Πάνε 30 περίπου χρόνια (παιδάκι πρώτης δημοτικού) που άκουσα την μαγική φράση «ο Ο.Φ.Η., η ομάδα της Κρήτης». Από εκείνη την στιγμή ο Ο.Φ.Η. ήταν ο τρόπος για ένα μικρό Χανιωτάκι που μεγάλωνε στην Αθήνα, να δηλώνει σε όλους την περηφάνια που ένιωθε για την Κρητική καταγωγή του. Σήμερα, αν με ρωτήσεις κανείς τι είναι για εμένα ο Ο.Φ.Η., θα απαντούσα «η πρώτη μου σκέψη σαν ξυπνήσω και η τελευταία πριν κοιμηθώ». Ο δικός μου Ο.Φ.Η. δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Είναι η πρώτη επανάσταση της ζωής μου, είναι η πρώτη κοπάνα (για ένα παιχνίδι Ριζούπολη) και η πρώτη αποβολή (για ξύλο) από το σχολείο. Είναι όνειρα, γέλιο, κλάμα, περηφάνια, φιλίες ζωής, είναι Κρήτη, είναι εγώ.