Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
Ο Γ. Σίμος τελικά δεν επέλεξε το 4-2-3-1, όπως περίμενα (ή και ήλπιζα προσωπικά) να αλλάξει την 3αδα πίσω. Έκανε όμως μία διαφοροποίηση, σε σχέση με το πρόσφατο ματς με τον Βόλο στο Κύπελλο, μετά τα προβλήματα που υπήρχαν στη δεξιά πλευρά. Τοποθέτησε τον Βαφέα στο κέντρο της άμυνας και τον πιο γρήγορο και ευέλικτο Διαμαντή σαν δεξί στόπερ. Κατά τα άλλα, όπως αναμενόταν, στην αρχική 11αδα μπήκαν, έστω κι όχι στο 100% οι δύο Ολλανδοί, με στόχο να δώσουν ποιότητα στο επιθετικό παιχνίδι.
Από την άλλη, ο Βόλος δεν έκανε σχεδόν καθόλου rotation, συγκριτικά με την Τετάρτη, αψηφώντας την κούραση, ίσως και κατά ανάγκη, αφού το ήδη «μικρό» του ρόστερ, το έκαναν μικρότερο οι απουσίες του. Πάντως, υπήρχαν στον πάγκο κάποιες αξιόλογες λύσεις. Ο Λόπεθ, επέλεξε μία επιθετική προσέγγιση, παίρνοντας και το αντίστοιχο ρίσκο στο αμυντικό κομμάτι. Στα δεξιά τοποθετήθηκε ένας χαφ, ο Ριένστρα, που στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ δεν είχε πάει καλά. Σε ρόλο 8αριου επίσης, ο Νίνης, με το ρίσκο της μεγάλης επιβάρυνσης από τα πολλά σερί ματς. Πρακτικά, προτίμησε να παίξει με μία σύνθεση, που αν και κουρασμένη, θα μπορούσε να εφαρμόσει το πλάνο του παιχνιδιού του, αποτελεσματικότερα.
1ο ημίχρονο - Επικράτησε η ποδοσφαιρική λογική
Το παιχνίδι ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο για τον ΟΦΗ. Σε μία φάση που πρακτικά εξηγούσε γιατί ο ΟΦΗ θα πρέπει να παίζει κι εκείνος με 3 μπροστά, πατώντας περιοχή. Όπως δηλαδή έκανε ο Βόλος, με Δουβίκα, Μπαρτόλο και Περέα να πατάνε μαζί μέσα στην περιοχή και να τιμωρούν την αδράνεια του ΟΦΗ. Η φάση αυτή δείχνει και το γιατί ο ΟΦΗ με 3 στην άμυνα, τελικά καταλήγει να αμύνεται χειρότερα.
Η δε φάση του 2ου γκολ, ήρθε να το επιβεβαιώσει. Αξιοσημείωτο πως και τα 2 γκολ ξεκινούν από κακή αμυντική προσπάθεια και συμπεριφορά στο ξεκίνημα της φάσης.
Δεν είναι καθόλου σύμπτωση, πως ο Βόλος του 4-2-3-1, χωρίς να πιάσει κάποιο μεγάλο ματς είχε ήδη 5 τελικές στο πρώτο 25λεπτο, έναντι μόλις 1 του ΟΦΗ. Αντιθέτως, ο ΟΦΗ του 5-4-1 είχε εμφανέστατη αδυναμία να πλησιάσει στην περιοχή, παρά το 59% κατοχής στο μισάωρο του ματς. Κι αυτό γιατί αμυνόταν πολύ πίσω, άφηνε όλο το επιθετικό τρίτο χωρίς καθόλου pressing, ενώ παράλληλα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όλες τις επιθέσεις του τις έκανε από τη δεξιά του πλευρά, στην πλευρά δηλαδή του Φεράρι. Την ώρα που στα δεξιά έπαιζε σε ρόλο μπακ ένας αμυντικός χαφ και είχε σαν υποστήριξη, σε ρόλο εσωτερικού μέσου, τον Νίνη. Στη μοναδική φάση που αποφάσισε να παίξει από εκεί, νωρίς στο παιχνίδι, εβγαλε και τη μοναδική ουσιαστικά τελική στη ροή του ματς.
Δεν είναι επίσης τυχαίο, πως ο ΟΦΗ είχε 6 οφσάιντ στο 1ο μέρος, δείγμα του βιαστικού και πρόχειρου τρόπου που έψαχνε τον τρόπο να πλησιάσει στην περιοχή. Και μάλιστα και τις 6 σε σετ παιχνίδι, όχι σε κάποια γρήγορη μετάβαση, που φαντάζει πιο λογικό. Θα μπορούσε ίσως να αλλάξει κάπως η ροή του ματς, στο δοκάρι του ΟΦΗ στο 32’, όταν βρήκε (επιτέλους) ευκαιρία να απειλήσει με στατική φάση. Είχε να συμβεί καιρό, όμως δεν την αξιοποιήσε.
Γενικά, ο ΟΦΗ ήταν σε όλη τη διάρκεια του ημιχρόνου αρκετά χλιαρός, άτολμος και πάρα πολύ στατικός. Στην ουσία, ουδέποτε πάτησε την περιοχή με παραπάνω από 1, ή στην καλύτερη περίπτωση, 2 ποδοσφαιριστές του. Δε μπορείς να έχεις μεγάλες απαιτήσεις επιθετικά, από ένα ματς όπου το δημιουργικό σου παιχνίδι το κάνουν σχεδόν αποκλειστικά οι 3 στόπερ.
Την ίδια στιγμή που ο αντίπαλος και πρέσαρε ψηλά δυναμικά, έστω ανά διαστήματα, ενώ έφτιαχνε το παιχνίδι του σωστά, κάθετα, με τους χαφ του (κυρίως τον Νίνη) να αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στρωτά το παιχνίδι, από την άμυνα στην επίθεση. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις μία ομάδα πιο κουρασμένη, με ματς και 2 ταξίδια μεσοβδόμαδα, να κινείται πολύ περισσότερο, σε σχέση με τον ΟΦΗ, που μετά από καιρό έπαιξε «ξεκούραστος».
Το 1ο ημίχρονο έκλεισε με την καλύτερη ομάδα μπροστά στο σκορ και με μεγάλη απορία, για το αν αυτός ο ΟΦΗ θα μπορούσε να βγάλει αντίδραση.
2ο ημίχρονο - Μικρή αντίδραση, μεγάλο πρόβλημα
Το 2ο ημίχρονο ξεκίνησε με μία μεγάλη έκπληξη. Ο ΟΦΗ δεν έκανε αλλαγή. Αντιθέτως, έκανε ο Βόλος. Προληπτικά θα έλεγε κανείς, ο Λόπεθ αντικατέστησε τον αδύναμο κρίκο της άμυνάς του (Ριένστρα), παρότι ο ΟΦΗ ουδέποτε τον έφερε σε δύσκολη θέση, με ένα πιο συνεπή αμυντικά ποδοσφαιριστή και πιο φρέσκο, αλλά επίσης χαφ, άρα κατ’ ανάγκη μπακ, τον Κιάκο. Με το σχηματισμό των 2 ομάδων να μένει ίδιος.
Παρόλα αυτά, πάλι κόντρα στη ροή, ο ΟΦΗ είχε και 2ο δοκάρι με το Στάικο, στην πρώτη φάση που έβγαλε μία γρήγορη μετάβαση με τελείωμα. Δυστυχώς, δεν του έφτανε η κάκιστη απόδοση, συνέχισε να είναι και άτυχος, στην προσπάθειά του να πάρει κάτι από ένα ματς, έστω κόντρα στην ροή.
Η συνέχεια όμως, παρέμεινε όπως την αφήσαμε στο 1ο ημίχρονο. Νίνης, Μαρτίνες και Τσοκάνης να οργώνουν το γήπεδο και Περέα, Μπαρτόλο και Δουβικάς να βρίσκουν είτε προϋποθέσεις στην κόντρα, είτε προϋποθέσεις που δημιουργούσαν από τη δική τους πίεση, στην άμυνα του ΟΦΗ. Κάπως έτσι και επιθετικά απειλούσαν και αμυντικά δεν πιέζονταν, με τον ΟΦΗ να πελαγοδρομεί, περιμένοντας σχεδόν τα πάντα από τον μοναχικό καβαλάρη, μεσοεπιθετικά, Στάρζεον.
Οι αλλαγές που περιμέναμε νωρίς, τελικά ήρθαν στο 60’. Με Ντε Γκούζμαν και Κοροβέση να βγαίνουν, Γρίβα και Λυμπεράκη να μπαίνουν και το σχηματισμό να γίνεται σε φάση επίθεσης 3-4-3. Ο Σίμος πόνταρε στην ταχύτητα και την πιεστικότητα του Γρίβα, ελπίζοντας να αρχίσει επιτέλους ο ΟΦΗ να πρεσάρει ψηλότερα και πιο διεκδικητικά.
Στην αμέσως επόμενη φάση ο Στάρζεον, το μοναδικό σημείο αναφοράς του ΟΦΗ στο ματς αυτό, επιτέλους έκανε το ποδοσφαιρικά λογικό. Πήγε στην δεξιά πλευρά του Βόλου, κόντρα στον κατ’ ανάγκη μπακ Κιάκο (χαφ όπως είπαμε κι αυτός), έφτιαξε μία ολοκληρωμένη φάση και ο Καστάνιος, έδειξε πως είναι όντως φορ.
Άμεση ήταν κι η αντίδραση του πάγκου του Βόλου, που γύρισε το σχηματισμό της σε 5-4-1 βάζοντας ένα τρίτο στόπερ (Σάντσες) αντί ενός εξτρέμ, προσαρμόζοντας άμεσα τη διάταξή του σε αυτή του ΟΦΗ. Έτσι, έλεγξε άμεσα την πιθανή συνέχιση της επιθετικότητας του ΟΦΗ, παρότι του έδωσε λίγα ακόμα μέτρα, να ανεβάσει τις γραμμές του. Παράλληλα, προσπάθησε να «καμουφλάρει» την κούρασή του, που όσο περνούσε η ώρα, γινόταν εντονότερη.
Το γκολ ξύπνησε λίγο τον ΟΦΗ, ανέβασε ψυχολογικά τον Καστάνιος, αλλά συνέχισε να υπάρχει δημιουργική δυστοκία και έλλειψη ιδεών. Τελικά ο Γ. Σίμος αποφάσισε να πάει σε 4-2-3-1 στο τελευταίο τέταρτο, με την είσοδο του Φερέιρα αντί του Βαφέα. Ο ΟΦΗ απέκτησε πλάτος επιθετικά, με Φερέιρα και Γρίβα στα άκρα και τον Στάρζεον σε «ρόλο Ναμπί» περιέργως κι όχι στα πλάγια. Κάπως έτσι, ήρθε επιτέλους και μεγαλύτερη κινητικότητα στο παιχνίδι του, αλλά και κάποιες συνεργασίες.
Τελικά, παρότι στο τελευταίο 15λεπτο ο ΟΦΗ πήρε μεγαλύτερο ρίσκο, ανέβασε περισσότερους παίκτες στην περιοχή και έπαιξε με περισσότερη ποδοσφαιρική λογική, δε μπόρεσε να γίνει απειλητικός, ούτε να φτιάξει 1-2 τουλάχιστον καλές ευκαιρίες, έστω για να μη χάσει το παιχνίδι. Οι πολλές διακοπές και ο λίγος χρόνος των καθυστερήσεων, επίσης δε βοήθησαν και κάπως έτσι, ήρθε μία ακόμα ήττα, που φέρνει πια τον ΟΦΗ με την πλάτη στον τοίχο.
Το ρεζουμέ
Τα δοκάρια ναι είναι άτυχες στιγμές, αλλά δε μπορούν αυτή τη φορά να γίνουν δικαιολογία. Ούτε και οι απουσίες, όταν ο αντίπαλος είχε έρθει με 18αδα και με ένα 95λεπτο υψηλού ρυθμού στα πόδια του την Τετάρτη. Είναι ξεκάθαρο πως πέρα από τα τακτικά λάθη ή τις επιλογές που δε βγήκαν, η ομάδα έχει σοβαρό θέμα νοοτροπίας και χαρακτήρα.
Μπορεί κάποιος να πει πως στο 2ο ημίχρονο ο ΟΦΗ κυριάρχησε. Θα είναι όμως μισή αλήθεια. Ο ΟΦΗ απλά ήταν πιο ψηλά στο γήπεδο, είχε ένα κάποιο σφυγμό, αλλά στην ουσία εκμεταλλεύτηκε και τη μεγάλη κόπωση του αντιπάλου του. Δεν έκανε πολλές φάσεις ο ΟΦΗ, δεν «τρόμαξε» τον Βόλο και συνολικά έχασε δίκαια. Όσο δέχεται τόσο πολλές φάσεις και τόσο εύκολα, ενώ αδυνατεί την κατοχή της μπάλας να τη μετουσιώσει σε ευκαιρίες, δε θα μπορεί να πάρει και αποτελέσματα. Σήμερα με 59% κατοχή έφτιαξε 8 τελικές (2 εντός εστίας και 2 δοκάρια), δέχτηκε όμως 12 (5 εντός εστίας).
Κάποιες φορές στο ποδόσφαιρο, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να βγουν μπροστά και να αποδείξουν γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Να βγουν μπροστά και να δείξουν πως σέβονται τις ιδανικές συνθήκες εργασίας που τους παρέχονται. Να βγουν μπροστά και να παίξουν, σε τελική ανάλυση, με σεβασμό στην ομάδα, αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Η πλειονότητα όσων αγωνίζονται στον ΟΦΗ, δε μπορούν ή και δε θέλουν να βγουν μπροστά. Κι αυτό είναι το πιο απογοητευτικό.
Η ακτινογραφία των παικτών
Σωτηρίου: Δέχεται 2 γκολ, στα οποία δεν έχει ευθύνη, κάνει μία καλή απόκρουση και γενικά δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι του ΟΦΗ.
Ουές: Αρκετά τρεξίματα μεν, ξανά λίγη ουσία δε.
Κοροβέσης: Δεν έκανε ένα καλό παιχνίδι, παρότι ήταν από εκείνους που είχαν διάθεση.
Γιαννούλης: Κακή αντίδραση και στα δύο γκολ. Κακές επιλογές και στο χτίσιμο του παιχνιδιού.
Βαφέας: Δεν μπόρεσε να αντιδράσει καλά στο 2ο γκολ, δεν κάνει γενικά κάτι ιδιαίτερο στο ματς.
Διαμαντής: Πολλά ανεβάσματα, λιγότερα λάθη, το πάλεψε.
Μεγιάδο: Κακό ματς, πολλά λάθη, ελάχιστη δημιουργική συμβολή.
Ντε Γκούζμαν: Κακό ματς, δημιουργικά δε βοηθά, αμυντικά μάλλον χαλαρός.
Στάικος: Πέρα από το δοκάρι, δεν πήγε καθόλου καλά.
Στάρζεον: Μακράν ο καλύτερος παίκτης του ΟΦΗ, το πάλεψε πολύ, αλλά ήταν πολύ μόνος. Όταν βρέθηκε σε αριστερά, έγινε και πιο απειλητικός, καθώς στον άξονα ταλαιπωρείται πολύ και τον εγκλωβίζουν με διπλό μαρκάρισμα οι αντίπαλοι.
Καστάνιος: Είναι φορ, έχει ικανότητα μέσα στην περιοχή, όμως όσο δεν τροφοδοτείται σωστά, θα προσφέρει μόνο οφσάιντ. Όταν πάρει σωστά τη μπάλα, έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει και γκολ. Δεν είναι έτοιμος κι αυτό φάνηκε.
Γρίβας: Δίνει τρεξίματα και πίεση ψηλότερα και συμβάλλει στο να βγάλει ο ΟΦΗ μεγαλύτερη ορμή μέσα στο γήπεδο.
Λυμπεράκης: Δίνει μια φρεσκάδα στην αριστερή πτέρυγα, αλλά ως εκεί.
Φερέιρα: Αν και η παρουσία του βοήθησε, έστω με το να γεμίσει η επίθεση, πρακτικά δεν πήρε κάποια πρωτοβουλία, ούτε φάνηκε ιδιαίτερα.
