Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο ΟΦΗ προχώρησε σε ένα μπαράζ επεκτάσεων συμβολαίων ποδοσφαιριστών του, οι οποίες πιθανόν να μην έχουν, ακόμα, τελειώσει. Όχι ανανεώσεις, επεκτάσεις, το τονίζω, γιατί έχει διαφορά. Κι αν του Νοικοκυράκη φαντάζει προφανής κίνηση, οι υπόλοιπες παραξένεψαν αρκετούς, γύρω και έξω από την ομάδα. Νομίζω ότι δεν εντυπωσίασαν κανέναν εντός ομάδας, όμως.
Από το προηγούμενο καλοκαίρι, ο ΟΦΗ είχε δείξει ότι έχει αυτή τη συνήθεια. Ανανέωσε πρόωρα το συμβόλαιο του Γιαννούλη, επιβραβεύοντάς τον για την προσφορά του, τη διάθεσή του να αλλάξει θέση και να δουλέψει κάτι νέο, στα 32 του. Πιθανόν και «διορθώνοντας» (σε σχέση με το ρόλο του), προς τα πάνω, τις αποδοχές του.
Ουσιαστικά, το ίδιο κάνει και αυτό το καλοκαίρι. Επέκταση στον πιο βελτιωμένο και σταθερό ποδοσφαιριστή του, τον Σωτηρίου. Επέκταση σε δύο ακόμα Έλληνες, τον Κοροβέση και τον Μαρινάκη. Τρεις δηλαδή παίκτες, που στελέχωσαν τον κορμό της ομάδας. Η επιλογή αυτή, προφανώς αποτελεί επιβράβευση της προσπάθειάς και της διάθεσής τους. Επέκταση και στο νο1 υποψήφιο για πώληση πριν τραυματιστεί, αλλά και τον πρώτο διεθνή της ομάδας μετά από καιρό (κι ας μην άφησε η πανδημία, να γραφτεί επίσημα), τον Τσιλιανίδη.
Ο Κοροβέσης έχει προοδεύσει πολύ, σε σχέση με τον παίκτη του 2018. Έκανε πολλά παιχνίδια (ουσιαστικά χωρίς ανάσες), ενίοτε παίζοντας στην πλευρά του χωρίς βοήθειες. Είχε και κακές στιγμές, αλλά αντικειμενικά προσέφερε. Ο Μαρινάκης επίσης εξελίχθηκε μέσα στη σαιζόν, πρόσθεσε μία θέση νέα στο ρεπερτόριό του και γενικά - κι εκείνος με τα λάθη του - βοήθησε.
Για τον Τσιλιανίδη, δε χρειάζεται μεγάλη ανάλυση, ήταν εκ των κορυφαίων πριν χτυπήσει, η ομάδα τον περιμένει να επιστρέψει και να έχει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιχνίδι της. Η επέκταση του συμβολαίου του, είναι επιτυχία και για τον ΟΦΗ και για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Win win, το λέμε στο Μυλοπόταμο.
Πέρα όμως από την επιβράβευση, με μεγαλύτερη εργασιακή ασφάλεια και πιθανόν λίγο καλύτερες αποδοχές, υπάρχουν κι άλλα θέματα πίσω από τις επεκτάσεις αυτές, που αξίζει να σταθούμε. Να προσπαθήσουμε να δούμε και πίσω από τα προφανή, κυρίως για τις περιπτώσεις τύπου Σωτηρίου, Μαρινάκη, Κοροβέση.
• Το πρώτο αφορά στη διάθεση του ΟΦΗ, να δημιουργήσει μία βάση για τα επόμενα χρόνια, πάνω στην οποία θα συνεχίζει να χτίζει. Ένα κορμό παικτών, με έντονο το ελληνικό στοιχείο, όχι απαραίτητα 11αδάτων, αλλά με ρόλο. Παικτών που χαίρονται που παίζουν στην ομάδα, γνωρίζουν τη φιλοσοφία της, μπορούν να την «μεταδώσουν» σε όσους έρχονται και να τις αντιπροσωπεύσουν σε όλες τις εκφάνσεις. Είναι εκείνοι που πιθανότατα δε θα φέρουν προτάσεις, αλλά θα συμβάλλουν ποικιλοτρόπως στο καθημερινό χτίσιμο. Ο ΟΦΗ του Γκέραρντ, θα θυμούνται οι παλιότεροι, έκανε κάτι αντίστοιχο. Για κάθε Μαχλά, Αναστασίου, Ντιάρα και Φραντζέσκο ή για κάθε Σταυρακάκη, Δερμιτζάκη ή Κουνενάκη, είχε και Αδάμο, Σκέντζο, Παπαδόπουλο, Πατεμτζή και Βάβουλα. Τις σταθερές δηλαδή, που έφερναν ισορροπία.
• Το δεύτερο αφορά στη διάθεση του ΟΦΗ, να χτίσει το όνομά του στην αγορά. Να περάσει το μήνυμα, τόσο εντός, όσο και εκτός, ότι όποιος έρχεται και δουλεύει για την ομάδα, επιβραβεύεται. Να περάσει επίσης το μήνυμα, πως δεν είναι προορισμός μόνο για ποδοσφαιριστές 20, 22 ή και 25 ετών, με μεταπωλητική αξία. Είναι και προορισμός ικανών ποδοσφαιριστών για τα ελληνικά δεδομένα, έτοιμων (Νέιρα, Μεγιάδο, Σαρδινέρο, αλλά και Γιαννούλης, Μαρινάκης, Σωτηρίου, Κοροβέσης), όπου μπορούν να απολαύσουν το ποδόσφαιρο, να ευχαριστηθούν τις παροχές που τους δίνονται και να βρουν το λιμάνι τους. Και γιατί όχι, να βελτιωθούν και να προσθέσουν στοιχεία στο παιχνίδι τους, ακόμα και σε «προχωρημένη» ηλικία.
Στην ομάδα, το έχω ξαναγράψει, θα βλέπουμε κατά βάση 3 κατηγορίες παικτών:
1. Πιτσιρικάδες με προοπτική, είτε από την Ακαδημία (Νοικοκυράκης) είτε απέξω (Γρίβας)
2. Παίκτες - επένδυση με μεταπωλητική αξία (π.χ. Σακόρ, Τσιλιανίδης, Σελίμοβιτς, Φιγκεϊρέντο) που τους φέρνει ως ελεύθερους ή με λογικά ποσά αγορών και ελπίζει να τους πουλήσει με καλά έσοδα.
3. Έτοιμους παίκτες κορμού, που θα δίνουν στην ομάδα συνέχεια και ισορροπία (π.χ. Νέιρα, Γιαννούλης)
Όλες οι παραπάνω κατηγορίες, χρειάζονται «πότισμα» για να ανθίσουν. Και ένα καλό όνομα στην αγορά, για να προσελκύουν καλού επιπέδου ποδοσφαιριστές. Σε αυτό λοιπόν, στο «πότισμα» της 3ης κατηγορίας, συμβάλλουν οι επεκτάσεις αυτές.
Προφανώς και ήταν πιθανό, αν φτάναμε στο τέλος των συμβολαίων όσων επεκτάθηκε πρόωρα, να ανανέωναν με την ομάδα. Όμως, ποιος ο λόγος να τους «σκάσεις», φτάνοντας στο τέρμα και να μην τους προσφέρεις ασφάλεια, αλλά και ισχυρό κίνητρο, για να συνεχίσουν με διάθεση να δουλεύουν με την ομάδα;
Ο ΟΦΗ περνά το μήνυμα πώς είναι οργανισμός, που μπορεί να βοηθήσει ποδοσφαιριστές κάθε ηλικίας να βελτιωθούν και, παράλληλα, να τους προσφέρει ένα ιδανικό, για την Ελλάδα τουλάχιστον, περιβάλλον. Που τους έχει στο επίκεντρο και σε ρόλο πρωταγωνιστή.
Είναι δηλαδή ο καλύτερος εργοδότης, που θα μπορούσαν να έχουν στη χώρα.
