Τελευταίο ματς της σαιζόν, με τους παίκτες να έχουν ήδη φορτώσει βαλίτσες για διακοπές, να πω την αλήθεια, περίμενα ότι θα είναι συνοπτική διαδικασία η ανάλυση. Κι όμως, ο ΟΦΗ παρουσιάστηκε με μεγαλύτερη διάθεση, από ό,τι σε προηγούμενα ματς, με όρεξη να παίξει και να πάρει μία νίκη σε αυτή την διαδικασία, που σίγουρα του έμαθε πολλά και του έδωσε καλό homework για τη νέα σαιζόν.
Παρότι, λοιπόν, μπήκε στο γήπεδο αποφασισμένος να παίξει, κατάφερε να παίξει μόνος του και όμως να φύγει, ξανά, ηττημένος από το γήπεδο! Σε ένα ματς σύνοψη της φετινής χρονιάς, για τον ΟΦΗ.
Το παιχνίδι
Ο ρυθμός του ματς ήταν εξαιρετικός για την εποχή, τις συνθήκες και λίγες ώρες πριν τις διακοπές. Μέσα στο γήπεδο, μπήκαν δύο ομάδες ορεξάτες να παίξουν μπάλα. Να χτίσουν επιθέσεις από πίσω και να πιέσουν αντίστοιχα ψηλά τον αντίπαλο.
Και οι δύο, πίεσαν ψηλά, επιδιώκοντας να μπλοκάρουν τον αντίπαλο. Ο ΟΦΗ όμως τα κατάφερνε καλύτερα στο χτίσιμο, με μικροεξαιρέσεις, ενώ ο ΠΑΟ ζοριζόταν και έχανε αρκετά εύκολα τη μπάλα. Έτσι ο ΟΦΗ ήταν εκείνος που κυριάρχησε, απείλησε και είχε την εικόνα της ομάδας που είναι πιο κοντά στο αποτέλεσμα. Προδόθηκε, όμως, από τον ίδιο του τον εαυτό.
Όπως αναφέρω και παραπάνω, ο ΟΦΗ λες και βάλθηκε να κάνει ένα μίνι - απολογισμό όσων έχουμε δει, ειδικά των αδυναμιών του, ώστε να πάμε «διαβασμένοι» για διακοπές.
Έχουμε και λέμε:
✓ Έπαιξε το γνωστό παιχνίδι κυριαρχίας, που πάντα θέλει να παίζει, ακόμα και απέναντι σε καλές ομάδες του πρωταθλήματος.
✓ Πίεσε ψηλά, πρέσαρε, επεδίωξε ανακτήσεις της μπάλας, σε χώρους ανάμεσα στα χαφ και την άμυνα του αντιπάλου.
✓ Έβγαλε συνδυασμούς και συνεργασίες, είχε κίνηση και εναλλαγές θέσεων στην επίθεση.
✓ Έβγαλε πολλές τελικές, ειδικά για εκτός έδρας ματς.
Αυτά είναι, βέβαια, τα καλά νέα. Αυτά που στοίχισαν, όμως, ήταν τα κακά νέα:
• Λάθη έξω από την περιοχή του, που έβαζαν από το πουθενά τον αντίπαλο σε θέση επίθεσης και μάλιστα σε επικίνδυνο χώρο (έτσι έρχεται το 1ο γκολ).
• Λάθος αντιδράσεις και κακή, συνολικά, αμυντική λειτουργία, με σοβαρά θέματα στο transition (έτσι έρχεται το 3ο γκολ).
• Προσωπικά λάθη (έτσι έρχεται το 2ο γκολ).
• Σοβαρή έλλειψη απλότητας και ουσίας στο επιθετικό κομμάτι, με μεγάλη σπατάλη στις τελικές αποφάσεις και στην τελική ενέργεια, λίγο έξω από την περιοχή.
• Ακόμα ένα χαμένο πέναλτι. Το 5ο φέτος (μόλις 2 έγιναν γκολ).
Το ρεζουμέ:
Δεν έχει νόημα, σε αυτή τη φάση, να το αναλύσουμε πολύ περισσότερο. Είδαμε, άλλωστε, ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί. Σήριαλ, θα το έλεγε κανείς. Όταν σε ένα ματς κάνεις 17 τελικές, έναντι 7 και χάνεις 3-2, είναι πρόβλημα. Όταν ως το 20’ έχεις 3 κλασσικές ευκαιρίες και λόγω περιττών ενεργειών, δεν έχεις κάνει περισσότερες και όμως βρίσκεσαι πίσω στο σκορ, είναι καμπανάκι. Όλα αυτά είναι ζητήματα, που θα συζητάμε όλο το καλοκαίρι, ελπίζοντας σε βελτίωση ή και επίλυσή τους από τη νέα σαιζόν, που ξεκινά σχεδόν αμέσως.
H ακτινογραφία των παικτών:
Γουάλι: Ευθύνεται για το 2ο γκολ, καθώς κάνει μία ασταθέστατη απόκρουση που στοιχίζει.
Μπράουν: Πολύ ορεξάτος, με τρεξίματα, ανεβάσματα και μεγάλη προσπάθεια. Στη φάση του 3ου γκολ, μαρκάρει και εκείνος πολύ χαλαρά.
Δεληγιαννίδης: Ως αριστερό μπακ, στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, πήγε καλά επιθετικά, βγάζει την ασσίστ στο πρώτο γκολ και κινείται πολύ. Στο 3ο γκολ μαζί με αρκετούς ακόμα (5 με 2 είναι στη φάση) αδρανεί.
Γιαννούλης: Ενώ κάνει καλό ματς γενικά, έχει εμπλοκή και στα 3 γκολ. Στο 1ο διώχνει άσχημα με το κεφάλι, στο 2ο δεν ακολουθεί τον Μακέντα (αν και αιφνιδιάστηκε από το λάθος του Γουάλι) και στο 3ο, όπως και αρκετοί ακόμα, είναι στη θέση του, αλλά δεν επεμβαίνει.
Βίκτορ: Βοηθά πολύ στο χτίσιμο των επιθέσεων. Όμως, κυρίως στη φάση του 1ου γκολ, δείχνει ότι δεν είναι «εκ φύσεως» στόπερ, με μία κακή αμυντική αντίδραση απέναντι στον Μπεκ.
Στάικος: Έτρεξε πολύ, πάλεψε πολύ, έκανε αρχικά κάποια λάθη στις μεταβιβάσεις του, που στη συνέχεια βελτίωσε. Από ένα σημείο και μετά, κουράστηκε εμφανώς.
Νέιρα: Χωρίς να ανεβάσει πολύ ρυθμούς, έδειξε πόσο πολύτιμος είναι, στο χτίσιμο των επιθέσεων. Παίζει κάθετα και χτίζει σωστά τις φάσεις. Από ένα σημείο και μετά, ήταν εμφανώς χωρίς δυνάμεις και εκείνος.
Ναμπί: Κινείται, συμμετέχει πολύ, προσπαθεί, αλλά πάλι δεν είχε ουσία και απλότητα. Ανά διαστήματα βοηθά και στο πρεσάρισμα, αλλά όχι με συνέπεια.
Βαζ: Επίσης κινητικός και δραστήριος, αλλά επίσης ανούσιος. Χάνονται πολλές φάσεις επειδή καθυστερεί, όπως και ο Ναμπί και δεν επιλέγει το απλό.
Νοικοκυράκης: Με μεγάλη διάθεση, με τρεξίματα και προσπάθεια, αλλά του έλειψε το θράσος και έτσι δεν έγινε απειλητικός. Θέλει δουλειά ακόμα.
Φιγκεϊρέντο: O μοιραίος του ΟΦΗ, πολλές χαμένες ευκαιρίες και ξανά χαμένο πέναλτι. Και εκείνος, δεν ήταν τόσο ουσιαστικός όσο τον ξέραμε.
Βαφέας: Δεν είχε προβλήματα όσο αγωνίστηκε, με τον ΠΑΟ να μην απειλεί.
Κοροβέσης: Είχε διάθεση, από την πλευρά του υπήρχε προς το τέλος δραστηριότητα.
Μίγγος: Πρώτη φορά έπαιξε φέτος, έδειξε καλά στοιχεία στις μεταβιβάσεις του, αλλά ως εκεί μπορούμε μόνο να κρίνουμε.
Σουρνάκης: Μπήκε, πήρε λίγο χρόνο, έδειξε καλά στοιχεία με τη μπάλα, αλλά και ότι χρειάζεται δουλειά.
