ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
25/10/2020 - 19:33

Καλή εμφάνιση - απογοητευτική αντιμετώπιση

Ο ΟΦΗ προσπάθησε και ανταποκρίθηκε σε αρκετά προβλήματα, εμφανίζοντας βελτίωση, κυρίως στη διαχείριση του ματς. Μερικά εμπόδια είναι αξεπέραστα, όμως.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Σε ένα ματς όπου ο ΟΦΗ ήταν καλύτερος, κυριάρχησε, όπως θα μπορούσε να κυριαρχήσει σε ένα εκτός έδρας ματς, απέναντι σε μία καλή και ανταγωνιστική ομάδα, περιόρισε τα λάθη του και απέφυγε να βγάλει χρόνιες αδυναμίες που τον ταλαιπωρούν. Και όμως, τελικά έχασε.

Είχε να αντιμετωπίσει ελλείψεις (είναι μέρος του ποδοσφαίρου βέβαια), τραυματισμούς μέσα στο ματς (κι αυτό μέρος του είναι επίσης), λάθος αποφάσεις επίσης (κι αυτό μέρος του είναι) και τελικά υποτάχθηκε.

Στα σημαντικά του ματς, ο τραυματισμός του Ναμπί και το ξέσπασμα του Γιώργου Σίμου στην κάμερα της Nova, όπως και του Μιχάλη Μπούση για πρώτη φορά. Είναι εμφανές πως η υγεία που βγάζει ο ΟΦΗ, έχει εκληφθεί ως αδυναμία (για να το πω ευγενικά).

Γενικά μ’ αρέσει να αναζητώ λάθη, είναι άλλωστε ο δρόμος για τη βελτίωση. Το θέμα είναι όμως, να μην καταλήγουμε και σε αυτομαστίγωμα.

1ο ημίχρονο - Σωστός και μεθοδικός ΟΦΗ - Νέο σοκ με Ναμπί

Χωρίς μεγάλες εκπλήξεις ξεκίνησαν το παιχνίδι και οι δύο ομάδες. Με 4-2-3-1 και ο Ράσταβατς και ο Σίμος και εμφανή τη διάθεση να επιβάλλει ο καθένας το δικό του παιχνίδι.

Σε σχέση με τα πρόσωπα και το τι διλήμματα έμοιαζε να υπήρχαν πριν το ματς, η παρουσία του Γιάννου από την αρχή για πρώτη φορά, οδήγησε και στις υπόλοιπες επιλογές. Ο ΟΦΗ εμφάνισε μία 11αδα συμβατή με την επιθετική φιλοσοφία του. Από την άλλη κι ο Αστέρας, επέλεξε να αλλάξει λίγα πρόσωπα από τη μέση και μπροστά, με τον Μουνάφο να μένει εκτός και τον Μπόρχα Φερνάντες να ξεκινά.

Το πρώτο 15λεπτο είχε ταχύτητα και ρυθμό και μας προϊδέαζε για ένα ματς ανοικτό, με πολλές φάσεις και τη μπάλα πάνω - κάτω. Στη συνέχεια - και κατά τη γνώμη μου σωστά - ο ΟΦΗ μπόρεσε να κοντρολάρει το ρυθμό, να κυκλοφορήσει λίγο περισσότερο τη μπάλα και να κλείσει καλύτερα τους χώρους, που αρχικά φάνηκε να έχουν κενά για τον Αστέρα. Παράλληλα, με αρκετό κάθετο παιχνίδι, χωρίς συνεργασίες πολλές, αλλά με πιο άμεσο τρόπο, έψαχνε και τις ευκαιρίες του. Βρήκε λίγες, θα μπορούσε να βρει και περισσότερες, αν υπήρχε μεγαλύτερη ομαδικότητα και πιο καλές αποφάσεις στην τελική ενέργεια.

Βέβαια, ο τραυματισμός του Ναμπί ήρθε ακριβώς στο σημείο που ο ΟΦΗ ανέβαζε ξανά ρυθμό. Ήταν πολύ λογικό να σοκάρει την ομάδα και για το τελευταίο 10λεπτο, με τις καθυστερήσεις να δούμε ένα ματς - κέντρου. Παρόλα αυτά, σε στατική φάση ξανά, με εκτελεστή ξανά τον Μπαλογιάννη, δόθηκε η ευκαιρία για ένα γκολ.

Σε γενικές γραμμές, στο 1ο ημίχρονο ο ΟΦΗ ήταν σωστός, μεθοδικός, από το 15’ και μετά, πιο προσεκτικός και έλεγχε το παιχνίδι. Είχα γράψει και στο pre game, ότι σε τέτοια παιχνίδια, κυριαρχία δεν είναι οι 20 τελικές, αλλά ο έλεγχος του ρυθμού. Κι αυτό ο ΟΦΗ το κατάφερε στο πρώτο 45λεπτο. Είχε 5/5 τελικές εντός εστίας και θα μπορούσε να έχει κάνει και ένα γκολ πιθανόν.
Φυσικά, το σημαντικότερο θέμα του ημιχρόνου, ήταν ο τραυματισμός του Ναμπί. Σε μία κλασσική φάση, που παραπέμπει όλους σε χιαστό. Ας ευχηθούμε να μην είναι σωστή η υποψία όλων μας, μόλις το είδαμε.

2ο ημίχρονο - Στο ίδιο κακόγουστο έργο θεατές

Στο 2ο μέρος, είδαμε, όπως ήταν λογικό, τον Αστέρα να ανεβάζει ταχύτητα και να παίρνει ρίσκα, κυρίως μετά το 52’. Παρόλα αυτά, δεν έβαλε μεγάλη πίεση στον ΟΦΗ, ούτε και βρήκε ευκαιρίες να γίνει απειλητικός. Άλλωστε, πρόσθεσε μόνο μία τελική στις 3 του 1ου μέρους. Οι αλλαγές του Ράσταβατς, έφεραν μεν μερικά μέτρα στο γήπεδο και ζωντάνια, αλλά δεν ήταν και τόσο καθοριστικές, για την πορεία του παιχνιδιού.

Από την άλλη ο ΟΦΗ, με αρκετούς ποδοσφαιριστές του όχι ακόμα στο 100%, επέλεξε να παίξει πιο προσεκτικά και να ψάξει τις φάσεις του. Έγινε λιγότερο απειλητικός σε αυτό το 2ο ημίχρονο, όμως έλεγχε το παιχνίδι. Πιθανόν, αν είχε περισσότερες λύσεις στον πάγκο, να πρόσθετε κάτι ακόμα στην άμυνα.

Τελικά όμως, ηττήθηκε ξανά. Αρκούσε πάλι μία απόφαση, για να καθορίσει το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, ακολούθησε η αποβολή που τον άφησε και με 10 παίκτες και δεν τον βοήθησε να ψάξει πιο μεθοδικά την ισοφάριση.

Υπήρξαν βέβαια και 1-2 στιγμές στο τέλος, παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, το οποίο δεν φάνηκε στα 17’ που υπήρξε, για να βρει γκολ ο ΟΦΗ, αλλά πια ήταν εμφανές πως η ομάδα είχε χάσει την ηρεμία και τη συγκέντρωσή της, μετά το πέναλτι - γκολ.

Το ρεζουμέ

Όταν βλέπεις τον Γιώργο Σίμο να τρέμει από νεύρα και να μιλά για διαιτησία, καταλαβαίνεις πως μάλλον έχει χοντρύνει η κατάσταση. Ίσως να μετάνιωσε ήδη που μίλησε, αλλά νομίζω πως ήταν ανθρώπινο.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν από εκείνα, όπου ο ΟΦΗ δεν έκανε χοντρά λάθη. Αντιθέτως, κυριάρχησε και το έλεγξε. Έβγαλε περισσότερες φάσεις, κράτησε το τέμπο του ματς και είχε 20’ να το κερδίσει κιόλας. Δυστυχώς, βρέθηκε άλλος τρόπος να δεχτεί το γκολ.

Φυσικά, πέρα από την ήττα, τα νέα είναι δυσάρεστα και σε άλλους τομείς. Υπάρχουν τραυματισμοί, που δείχνουν σοβαροί. Κυρίως του Ναμπί, αλλά και του Σαρδινέρο. Υπάρχει η κόκκινη του Σελίμοβιτς, που αφήνει την ομάδα ξανά με 2 στόπερ μόνο, ενόψει 2 δύσκολων παιχνιδιών με ΑΕΚ και Ολυμπιακό. Υπάρχει και αυτή η έλλειψη σεβασμού, απέναντι στον τρόπο που βλέπει ο ΟΦΗ το ποδόσφαιρο. Είναι φανερό, πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αντιληφθεί ως αδυναμία και ρομαντισμό (με την κακή έννοια) τον τρόπο που λειτουργεί.

Θα αλλάξει στάση ο ΟΦΗ; Δε νομίζω. Απλά σήμερα δοκίμασε (ίσως και παρορμητικά) να ενημερώσει ότι καλό είναι να μην τον θεωρούν και μ@λ@κ@.

Η ακτινογραφία των παικτών

Βάτερμαν: Μέτριο ματς. Βελτιωμένος στις εξόδους, αλλά είχε προβλήματα με τη μπάλα στα πόδια.

Ουές: Όπως πάντα διάθεση, μεγάλη ενέργεια, ειδικά στο 1ο μέρος, πολλές μάχες και θετικό πρόσημο. Βελτιωμένος αμυντικά, λίγη ακόμα ουσία επιθετικά του λείπει.

Kοροβέσης: Προσεκτικός πίσω, λίγες πρωτοβουλίες μπροστά. Στο τέλος κουράστηκε, φλέρταρε με την κόκκινη και σωστά αντικαταστάθηκε.

Διαμαντής: Γενικά καλό ματς, σοβαρό και ώριμο παιχνίδι, με 1-2 μικρά λάθη.

Σελίμοβιτς: Εξαιρετικός μέχρι τη φάση της κόκκινης. Εκεί έπρεπε να αυτοσυγκρατηθεί και να μη δώσει δικαίωμα. Αν και με αντίπαλο τον Μπαράλες (κι όποιος τον ξέρει, καταλαβαίνει) είναι μία κουβέντα να μείνεις ψύχραιμος.

Μεγιάδο: Ξεκίνησε με λάθη, αλλά ανέβασε την απόδοσή του και αυτό βγήκε στη συνολική εικόνα της ομάδας.

Σακόρ: Ξεκίνησε χλιαρά, ανέβασε την απόδοσή του και στο 2ο μέρος ήταν από τους καλύτερους. Ακόμα και σε ρόλο στόπερ, στο τελευταίο 15λεπτο.

Ναμπί: Σε ένα παιχνίδι που είχε διάθεση, που πίεζε ψηλά και έψαχνε, έστω όχι και πολύ ομαδικά, τρόπους να απειλήσει, ήρθε μία στιγμή πολύ άσχημη, που μοιάζει να έφερε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Ας ελπίσουμε να μην έχει τη ζημιά που όλοι φοβόμαστε.

Στάρζεον: Γενικά είχε διάθεση, πήρε πρωτοβουλίες και το πάλεψε, αν και εμφανώς ανέτοιμος για 90’. Ανασταλτικά, μπορούσε και καλύτερα.

Σαρδινέρο: Δίνει ξανά μάχες, χωρίς να έχει την αποτελεσματικότητα των πρώτων ματς. Κι αυτός αποχώρησε τραυματίας.

Γιάννου: Έδωσε μάχες, πάλεψε μόνος μπροστά, δεν έβγαλε μεγάλες φάσεις, αλλά έδειξε ότι έχει το εκτόπισμα να βοηθήσει. Πάντως, είναι ακόμα εμφανώς πίσω, θέλει χρόνο ακόμα για να φτάσει στο 100%.

Μπαλογιάννης: Εξαιρετική παρουσία στη θέση του Ναμπί. Καλές εκτελέσεις στις στατικές φάσεις, χρήσιμος στο passing game, αρκετά τρεξίματα. Του έλειψε μόνο λίγο περισσότερη ουσία, ίσως, στην τελική ενέργεια.

Λυμπεράκης: Μπαίνει να δώσει φρεσκάδα, στο «δύσκολο» σημείο του ματς. Δε φάνηκε πολύ.

Γρίβας: Μπαίνει με διάθεση, βγάζει και μία φάση, θετική παρουσία στο χρόνο που πήρε.

Γκαργκαλατζίδης: Έπαιξε ελάχιστα, αλλά είχε μία καλή ευκαιρία να ισοφαρίσει. Πρόλαβε να μαζέψει και 2-3 κλωτσιές (και αγκωνιές).

Oficrete