Όπως σημειώσαμε στο άρθρο με την Ιστορία του Πανιωνίου, επιδίωξή μας είναι να φιλοξενούμε και τις σκέψεις δημοσιογράφων που καλύπτουν το ρεπορτάζ του εκάστοτε αντιπάλου, ακόμα και τις απόψεις οπαδών της συγκεκριμένης ομάδας, αν εκείνοι το επιθυμούν.
Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν μπορεί να συμβεί με όλες τις ομάδες. Σεβασμός στον αντίπαλο, μέχρι ενός ρεαλιστικού ορίου.
Περισσότερη ανάλυση για τη συγκεκριμένη φιλοσοφία του oficrete.gr στο άρθρο που προαναφέραμε.
Έτσι, σήμερα παρουσιάζουμε το άρθρο που μας έστειλαν οι Πάνθηρες με την ιστορία του συνδέσμου τους.
Διαβάζοντας το άρθρο των Πανθήρων, παρατηρούμε 3 κοινά στοιχεία με τους οπαδούς του ΟΦΗ.
- Οι καλές σχέσεις με τους φίλους της Νίκης Βόλου (αλλά και του ΠΑΟΚ).
- Η ... "συμπάθεια" προς τον Αχιλλέα Μπέο.
- Η συμμαχία οπαδών του ΠΟΚ εναντίον τους. Αυτό είναι κάτι που οι ΟΦΗτζηδες το έχουν νιώσει στο πετσί τους, για τα καλά, σχεδόν σε όποια πόλη έχουν πάει.
Η Ιστορία του Panthers Club 1983
1983. Πλατεία Νέας Σμύρνης. Εκεί, σε κάποιο ξενύχτι πριν από έναν αγώνα, ξεκίνησε η ιδέα των Πανθήρων να παίρνει σάρκα και οστά. Μία παρέα που σκέφτηκε να κάνει κάτι διαφορετικό στην κερκίδα του «Ιστορικού» αποφάσιζε να δράσει. Σε εκείνο το ξενύχτι, ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα «Πάνθηρες» το οποίο έμελλε να είναι το όνομα της παρέας και εν συνεχεία του Club μας.
Η πρώτη στέγαση έγινε στο «υπογειάκι» απέναντι από τη Θύρα 5 του ποδοσφαιρικού γηπέδου του Πανιωνίου. Εκεί όπου οι Πάνθηρες ξεκίνησαν, πλέον επίσημα, τη δράση τους ως Σύνδεσμος - Club οργανωμένων οπαδών, έχοντας την αναγνώριση από τη διοίκηση του Συλλόγου, που είχε περάσει τότε στα χέρια του αείμνηστου Μιχάλη Σταματελάτου, ο οποίος μαζί με τον επίσης αείμνηστο Παναγιώτη Αμμανίτη, είδαν και πίστεψαν τη διαφορετική αντίληψη που πρεσβεύαμε ως οπαδοί.
Κάθε αρχή και δύσκολη όμως. Μετά από 4-5 χρόνια λειτουργίας, το «υπογειάκι» δεν άντεξε. Ακολούθησε μία περίοδος χωρίς στέγη, με συνέπεια να χαθεί κόσμος και δύναμη. Το 1992, κάποια παιδιά έβαλαν πλάτη και άνοιξαν ένα άλλο «υπογειάκι» στην οδό Καρολίδου (στη Νέα Σμύρνη πάντα). Από εκεί, το 1993 δημιουργήθηκε η οργανωτική δομή των Πανθήρων που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αρχικά στεγάσθηκε στην οδό Αϊδινίου (από πάνω από το παρκάκι της Λ.Α.Ν.Σ δηλαδή) και εν συνεχεία στην οδό Καΐρη απέναντι από το γήπεδο.
Αυτό το Club, το οποίο άνοιξαν στελέχη της αρχικής γενιάς μαζί με νεότερους, έζησε χρυσές εποχές και εδραίωσε τους οπαδούς μας ανάμεσα στους κορυφαίους της Ελλάδας. Εκείνη την εποχή διατηρούσαμε Συνδέσμους σε Νέα Σμύρνη, Μπραχάμι, Ζαρίφη, Νέο Κόσμο, Καλλιθέα, Βόρεια Προάστια και δηλώναμε παρουσίες σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης (σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ), ενώ τυπώναμε παράλληλα μηνιαία εφημερίδα και διατηρούσαμε τηλεοπτική & ραδιοφωνική εκπομπή. Ακόμα και σήμερα μνημονεύεται ο ιστορικός τηλεφωνητής, ίσως η πιο διαδεδομένη μορφή ενημέρωσης του κόσμου της εποχής!
Μετά το 2003, η κόντρα των Πανθήρων με την τότε διοίκηση Μπέου, δημιούργησε πολλά προβλήματα. Ο Σύνδεσμος έζησε μία μακρά περίοδο διώξεων (δικαστήρια, μάχες με τον υπόκοσμο κ.α.) και όλα αυτά οδήγησαν σε μία οργανωτική συρρίκνωση, καθώς και δυσκολία εύρεσης στέγης.
Μετά το 2006 το Club περνά σε μία άλλη εποχή, καθώς με τη διοίκηση Τσακίρη εγκρίνεται και παραχωρείται στους Πάνθηρες ένας χώρος εντός των ορίων του γηπέδου, όπου τοποθετείται το σημερινό club.
Το αρχικό μας «μότο» ήταν: Όλοι για έναν ΜΕΓΑΛΟ Πανιώνιο ζούμε. Αυτό το μότο ήταν το σύνθημα της εποχής που ξεκινήσαμε, στο οποίο εμείς προσθέσαμε τη λέξη «ΜΕΓΑΛΟ». Αυτή ήταν και είναι η νοοτροπία μας. Πως ναι μεν ζούμε για τον Πανιώνιο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο Πανιώνιος είναι μεγάλη ομάδα και έτσι πρέπει να πορευτεί.
Εμείς κάναμε το πρώτο βήμα, οργανωθήκαμε δυναμικά και βάλαμε τους οπαδούς του Πανιωνίου ως ισάξιους ανάμεσα στα άλλα μεγάλα group οπαδών, πιστεύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι θα «τραβήξουμε» μαζί μας και την ομάδα μας να πρωταγωνιστεί και να διεκδικεί τίτλους και καταξίωση. Με την πάροδο των χρόνων καταφέραμε (τουλάχιστον) ο Πανιώνιος να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, εκτός ΠΟΚ, ομάδες χάρη και σε εμάς.
Σε μια πόλη σαν την Αθήνα, με τις τρεις από τις τέσσερις μεγαλύτερες σε όγκο ομάδες της χώρας να κατοικούν σε απόσταση αναπνοής από εμάς, το να είσαι Πανιώνιος και Πάνθηρας είναι από μόνο του μια πράξη επαναστατική. Σίγουρα η Αθήνα έχει και άλλες ομάδες που έχουν κάποιους δικούς τους αυτόνομους οπαδούς, οι περισσότερες όμως είχαν πάντα την βοήθεια οπαδών του ΠΟΚ στις τάξεις τους, οπαδοί οι οποίοι ζούσαν στην εκάστοτε γειτονιά και στήριζαν μια ομάδα του ΠΟΚ και την γειτονιά τους ταυτόχρονα.
Η μόνη αδιαπραγμάτευτα αυτόνομη κερκίδα της Αθήνας (πέραν των ομάδων του ΠΟΚ) και ξεκάθαρα 4η δύναμη σε όγκο κόσμου, τίτλους Συλλόγου και παρουσίες οπαδών ήταν, είναι και θα είναι το Panthers Club 1983 και ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης.
Χαρακτηριστικός είναι ο πόλεμος που δεχόταν ο Πανιώνιος όπου και αν έπαιζε στην Αθήνα, εναντίον ομάδων γειτονιάς, όταν και οι οπαδοί των ομάδων του ΠΟΚ της εκάστοτε περιοχής ενώνονταν για να μας την πέσουν, πράγμα που δεν έκαναν ποτέ και για κανέναν άλλον αντίπαλο.
Θα πρέπει να αναφέρουμε πως ακόμα και την εποχή της μεγάλης ακμής των Συνδέσμων (δεκαετία ’90) στην Ελλάδα, η μόνη περιοχή και πόλη που δε διατηρούσε Σύνδεσμο ομάδας του ΠΟΚ ήταν η Νέα Σμύρνη. Ποτέ δεν υπήρξε Σύνδεσμος οπαδών άλλης ομάδας από τον Πανιώνιο.
Οι μεγάλες έχθρες των Πανθήρων είναι οι τρεις ομάδες του πρώην ΠΟΚ, με εκείνη της ομάδας του καφενείου της Βερανζέρου να ξεχωρίζει, καθώς η καπηλεία της προσφυγικής μας ιστορίας από τους οπαδούς και τη διοίκηση εκείνης της ομάδας έχει για δεκαετίες εξοργίσει τους Πανιώνιους ανά την υφήλιο. Οι μόνες πραγματικά προσφυγικές ομάδες (ομάδες δηλαδή που υπήρξαν και είχαν δραστηριότητα στην σημερινή Τουρκία και ξεριζώθηκαν κατά τον πόλεμο του 1922), ο Πανιώνιος Γ.Σ. Σμύρνης και ο Απόλλων Σμύρνης βλέπουν τη συγκεκριμένη ομάδα να οικειοποιείται και να διαστρεβλώνει συστηματικά την πραγματική ιστορία προς όφελός της, κάνοντας marketing την προσφυγιά και ποντάροντας σε αυτό για να αυξήσει την οπαδική της βάση.
Οι επίσημες φιλίες των Πανθήρων είναι οι οπαδοί της Ιταλικής Genoa και οι Holmesdale Fanatics από την Αγγλική Crystal Palace.
Στην Ελλάδα, η Νίκη Βόλου πάντα θεωρούταν το αδερφικό μας σωματείο καθώς η προσφυγιά, το έμβλημα της Νίκης, ως πρώτο σήμα του Πανιωνίου στην Σμύρνη καθώς και η παρουσία του Παναγιώτη Αμμανίτη, αγαπητού διοικητικού παράγοντα στους δύο Συλλόγους, συνετέλεσαν προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι κοινές καταβολές και προσφάτως οι κοινές δράσεις με τον Σύνδεσμο Basso Rango του Απόλλων Σμύρνης, καθιστούν αυτή την σχέση μια επίσης σημαντική γέφυρα των οπαδών του Πανιωνίου με άλλους Συνδέσμους ομάδων.
Τέλος, ο σεβασμός ανάμεσα σε οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ και των δικών μας, από το 1999 και μετά, καθιστά και αυτή τη σχέση μια μακρόχρονη και στιβαρή γέφυρα επικοινωνίας. Τελευταία, η επαφή και με τους Warriors – Θύρα 6 του Παναιτωλικού είναι επίσης μια σχέση με ορθή επικοινωνία και επαφή.
Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφέρουμε το θέμα της κοινωνικής δράσης του Panthers Club 1983 που έχει αναπτυχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Αιμοδοσία δύο φορές τον χρόνο, με μια τράπεζα αίματος έτοιμη να προσφέρει στο κοινωνικό μας σύνολο, ανά πάσα στιγμή (και όχι μόνο για Πανιώνιους). Συλλογή τροφίμων, ένδυσης και παιχνιδιών για πρόσφυγες, μετανάστες και άστεγους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αποστολές υλικού εκτός Αθηνών για τον ίδιο λόγο (Μυτιλήνη). Στήριξη οικογενειών χαμηλών εισοδημάτων της περιοχής μας. Συμμετοχή σε πορείες και κοινωνικές δράσεις (π.χ. Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος») για το κοινό κοινωνικό καλό.
Οι Πάνθηρες ήταν, είναι και θα είναι το πιο δυναμικό και υγιές κομμάτι της κερκίδας του Ιστορικού Πανιωνίου. Οπαδοί με άποψη, κουλτούρα και προοπτική. Η προσφυγιά μας έκανε ανθεκτικούς, η ζωή δίπλα στο ΠΟΚ μας έκανε σκληρούς.
Φάρος μας ο Δημητρός Δάλλας, ο άνθρωπος που κράτησε την αγαπημένη μας ομάδα ζωντανή από την Σμύρνη και της έδωσε ζωή και πάλι στην Αθήνα.
Από το λιμάνι της Σμύρνης, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης.
Panthers Club 1983 - 2018
- Θυμηθείτε το άρθρο του Γιώργου Παπουτσιδάκη για τη Νέα Σμύρνη, την περιοχή στην οποία πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων.
Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν μπορεί να συμβεί με όλες τις ομάδες. Σεβασμός στον αντίπαλο, μέχρι ενός ρεαλιστικού ορίου.
Περισσότερη ανάλυση για τη συγκεκριμένη φιλοσοφία του oficrete.gr στο άρθρο που προαναφέραμε.
Έτσι, σήμερα παρουσιάζουμε το άρθρο που μας έστειλαν οι Πάνθηρες με την ιστορία του συνδέσμου τους.
Διαβάζοντας το άρθρο των Πανθήρων, παρατηρούμε 3 κοινά στοιχεία με τους οπαδούς του ΟΦΗ.
- Οι καλές σχέσεις με τους φίλους της Νίκης Βόλου (αλλά και του ΠΑΟΚ).
- Η ... "συμπάθεια" προς τον Αχιλλέα Μπέο.
- Η συμμαχία οπαδών του ΠΟΚ εναντίον τους. Αυτό είναι κάτι που οι ΟΦΗτζηδες το έχουν νιώσει στο πετσί τους, για τα καλά, σχεδόν σε όποια πόλη έχουν πάει.
Η Ιστορία του Panthers Club 1983
1983. Πλατεία Νέας Σμύρνης. Εκεί, σε κάποιο ξενύχτι πριν από έναν αγώνα, ξεκίνησε η ιδέα των Πανθήρων να παίρνει σάρκα και οστά. Μία παρέα που σκέφτηκε να κάνει κάτι διαφορετικό στην κερκίδα του «Ιστορικού» αποφάσιζε να δράσει. Σε εκείνο το ξενύχτι, ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα «Πάνθηρες» το οποίο έμελλε να είναι το όνομα της παρέας και εν συνεχεία του Club μας.
Η πρώτη στέγαση έγινε στο «υπογειάκι» απέναντι από τη Θύρα 5 του ποδοσφαιρικού γηπέδου του Πανιωνίου. Εκεί όπου οι Πάνθηρες ξεκίνησαν, πλέον επίσημα, τη δράση τους ως Σύνδεσμος - Club οργανωμένων οπαδών, έχοντας την αναγνώριση από τη διοίκηση του Συλλόγου, που είχε περάσει τότε στα χέρια του αείμνηστου Μιχάλη Σταματελάτου, ο οποίος μαζί με τον επίσης αείμνηστο Παναγιώτη Αμμανίτη, είδαν και πίστεψαν τη διαφορετική αντίληψη που πρεσβεύαμε ως οπαδοί.
Κάθε αρχή και δύσκολη όμως. Μετά από 4-5 χρόνια λειτουργίας, το «υπογειάκι» δεν άντεξε. Ακολούθησε μία περίοδος χωρίς στέγη, με συνέπεια να χαθεί κόσμος και δύναμη. Το 1992, κάποια παιδιά έβαλαν πλάτη και άνοιξαν ένα άλλο «υπογειάκι» στην οδό Καρολίδου (στη Νέα Σμύρνη πάντα). Από εκεί, το 1993 δημιουργήθηκε η οργανωτική δομή των Πανθήρων που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αρχικά στεγάσθηκε στην οδό Αϊδινίου (από πάνω από το παρκάκι της Λ.Α.Ν.Σ δηλαδή) και εν συνεχεία στην οδό Καΐρη απέναντι από το γήπεδο.
Αυτό το Club, το οποίο άνοιξαν στελέχη της αρχικής γενιάς μαζί με νεότερους, έζησε χρυσές εποχές και εδραίωσε τους οπαδούς μας ανάμεσα στους κορυφαίους της Ελλάδας. Εκείνη την εποχή διατηρούσαμε Συνδέσμους σε Νέα Σμύρνη, Μπραχάμι, Ζαρίφη, Νέο Κόσμο, Καλλιθέα, Βόρεια Προάστια και δηλώναμε παρουσίες σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης (σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ), ενώ τυπώναμε παράλληλα μηνιαία εφημερίδα και διατηρούσαμε τηλεοπτική & ραδιοφωνική εκπομπή. Ακόμα και σήμερα μνημονεύεται ο ιστορικός τηλεφωνητής, ίσως η πιο διαδεδομένη μορφή ενημέρωσης του κόσμου της εποχής!
Μετά το 2003, η κόντρα των Πανθήρων με την τότε διοίκηση Μπέου, δημιούργησε πολλά προβλήματα. Ο Σύνδεσμος έζησε μία μακρά περίοδο διώξεων (δικαστήρια, μάχες με τον υπόκοσμο κ.α.) και όλα αυτά οδήγησαν σε μία οργανωτική συρρίκνωση, καθώς και δυσκολία εύρεσης στέγης.
Μετά το 2006 το Club περνά σε μία άλλη εποχή, καθώς με τη διοίκηση Τσακίρη εγκρίνεται και παραχωρείται στους Πάνθηρες ένας χώρος εντός των ορίων του γηπέδου, όπου τοποθετείται το σημερινό club.
Το αρχικό μας «μότο» ήταν: Όλοι για έναν ΜΕΓΑΛΟ Πανιώνιο ζούμε. Αυτό το μότο ήταν το σύνθημα της εποχής που ξεκινήσαμε, στο οποίο εμείς προσθέσαμε τη λέξη «ΜΕΓΑΛΟ». Αυτή ήταν και είναι η νοοτροπία μας. Πως ναι μεν ζούμε για τον Πανιώνιο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο Πανιώνιος είναι μεγάλη ομάδα και έτσι πρέπει να πορευτεί.
Εμείς κάναμε το πρώτο βήμα, οργανωθήκαμε δυναμικά και βάλαμε τους οπαδούς του Πανιωνίου ως ισάξιους ανάμεσα στα άλλα μεγάλα group οπαδών, πιστεύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι θα «τραβήξουμε» μαζί μας και την ομάδα μας να πρωταγωνιστεί και να διεκδικεί τίτλους και καταξίωση. Με την πάροδο των χρόνων καταφέραμε (τουλάχιστον) ο Πανιώνιος να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, εκτός ΠΟΚ, ομάδες χάρη και σε εμάς.
Σε μια πόλη σαν την Αθήνα, με τις τρεις από τις τέσσερις μεγαλύτερες σε όγκο ομάδες της χώρας να κατοικούν σε απόσταση αναπνοής από εμάς, το να είσαι Πανιώνιος και Πάνθηρας είναι από μόνο του μια πράξη επαναστατική. Σίγουρα η Αθήνα έχει και άλλες ομάδες που έχουν κάποιους δικούς τους αυτόνομους οπαδούς, οι περισσότερες όμως είχαν πάντα την βοήθεια οπαδών του ΠΟΚ στις τάξεις τους, οπαδοί οι οποίοι ζούσαν στην εκάστοτε γειτονιά και στήριζαν μια ομάδα του ΠΟΚ και την γειτονιά τους ταυτόχρονα.
Η μόνη αδιαπραγμάτευτα αυτόνομη κερκίδα της Αθήνας (πέραν των ομάδων του ΠΟΚ) και ξεκάθαρα 4η δύναμη σε όγκο κόσμου, τίτλους Συλλόγου και παρουσίες οπαδών ήταν, είναι και θα είναι το Panthers Club 1983 και ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης.
Χαρακτηριστικός είναι ο πόλεμος που δεχόταν ο Πανιώνιος όπου και αν έπαιζε στην Αθήνα, εναντίον ομάδων γειτονιάς, όταν και οι οπαδοί των ομάδων του ΠΟΚ της εκάστοτε περιοχής ενώνονταν για να μας την πέσουν, πράγμα που δεν έκαναν ποτέ και για κανέναν άλλον αντίπαλο.
Θα πρέπει να αναφέρουμε πως ακόμα και την εποχή της μεγάλης ακμής των Συνδέσμων (δεκαετία ’90) στην Ελλάδα, η μόνη περιοχή και πόλη που δε διατηρούσε Σύνδεσμο ομάδας του ΠΟΚ ήταν η Νέα Σμύρνη. Ποτέ δεν υπήρξε Σύνδεσμος οπαδών άλλης ομάδας από τον Πανιώνιο.
Οι μεγάλες έχθρες των Πανθήρων είναι οι τρεις ομάδες του πρώην ΠΟΚ, με εκείνη της ομάδας του καφενείου της Βερανζέρου να ξεχωρίζει, καθώς η καπηλεία της προσφυγικής μας ιστορίας από τους οπαδούς και τη διοίκηση εκείνης της ομάδας έχει για δεκαετίες εξοργίσει τους Πανιώνιους ανά την υφήλιο. Οι μόνες πραγματικά προσφυγικές ομάδες (ομάδες δηλαδή που υπήρξαν και είχαν δραστηριότητα στην σημερινή Τουρκία και ξεριζώθηκαν κατά τον πόλεμο του 1922), ο Πανιώνιος Γ.Σ. Σμύρνης και ο Απόλλων Σμύρνης βλέπουν τη συγκεκριμένη ομάδα να οικειοποιείται και να διαστρεβλώνει συστηματικά την πραγματική ιστορία προς όφελός της, κάνοντας marketing την προσφυγιά και ποντάροντας σε αυτό για να αυξήσει την οπαδική της βάση.
Οι επίσημες φιλίες των Πανθήρων είναι οι οπαδοί της Ιταλικής Genoa και οι Holmesdale Fanatics από την Αγγλική Crystal Palace.
Στην Ελλάδα, η Νίκη Βόλου πάντα θεωρούταν το αδερφικό μας σωματείο καθώς η προσφυγιά, το έμβλημα της Νίκης, ως πρώτο σήμα του Πανιωνίου στην Σμύρνη καθώς και η παρουσία του Παναγιώτη Αμμανίτη, αγαπητού διοικητικού παράγοντα στους δύο Συλλόγους, συνετέλεσαν προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι κοινές καταβολές και προσφάτως οι κοινές δράσεις με τον Σύνδεσμο Basso Rango του Απόλλων Σμύρνης, καθιστούν αυτή την σχέση μια επίσης σημαντική γέφυρα των οπαδών του Πανιωνίου με άλλους Συνδέσμους ομάδων.
Τέλος, ο σεβασμός ανάμεσα σε οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ και των δικών μας, από το 1999 και μετά, καθιστά και αυτή τη σχέση μια μακρόχρονη και στιβαρή γέφυρα επικοινωνίας. Τελευταία, η επαφή και με τους Warriors – Θύρα 6 του Παναιτωλικού είναι επίσης μια σχέση με ορθή επικοινωνία και επαφή.
Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφέρουμε το θέμα της κοινωνικής δράσης του Panthers Club 1983 που έχει αναπτυχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Αιμοδοσία δύο φορές τον χρόνο, με μια τράπεζα αίματος έτοιμη να προσφέρει στο κοινωνικό μας σύνολο, ανά πάσα στιγμή (και όχι μόνο για Πανιώνιους). Συλλογή τροφίμων, ένδυσης και παιχνιδιών για πρόσφυγες, μετανάστες και άστεγους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αποστολές υλικού εκτός Αθηνών για τον ίδιο λόγο (Μυτιλήνη). Στήριξη οικογενειών χαμηλών εισοδημάτων της περιοχής μας. Συμμετοχή σε πορείες και κοινωνικές δράσεις (π.χ. Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος») για το κοινό κοινωνικό καλό.
Οι Πάνθηρες ήταν, είναι και θα είναι το πιο δυναμικό και υγιές κομμάτι της κερκίδας του Ιστορικού Πανιωνίου. Οπαδοί με άποψη, κουλτούρα και προοπτική. Η προσφυγιά μας έκανε ανθεκτικούς, η ζωή δίπλα στο ΠΟΚ μας έκανε σκληρούς.
Φάρος μας ο Δημητρός Δάλλας, ο άνθρωπος που κράτησε την αγαπημένη μας ομάδα ζωντανή από την Σμύρνη και της έδωσε ζωή και πάλι στην Αθήνα.
Από το λιμάνι της Σμύρνης, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης.
Panthers Club 1983 - 2018
- Θυμηθείτε το άρθρο του Γιώργου Παπουτσιδάκη για τη Νέα Σμύρνη, την περιοχή στην οποία πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων.
