Τον τελευταίο καιρό, έχει γίνει αρκετή συζήτηση σχετικά με τις κλήσεις στην Εθνική μας ομάδα και το κατά πόσο αυτές θα μπορούσαν να αφορούν και τον ΟΦΗ. Υπήρξε γκρίνια για το ότι «αγνοήθηκαν οι παίκτες του ΟΦΗ», αλλά και φωνές που πρότειναν να μην ασχοληθούμε με «αυτή» την Εθνική, που βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Κατά τη γνώμη, μου η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ο ΟΦΗ στην Εθνική Ελλάδας
Ο ΟΦΗ, στις καλές εποχές της ακμής του, έδινε σταθερά ποδοσφαιριστές στις Εθνικές ομάδες. Στην ομάδα του Μουντιάλ το 1994, είχε δύο εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του (Μαχλάς, Αλεξούδης), έναν που ήταν δικό του δημιούργημα (Νιόπλιας) και έναν που κόπηκε στο παρά 1’ (Χανιωτάκης).
Νωρίτερα, αλλά και αργότερα, διεθνείς, ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του, έγιναν αρκετοί ακόμα, δεκαέξι συνολικά. Από τον Πουρσανίδη, τον Αναστασίου, τον Σαμαρά και τον Φρατζέσκο, οι οποίοι είχαν αρκετές κλήσεις, έως τον Μαρινάκη και τον Δερμιτζάκη που έγραψαν κάποιες συμμετοχές. Όσο, πάντως, πλησιάζαμε στο τέλος του Γκέραρντ και στον αιώνα που διανύουμε, αυτό έφθινε.
Για χρόνια όμως, ο ΟΦΗ έδινε κυρίως παίκτες στις μικρές εθνικές. Και εκεί έδινε πολλούς και με μεγαλύτερη σταθερότητα. Από τον Νιόπλια της Ελπίδων του 88, έως τον Δερμιτζάκη και τον Κιάσσο της Ελπίδων του 98. Και πολλά ακόμα παιδιά, στις μικρότερες ακόμα ηλικίες. Κάποτε οι παίκτες που ανέβαιναν στην 1η ομάδα του ΟΦΗ και γίνονταν επαγγελματίες, ήταν σχεδόν δεδομένο ότι θα περάσουν και από τις Εθνικές ομάδες (πχ Σταυρακάκης, Τζανετής, Ιορδανίδης, Χαραλαμπάκης, Σηφάκης και πολλοί ακόμα).
Από το 2000 και μετά και αυτό χάθηκε. Σποραδικές κλήσεις, κυρίως σε προεπιλογές και ως εκεί. Κάπως έτσι, ο ΟΦΗ βγήκε από το κάδρο και σε αυτό το θέμα. Είναι αρκετά δύσκολο να ξαναμπεί αμέσως. Ας δώσουμε λίγο χρόνο, πρώτα από όλα στην ίδια την ομάδα.
Οι ξένοι διεθνείς του ΟΦΗ
Τις παλιές καλές εποχές, κυρίως του Ολλανδού, ο ΟΦΗ έφερνε και διεθνείς ξένους ποδοσφαιριστές. Από μεγάλα ονόματα για τη χώρα τους, όπως ο Βέρα και ο Ίσις, έως ταλέντα που εξελίχθηκαν σε τέτοια, όπως ο Ντιάρα. Τελευταία φουρνιά διεθνών, με συνεπή παρουσία στην Εθνική τους, ήταν αυτή των Κοσταρικανών Γκόμεζ και Σολίς. Μετά υπήρξαν κάποια «κρούσματα» (πχ Μπερτίν ή Χατζαντριάν), αλλά ήταν μεμονωμένα περιστατικά, που μάλλον θα καλούνταν όπου κι αν έπαιζαν. Δεν ήταν, δηλαδή, ο ΟΦΗ που τους έδινε το χρίσμα.
Ωραία τα περασμένα μεγαλεία, αλλά σήμερα τι γίνεται;
O ΟΦΗ έχει σπείρει την πρώτη φουρνιά της νέας εποχής και περιμένει να θερίσει τα πρώτα αποτελέσματα. Βρισκόμαστε στο πολύ αρχικό στάδιο. Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για καινοτόμο μεν, αλλά πιλοτικό πρόγραμμα «ευφυούς γεωργίας».
Έχει φέρει στην πρώτη ομάδα ποδοσφαιριστές σε καλή ηλικία. Έλληνες και ξένους. Πολλοί από αυτούς, μοιάζουν με καλές υποψηφιότητες για να κληθούν στην Εθνική τους ομάδα. Ο Μάνος είναι ένα φορ που, αν συνεχίσει έτσι, δεν έχει να ζηλέψει κάτι, από όσους βρίσκονται τώρα στις προεπιλογές. Ο Τσιλιανίδης επίσης, σε μία θέση με μεγάλο ανταγωνισμό, κάνει φέτος την καλύτερή του χρονιά. Μοιάζει πιο ολοκληρωμένος και έτοιμος για να πάρει την ευκαιρία του. Ίσως και ο Κουτρουμπής, αν μπει και κάνει αντίστοιχα πράγματα με τους υπόλοιπους, να ξαναχτυπήσει την πόρτα της Εθνικής ομάδας, ιδιαίτερα τώρα που ψάχνει από την αρχή στόπερ.
Οι ξένοι παίκτες του, από την άλλη, μπορεί να είναι υψηλής ποιότητας, αλλά προέρχονται από χώρες με πολύ υψηλό επίπεδο. Αργεντινή, Βραζιλία, Πορτογαλία, Αγγλία… Ο Σεμέντο που είχε την πιο ρεαλιστική προοπτική, για το Πράσινο Ακρωτήρι, κλήθηκε ήδη. Κι αυτό είναι η πρώτη επιτυχία αυτής της φουρνιάς, που τώρα καλλιεργείται. Ίσως και ο Σακόρ, μπορεί να κυνηγήσει την Εθνική Νορβηγίας, εφόσον αρχίσει να αποδίδει τα αναμενόμενα από τους ανθρώπους της ομάδας, που τον πιστεύουν πολύ.
Με τις μικρές εθνικές όμως;
Το πιο σημαντικό, όμως, δεν είναι να έχουμε κάποιες κλήσεις, άμεσα, στις Εθνικές Ομάδες σε επίπεδο ανδρών. Αυτό μπορεί να γίνει για κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν είναι η κύρια στόχευση της ομάδας.
Ο βασικός στόχος της ομάδας, πρέπει και είναι, να αρχίσει ξανά να τροφοδοτεί τις μικρές Εθνικές. Να αρχίσει, δηλαδή, ξανά η Ακαδημία να παράγει υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές, που θα στελεχώνουν την πρώτη του ομάδα και θα είναι στα μπλοκάκια των ομοσπονδιακών προπονητών (και μαζί και των scouters που τις μελετούν). Σήμερα, ο ΟΦΗ έχει ένα μόνο διεθνή στην U17.
Κάποτε, η «προαγωγή» από την Ακαδημία του ΟΦΗ στην πρώτη ομάδα, ήταν διαβατήριο για τις εθνικές και ISO ποιότητας. Ο στόχος, λοιπόν, είναι αυτό να ξανασυμβεί. Τότε, νομοτελειακά, θα έρθουν και κλήσεις στην πρώτη ομάδα και πωλήσεις ποδοσφαιριστών και ανάπτυξη για το οικοδόμημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι θετικό που το όνομα του ΟΦΗ έχει αρχίσει να δυναμώνει και να γίνεται, έστω, συζήτηση γι΄αυτόν. Όταν έρθει η ώρα, είμαι βέβαιος ότι το εξαργυρώσει. Ας μην ξεχνάμε, ότι στη σημερινή εθνική, κομβικό ρόλο έχει ο Κώστας Κωνσταντινίδης που ξέρει καλά τι σημαίνει ΟΦΗ. Άλλωστε, μέσα από αυτόν έφτασε και εκείνος ως ποδοσφαιριστής στο κορυφαίο επίπεδο και, ως παίκτης του, χρίστηκε πρώτη φορά διεθνής.
