Στις 1 Ιουλίου ανοίγουν οι συναυλιακοί χώροι στην Ελλάδα, με χωρητικότητα στο 75% και αυστηρούς κανόνες, όπως στο ότι θα επιτρέπονται μόνο καθήμενοι, όσο ανέφικτο και αν ακούγεται αυτό. Εδώ και περίπου ένα μήνα, ισχύει περίπου το ίδιο για τα θερινά σινεμά, επίσης σε ποσοστό 70 με 75% θεατών.
Την ίδια στιγμή, απορρίφθηκε - σε πρώτη φάση - η πρόταση του ΟΦΗ, που υιοθετήθηκε από τη Σούπερ Λιγκ, για την τέλεση αγώνων με την παρουσία θεατών στο 20% των καθισμάτων. Με την κρητική ομάδα να δηλώσει αισιόδοξη ότι υπάρχει περιθώριο να ανατραπεί η απόφαση, καθώς η ψηφοφορία κρίθηκε για λίγους ψήφους.
O λοιμωξιολόγος Νικόλαος Σύψας, σε δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό Politica 89,8 εμφανίστηκε επιφυλακτικός στο ενδεχόμενο να ανοίξουν τα γήπεδα, καθώς υπάρχουν αμφιβολίες για το πόσο θα τηρηθούν οι αποστάσεις.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι, θεωρείται προτιμότερο να στριμώχνονται οι φίλαθλοι στα μπαλκόνια και στις ταράτσες και στις κλειστές καφετέριες (παρά τους κανόνες για την τήρηση των αποστάσεων), παρά να βρίσκονται στα ανοιχτά γήπεδα, έστω και με μειωμένο ποσοστό;
Είναι πολύ λογικό να φοβούνται οι επιστήμονες εστίες υπερμετάδοσης, όπως παρατηρήθηκε σε αγώνες που διεξήχθησαν σε άλλες χώρες, ιδίως τώρα που ανοίγουν και οι αφίξεις από σχεδόν όλες τις χώρες. Αλλά είναι σίγουροι ότι αυτές οι εστίες θα είναι τα γήπεδα; Πλέον είναι ανοικτά σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα, εκτός από τα γήπεδα.
Καφετέριες, εστιατόρια, πλατείες, παραλίες, υπάρχει κόσμος παντού, είναι όλα γεμάτα, έστω και με - θεωρητικά - μεγαλύτερες αποστάσεις και καλά έκαναν και άνοιξαν, μπας και σωθεί ό,τι μπορεί από την Οικονομία και τις εργασίες των ανθρώπων.
Όμως το ποδόσφαιρο είναι σαν να ζει σε ένα ξεχωριστό, παράλληλο σύμπαν. Σε όλη την Ελλάδα είναι τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου και το ποδόσφαιρο είναι ακόμα στην καραντίνα του Απρίλη. Όλα είναι ανοικτά πια στη χώρα, εκτός τα γήπεδα. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να είναι το μοναδικό επάγγελμα, εκτός ίσως τους υγειονομικούς, που κάνουν τεστ 2 φορές την εβδομάδα. Άνοιξαν όλα τα επαγγέλματα, για να σωθεί η Οικονομία, οι ΠΑΕ δεν είναι εταιρίες που πρέπει να "ανασάνουν";
Φθάσαμε στο σημείο να βλέπουμε εικόνες έξω (αλλά και μέσα) από το "Κλεάνθης Βικελίδης" με εκατοντάδες κόσμου και παράγοντες του Άρη να γράφουν για "20 χιλιάδες οπαδούς" έξω από τον ημιτελικό με την ΑΕΚ. Αν δεν είναι αυτό "θέατρο του παραλόγου", τι είναι;
Αν σε ένα θερινό σινεμά στη Θεσσαλονίκη δεν τηρηθούν οι αποστάσεις, θα κλείσουν όλα τα θερινά της Ελλάδας; Στις καθημερινές του ενημερώσεις, ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας είχε επαναλάβει πολλές φορές ότι η υγειονομική επιτροπή δεν αποφασίζει, αλλά προτείνει και ίσως χρειάζεται πολιτική απόφαση, αν και - εδώ που τα λέμε - καλά κάνει το Υπουργείο και δίνει προτεραιότητα στην κρίση των επιστημόνων. Μακάρι να λειτουργούσε σε όλους τους τομείς έτσι το Κράτος, θα ήταν πολύ καλύτερη η ζωή μας. Το θέμα, λοιπόν, είναι να δουν οι επιστήμονες ποιο είναι το λογικό και να πειστούν.
Ότι είναι πιο ασφαλές να είναι ο πολίτης σε μία εξέδρα, 1-2 μέτρα από το διπλανό του, όπως ήδη έγινε, με πειθαρχία, σε άλλες χώρες της Ευρώπης και με την ευθύνη της γηπεδούχου ομάδας, παρά να κρέμεται από ένα μπαλκόνι ή μία ταράτσα, με ό,τι κινδύνους κρύβει αυτό.
Στην τελική, ας ανοίξει δοκιμαστικά μόνο το Γεντί Κουλέ, όπως πρότεινε ο Μάκης Γκαγκάτσης και όπως δήλωσε ο Ηλίας Πουρσανίδης, ότι ο ΟΦΗ είναι έτοιμος, να δούνε αν θα τηρηθούν τα μέτρα και οι αποστάσεις, ή θα αρχίσουν οι φίλαθλοι να ... φιλιούνται, όπως φοβούνται οι λοιμωξιολόγοι.
Δεν είναι λογικό, στο ένα ανοικτό θέαμα να επιτρέπεται το 75% και στο άλλο να απαγορεύεται ακόμα και το 20%. Πιθανότατα, το ποσοστό των ανθρώπων που φιλιέται και αγκαλιάζεται σε μια συναυλία, σε ένα μπαρ, σε μια καφετέρια, σε μια πλατεία, είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι σε ένα γήπεδο.
Δανία:
