Η ομάδα χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ για να ξυπνήσει. Και όπως φάνηκε ξύπνησε. Έβγαλε πάθος, ένταση και πείσμα, καταφέρνοντας για πρώτη φορά φέτος να μείνει και συγκεντρωμένη σε όλο το ματς. Και όλο αυτό το εισέπραξε με μία νίκη που ψάχναμε εδώ και 7 αγωνιστικές. Δε χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Προσωπικά επέμενα ότι η ομάδα δεν είναι τόσο κακή, όσο πολλοί έλεγαν. Της έλειπε σπίθα, τσαγανό και δουλειά σε συγκεκριμένες αδυναμίες που εμφάνιζε σε κάθε ματς.

Για την αλλαγή στο κομμάτι της διάθεσης και του πάθους, δε χρειάζεται να πούμε κάτι. Φαινόταν από το 1ο λεπτό.

Διόρθωσε όμως και το θέμα του εύκολου λάθους γύρω από την περιοχή. Διόρθωσε τις αντιδράσεις της στα στημένα, αποφεύγοντας να φάει γκολ. Δεχτήκαμε 2-3 φάσεις, αλλά σίγουρα υπήρξε πρόοδος και δεν υπήρξε αδράνεια, απλά χάθηκαν μονομαχίες. Διόρθωσε την κακή συνήθεια να δίνει εύκολα φάουλ και κόρνερ στον αντίπαλο. Και αυτό βοήθησε πολύ. Τα μπακ επίσης ήταν η πρώτη φορά που έδειξαν σταθερότητα, με καλή αμυντική συμπεριφορά και στα 90 λεπτά.

Και βέβαια, κατάφερε να βρει τρόπους να απειλήσει στην κανονική ροή με πλαγιοκοπήσεις και σουτ. Τέλος, επιτέλους είδαμε κομπίνα σε στημένη φάση και πήραμε και γκολ ως αποζημίωση. Καιρός ήταν!

Προφανώς, δεν υπήρχαν παίκτες που δεν πήγαν καλά. Υπήρξαν όμως κάποιοι που ξεχώρισαν.

Προσωπικά θεωρώ ότι η τρομερή άνοδος του Μεγιάδο ήταν το σημαντικότερο, που οδήγησε και όλη την ομάδα. Προστάτευσε το κέντρο της άμυνας καλά. Βοήθησε το Νάστο να καλύψει τις αδυναμίες του και να δώσει το 100%, απελευθέρωσε τον Πλατέλλα μπροστά του, δίνοντάς του άνεση κινήσεων. Έκανε γενικά την ομάδα να φαίνεται πιο σκληρή και δυναμική, μια ομάδα που στα πρώτα ματς εμφανιζόταν αρκετά soft.

Σημαντική βελτίωση είδαμε και στην εικόνα του Κυριακίδη. Έκοβε, ανέβαινε, πάσαρε και σέντραρε πολύ καλά. Ήταν καιρός να δούμε μία καλή εμφάνιση και από εκείνον.

Είδαμε ξανά τον σταθερό και σοβαρό Στρέζο, με τα καλά αντανακλαστικά του και με καλύτερες αποφάσεις στο παιχνίδι. Βελτιωμένος και με τη μπάλα στα πόδια.

Πήραμε γκολ από τον σέντερ φορ μας, με σεντερφορίσια κεφαλιά. Ο Βουό έκανε πολλές δουλειές μέσα στο ματς, αλλά δεν ήταν απειλητικός. Χθες ήταν (και σε 2-3 ακόμα περιπτώσεις) και αυτό βοήθησε όλη την ομάδα.

Είδαμε και την «καλή» εκδοχή του Πλατέλλα. Έκανε αυτά που ξέρουμε ότι κάνει (ατομικές ενέργειες και ανακατωσούρα στον αντίπαλο) και για πρώτη φορά ήταν πιο συνεπής αμυντικά, τουλάχιστον όσο άντεξε. Αν βελτιώσει την τελική του ενέργεια (πάσα ή σουτ) θα μας κάνει πολύ καλό. Και στον ίδιο, όχι μόνο στην ομάδα.

Γενικά η ομάδα το είδε σωστά το παιχνίδι, εμφανίστηκε έτοιμη πνευματικά και τακτικά και κατάφερε να μείνει προσηλωμένη από την αρχή ως το τέλος. Και ο Παπαδόπουλος όταν χρειάστηκε τη βοήθησε, αλλάζοντας το σχηματισμό και παίζοντας με 3 στόπερ. Ίσως δυσκολευτήκαμε να κρατήσουμε τη μπάλα στο 2ο ημίχρονο, αλλά εκεί πιθανόν να ήταν σημαντική η απουσία Νέιρα και Παπαστεριανού.

Στόχος μας πια, αυτό που κερδίσαμε χθες να το κρατήσουμε. Και να πάμε στην επόμενη 3αδα ματς με αυτή την εικόνα, αυτό το μυαλό και αν γίνεται ακόμα πιο έτοιμοι. Αν πάρεις βαθμούς και μείνεις αήττητος με Λάρισα (εκτός), Απόλλωνα (εντός), Λεβαδειακό (εκτός), αλλάζεις κατά πολύ τη μοίρα σου και το κλίμα και προχωράς πολύ πιο ήρεμος.

Προς το παρόν, we are back! Και το πρωτάθλημα μόλις άρχισε για εμάς!

Υ.Γ: Έχω πολλές σκέψεις και για όλα όσα έγιναν εκτός αγωνιστικού χώρου αυτές τις μέρες, αλλά περιμένω να πέσουν οι σφυγμοί από χθες και να ηρεμήσω, ώστε να τα γράψω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ.

Υ.Γ 4: Σε όλο το παραπάνω κείμενο δε θα βρείτε πουθενά στις 600 λέξεις του, τη λέξη «Ολυμπιακός». Κι αυτό γιατί «δε μας ενδιαφέρει τι γίνεται στην υπόλοιπη Ελλάδα, εμείς κοιτάμε μόνο την ομάδα μας και το ποδόσφαιρό μας». Αλλά και γιατί στο συγκεκριμένο ματς, με όποιον και να παίζαμε, αυτό που μας ενδιέφερε να δούμε, είναι την ομάδα να έχει ξυπνήσει. Και την είδαμε. Το ότι κάποιους τους ξάφνιασε ή τους ενόχλησε, δεν είναι δικό μας πρόβλημα.