Επιτέλους νίκη! Και μάλιστα, μία νίκη πειστική, με ολοκληρωτική υπεροχή, ξεκάθαρη διαφορά από τον αντίπαλο (την παραδέχτηκε άλλωστε και ο Καραγεωργίου) και σκορ που δίνει πλεονέκτημα στην ισοβαθμία.
Προφανώς, δε σωθήκαμε. Αλλά σίγουρα αποφασίσαμε να μπούμε σοβαρά στη «μάχη». Τι άλλαξε όμως και ήρθε αυτή η νίκη; Νομίζω δεν άλλαξαν πολλά στο γενικό πλάνο. Μόνο μερικά πολύ συγκεκριμένα πράγματα, που όμως έχουμε πολλές φορές σχολιάσει ότι είναι πολύ σημαντικά και μας έλειπαν. Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι έγινε αντιληπτό ότι ποιοτικά η ομάδα δεν είναι τόσο πίσω όσο πιστεύουν, ισοπεδωτικά θεωρώ, αρκετοί.
Το πρώτο αφορά το χαρακτήρα και την αποφασιστικότητα της ομάδας. Αυτή τη φορά το πίστευε και αυτό φαινόταν και σε κάθε κίνηση μέσα στο γήπεδο. Υπήρχε πάθος και ένταση, αλλά και μυαλό όπου χρειάστηκε και ψυχραιμία.
Γενικά έγινε καλή διαχείριση του ματς. Με άλλα λόγια, δε χάσαμε τη συγκέντρωσή μας και δεν έγιναν τα γνωστά αβίαστα λάθη που έχουμε πληρώσει πολλές φορές. Δε χάσαμε επίσης ούτε και την ισορροπία μας (με εξαίρεση μία φάση στο 10, με το Ναγκίς να χάνει τη μονομαχία από το Σωτηρίου), ένα σημείο που όλη τη χρονιά επίσης μας «πονάει».
Το σημαντικότερο ήταν ότι κρατήσαμε σταθερό ρυθμό και τον έλεγχο του ματς για 90 λεπτά. Νομίζω ότι το μοναδικό ματς που το είχαμε κάνει ξανά αυτό, ήταν με τον Παναθηναϊκό το Δεκέμβριο. Δεν είχε συμβεί ούτε καν στο 3-0 με τον Παναιτωλικό. Ας ελπίσουμε στα τελευταία 5 ματς να το καθιερώσουμε…
Το δεύτερο στοιχείο που έκανε τη διαφορά είναι ότι είδαμε σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού, αλλά και για κάθε παίκτη ξεχωριστά σημαντική βελτίωση και διορθώσεις. Αυτό θεωρώ ότι πιστώνεται στο Βέρα.
Για παράδειγμα, είδαμε το Μεγιάδο να παίζει επιτέλους κάθετα και να πατά ακόμα και περιοχή (κεφαλιά στο 2’). Είδαμε το Μπράουν επιθετικά να μην καθυστερεί, αλλά να παίρνει γρήγορα αποφάσεις (εξαιρετική πάσα στον Φερέιρα στο 8’). Είδαμε το Φερέιρα συστηματικά να παίζει κοντά στο Γιακουμάκη και να τρυπάνε την άμυνα (και τα 2 γκολ έτσι προέκυψαν). Είδαμε κομπίνες καλά δουλεμένες στα κόρνερ, που από καιρό τις περιμέναμε. Είδαμε το Νέιρα να παίζει επιτέλους στον άξονα και να δείχνει ότι και παιχνίδι μπορεί να φτιάξει και να απειλήσει. Είδαμε επίσης το κέντρο άμυνας για πρώτη φορά να είναι σχεδόν άψογο στο build up, στο χτίσιμο επιθέσεων από πίσω που ζητά ο Βέρα.
Φυσικά είδαμε και προβλήματα να παραμένουν. Το πρώτο είναι η έλλειψη καλών λύσεων στα εξτρέμ. Δυστυχώς, ο Βαζ υστερεί σε αποφασιστικότητα. Η παρέμβασή του στο παιχνίδι δεν είναι αυτή που χρειαζόμαστε.
Και ο Φερέιρα είναι περιφερειακό φορ που λόγω ταχύτητας ξεκινάει από πλάγια. Χθες όμως αποδείχθηκε ότι όσο πιο κεντρικά κινείται, τόσο πιο αποτελεσματικός είναι, αρκεί να έχει ένα φορ - στήριγμα δίπλα του.
Προσωπικά, ξαφνιάστηκα όταν είδα το Λεβαδειακό να παίζει στο ξεκίνημα προσανατολισμένος να μας κλείσει τα άκρα. Μας άφησαν για περίπου μισή ώρα τον άξονα και η τριάδα Σακόρ - Μεγιάδο - Νέιρα έκανε πάρτυ. Όταν ο Καραγεωργίου άλλαξε σχηματισμό για να το μαζέψει, κλείνοντας τον άξονα και δίνοντας χώρους στα πλάγια, είδαμε ότι δε βγάλαμε όσες φάσεις θα μπορούσαμε και κυρίως δεν τις τελειώσαμε όπως θα έπρεπε. Το 2ο γκολ ήρθε τελικά, ξανά από τον άξονα.
Το δεύτερο πρόβλημα που και χθες είδαμε είναι και το μεγαλύτερο. Το τελείωμα των φάσεων. Χθες, με την εικόνα που είχε το παιχνίδι, ένα ρεαλιστικό σκορ ήταν το 4-0. Ας ελπίσουμε ότι τα «κρατήσαμε» τα γκολ για τα επόμενα παιχνίδια.
Από εδώ και πέρα μας μένουν 2 εντός έδρας με ΠΑΣ και Αστέρα Τρίπολης, για τα οποία η χθεσινή εμφάνιση είναι οδηγός. Για τα 3 εκτός νομίζω ότι θα είναι καλό να προστεθεί και μία δόση κυνισμού, ώστε να έρθουν αποτελέσματα. Σίγουρα θα χρειαστούν βαθμοί και εκτός!
Η ακτινογραφία των παικτών (ωραίο να λες, κατά βάση, θετικά μετά από νίκες…):
Σωτηρίου: Δε χρειάστηκε να κάνει πολλά. Στο 10’ έκανε το χρέος του.
Μπράουν: Καλύτερος από τα προηγούμενα. Πιο αποφασιστικός και πιο γρήγορος στις αποφάσεις του επιθετικά. Έκανε και την κατασκοπεία του!
Κοροβέσης: Συνέχισε τις καλές εμφανίσεις και ήταν και σε αυτό το ματς ορεξάτος. Αυτή τη φορά ήταν και πιο μεστός και απειλητικός, κάτι που το χρειαζόμαστε από τα μπακ μας.
Γιαννούλης: Ηγετική εμφάνιση. Καθοριστικός στο χτίσιμο του παιχνιδιού από πίσω. Του πάει η θέση για τα εντός έδρας. Στα εκτός, ίσως πιεστεί περισσότερο.
Μιχόγεβιτς: Από τα καλά του ματς. Απέφυγε τα λάθη, έβγαινε πρώτος στην μπάλα και την κυκλοφόρησε σωστά. Ας ελπίσουμε να μην έχει κάτι σοβαρό στο γόνατο.
Μεγιάδο: Νομίζω η πιο ουσιαστική του εμφάνιση, μαζί με αυτή με τον ΠΑΟ. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα δύο ματς αυτά είχε σταθερό ρυθμό και παρουσία για 90'. Μαζί με αυτόν και όλη η ομάδα, καθώς αποτελεί βαρόμετρο. Στο ματς αυτό έδειξε ότι μπορεί να παίξει και κάθετα.
Σακόρ: Καθοριστικός για το transition. Με τα τρεξίματά του έδωσε ισορροπία στην ομάδα, ένωσε τις γραμμές και γενικά ήταν πολύ καλός. Τακτικά είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους μας παίκτες.
Νέιρα: Στον άξονα είναι στα νερά του. Πάσαρε καλά, κράτησε όπου χρειάστηκε μπάλα, τον είδαμε και να γυρνάει να μαρκάρει (αυτό το ξεχνάει καμία φορά…). Δεν του βγήκαν τα σουτ, αλλά ας ελπίσουμε να του βγουν στα επόμενα.
Φερέιρα: Η ταχύτητα και η ατομική του ενέργεια μας είναι απαραίτητες. Παίζοντας και πιο κοντά στο φορ γίνεται πιο απειλητικός. Έχει κάποιες ελλείψεις τακτικά και θέλει και βελτίωση στα τελειώματα, αλλά σαφώς αποτελεί σημαντική επένδυση για την ομάδα. Δυστυχώς, κουράζεται μετά το 70…
Γιακουμάκης: Δυναμικός και ορμητικός, τον ένιωσε καλά η άμυνα του Λεβαδειακού. Προσπαθεί να παίξει και με πλάτη, αν και είναι φορ που θέλει τη μπάλα μπροστά. Άτυχος στο πέναλτι, όπου κάνει μία καλή εκτέλεση. Λίγο πιο ήρεμος αν είναι, θα βρει κι άλλα γκολ.
Βαζ: Κάτι του λείπει. Δεν είναι αδιάφορος, ούτε και κακός τεχνικά και τακτικά. Έχει θέμα με το τελείωμα των φάσεων. Πρέπει να γίνει πιο δυναμικός και ουσιαστικός.
Ντίνας: Βοήθησε όσο έπαιξε, κρατώντας μπάλα και δίνοντας φρεσκάδα.
Παπάζογλου: Μπήκε αναγκαστικά, αλλά τα πήγε καλά.
Παπαστεριανός: Έπαιξε ελάχιστα λεπτά στο τέλος.
Δύο γενικά σχόλια: Το πρώτο αφορά τον Σασί, για τον οποίο είδαμε ότι ξαναμπήκε στην αποστολή μετά από καιρό, κάτι που δείχνει ότι όποιος δουλεύει επιβραβεύεται, δεν υπάρχουν κολλήματα από τον προπονητή. Με την εικόνα του Βαζ δε, δε θα με ξαφνιάσει να παίξει στα επόμενα ματς.
Το δεύτερο σχόλιο αφορά στην έλλειψη κεντρικών χαφ στον πάγκο. Στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα είχαμε 3 στον πάγκο (Κυριακίδη, Οικονόμου, Παπαστεριανό), ενώ χθες ένα μόνο. Κάπου στη μέση ίσως είναι η χρυσή τομή. Κι από ότι φαίνεται, μετά την κόκκινη Σακόρ και τους δηλωμένους να λείψουν με κάρτες στον Άρη (Νέιρα, Κοροβέσης, Μεγιάδο), κάποιον από αυτούς θα τον χρειαστούμε.
