ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
12/07/2020 - 11:40

Δίκαια … 6ος

Ο ΟΦΗ έδειξε ότι έχει ακόμα δρόμο να διανύσει και αρκετή δουλειά για να γίνει σταθερά ανταγωνιστικός, απέναντι στις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Στο παιχνίδι με τον Άρη, ο ΟΦΗ είχε ξεκάθαρο στόχο και κίνητρο. Την πρώτη του νίκη και ένα σημαντικό βήμα για την κατάκτηση της 5ης θέσης. Απέναντί του, είχε μία ομάδα με ποιότητα, αλλά και προβλήματα. Δεν έπρεπε να την υποτιμήσει μεν, αλλά είχε συγκεκριμένα σημεία που μπορούσε να τη χτυπήσει, με πρώτο από όλα την κούραση, πνευματική και σωματική των - λίγων - παικτών του. Τελικά, δεν τα πήγε καλά. Έκανε ένα κακό 1ο ημίχρονο, ένα πιο ενεργητικό 2ο, αλλά συνολικά ένα μέτριο και πολύ νευρικό παιχνίδι.

Συνολικά αν το δούμε, το παιχνίδι αυτό ήταν πολύ διδακτικό. Απέδειξε ότι αφενός δίκαια παίρνει την 6η θέση, απέναντι σε 5 καλύτερους - αυτή τη στιγμή - αντιπάλους του και ότι έχει ακόμα δρόμο να διανύσει και αρκετή δουλειά, για να σταθεροποιηθεί στο επίπεδο αυτό και να τους δει με σταθερότητα στα μάτια. Το ανέφερε, άλλωστε, και ο Γιώργος Σίμος στις δηλώσεις του στη Nova, με μεγάλη ειλικρίνεια.

Μας θύμισε επίσης το παιχνίδι, ότι η τέχνη (και) στο ποδόσφαιρο κρύβεται στην απλότητα. Ο Κρόιφ έλεγε ότι «το να παίξεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, το να παίξεις απλό ποδόσφαιρο όμως, είναι το δυσκολότερο πράγμα». Την επόμενη σαιζόν, θα είναι καλό αυτό να το έχει εμπεδώσει η ομάδα. Γιατί όποτε υπήρξε απλή και ουσιαστική, ήταν και ανταγωνιστική.

Το παιχνίδι

Ο ΟΦΗ επέλεξε να παίξει με τον κλασσικό του σχηματισμό. 4-2-3-1, με το Νέιρα να ξεκινά ως δεξί εξτρέμ. Αποδείχθηκε ότι το συγκεκριμένο σύστημα, είναι δύσκολο να αποδώσει χωρίς «καθαρούς» ακραίους, αλλά και χωρίς πολλά τρεξίματα. Έτσι, στο 1ο ημίχρονο απέτυχε να κυριαρχήσει, ουσιαστικά είχε δεύτερο ρόλο και δέχτηκε 1 γκολ, ενώ θα μπορούσε να δεχθεί και περισσότερα.

Στη συνέχεια, είδαμε μία αντίδραση, αλλά παρά τις φάσεις, θεωρώ ότι του έλειψε ο ορθολογισμός και η προσήλωση στο πλάνο που γνωρίζουμε. Αντιθέτως, δεν του έλειψαν τα νεύρα, η βιασύνη και το περιττό. Η συναισθηματική σταθερότητα, που ακούμε συχνά, δεν υπήρχε και αυτό το ματς εξηγεί γιατί είναι ένα σημαντικό ζητούμενο.

1o ημίχρονο - Μόνο ο Άρης στο γήπεδο

Το 1ο ημίχρονο, αποδείχθηκε παράσταση για ένα ρόλο. Ο Άρης μπήκε στο ματς μεθοδικά, κινήθηκε σωστά στους χώρους - τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά - και ήταν ξεκάθαρα η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Άφησε στον ΟΦΗ μία ελαφρά υπεροχή, στην κατοχή της μπάλας μεν, αλλά κυριάρχησε απόλυτα στην ουσία.

Ενώ ο ΟΦΗ πνιγόταν σε μία κουταλιά νερό, δημιουργικά, χαμένος στην ανωριμότητα και τη σπατάλη των φάσεων, ο Άρης έκανε εξαιρετική αξιοποίηση των χώρων, έβγαζε συνεργασίες κυρίως από δεξιά και πατούσε με μεγάλη ευκολία, αλλά κυρίως μεθοδικά την περιοχή. Ο Νέιρα σε ρόλο εξτρέμ ήταν εκτός ματς, με αποτέλεσμα οι επιθέσεις να μη χτίζονται όπως πρέπει και ο ΟΦΗ να μην είναι εκείνος που δίνει το ρυθμό.

Κάπως έτσι, ήρθε και το (πολύ ωραίο) γκολ του Άρη, που αποτελεί μία σύνοψη των μόνιμων αδυναμιών του ΟΦΗ, αυτή τη χρονιά. Φλυαρία και έλλειψη απλότητας μπροστά, χαμένη ευκαιρία να μπει στην περιοχή, αντεπίθεση του Άρη, προβληματική αντίδραση του ΟΦΗ στο transition και στο τέλος και κακές τοποθετήσεις και αργές - έως ανύπαρκτες - επιστροφές.
Πρακτικά, ο Άρης, με 8 τελικές στο 1ο ημίχρονο, θα μπορούσε να έχει βάλει και 2ο γκολ και ουσιαστικά να σκοτώσει το ματς. Δεν το έκανε και έτσι ο ΟΦΗ είχε την ευκαιρία να αντιδράσει στο 2ο ημίχρονο και να ψάξει την ανατροπή, αλλά κυρίως και τη βελτίωση της απόδοσής του.

Σε γενικές γραμμές πάντως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΟΦΗ σε αυτό το 1ο ημίχρονο, ήταν η έλλειψη απλότητας και σοβαρότητας, με τη μπάλα στα πόδια και η αδυναμία του να ακολουθήσει τις συνεργασίες των αντιπάλων του. Αυτό το πρόβλημα, με την ανωριμότητα στην τελική φάση, το εντόπισε και ο προπονητής της ομάδας στις δηλώσεις του, όπου αναγνώρισε ότι το έχουμε δει σε αρκετά ματς του ΟΦΗ.

2ο ημίχρονο - Αντίδραση μεν, αλλά χωρίς ορθολογισμό και μέθοδο

Στο 2ο ημίχρονο, η εικόνα άλλαξε. Ο ΟΦΗ πήρε τον έλεγχο ή πιο σωστά έγινε πιο επιθετικός και απειλητικός, εκμεταλλευόμενος και την κούραση των παικτών του Άρη. Πολύ νωρίς κέρδισε ένα πέναλτι - δώρο του αντιπάλου του, από μία αρκετά λάθος εκτίμηση του νεαρού στόπερ Μπακαλιάνη, που όμως δεν έφερε την ισοφάριση. Η συγκεκριμένη φάση καθώς και ακόμα μία με ένα σουτ του Φιγκεϊρέντο, ξανά αριστερά μέσα στην περιοχή, από πάσα του Νέιρα ήταν και οι μόνες φάσεις, που προέκυψαν από συνεργασία και κάθετο παιχνίδι.

Οι υπόλοιπες ευκαιρίες, ήρθαν με ένα μη ορθολογικό τρόπο. Είτε με βαθιές μπαλιές, είτε με ατομικές ενέργειες και διάφορες αναμπουμπούλες μέσα στην περιοχή. Δεν είδαμε το passing game που ξέρουμε, δεν φάνηκε να υπάρχει καθαρό μυαλό και εξυπνάδα στον τρόπο που έπαιζε ο ΟΦΗ, σε αντίθεση με τον Άρη, που διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ματς τακτικά, αλλά και τις - ελάχιστες - δυνάμεις του.

Η ανεξήγητη νευρικότητα, που είδαμε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, κορυφώθηκε με την εντελώς αχρείαστη κόκκινη του Φιγκεϊρέντο.

Το ρεζουμέ

Γενικά, η καλύτερη εικόνα του 2ου μέρους, ναι μεν έβγαλε μία αντίδραση, αλλά είχε να κάνει και με την αδυναμία του Άρη, λόγω των γνωστών σε όλων μας προβλημάτων. Ίσως, όσο οξύμωρο να ακούγεται, το ότι δεν ήρθε το γκολ, να κάνει καλό μελλοντικά. Δεν αφήνει κανέναν στην ομάδα να «ξεγελαστεί», αλλά δίνει την ευκαιρία να δούμε όλοι ακριβώς και το πού βρίσκεται σήμερα η ομάδα, αλλά και ότι θα χρειαστεί δουλειά, επιμονή, προσήλωση στο πλάνο και διάρκεια, για να σταθεροποιηθεί στο επίπεδο των «μεγάλων» του πρωταθλήματος.

Προσωπικά, χάρηκα που ο προπονητής το είπε χωρίς περιστροφές. «Παίζουμε πάνω από τα όρια των δυνάμεών μας», είπε. Δεν είμαστε ακόμα εκεί που θέλουμε όλοι και είναι καλό να το παραδεχόμαστε και να συνεχίζουμε.

Η ακτινογραφία των παικτών

Γουάλι: Καλή εμφάνιση. Αντιδρά καλά στις ευκαιρίες του Άρη και γενικά έδειξε σταθερότητα και ψυχραιμία.

Μαρινάκης: Επιθετικά, δεν έκανε πολλά πράγματα. Αμυντικά, είχε καλές και κακές στιγμές, με τον Γκάμα να βγαίνει πολλές φορές στα πλάγια και να βοηθά τον Μαρτίνες, δημιουργώντας υπεραριθμία στην πλευρά αυτή.

Κουτρουμπής: Μέτριο ματς. Δεν κάνει το μεγάλο λάθος, αλλά όπως όλη η ομάδα, πιέζεται πολύ στο 1ο μέρος, από τις συνεχείς κινήσεις των 4 μεσοεπιθετικών του Άρη. Με τη μπάλα στα πόδια, τον έχουμε δει και πιο ενεργό.

Γιαννούλης: Είχε νευρικότητα που δε βοήθησε, μιας και από εκείνον περιμένει περισσότερα, ως προς την καθοδήγηση, η ομάδα. Είχε δυσκολία, με τον γρήγορο και πολύ κινητικό Μαντσίνι, που έπαιξε εξ΄ ανάγκης φορ.

Κοροβέσης: Στο 1 ημίχρονο, είχε σοβαρή δυσκολία με τον Φετφατζίδη. Δεν παίρνει βοήθειες από τον εσωτερικό μέσο, ούτε και από τον εξτρέμ και δυσκολεύεται. Στο 2ο ημίχρονο ηρέμησε και βοήθησε περισσότερο και επιθετικά.

Μεγιάδο: Τρέχει πολύ, παντού, αλλά ενίοτε δεν προλαβαίνει. Δεν είχε βοήθειες ανασταλτικά και έμοιαζε να παλεύει μόνος του. Ειδικά μετά την είσοδο του Σεμέντο αντί του Στάικου, ανασταλτικά παλεύει μόνο εκείνος, από τη μεσαία και επιθετική γραμμή της ομάδας.

Στάικος: Σε κακή μέρα. Χάνει πολλές φάσεις, λείπει εντελώς στη φάση του γκολ και γενικά δε βοήθησε. Μπορούσε να βγει και νωρίτερα.

Ναμπί: Φλύαρος, ανούσιος και καθόλου ομαδικός. Το ότι έφτασε να παίζει ως το 78’, είναι πολύ κολακευτικό. Με λίγη καλή διάθεση, μπορούσε να μη βγάλει καν το ημίχρονο.

Νέιρα: Όσο παίζει δεξί εξτρέμ, είναι εκτός ματς. Όταν στο 35' έρχεται στον άξονα, λίγο μαζεύεται η κατάσταση, μπαίνει περισσότερο στο ματς και συμβάλλει στο να πάρει ο ΟΦΗ τον έλεγχο του ματς, στο 2ο μέρος. Έχει και τελικές, αλλά γενικά δεν κάνει καλό ματς, ως προς το δημιουργικό κομμάτι.

Βαζ: Στο 1ο ημίχρονο είναι κακός. Στο 2ο ανεβαίνει, δείχνει μεγάλη διάθεση και προσπαθεί πολύ, αλλά έχει σοβαρή αδυναμία στο να γίνει ουσιαστικός.

Φιγκεϊρέντο: Ενώ όλη τη σαιζόν μας έχει δείξει καθαρό μυαλό και εξυπνάδα, σήμερα δεν το έκανε. Είχε μεγάλη νευρικότητα, χάνει νωρίς τη συγκέντρωσή του, με αποτέλεσμα σε 2 τετ-α-τετ να προσπαθεί να σκοτώσει τον αντίπαλο και στο τέλος να παίρνει και μία ανόητη 2η κίτρινη.

Σεμέντο: Ανούσιος και καθόλου ομαδικός όσο αγωνίστηκε, αλλά και χωρίς επιστροφές.

Νοικοκυράκης: Είχε διάθεση, κινήθηκε πολύ, είχε σοβαρότητα, αλλά του έλειψε το θράσος.

Βίκτορ και Μπράουν μπήκαν στο 87΄. Ο πρώτος είχε νόημα να μπει νωρίτερα, όταν έμοιαζε να είχε χαθεί και η ισορροπία της ομάδας. Για τον δεύτερο, προσωπικά απορώ τι θα μπορούσε να δώσει, τόσο αργά, μία αλλαγή στη θέση του δεξιού μπακ.

Επίσης, απορία έχω και για το πώς δεν είδαμε τον Σακόρ, όταν η ομάδα αδυνατούσε να κινηθεί ορθολογικά και μεθοδικά μέσα στο γήπεδο, ενώ ο αντίπαλος έμενε όλο και περισσότερο από δυνάμεις.

Oficrete