ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
05/11/2019 - 10:30

Έχασε, με τον τρόπο που έχει μάθει να κερδίζει

Με ένα βασικό δίδαγμα: To απρόβλεπτο είναι ωραίο και δίνει το κάτι παραπάνω στο ποδόσφαιρο. Μόνο του όμως, χωρίς τα προβλεπόμενα, δεν έχει καμία ουσία.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν 3 αποτελέσματα. Και μία ομάδα που έχει βάσεις και μέθοδο, πρέπει να μάθει να ζει και με τα 3. Και να συνεχίζει.

Από την προηγούμενη Κυριακή, κόντρα στην Ξάνθη, είχα επισημάνει ότι ο ΟΦΗ έβγαλε στο γήπεδο, λιγότερο από κάθε άλλο ως τότε, τις δυνατότητές του. Αυτό το φαινόμενο, δυστυχώς, συνεχίστηκε και στη Λάρισα. Σε μεγαλύτερο βαθμό. Η θετική αύρα, αυτή τη φορά, έλειψε και μοιραία ήρθε η ήττα. Με λίγα λόγια, ο ΟΦΗ ήταν κακός, δεν έκανε αυτά που μπορεί και θέλει και δίκαια έχασε.

Άρα μπορούμε να το δούμε σαν μία συνέχεια και μία πτωτική πορεία, από πλευράς απόδοσης, για 2ο συνεχόμενο ματς. Αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί και με προφανή επιχειρήματα, όπως την απουσία των - αναντικατάστατων, κατ’ εμέ, Αργεντίνων - Νέιρα και Μεγιάδο, το ντεφορμάρισμα παικτών που είναι κλειδιά για το πλάνο μας, ακόμα και κάποια ατυχία, που είναι μέρος της ζωής, να εμφανίζεται. Όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα, όμως.

Βέβαια, πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν και αγωνιστικά θέματα, που εμφανίστηκαν προχθές και τα περισσότερα εκ των οποίων τα έχουμε εντοπίσει και στα προηγούμενα ματς. Απλά με τη Λάρισα, έγιναν όλα μαζεμένα, καθώς, για πρώτη φορά, ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να κυριαρχήσει - όπως είναι πάντα ο στόχος του - σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.

Κόντρα σε λογικές ισοπέδωσης, πανικού και κραυγών, θα επιχειρήσω, όπως κάθε εβδομάδα, μία (βλαχο)ανάλυση για το τι πήγε λάθος. Στόχος πάντα πρέπει να είναι να διορθώνονται τα λάθη και να δουλεύονται οι αδυναμίες. Επομένως, η αυτοκριτική, αλλά και η παραγωγική κριτική με επιχειρήματα, είναι απαραίτητη. Το κράξιμο πάλι, όχι…

Το παιχνίδι

Πριν το ματς έγραφα ότι την 11αδα και το σχήμα της ΑΕΛ, τα ξέραμε από πριν. Και όντως έτσι ήταν. Τα διλήμματα που είχε μπροστά του ο Γρηγορίου, ήταν δύο. Αν θα πιέσει ψηλά ή θα δώσει μέτρα και πόση «ελευθερία» θα δώσει στα πλάγια μπακ του. Το όποιο δίλημμα το έλυσε ο ΟΦΗ από μόνος του, με τα 2 γρήγορα γκολ. Αν και η αίσθησή μου είναι ότι εξαρχής η ΑΕΛ είχε αποφασίσει να πιέσει ψηλά, να χαλάσει το build up του ΟΦΗ, που χωρίς Νέιρα κυρίως, αλλά και Μεγιάδο, ήταν μία δύσκολη πρόκληση.

Ιδανικό ξεκίνημα

Και ο ΟΦΗ αυτό το περίμενε. Φάνηκε στα 2 πρώτα γκολ. Για πρώτη φορά, δεν ξεκίνησε επιθέσεις από πίσω, αλλά έψαξε φάσεις με άμεσο παιχνίδι, από το τέρμα προς την επίθεση. Αν δει κάποιος και τα 2 γκολ, είναι δουλεμένα και προετοιμασμένα σαν φάσεις. Προέρχονται από μπαλιά του Γουάλι στο ίδιο σημείο. Σεμέντο και Τσιλιανίδης κάνουν κίνηση προς τα μέσα. Ο Φιγκεϊρεντο τραβάει ψηλά τα στόπερ. Και στις δύο φάσεις κάθονται όλα καλά στον ΟΦΗ. Στο πρώτο, η σπόντα πιάνει και ο Σεμέντο βάζει ένα γκολ τρομερής έμπνευσης και ποιότητας. Στο δεύτερο, η σπόντα πιάνει με τη βοήθεια του Μπράλιτς κι ο Τσιλιανίδης κάνει τέλεια ατομική προσπάθεια. Κάπως έτσι, με καλό διάβασμα του αντιπάλου, καλή προετοιμασία και φυσικά καλές ατομικές εμπνεύσεις και ενέργειες, βρέθηκε ο ΟΦΗ σε πολύ πλεονεκτική θέση στο 10λεπτο. Δεν αποκλείω, η επιλογή αυτή, να παίξει δηλαδή ο ΟΦΗ με μεγάλες μπάλες από το τέρμα, να ήταν ο λόγος που προτιμήθηκε ο Γουάλι.

Λάθος διαχείριση

Το πρόβλημα, όμως, εμφανίστηκε μετά. Τα 2 γκολ δεν ηρέμησαν την ομάδα, δεν της έδωσαν αυτοπεποίθηση, δεν την οδήγησαν να κάνει το παιχνίδι της με ηρεμία. Κυρίως όμως, ο ΟΦΗ δεν έπαιξε έξυπνα. Δεν φρόντισε να αποφύγει όσα έπρεπε να αποφύγει και να κάνει όσα ήταν απαραίτητα για το πλάνο του. Κάπως έτσι, το ρυθμό του ματς τον κοντρόλαρε η ΑΕΛ, εκείνη ήταν που κυριάρχησε. Και κυρίως, εκείνη ήταν που πέτυχε όσα ήθελε να κάνει.

Πήρε πολλές στημένες έξω από την περιοχή και έβγαλε φάσεις από αυτές (γκολ Μόρα, αλλά και τα 2 ακυρωθέντα).

Έσπασε το build up του ΟΦΗ, έπαιρνε μπάλες και επαναλάμβανε τις επιθέσεις της.

• Με το να έχει κατοχή μπάλας (κυρίως στο 2ο ημίχρονο) μείωσε - έως και μηδένισε - τις απειλές προς την εστία της. Ο ΟΦΗ έκανε μόλις 10 τελικές (λίγες για τα δεδομένα του), εκ των οποίων μόλις 1 εντός περιοχής. Δεν τον ένιωσε η αντίπαλη άμυνα.

Κυρίως από το 35’ και μετά, έβαλε τον Ουάρντα στο παιχνίδι. Ως τότε, ήταν απομονωμένος. Από τότε και μετά, η ΑΕΛ έγινε πολύ πιο απειλητική και στη ροή του ματς, πέρα από τα στημένα. Το είδαμε στο γκολ που ακυρώθηκε, αλλά και στο 3ο γκολ, όπου ο Ουάρντα διανύει αρκετά μέτρα και πασάρει ιδανικά στον Ντάουντα.

Οι κεντρικοί της χαφ, έκαναν το παιχνίδι τους με μεγάλη άνεση. Κυκλοφορούσαν καλά τη μπάλα, άπλωναν το παιχνίδι και μετέφεραν σωστά τη μπάλα στο τελευταίο τρίτο, κοντά στην περιοχή του ΟΦΗ.

Αντιθέτως, ο ΟΦΗ παρουσίασε μία σειρά από αδυναμίες, που δεν κατάφερε ποτέ μέσα στο ματς να τις διορθώσει ή έστω να τις καμουφλάρει. Δεν εφάρμοσε το πλάνο του, στην ουσία.

Οι γραμμές του ήταν πολύ μακριά. Υπήρχε η αμυντική 4αδα, οι 2 κεντρικοί χαφ και κάπου πιο μπροστά, ξεχωριστά, οι 4 της επίθεσης (με εξαίρεση τις αρκετές επιστροφές του Τσιλιανίδη, ίσως). Έτσι, βρέθηκαν να τρέχουν 6 άτομα για όλους. Δεν καλύπτονται, όμως, οι χώροι έτσι… Η ΑΕΛ, με μεγάλη άνεση, κυκλοφορούσε τη μπάλα και έπαιρνε μέτρα.

Δεν υπήρχε πίεση για άμεση ανάκτηση της μπάλας, όταν εκείνη χανόταν (ναι, έλειπε ο καλύτερος σε αυτό Μεγιάδο, αλλά η προσπάθεια πρέπει να γίνεται).

Δεν υπήρχε κατοχή μπάλας, κυρίως στο 2ο ημίχρονο. Αυτό σχετίζεται και με τη μεγάλη απόσταση των γραμμών, αφού οι καλοί με τη μπάλα στα πόδια μεσοεπιθετικοί του, δεν γύριζαν τόσο πίσω - όσο χρειαζόταν - για να τη μεταφέρουν με ασφάλεια (ίσως γίνει τώρα πιο κατανοητό, πόσο πολύτιμη είναι η δουλειά του Νέιρα).

Δεν έδειξε σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, όταν πήρε τη μπάλα κοντά στην περιοχή της ΑΕΛ. Βιαστικές επιλογές, έλλειψη ομαδικότητας, στατικότητα, λίγες πρωτοβουλίες και γενικά ανωριμότητα. Μπορεί να «έπιασαν» οι εμπνεύσεις νωρίς, αλλά η συνέχεια είχε κυρίως ημιτελείς προσπάθειες, χωρίς ουσία.

Δεν έπαιξε έξυπνα. Έδωσε πάρα πολλά στημένα στον αντίπαλο. Δεν κράτησε μπάλα στο 2ο ημίχρονο. Έδωσε πολλά μέτρα στον αντίπαλο. Υπήρξαν πολλές λάθος τοποθετήσεις και αρκετά παθητικό μαρκάρισμα στις φάσεις.

Δεν έβγαλε φάσεις από στημένα. Πάλι.

Όσο περνούσε η ώρα έβγαζε μία κούραση. Όχι μόνο σωματική, αλλά και πνευματική, αφού η ΑΕΛ έκανε διαρκώς επίθεση. Πρακτικά την πάτησε, όπως την είχαν πατήσει οι δικοί του αντίπαλοι στα προηγούμενα παιχνίδια.

Γενικά δεν εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της ΑΕΛ, ενώ αντιθέτως πολλά από τα «προσόντα» της, της επέτρεψε να τα ξεδιπλώσει στο γήπεδο. Κάπως έτσι ο ΟΦΗ είχε τη χειρότερη φετινή του απόδοση, ενώ η ΑΕΛ μάλλον έκανε το καλύτερό της παιχνίδι και σίγουρα το πιο κυριαρχικό και επιθετικό. Αν μπορούμε να κρατήσουμε κάτι θετικό, είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες, ο ΟΦΗ έχασε οριακά και κυρίως από δικά του λάθη και αδράνειες. Κάτι που μπορεί να διορθωθεί…

Επειδή από προχθές παρατήρησα μία, κατά τη γνώμη μου, άδικη κριτική σε κάποιους παίκτες και, κυρίως, μία λάθος στόχευση σε κάποιους από αυτούς, πριν την κλασσική ακτινογραφία των παικτών, θα προσπαθήσω να κάνω κάτι διαφορετικό, πιο ομαδικό.

Ο τερματοφύλακας

Ο Γουάλι στα 2 από τα 3 γκολ, δε μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο. Στο 1ο μοιάζει να καθυστερεί να αντιδράσει, αλλά ίσως να έχει να κάνει και με το οπτικό του πεδίο. Από την άλλη, πρέπει να του «πιστώσουμε» και 2, σχεδόν, ασσίστ. Δεν εντυπωσίασε στο ντεμπούτο του, αλλά ας μην βιαστούμε - από το πρώτο ματς - να αποφασίσουμε τι τερματοφύλακας είναι.

Η αμυντική συμπεριφορά του ΟΦΗ

Ναι, ο Γιαννούλης είναι σε κακή μέρα και είναι και άτυχος στο αυτογκόλ. Η ευθύνη του είναι κυρίως στο 3ο γκολ, όπου και καλύπτει τον Ντάουντα, χάνοντας την ευθεία των άλλων 3 συμπαικτών του και στη συνέχεια δεν τον προλαβαίνει.

3o ael

Βέβαια στο 3ο γκολ, για να φτάσουμε στον Γιαννούλη, πρέπει να συζητήσουμε πρώτα και με πόση ευκολία και αφέλεια έχει χαθεί μπροστά η μπάλα και πώς υπάρχει ένα τεράστιο κενό, ανάμεσα σε χαφ και άμυνα, αλλά και πόσο άνετα ο Ουάρντα κινείται και έχει την πολυτέλεια να πασάρει όπως θέλει.

Επιπλέον, μελετώντας και το 2ο γκολ, πέρα από την ατυχία του Γιαννούλη, μπορεί να βρει κανείς κι άλλα θέματα. Και πάλι χάνεται η μπάλα στο κέντρο, λόγω απόστασης των γραμμών. Και πάλι η άμυνα και 2 κεντρικοί χαφ εμφανίζονται ως οι μοναδικοί πρόθυμοι να καλύψουν.

2a ael

Κάπως έτσι, καταλήγει η φάση με 5 παίκτες της ΑΕΛ και 6 του ΟΦΗ μέσα στην περιοχή, με την πλειονότητα των αμυνόμενων να μοιάζουν μπερδεμένοι και μάλλον παθητικοί.

2b ael

Για τις στημένες φάσεις, που περιμέναμε ότι θα είναι επικίνδυνες, δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Η ΑΕΛ, ουσιαστικά, μόνο με τέτοιες απείλησε στο 1ο ημίχρονο. Και με τέτοια φάση, βρήκε και το γρήγορο γκολ που την ξανάβαλε στο παιχνίδι. Η αντίδραση της άμυνας ήταν πολύ κακή και αν δει κανείς τη φάση, διαπιστώνει ότι όλη η ζώνη των αμυντικών είναι ένα κλικ πιο αργή από των παικτών της ΑΕΛ, ενώ κανείς, σχεδόν, δεν είναι κοντά στο παίκτη που κινείται στο χώρο του.

1o ael

Η επιθετική συμπεριφορά του ΟΦΗ

Όπως προανέφερα, τα 2 γκολ είναι προσχεδιασμένα, αλλά και καλές ατομικές εμπνεύσεις.

Προέρχονται από μεγάλη μπαλιά του Γουάλι στο ίδιο σημείο. Σεμέντο και Τσιλιανίδης κάνουν κίνηση προς τα μέσα. Ο Φιγκεϊρεντο τραβάει ψηλά τα στόπερ.

Στο πρώτο η σπόντα πιάνει, ο χώρος δημιουργείται, αλλά ο Σεμέντο δεν κάνει χρήση, αφού τελειώνει τη φάση με τη λόμπα (από τα πιο ωραία γκολ του πρωταθλήματος, σίγουρα).

ofi 1

Στο δεύτερο, η σπόντα πιάνει με τη βοήθεια του Μπράλιτς κι ο Τσιλιανίδης κάνει τέλεια ατομική προσπάθεια, εκμεταλλευόμενος τον κενό χώρο που οι κινήσεις δημιουργούν.

ofi 2

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι εμπνεύσεις και κινήσεις της ομάδας επιθετικά, σταμάτησαν εκεί. Στα περίφημα «απρόβλεπτα», που τόσο καιρό λέμε ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές μπορούν να δώσουν στον ΟΦΗ.

Το ρεζουμέ

Με το σκορ στο 0-2, αυτά τα 2 γκολ θα ήταν αρκετά, υπό μία προϋπόθεση. Να γίνονταν και τα προβλεπόμενα, από εκεί και πέρα. Δεν έγιναν όμως…

Οι γραμμές έμειναν μακριά. Δεν υπήρξαν επιστροφές, βοήθειες και αλληλοκαλύψεις. Δεν έτρεξαν όλοι το ίδιο, δεν μάρκαραν όλοι όσο θα έπρεπε, δεν υπήρξε πίεση ψηλά, δεν γύρισαν οι μεσοεπιθετικοί όσο έπρεπε, να ζητήσουν τη μπάλα. Παράλληλα και το μαρκάρισμα ήταν μάλλον παθητικό και γενικά ο αντίπαλος έπαιρνε διαρκώς μέτρα.

Χτύπησαν πολλά καμπανάκια μαζεμένα, στο ματς της Λάρισας. Θα χρειαστεί, η ομάδα με ηρεμία να τα δει ένα - ένα και να τα διορθώσει. Το επόμενο ματς είναι ένα ματς - πρόκληση, απέναντι στον ΠΑΟΚ. Είναι σημαντικό, να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός ο ΟΦΗ. Στη συνέχεια, στη διακοπή, θα έχει την δυνατότητα να δουλέψει κι άλλο.

Κόντρα στο ρεύμα λοιπόν, η ακτινογραφία των παικτών της ομάδας (χωρίς βαθμό αυτή τη φορά, γιατί δε μου αρέσουν τα «μαύρα πρόβατα»):

Γουάλι: Είχε συμμετοχή στα 2 γκολ του ΟΦΗ. Αυτό, από μόνο του, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Στο πρώτο γκολ της ΑΕΛ, μοιάζει να μπερδεύεται μαζί με όλη την άμυνα, που χάνει τελείως τη φάση. Ας περιμένουμε να μας «συστηθεί» και να τον αξιολογήσουμε.

Μαρινάκης: Είχε αρκετά στο νου του τον Ουάρντα, που κινείται κυρίως από αριστερά. Ως το 35, τον είχε ελέγξει πολύ καλά. Μετά ο Ουάρντα έρχεται στον άξονα και κάνει το παιχνίδι του. Επιθετικά δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο, όπως όλη η ομάδα.

Κοροβέσης: H ΑΕΛ, εμφανώς, σημάδευε την πλευρά του. Με τον Κάτσε, Μιλοσάβλιεβιτς και Σεσέροβιτς να βγαίνουν πολύ προς τα εκεί και τον Μπέρτο να ανεβαίνει συχνά. Στο 2ο ημίχρονο, ο Γρηγορίου έβαλε και τον Ασούμπρε, ένα πιο κλασσικό εξτρέμ. Το πάλεψε, αλλά κατά τη γνώμη μου έχει εκτεθεί από την συνολική αμυντική λειτουργία. Ο εξτρέμ δε γύρισε σχεδόν ποτέ, ενώ και τα αμυντικά χαφ δεν τον βοήθησαν πάντα. Όσο περνούσε η ώρα, έμοιαζε να κουράζεται (πνευματικά και σωματικά).

Κουτρουμπής: Κάνει καλό ματς, είναι σταθερός και παίζει και αρκετά με τη μπάλα.

Γιαννούλης: Σε κακή μέρα. Δεν του βγήκε το ματς, ήταν άτυχος, είχε και λάθος επιλογές. Όσο περνούσε η ώρα και η άμυνα έμενε εκτεθειμένη, έμοιαζε να χάνει το βασικό του προσόν, την ηρεμία και το καθαρό μυαλό του.

Νάστος: Πρώτη φορά αμυντικό χαφ φέτος. Το πάλεψε, αλλά του έλειψε η ταχύτητα και κάποιες καλύτερες τοποθετήσεις. Με τη μπάλα, απέφυγε μεν τα λάθη, αλλά δεν έπαιξε κάθετα. Σημαντικό βέβαια είναι, και στην περίπτωσή του, ότι δεν είχε κοντά συμπαίκτες. Εστίασε κυρίως στο αμυντικό κομμάτι.

Σακόρ: Το μοναδικό χαφ προχθές που προσπάθησε να αμυνθεί και να επιτεθεί. Δεν έκανε λάθη, είχε κάποια καλά κοψίματα, αλλά και κάποιες εντυπωσιακές ενέργειες, κυρίως στο πρώτο μισάωρο. Όσο κυλούσε το ματς, έσκαγε, προσπαθώντας μάταια να συνδέσει άμυνα και επίθεση. Η αλλαγή του, αν δεν έγινε για λόγους κούρασης, ήταν μάλλον έκπληξη.

Ναμπί: Ωραία τα απρόβλεπτα, αλλά ωραία και τα προβλεπόμενα. Δεν γύρισε να πάρει μπάλα, δε γύρισε να μαρκάρει, δεν έδειξε σοβαρότητα όταν πήρε τη μπάλα, ούτε και ωριμότητα. Κακό ματς, κυρίως απέναντι στους συμπαίκτες του.

Τσιλιανίδης: Μαχητικός και ο τακτικά συνεπέστερος, από τη μεσοεπιθετική γραμμή. Φάνηκε κουρασμένος από το 65 και μετά και αυτό στοίχισε. Βάζει φυσικά ένα πολύ ωραίο, προσωπικό γκολ.

Φιγκεϊρέντο: Δεν ήταν σε καλή μέρα. Πρεσάρει μεν, αλλά όχι πάντα σωστά. Επιθετικά δεν μπορεί να κριθεί, καθώς ουσιαστικά δεν τροφοδοτήθηκε ποτέ σωστά.

Σεμέντο: Στα μάτια των περισσότερων, είναι αυτός που έβαλε μία τρομερή γκολάρα. Κι όντως την έβαλε. Στα δικά μου είναι όμως κι εκείνος που έδωσε πολύ εύκολα 2-3 φάουλ στα πλάγια, από όπου μπήκαν τα γκολ της ΑΕΛ (ακυρωμένα και μη). Αλλά κι εκείνος που δε γύρισε σχεδόν ποτέ να καλύψει τον Κοροβέση, όταν φόρτωσε η ΑΕΛ την πλευρά τους. Ισχύει κι εδώ, ότι ωραία τα απρόβλεπτα, αλλά σημαντικά και τα προβλεπόμενα.

Στάικος: Δεν βοήθησε, όσο αγωνίστηκε, δεν έδωσε την ενέργεια που είχε ανάγκη η ομάδα στα χαφ.

Μάνος: Έπαιξε ελάχιστα. Ίσως έπρεπε να μπει πιο νωρίς.

Σημείωση: Το γεγονός ότι δεν έγινε 3η αλλαγή, ενώ και όσες έγιναν, έγιναν αρκετά αργά, πιθανόν να σχετίζεται με την έλλειψη βάθους στο ρόστερ, για την οποία συζητούσαμε μεσοβδόμαδα με αφορμή το ματς στην Καβάλα.

Oficrete