To ματς με τον Ατρόμητο προφανώς και ήταν δύσκολο. Απέναντί μας είχαμε μία καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες και αποτελεσματική. Σε αντίθεση με το φετινό ΟΦΗ, αντιμετωπίσαμε μία ομάδα που ξέρει να παίρνει το αποτέλεσμα.
Ο ΟΦΗ - σε γενικές γραμμές - ήταν τακτικά καλός. Δεν πίεσε υπερβολικά ψηλά, όπως έκανε με τον ΠΑΟΚ και το πλήρωσε, λόγω του σοβαρού θέματος που - μόνιμα - υπάρχει στο transition. Έφτιαξε και κάποιες φάσεις που ήταν ικανές να του δώσουν το ματς. Το πάλεψε το ματς ως το 93. Σε γενικές γραμμές, απέναντι σε μία ομάδα της 4άδας, τα πήγε καλά.
Κρατάμε αρκετά θετικά στοιχεία. Το πρώτο και σημαντικότερο ότι η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχε μπλακ άουτ. Αντίθετα, συνέχισε στον ίδιο ρυθμό και ήταν η ομάδα που έψαξε περισσότερο τη νίκη.
Θετικό και το πρώτο ματς του Γιακουμάκη. Δίνει ενέργεια και είναι φορ που ψάχνει να απειλήσει. Βέβαια χρειάζεται τη μπάλα με πρόσωπο στο τέρμα, είτε με κάθετο παιχνίδι στα 10-15 μέτρα έξω από την περιοχή (και ναι αυτό Ναμπί και Νέιρα μπορούν να το κάνουν), είτε από πλάγια, ώστε να τελειώσει τη φάση με μία επαφή. Το δεύτερο σκέλος είναι ένα κομμάτι που είμαι σίγουρος ότι ο Βέρα θα το δουλέψει, αναζητώντας λύσεις που θα το προσφέρουν.
Φυσικά, για ακόμα ένα ματς φάνηκε ότι ο Νέιρα είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης μας. Κι όταν είναι καλά, ανεβάζει επίπεδο όλη την ομάδα. Όσο βρίσκει και αγωνιστικό ρυθμό, θα έχει και μεγαλύτερη διάρκεια. Επίσης, σαν καλό νέο μπορούμε να εκλάβουμε ότι ο Ναμπί, σε ένα ματς που δεν ήταν καλός (κρατούσε υπερβολικά τη μπάλα, έκανε κάποια εύκολα λάθη), δημιούργησε απειλητικές στιγμές με κάθετο παιχνίδι, αλλά και απείλησε και ο ίδιος. Ας ελπίσουμε να σταθεροποιηθεί σε επίπεδα Παναιτωλικού.
Τέλος, θετικό νέο είναι ότι η 4αδα της άμυνας πήγε καλά, ήταν σταθερή και έδωσε λύσεις, ενώ ο Στρέζος όταν χρειάστηκε ήταν εκεί.
Προβλήματα φυσικά και υπήρξαν. Το μεγαλύτερο όλων ήταν οι πολλές λάθος πάσες στον άξονα, που έβγαλαν πολλές φορές ειδικά στο πρώτο ημίχρονο τον Ατρόμητο μπροστά, με καλές προϋποθέσεις. Στον ΠΑΟΚ μας πρόδωσαν οι λάθος τοποθετήσεις μας, όταν έκανε το break ο ΠΑΟΚ στην πίεση που βάζαμε ψηλά. Σε αυτό το ματς, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας… Το γεγονός ότι οι λάθος πάσες αυτές έγιναν στο χώρο ακριβώς μπροστά από το κέντρο άμυνας, από Νάστο και Μεγιάδο, το έκανε ακόμα πιο επικίνδυνο αυτό το παιχνίδι με τη φωτιά. Ουσιαστικά το πληρώσαμε, αφού από ένα ακόμα τέτοιο λάθος έρχεται το κόρνερ χάρη στο οποίο σκόραρε ο Κουλούρης. Για ένα ακόμα ματς είχαμε θέμα και με τις στημένες φάσεις, αφού τον Κουλούρη τον έχασε ο Μεγιάδο στο γκολ, ενώ τον είχε ξαναχάσει η άμυνα και στα πρώτα λεπτά, όπου ο Στρέζος με μία μεγάλη επέμβαση κράτησε το μηδέν.
Γενικά, στο ματς με τον Ατρόμητο, κατά κάποιο τρόπο, είδαμε τα "προσεχώς", τουλάχιστον για τα εντός έδρας ματς του δευτέρου γύρου. Ο Κάναντι έπαιξε με 3 στόπερ, αν και δεν το συνηθίζει. Στόχος του ήταν να γεμίσει τον άξονα, όπου (και σωστά) έκρινε ότι είναι η δύναμη του ΟΦΗ, όταν είδε τη σύνθεσή μας. Γιατί μπορεί τυπικά ο Νέιρα να έπαιζε πλάγια στην επίθεση του 4-3-3, αλλά στην πραγματικότητα έπαιζε πίσω από το Γιακουμάκη, έκανε κινήσεις 2ου φορ (μία τέτοια κάνει και στο γκολ) και προσπαθεί να πάρει μπάλα κοντά στην περιοχή και να παίξει κάθετα.
Από εδώ και πέρα, λίγο - πολύ αυτό το σκηνικό θα βλέπουμε με αντιπάλους ομάδες ακόμα πιο «στα μέτρα μας». Θα μας αφήνουν την μπάλα, θα παίζουν κλειστά, θα μας κλείνουν τον άξονα και θα ψάχνουν να μας βρουν είτε εκτός θέσης στις επιστροφές μας, είτε να εκμεταλλευτούν τα λάθη μας. Αυτό θα κάνει και η Ξάνθη.
Την Κυριακή λοιπόν υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Με τον ενθουσιασμό της παρουσίας του νέου προπονητικού τιμ, αλλά και τη «σοφία» που μας πρόσφερε το ματς με τον Ατρόμητο.
Το 1ο είναι να σταματήσουμε επιτέλους να κάνουμε εύκολα λάθη στον άξονα και να τρώμε τσάμπα φάσεις. Και παράλληλα να έχουμε σωστή τοποθέτηση και μετάβαση, όταν ο αντίπαλος προσπεράσει την πίεσή μας ψηλά, αποφεύγοντας τα κενά δεκάδων μέτρων ανάμεσα στους 4-5 που πιέζουν ψηλά και την 4άδα της άμυνας με τον αμυντικό χαφ που «ξεμένουν» πίσω.
Το 2ο είναι να σταματήσουμε - επιτέλους - να κολλάμε στα στημένα και να χαρίζουμε τελικές στον αντίπαλο. Και αν σε κάτι είναι καλή η Ξάνθη, είναι στις στημένες φάσεις.
Το 3ο είναι να έχουμε λίγο περισσότερη ενέργεια και ένταση.
Το 4ο είναι να μπορέσουν Ναμπί και Νέιρα να συνεργαστούν ακόμα περισσότερο. Με τον Ατρόμητο υπήρξαν κάποια ψήγματα συνεργασίας, αλλά τώρα θα χρειαστούμε μεγαλύτερες δόσεις.
Υπάρχουν φυσικά και πολλά ακόμα, αλλά αναφέρω τα θεμελιώδη.
Για κλείσιμο, μια πρόβλεψη. Η σύνθεση της ομάδας με τον Ατρόμητο είναι πολύ πιθανό να είναι και η «βασική» ως το τέλος. Με το Σακόρ στη θέση του Νάστου πιθανόν και τον Βαζ στη θέση του Κοροβέση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο άξονας θα μας δώσει τα αποτελέσματα. Και μακάρι ο Βαζ να βοηθήσει, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να χτίζουμε φάσεις και από τα πλάγια.
Υ.Γ: Θα μπορούσε να γίνει και μια κριτική και για τις αλλαγές που έγιναν, καθώς αφενός - αντίθετα από αρκετό κόσμο - δεν έχω βρει πώς ο Ντίνας μπορεί να βοηθήσει, ειδικά σε τέτοια ματς, ούτε και πώς ο Σασί μένει εκτός αποστολής. Κι αφετέρου ο Κυριακίδης φαντάζει μία πιο λογική επιλογή, αντί του Παπαστεριανού που δεν έχει παίξει μήνες. Αλλά το θεωρώ unfair να γίνει ιδιαίτερη κριτική σε ένα μεταβατικό προπονητή που έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά και σε ένα παίκτη που έχασε τεράστια ευκαιρία στο 90 μεν, αλλά και το πάλεψε και είμαι σίγουρος έχει στενοχωρηθεί όσο και εμείς.
Ο ΟΦΗ - σε γενικές γραμμές - ήταν τακτικά καλός. Δεν πίεσε υπερβολικά ψηλά, όπως έκανε με τον ΠΑΟΚ και το πλήρωσε, λόγω του σοβαρού θέματος που - μόνιμα - υπάρχει στο transition. Έφτιαξε και κάποιες φάσεις που ήταν ικανές να του δώσουν το ματς. Το πάλεψε το ματς ως το 93. Σε γενικές γραμμές, απέναντι σε μία ομάδα της 4άδας, τα πήγε καλά.
Κρατάμε αρκετά θετικά στοιχεία. Το πρώτο και σημαντικότερο ότι η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχε μπλακ άουτ. Αντίθετα, συνέχισε στον ίδιο ρυθμό και ήταν η ομάδα που έψαξε περισσότερο τη νίκη.
Θετικό και το πρώτο ματς του Γιακουμάκη. Δίνει ενέργεια και είναι φορ που ψάχνει να απειλήσει. Βέβαια χρειάζεται τη μπάλα με πρόσωπο στο τέρμα, είτε με κάθετο παιχνίδι στα 10-15 μέτρα έξω από την περιοχή (και ναι αυτό Ναμπί και Νέιρα μπορούν να το κάνουν), είτε από πλάγια, ώστε να τελειώσει τη φάση με μία επαφή. Το δεύτερο σκέλος είναι ένα κομμάτι που είμαι σίγουρος ότι ο Βέρα θα το δουλέψει, αναζητώντας λύσεις που θα το προσφέρουν.
Φυσικά, για ακόμα ένα ματς φάνηκε ότι ο Νέιρα είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης μας. Κι όταν είναι καλά, ανεβάζει επίπεδο όλη την ομάδα. Όσο βρίσκει και αγωνιστικό ρυθμό, θα έχει και μεγαλύτερη διάρκεια. Επίσης, σαν καλό νέο μπορούμε να εκλάβουμε ότι ο Ναμπί, σε ένα ματς που δεν ήταν καλός (κρατούσε υπερβολικά τη μπάλα, έκανε κάποια εύκολα λάθη), δημιούργησε απειλητικές στιγμές με κάθετο παιχνίδι, αλλά και απείλησε και ο ίδιος. Ας ελπίσουμε να σταθεροποιηθεί σε επίπεδα Παναιτωλικού.
Τέλος, θετικό νέο είναι ότι η 4αδα της άμυνας πήγε καλά, ήταν σταθερή και έδωσε λύσεις, ενώ ο Στρέζος όταν χρειάστηκε ήταν εκεί.
Προβλήματα φυσικά και υπήρξαν. Το μεγαλύτερο όλων ήταν οι πολλές λάθος πάσες στον άξονα, που έβγαλαν πολλές φορές ειδικά στο πρώτο ημίχρονο τον Ατρόμητο μπροστά, με καλές προϋποθέσεις. Στον ΠΑΟΚ μας πρόδωσαν οι λάθος τοποθετήσεις μας, όταν έκανε το break ο ΠΑΟΚ στην πίεση που βάζαμε ψηλά. Σε αυτό το ματς, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας… Το γεγονός ότι οι λάθος πάσες αυτές έγιναν στο χώρο ακριβώς μπροστά από το κέντρο άμυνας, από Νάστο και Μεγιάδο, το έκανε ακόμα πιο επικίνδυνο αυτό το παιχνίδι με τη φωτιά. Ουσιαστικά το πληρώσαμε, αφού από ένα ακόμα τέτοιο λάθος έρχεται το κόρνερ χάρη στο οποίο σκόραρε ο Κουλούρης. Για ένα ακόμα ματς είχαμε θέμα και με τις στημένες φάσεις, αφού τον Κουλούρη τον έχασε ο Μεγιάδο στο γκολ, ενώ τον είχε ξαναχάσει η άμυνα και στα πρώτα λεπτά, όπου ο Στρέζος με μία μεγάλη επέμβαση κράτησε το μηδέν.
Γενικά, στο ματς με τον Ατρόμητο, κατά κάποιο τρόπο, είδαμε τα "προσεχώς", τουλάχιστον για τα εντός έδρας ματς του δευτέρου γύρου. Ο Κάναντι έπαιξε με 3 στόπερ, αν και δεν το συνηθίζει. Στόχος του ήταν να γεμίσει τον άξονα, όπου (και σωστά) έκρινε ότι είναι η δύναμη του ΟΦΗ, όταν είδε τη σύνθεσή μας. Γιατί μπορεί τυπικά ο Νέιρα να έπαιζε πλάγια στην επίθεση του 4-3-3, αλλά στην πραγματικότητα έπαιζε πίσω από το Γιακουμάκη, έκανε κινήσεις 2ου φορ (μία τέτοια κάνει και στο γκολ) και προσπαθεί να πάρει μπάλα κοντά στην περιοχή και να παίξει κάθετα.
Από εδώ και πέρα, λίγο - πολύ αυτό το σκηνικό θα βλέπουμε με αντιπάλους ομάδες ακόμα πιο «στα μέτρα μας». Θα μας αφήνουν την μπάλα, θα παίζουν κλειστά, θα μας κλείνουν τον άξονα και θα ψάχνουν να μας βρουν είτε εκτός θέσης στις επιστροφές μας, είτε να εκμεταλλευτούν τα λάθη μας. Αυτό θα κάνει και η Ξάνθη.
Την Κυριακή λοιπόν υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Με τον ενθουσιασμό της παρουσίας του νέου προπονητικού τιμ, αλλά και τη «σοφία» που μας πρόσφερε το ματς με τον Ατρόμητο.
Το 1ο είναι να σταματήσουμε επιτέλους να κάνουμε εύκολα λάθη στον άξονα και να τρώμε τσάμπα φάσεις. Και παράλληλα να έχουμε σωστή τοποθέτηση και μετάβαση, όταν ο αντίπαλος προσπεράσει την πίεσή μας ψηλά, αποφεύγοντας τα κενά δεκάδων μέτρων ανάμεσα στους 4-5 που πιέζουν ψηλά και την 4άδα της άμυνας με τον αμυντικό χαφ που «ξεμένουν» πίσω.
Το 2ο είναι να σταματήσουμε - επιτέλους - να κολλάμε στα στημένα και να χαρίζουμε τελικές στον αντίπαλο. Και αν σε κάτι είναι καλή η Ξάνθη, είναι στις στημένες φάσεις.
Το 3ο είναι να έχουμε λίγο περισσότερη ενέργεια και ένταση.
Το 4ο είναι να μπορέσουν Ναμπί και Νέιρα να συνεργαστούν ακόμα περισσότερο. Με τον Ατρόμητο υπήρξαν κάποια ψήγματα συνεργασίας, αλλά τώρα θα χρειαστούμε μεγαλύτερες δόσεις.
Υπάρχουν φυσικά και πολλά ακόμα, αλλά αναφέρω τα θεμελιώδη.
Για κλείσιμο, μια πρόβλεψη. Η σύνθεση της ομάδας με τον Ατρόμητο είναι πολύ πιθανό να είναι και η «βασική» ως το τέλος. Με το Σακόρ στη θέση του Νάστου πιθανόν και τον Βαζ στη θέση του Κοροβέση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο άξονας θα μας δώσει τα αποτελέσματα. Και μακάρι ο Βαζ να βοηθήσει, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να χτίζουμε φάσεις και από τα πλάγια.
Υ.Γ: Θα μπορούσε να γίνει και μια κριτική και για τις αλλαγές που έγιναν, καθώς αφενός - αντίθετα από αρκετό κόσμο - δεν έχω βρει πώς ο Ντίνας μπορεί να βοηθήσει, ειδικά σε τέτοια ματς, ούτε και πώς ο Σασί μένει εκτός αποστολής. Κι αφετέρου ο Κυριακίδης φαντάζει μία πιο λογική επιλογή, αντί του Παπαστεριανού που δεν έχει παίξει μήνες. Αλλά το θεωρώ unfair να γίνει ιδιαίτερη κριτική σε ένα μεταβατικό προπονητή που έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά και σε ένα παίκτη που έχασε τεράστια ευκαιρία στο 90 μεν, αλλά και το πάλεψε και είμαι σίγουρος έχει στενοχωρηθεί όσο και εμείς.
