Η ιστορία που κρύβει το τραγούδι "Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι"
Τα Παιδιά από την Πάτρα αποκαλύπτουν πώς γεννήθηκε η μεγάλη τους επιτυχία "ο Αλέφαντος", με αναφορές στον ΟΦΗ, τον Παναθηναϊκό, τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και τα Νέα!
Μιλούν στο Contra.gr ο Βαγγέλης Δεληκούρας, συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής του τραγουδιού και ο Λάμπρος Καρελάς, μέλος του συγκροτήματος.
"Η αφορμή για να γραφτεί το τραγούδι, ξεκίνησε από το δεύτερο πέρασμα του Αλέφαντου από τον ΟΦΗ (σ.σ. 1981). Στη διάρκεια της προετοιμασίας είχε γίνει ένα φιλικό ανάμεσα στον ΟΦΗ και τον Παναθηναϊκό. Οι Κρητικοί νίκησαν, αλλά εκείνο που ενόχλησε περισσότερο τον πρόεδρο του ΠΑΟ, Γιώργο Βαρδινογιάννη, ήταν ο τρόπος που αγωνίστηκαν οι παίκτες του ΟΦΗ. Ο Αλέφαντος τους είχε "φτιάξει" με τον δικό του τρόπο και εκείνοι είχαν μπει στο γήπεδο "μασώντας σίδερα"! Ε, ήρθαν και κάποιες δηλώσεις του Αλέφαντου μετά το ματς και ο "καπετάνιος" έγινε έξαλλος. Ξεκίνησε λοιπόν μια ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στις δυο πλευρές, ο Βαρδινογιάννης επέλεξε τον όμιλο Λαμπράκη και τα "Νέα", μέσα από τα οποία γράφονταν με επίσημο, με κυριλέ ας το πούμε, τρόπο, διάφορα άρθρα εναντίον του Αλέφαντου.
Ο Νίκος είχε τότε μια πολύ συναισθηματική αντίδραση, είχε απαντήσει και αυτός με δικές του επιστολές, με έναν πολύ συγκινητικό τρόπο και θυμάμαι ότι μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η στάση του, με είχε αγγίξει. Έβλεπα από τη μια πλευρά μια "ενορχηστρωμένη" επίθεση προς το πρόσωπό του, μια συντονισμένη επίθεση που μπορεί να σε σμπαραλιάσει, για ένα σε τελική ανάλυση μικρής σημασίας γεγονός και από την άλλη έβλεπα τον Αλέφαντο μόνο του, να αντιδρά με τόσο συναίσθημα. Με συγκίνησε και αυτό βγήκε στους στίχους που έγραψα, γιατί αυτό ήταν το πιο σημαντικό σε αυτό το τραγούδι, οι στίχοι. Το εντάξαμε στον δεύτερο δίσκο που ηχογραφήσαμε με δικά μας τραγούδια, το "Απόψε πάλι". Μια λαϊκή ρούμπα που νομίζω ότι μπορεί εύκολα να ακουστεί και σήμερα.
Τον είχαμε γνωρίσει τον Νίκο, είχε έρθει τότε μερικές φορές στο μαγαζί που παίζαμε, στο Πανόραμα, Αχαρνών 77, είχαμε βγάλει και φωτογραφίες. Πώς ένιωσα όταν άκουσα για τον θάνατό του; Δεν ήμουν προετοιμασμένος για το σημερινό, αλήθεια σου λέω, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, ότι μπορεί να πεθάνει ο Αλέφαντος. Ένιωσα μέσα μου ένα μάγκωμα δυνατό, στεναχωρήθηκα. Θυμάμαι μόνο, σε ένα αφιέρωμα που είχε κάνει η Nova, όταν τον είχαν ρωτήσει πώς είχε νιώσει όταν είχε μάθει πως του είχαμε γράψει το τραγούδι, είχε πει: "χάρηκα πιο πολύ και από το αν θα έβρισκα ένα εκατομμύριο στο δρόμο!" Η χαρά του ήταν φανερή και τότε που είχε έρθει στο μαγαζί και το είχαμε παίξει ζωντανά, αγνός, καθαρός, ένας υπέροχος "αγροίκος", αυτός ήταν ο Νίκος".
Θελήσαμε να έχουμε και την ανάμνηση από εκείνη την ηχογράφηση ενός ακόμα μέλους των Παιδιών από την Πάτρα, έτσι επικοινωνήσαμε με τον Λάμπρο Καρελά και ιδού τί μας είπε:
"Ο Βαγγέλης (σ.σ. Δεληκούρας) ένιωσε εκείνη την εποχή ότι "κυνηγούσαν" άδικα τον Αλέφαντο. Τον κατηγορούσαν για άσχετο, για γραφικό, για άμπαλο. Και κάπως ένιωσε ότι ήθελε να σταθεί δίπλα στον Αλέφαντο που εκπροσωπούσε κατά κάποιο τρόπο τους αδύνατους. Αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει τους στίχους, γιατί αυτοί ήταν το πιο σημαντικό στο κομμάτι. Νομίζω ότι τελικά το τραγούδι βοήθησε τον Αλέφαντο, ήταν μια στήριξη για αυτόν, έγινε μεγάλη επιτυχία, το τραγουδούσε όλη η Ελλάδα".
πηγή: www.contra.gr
