Όπως κάθε χρόνο, έτσι και τώρα, στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, διακινδυνεύω μία πρώτη πρόβλεψη για το πώς μπορεί να κυλήσει η χρονιά για τις ομάδες. Στόχος είναι αφενός να έχουμε μία εικόνα και για τις 14 ομάδες, αλλά και να γίνει ένα πρώτο «διάβασμα» των αντιπάλων του ΟΦΗ και γενικά του επιπέδου της Λίγκας.
Τα δύο προηγούμενα χρόνια, η πρόβλεψη αυτή γινόταν κάπου τέλη Αυγούστου, μετά τα 2 πρώτα ματς και τη διακοπή που πάντα υπάρχει λόγω Εθνικών ομάδων. Τώρα όμως, το πρωτάθλημα είναι σα να ξεκινάει τέλη Ιουλίου, αρχές Αυγούστου.
Βλέπουμε ομάδες με αδιαμόρφωτο ρόστερ και δομικές ελλείψεις. Η προετοιμασία έχει κρατήσει πολύ λιγότερο από κάθε άλλη φορά και γενικά επικρατεί μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Γίνεται, δηλαδή, ακόμα πιο δύσκολη κάθε πρόβλεψη για τη συνέχεια. Σε μία σαιζόν που αναμένεται με πολλές ιδιαιτερότητες (από πιθανά lockdown, έως και απουσίες ή και αναβολές ματς, λόγω κρουσμάτων).
Παρόλα αυτά, θα επιχειρήσω μία πρόβλεψη, στα τέλη του μήνα. Οι μεταγραφές ολοκληρώνονται 5 Οκτώβρη, οπότε κάπου εκεί, τέλη του τρέχοντος, αρχές του επόμενου και έχοντας δει μερικά ματς, θα μπορεί κανείς να επιχειρήσει μία - κάπως έστω ρεαλιστική - πρόβλεψη.
Επειδή όμως την Παρασκευή η σαιζόν ξεκινά, σκέφτηκα να κάνω μία μικρή πρώτη ανακεφαλαίωση, για το που βρίσκουμε κάθε ομάδα. Ένα preview. Σε τι φάση βρίσκονται, δηλαδή, οι 14 αντίπαλοι της σαιζόν:
Ολυμπιακός: Κράτησε τον Μαρτίνς, αλλά έφυγε ο μισός κορμός. Πολλά θα κριθούν από τις προσθήκες που θα γίνουν πλέον, αλλά και το αν ο Φορτούνης επανέλθει στα προπέρσινά του standards.
ΠΑΟΚ: Έκανε την έκπληξη και κράτησε τον Φερέιρα. Σωστά, κατά την ταπεινή μου άποψη. Κινήθηκε είτε λόγω του νέου τεχνικού διευθυντή (Γερμανός γαρ), είτε και λόγω του FFP πολύ μαζεμένα και προσεκτικά, μέχρι να εξασφαλίσει την παρουσία του στο Europa. Θεωρητικά, τώρα θα κινηθεί για ενίσχυση. Μοιάζει πιο ορθολογιστής από τις προηγούμενες σαιζόν.
ΑΕΚ: Κράτησε τον Καρέρα. Μεταγραφικά, περισσότερο απασχολεί για την πιθανότητα να χάσει βασικούς παίκτες της. Λογικά, θα κινηθεί στη βάση του περσινού 2ου γύρου, μοιάζει όμως ακόμα μακριά από τους 2 πρώτους.
ΠΑΟ: Θυμάστε ένα ωραίο project, με νέα παιδιά και χτίσιμο βήμα-βήμα από τον Δώνη; Ε, ξεχάστε το. Ξανά από την αρχή, με ισπανική συνταγή, ακριβότερο ρόστερ, αλλά πολλές προσθήκες και ερωτηματικά. Οι ίδιοι στον ΠΑΟ, θεωρούν ότι κάνουν βήμα προς τα πάνω. Καμιά φορά βέβαια, αν βιάζεσαι και αν αλλάζεις διαρκώς κατεύθυνση, γκρεμοτσακίζεσαι.
Άρης: Συνεχίζει με Ένινγκ και Χαριστέα. Κατάφερε να μπορεί να κάνει μεταγραφές. Κάνει και πάλι αρκετές. Θα είναι πολύ αλλαγμένος μεσοαμυντικά. Συνεχίζει με ένα σχετικά υψηλό για τα ελληνικά δεδομένα μπάτζετ, αλλά πάντως πιο μαζεμένο από τις περσινές υπερβολές. Πάντα είναι ερωτηματικό οι οικονομικές αντοχές του.
Ατρόμητος: Γύρισε ο Κάναντι, που κακώς έφυγε τελικά και για τον ίδιο και για την ομάδα του. Δεν έγιναν μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ, αλλά το υπάρχον ήταν εν πολλοίς δημιούργημα δικό του. Ήδη στα φιλικά παρουσιάζει μια καλή εικόνα, κυρίως ως προς την ενέργεια και το χαρακτήρα που βγάζει η ομάδα. Λογικά, επανήλθε δριμύτερος.
Αστέρας Τρίπολης: Με τη γνωστή λάτιν συνταγή μπροστά και Έλληνες κυρίως ελπιδοφόρους πίσω. Έχασε τους δύο Φερνάντεθ, όμως έφερε νέα «λαβράκια». Μένει να φανεί στο γήπεδο πόσο μπορούν να τον βοηθήσουν, ώστε να γίνει μία ομάδα που θα κινείται περισσότερο προς τα play offs, παρά προς τα κάτω.
ΑΕΛ: Με την ίδια συνταγή. Κούγιας on the decks, παίκτες έρχονται και φεύγουν πριν ξεκινήσει η σαιζόν, ανακοινώσεις, διχόνοια με τον κόσμο, κλπ. Αγωνιστικά, πάλι η γνωστή συνταγή Γρηγορίου, κλειστά πίσω και αντεπιθέσεις ή στατικές φάσεις. Για να δούμε, πόσο μακριά θα πάει πάλι έτσι…
Βόλος: Ξεκίνησε καλά πέρυσι, αλλά όσο περνούσε η σαιζόν, «διόρθωνε» την εικόνα του. Κλασσική ομάδα Μπέου. Άλλαξε ήδη προπονητή, περιμένει δανεισμούς, δίνει ευκαιρία στον Νίνη και γενικά αναμένεται να είναι ή του ύψους ή του βάθους. Αν έπρεπε σήμερα να ποντάρω, θα πόνταρα στο 2ο σενάριο.
Λαμία: Πέρυσι, παρά το ψαλίδι και τα διάφορα θέματα στην αρχή της σαιζόν, πήγε καλά. Κυρίως, λόγω της έλευσης του Μάντζιου. Τον οποίο όμως έδιωξε στο τέλος της σαιζόν. Σέβομαι και εκτιμώ τον Πετράκη (υιό), αλλά τη βλέπω δύσκολη τη χρονιά, με νέο ψαλίδι και ακόμα πιο ζορισμένο ιδιοκτήτη.
Παναιτωλικός: Λίγο ο Χάβος, λίγο το μεταγραφικό ντεμαράζ του Γενάρη, λίγο η διάλυση της Ξάνθης, σώθηκε η χρονιά πέρυσι. Μια κακή χρονιά, κατά τα άλλα. Τώρα χτίζει στη βάση του 2ου γύρου και καλείται να φτιάξει μία ομάδα που και τα ταλέντα της να παίζουν (μπας και πωληθούν) και οι αρκετοί έτοιμοι να βοηθήσουν.
ΠΑΣ Γιάννενα: Πέρυσι πήγε τρένο, με μία ομάδα που έπαιξε και καλό ποδόσφαιρο. Βέβαια, έχει διαφορά η μία κατηγορία από την άλλη. Έχει ενδιαφέρον να δούμε τον Γιαννίκη και σε αυτό το επίπεδο. Κατά τα άλλα, το ρόστερ δεν άλλαξε πολύ και δεν εντυπωσιάζει. Το θέμα, βέβαια, είναι τι ομαδική εικόνα θα δείξει.
Απόλλων Σμύρνης: Με τα πολλά, έγιναν τα πιο γραφικά μπαράζ όλων των εποχών, ανέβηκε και τώρα τρέχει να φτιάξει ρόστερ. Μαζεύει, α λα Παναιτωλικός, ό,τι πιο έτοιμο και σκληραγωγημένο υπάρχει διαθέσιμο στην αγορά, στοχεύοντας προφανώς να σωθεί, με νύχια και με δόντια. Και μετά, έχει ο Θεός. Ήδη πάντως πρωταγωνίστησε, αλλά σε εξωαγωνιστικό επίπεδο, ανοίγοντας μέτωπο με τον Ολυμπιακό.
Για τον ΟΦΗ, τα λέμε πολύ συχνότερα. Έχει ακόμα εκκρεμότητες. Η ίδια η ομάδα έχει ανεβάσει τον πήχη, ζητούμενο κατά τον Σίμο είναι η βελτίωση σε όλους τους τομείς (να δέχεται λιγότερα γκολ, να βάζει πιο εύκολα, να χάνει πιο δύσκολα, να κερδίζει εκτός πόντους πιο συχνά, κλπ, κλπ). Δε θα είναι μία εύκολη σαιζόν. Αυτή τη στιγμή, ξεκινά από την 6η θέση αντικειμενικά, αλλά πίσω του έχει τουλάχιστον 1 (Ατρόμητος) ή και περισσότερους ίσως, θεωρητικά ανεβασμένους, σε σχέση με πέρυσι, αντιπάλους.
Για να δούμε τι θα δούμε…
