίδια. Κάπως έτσι, από νωρίς πλασαρίστηκε ψηλά. Όσο περνούσε η σαιζόν πάντως, φαινόταν να υπάρχει στασιμότητα. Παίκτες που αρχικά εντυπωσίασαν, στη συνέχεια χάθηκαν (πχ, Στάρτζεον). Φυσικά, επηρεάστηκε από το γνωστό θέμα της πολυιδιοκτησίας και πιθανόν η παρουσία του Παράσχου να είναι και ο βασικός λόγος που τερμάτισε αξιοπρεπώς. Για την Ξάνθη, βέβαια, τα δύσκολα είναι εκτός γηπέδου…
Βόλος (Εκτίμηση 7-12 - Τελική θέση 11 - κέρδισε μια θέση λόγω Ξάνθης)
Μακράν η πιο «ότι να ναι» ομάδα του πρωταθλήματος. Ανά περιόδους, άλλαζε ταυτότητα, άλλαζε πρωταγωνιστές, άλλαζε προπονητές, άλλαζε θέση στον πίνακα, γενικώς ήταν σε μία διαρκή κίνηση. Ξεκίνησε δυναμικά, με υψηλές θέσεις και καλές εμφανίσεις. Μας σύστησε και τον Τόρες, που έμοιαζε ενδιαφέρουσα περίπτωση. Μετά όμως έπεσε η απόδοσή της ομάδας, χάσαμε και τον Τόρες. Γενικά, είναι ομάδα χωρίς σημείο αναφοράς. Δεν έχει ισχυρή έδρα, δεν έχει βάρος η φανέλα της, κάτι της λείπει. Πάντως, ο Μουνίθ έστω στα 28 του, φαντάζει μία ενδιαφέρουσα περίπτωση ποδοσφαιριστή, με καλή ποιότητα για το πρωτάθλημά μας. Η νέα σαιζόν, μοιάζει να είναι και χρονιά κρίσης για το μέλλον του.
Κι όπως πάντα, τελευταίο αφήνω τον ΟΦΗ:
ΟΦΗ (Εκτίμηση 6-9 - Τελική θέση 5)
Πάντα πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο έχει τη δική του λογική και μεθοδολογία. Όποιος σέβεται τη λογική του αθλήματος και μένει πιστός στο πλάνο του, αργά ή γρήγορα δικαιώνεται. Ο ΟΦΗ είχε στόχο φέτος να προοδεύσει και το κατάφερε. Μας παρουσίασε μία νέα φιλοσοφία και άρχισε να υλοποιεί το ποδόσφαιρο κυριαρχίας, που ενδιαφέρεται να παίζει. Εννοείται ότι έχει δρόμο ακόμα. Γι’ αυτό και τα διαστήματα τα «νεκρά», γι’ αυτό και οι αρκετές δυσλειτουργίες (πχ, εκτός έδρας), γι’ αυτό και τα λάθη. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι έμεινε πιστός στο πλάνο του και στο παιχνίδι του, σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια. Στα δάχτυλα του ενός χεριού, μετράω τα ματς που έκανε «εκπτώσεις» στον τρόπο (όχι στο αποτέλεσμα, το τονίζω αυτό) - κυρίως στη Λάρισα, την Τούμπα, την ΑΕΚ, τα εντοπίζω και εν μέρει στην Ξάνθη. Βελτίωσε παίκτες σε ατομικό επίπεδο, κατόρθωσε να «ανοίξει» - έστω λίγο παραπάνω - το αρχικό ρόστερ των 12-13 παικτών και τελικά για 25 από τις 26 αγωνιστικές, ήταν εντός 6αδας. Μπήκαν οι βάσεις και με τα ποδοσφαιρικά αυτονόητα, κατάφερε να μπει και στην 6αδα. Διπλό το καλό.
Το ρεζουμέ:
Αν εξαιρέσουμε τον Παναιτωλικό, νομίζω ότι τα πήγα καλά. Δε θα έχει τρολάρισμα φέτος. Ελπίζω τη νέα χρόνια να είμαστε όλοι καλά, να ξανακάνουμε προβλέψεις και την πλάκα μας με το ποδόσφαιρο.
Φυσικά, η χρονιά δεν τέλειωσε. Τα ωραία τώρα ξεκινάνε, ειδικά στα play off.
