Μέσα στην εβδομάδα, το ζητούμενο ήταν να δούμε έναν ΟΦΗ, που εκτός από δοκιμές και εφαρμόζοντας πάντα το πλάνο του θα πάει για το αποτέλεσμα. Και τον είδαμε.
Παρότι πολλοί από εμάς, εγώ σίγουρα, όταν είδαμε την αρχική 11αδα, λίγο «παγώσαμε». Τελικά ο ΟΦΗ μπήκε καλά, στάθηκε σωστά και έδωσε στα ίσια τη μάχη του. Ήταν το πρώτο φετινό ματς με τον ΠΑΟΚ, που ο ΟΦΗ τον κοίταξε στα μάτια. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος, από το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Παρότι πολλοί από εμάς, εγώ σίγουρα, όταν είδαμε την αρχική 11αδα, λίγο «παγώσαμε». Τελικά ο ΟΦΗ μπήκε καλά, στάθηκε σωστά και έδωσε στα ίσια τη μάχη του. Ήταν το πρώτο φετινό ματς με τον ΠΑΟΚ, που ο ΟΦΗ τον κοίταξε στα μάτια. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος, από το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Βέβαια, το αποτέλεσμα δεν ήρθε. Ο ΟΦΗ γνώρισε μία τσάμπα ήττα. Από αυτές που τελειώνοντας το ματς, δεν έχεις όρεξη να τις κουβεντιάσεις. Που ενοχλούν, όπως είπε κι ο Σίμος. Από αυτές που σε τσαντίζουν. Κι αυτό, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα ματς και κυρίως με την ΑΕΚ, είναι επίσης μία πρόοδος. Παρά το «γαμώτο», όμως, που σου μένει, το ματς αυτό έχει ενδιαφέροντα στοιχεία, για να αναλύσεις και να κρατήσεις.
Το παιχνίδι
Στο 1ο ημίχρονο, ο ΟΦΗ τα έκανε σχεδόν όλα σωστά. Έκανε το παιχνίδι του, όπως το πλάνο του προβλέπει, δείχνοντας ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, είναι παίρνοντάς τους τη μπάλα, πιέζοντάς τους αρκετά ψηλά (όχι όμως στην αντίπαλη περιοχή, αυτό είναι ένα υπερβολικό ρίσκο) και ψάχνοντας τελικές με το γνωστό, συνδυαστικό του παιχνίδι.
Από το 45λεπτο αυτό, ένα πράγμα έλειπε από τον ΟΦΗ. Η ωριμότητα και η μεγαλύτερη ουσία και απλότητα, όταν έφτανε έξω από την περιοχή του ΠΑΟΚ. Κι ενώ τελείωσε το ημίχρονο με 55% κατοχή, οι στιγμές που απείλησε ήταν λιγότερες, από ό,τι θα μπορούσε. Κατά τα άλλα, διαχειρίστηκε, επιτέλους, το ματς με ωριμότητα και όπως έπρεπε. Κοντρόλαρε το ρυθμό, έλεγξε τους χώρους, είχε κοντά τις γραμμές του, είχε επιστροφές και αλληλοκαλύψεις και γενικά ήταν μεθοδικός και σοβαρός.
Απέφυγε και στο τέλος, ένα από εκείνα τα γκολ στη λήξη του ημιχρόνου, που τον έχουν πληγώσει και ζόρισε πολύ τον αντίπαλό του.
Στο 2ο ημίχρονο, ο ΟΦΗ ξεκίνησε όπως έπαιζε. Βρήκε το γκολ και έβαλε τις βάσεις για ένα εκτός έδρας αποτέλεσμα, που ψάχνει καιρό. Όμως πλήρωσε δύο δικά του λάθη και μόνος του αδίκησε τον εαυτό του. Αρχικά, σε μία πρώτη φάση, αντί να βγάλει κόντρα με τον Βαζ, χάνει τη μπάλα και τρώει γκολ, στη μοναδική φάση που είχε λάθος τοποθέτηση και αντίδραση η άμυνά του. Στη συνέχεια, κάνει στο 89' ένα αχρείαστο πέναλτι και χάνει το παιχνίδι.
Είναι βέβαια αλήθεια, ότι το 2ο ημίχρονο είχε άλλη εικόνα. Ο ΟΦΗ επέλεξε να αφήσει μέτρα στον ΠΑΟΚ μετά το 0-1 και να διαχειριστεί το ματς, με ένα διαφορετικό, από ό,τι μας είχε συνηθίσει, τρόπο. Δεν τα πήγε άσχημα, αλλά σίγουρα δεν είχε την εικόνα του 1ου μέρους. Ο ΠΑΟΚ βρήκε περισσότερες φάσεις, χωρίς πάντως να τρομάξει με το παιχνίδι του. Λάθη του ΟΦΗ εκμεταλλεύτηκε, ουσιαστικά.
Ο Φερέιρα βοήθησε την ομάδα του με τις αλλαγές του και βάζοντας δίδυμο επιθετικό, πάτησε περισσότερο περιοχή ο ΠΑΟΚ, αλλά αν δεν «έδινε» ο ΟΦΗ τις 2 φάσεις που προαναφέρω, δύσκολα θα κατάφερνε την ανατροπή. Ίσως αν ο ΟΦΗ κατόρθωνε στο διάστημα 50’-70’ να βγάλει 2-3 αντεπιθέσεις και να απειλήσει τον αντίπαλό του περισσότερο, να τον κρατούσε ακόμα πιο μακριά από την περιοχή του. Όμως αυτό, το καλό επιθετικό transition και οι καλές επιλογές σε φάση επίθεσης, ήταν κάτι που έλειψε σε όλο το ματς. Του έλειψε η γενναιότητα και η αυτοπεποίθηση, όπως ανέφερε με άλλα λόγια κι ο προπονητής του στις δηλώσεις του.
Σε γενικές γραμμές είδαμε ένα ΟΦΗ καλύτερο από τα προηγούμενα ματς, βελτιωμένο και πιο προσανατολισμένο στο αποτέλεσμα. Από τα σημεία-κλειδιά που ανέφερα στο pre game, είχε και τον έλεγχο του ρυθμού, απέφυγε - με ελάχιστες (αλλά καθοριστικές) εξαιρέσεις - τα αβίαστα λάθη, είχε καλές τοποθετήσεις, είχε αλληλοκαλύψεις και επιστροφές και καλύτερες επιδόσεις, στο άμεσο παιχνίδι. Δεν είχε αποτελεσματικότητα.
Από αυτή την τσάμπα ήττα, έχει αρκετά να μάθει ο ΟΦΗ. Έχει όμως και αρκετά να κρατήσει. Κυρίως τη μεθοδικότητα και τη φιλοσοφία, έως το 55’.
Η ακτινογραφία των παικτών
Γουάλι: Πολύ βελτιωμένος. Η καλύτερη του εμφάνιση. Δείχνει να ανεβαίνει παιχνίδι με παιχνίδι. Καλός στις αντιδράσεις του, κάνει 2-3 σπουδαίες αποκρούσεις, ενώ είναι καλός και με τη μπάλα στα πόδια, αυτή τη φορά. 8
Μπράουν: Από τα καλά του ματς. Αποφεύγει τα λάθη, κρατάει τη θέση του και γενικά είναι σοβαρός. 6,5
Κοροβέσης: Παρότι ο ΠΑΟΚ έπαιζε αρκετά από την πλευρά του, ανταποκρίθηκε καλά. 6,5
Νάστος: Ενώ δεν κάνει κακό ματς, με εξαίρεση 1-2 φάσεις, κάνει ένα εντελώς αχρείαστο πέναλτι. Κάτι που έχει ξανακάνει και με τον Άρη και στο Αγρίνιο, δυστυχώς. Το VAR τιμωρεί πια τέτοιες φάσεις και πρέπει να το θυμάται. 4
Γιαννούλης: Είχε καιρό να κάνει ένα καλό ματς, ολοκληρωμένο. Πήρε όλες τις μονομαχίες και ηγήθηκε της αμυντικής γραμμής. 7
Βίκτορ: Κάνει καλό ματς, τακτικά είναι σχεδόν άψογος και γενικά έδωσε ωριμότητα στο παιχνίδι της ομάδας. 7
Στάικος: Θυμήθηκε τον προ κορονοϊού εαυτό του και έκανε ένα καλό ματς, με αρκετά τρεξίματα. Επιθετικά δεν βοήθησε πολύ, αλλά από αυτόν ξεκινά το γκολ. 6,5
Νέιρα: Τρέχει πολύ, προσπαθεί να οργανώσει το παιχνίδι, παρότι δεν είναι στην καλή του μέρα και δημιουργικά μοιάζει πολύ μόνος, σκοράρει και βοηθά αρκετά στην ισορροπία της ομάδας ως το 75΄. Μετά εμφανώς κουράστηκε κι ίσως να μπορούσε να αντικατασταθεί νωρίτερα. 6
Βαζ: Τακτικά βοηθά πολύ και οι επιστροφές του είναι γενικά καλές. Επιθετικά δεν είχε ουσία, έκανε κακές επιλογές και ήταν μάλλον φλύαρος. Έχει κακή αντίδραση στη φάση του 1ου γκολ του ΠΑΟΚ. 4
Σεμέντο: Πιο ζωηρός από τα προηγούμενα, τακτικά πολύ πιο συνεπής, αλλά επιθετικά και πάλι φλύαρος. Πάντως έδειξε σημάδια «ζωής». 5,5
Φιγκεϊρέντο: Ξανά καλός τακτικά, μαχητικός και δραστήριος. Με καλύτερη υποστήριξη από τους μεσοεπιθετικούς, θα μπορούσε να γίνει και πιο απειλητικός. 7,5
Δεληγιαννίδης: Ορεξάτος μπήκε, πάλεψε, έτρεξε και δείχνει να κερδίζει, παιχνίδι με παιχνίδι, χρόνο και ρόλο στην ομάδα. 6
Ναμπί: Κράτησε μπάλα, βοήθησε να κυκλοφορήσει λίγο τη μπάλα η ομάδα, δεν έγινε πάντως απειλητικός. Τακτικά, όμως, ήταν σωστός. 6
Νοικοκυράκης και Mάνος έπαιξαν πολύ λίγο. Είχε ο ΟΦΗ μία αλλαγή ακόμα και ήταν έκπληξη ότι δεν είδαμε καθόλου το Μεγιάδο, σε ένα ματς που τα τρεξίματα στο 2ο ημίχρονο ήταν αναγκαία, στη μεσαία γραμμή.
Υ.Γ: Ως γνωστόν, με έξω-ποδοσφαιρικά θέματα δεν ασχολούμαι. Στέκομαι στο ποδόσφαιρο και μόνο. Αλλά πόσο Κούγιας είναι αυτός ο Κούγιας τελικά; Κάθε μέρα και χειρότερος, διευρύνει διαρκώς τα όρια της γραφικότητας. Ευτυχώς ο ΟΦΗ δεν ασχολείται μαζί του, θα ήταν κρίμα να σπαταλήσει κανείς σε αυτόν, έστω και ένα λεπτό χρόνου ή σκέψης.
