Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
Με 4-3-3 και πάλι ο ΟΦΗ και για πρώτη φορά τον Σολίς στη βασική του 11αδα, ξεκίνησε ο ΟΦΗ. Σε ένα σχήμα που είχε στόχο να κυκλοφορήσει καλά τη μπάλα, να πάρει πλάτος επιθετικά και να απλώσει το παιχνίδι του. Ελλείψει Καστάνιος, είδαμε ξανά στη - φυσική του θέση, κατά την άποψή μου - τον Γρίβα, σε ρόλο φορ. Στο κέντρο, ο Ντε Γκούζμαν κυρίως και ο Στάικος είχαν δημιουργικό ρόλο, με τον 2ο να βγαίνει ψηλότερα και να υποστηρίζει τον Γρίβα στην πίεση ψηλά και στον άξονα. Η άμυνα έμεινε χωρίς αλλαγές, αναζητώντας μία κάποια ομοιογένεια.
Ο Απόλλων ξεκίνησε με ένα επιθετικό σχήμα, 4-2-3-1 και χωρίς κλασσικό αμυντικό χαφ, αλλά 2 πιο δημιουργικούς παίκτες, τον Σλίβκα και τον Κολ. Δεν επέλεξε να πιέσει πολύ ψηλά, αλλά όπως συνηθίζει περίπου στο κέντρο. Επιθετικά, οι 3 μεσοεπιθετικοί του είχαν μεγάλη ελευθερία κινήσεων και άλλαζαν συχνά θέσεις. Πιθανόν και λόγω rotation, επιλέχθηκε να φρεσκάρει την επίθεσή του, με τον Ιωαννίδη να μένει στον πάγκο και τον Ντάουντα να ξεκινάει.
1ο ημίχρονο - Ζωηρός ΟΦΗ μετά από καιρό - αλλά πάντα με τα λάθη του
Ο ΟΦΗ ξεκίνησε σωστά το παιχνίδι. Έλεγχε το ρυθμό, κρατούσε τη μπάλα και προσπαθούσε να χτίσει τις επιθέσεις του, χωρίς να δίνει ευκαιρίες στον αντίπαλο στο transition. Όλα αυτά ως το 18’, όταν κι από ένα ακόμα λάθος, από αυτά που έχει ξανακάνει ο Μεγιάδο, κοντά στην περιοχή του, έδωσε την ευκαιρία στον Απόλλωνα να βγάλει όχι μία, αλλά και 2η τελική, μετά την απόκρουση του Σωτηρίου και να μπαίνει μπροστά στο σκορ. Πέρα από το αρχικό λάθος, ο Μεγιάδο αντιδρά λάθος και στην επαναφορά της μπάλας.
Στη συνέχεια, ο Απόλλων μαζεύτηκε λίγο περισσότερο, φέρνοντας ακόμα πιο κοντά τις γραμμές του. Ο ΟΦΗ από την άλλη, με μεγαλύτερη ζωντάνια από ό,τι σε προηγούμενα ματς, αλλά με την ίδια έλλειψη ιδεών και τελικής ενέργειας στο τελευταίο τρίτο, έψαχνε το γκολ, που του λείπει μόνιμα. Όταν κατόρθωσε να αναπτυχθεί ορθολογικά και να βάλει περισσότερους από έναν ποδοσφαιριστές μέσα στην περιοχή, το βρήκε με τον Στάρζεον.
Ο τραυματισμός του Τσιλούλη στο μισάωρο, έφερε και μία διαφοροποίηση στον τρόπο παιχνιδιού του Απόλλωνα, αφού στη θέση του μπήκε ο Φατιόν, ένα καθαρό 6αρι και ο Μπετινέλι μετακινήθηκε προς τα πλάγια. Έτσι δημιουργήθηκε μία πιο συμπαγής 3αδα στα χαφ του, ενώ από την άλλη έχασε αρκετά σε ταχύτητα στα άκρα. Μάλιστα, στο «κενό» της αλλαγής αυτής και όσο ήταν με 10, ο ΟΦΗ έχασε τη μεγάλη ευκαιρία με τον Σολίς να βάλει ένα 2ο γκολ και να επωφεληθεί πρώτη φορά σε αυτή τη σαιζόν, από τέτοιους είδους «λεπτομέρειες».
Από την ευκαιρία του Σολίς και μετά, το ματς ισορρόπησε, με τον Απόλλωνα να πατάει λίγο καλύτερα και να ψάχνει κι εκείνος ξανά ευκαιρίες στην επίθεση. Ο ΟΦΗ συνέχισε να είναι πιο πιεστικός και να έχει ενέργεια, με τους 3 της επίθεσης και τους εσωτερικούς του μέσους να δυσκολεύουν τον Απόλλωνα. Η δυσκολία παρέμενε στο να βγουν συνεργασίες. Όταν αυτές έγιναν, με Στάρζεον και Σολίς να έρχονται κοντά στον Γρίβα, ήρθαν και τελικές με καλές προϋποθέσεις.
Τελικά ανατροπή για τον ΟΦΗ τελικά δεν ήρθε στο ημίχρονο, όμως η εικόνα του ήταν αρκετά βελτιωμένη και άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας. Το ενδιαφέρον ήταν πως στο πρώτο 25λεπτο με κατοχή πάνω από 60%, ο ΟΦΗ έβγαλε λιγότερες ευκαιρίες, από ό,τι στο 20λεπτο που ο Απόλλων πήρε τη μπάλα (κοντά στο 60%).
2ο ημίχρονο - Κυρίαρχος, αλλά αυτόχειρας
Με αλλαγή ξεκίνησε ο Απόλλων το 2ο μέρος με τον Χουχούμη να μπαίνει στη θέση του Μπετινέλι και το σχηματισμό του να μεταβάλλεται σε 5-4-1. Προφανώς, ο Παράσχος είδε πως η ομάδα του πήγε καλύτερα όταν άφησε τη μπάλα στον ΟΦΗ και έπαιξε πιο κλειστά. Επεδίωξε να μικρύνει τους χώρους και να μη δίνει περιθώρια στους πλάγιους του ΟΦΗ να παίρνουν μέτρα και στους εσωτερικούς του μέσους, να μοιράζουν τόσο εύκολα τη μπάλα.
Ο ΟΦΗ χωρίς αλλαγές, μπήκε με στόχο να δώσει συνέχεια στην εικόνα του του 1ου ημιχρόνου.
Το πρώτο 15λεπτο ήταν αναγνωριστικό, με τον ΟΦΗ να προσπαθεί να διαβάσει ξανά το ματς, αναζητώντας τους τρόπους που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στο νέο σχηματισμό του Απόλλωνα. Η μπάλα παιζόταν πολύ στον αέρα και ο ρυθμός ήταν αρκετά αργός. Κάτι αναμενόμενο, με βάση και την κρισιμότητα του ματς.
Στη συνέχεια, το παιχνίδι βρήκε κάποιο ρυθμό, ο ΟΦΗ κυριάρχησε ξανά, έχοντας μόνιμα κατοχή μπάλας, από 55-60%. Όταν έφερνε κοντά στο χώρο τους ποδοσφαιριστές του, μπορούσε να βγάζει αξιόλογες συνεργασίες, κυρίως από τα αριστερά με Στάρζεον - Ντε Γκούζμαν, Κοροβέση, αλλά συνέχισε να μην τις τελειώνει καλά. Από την άλλη, ο Απόλλων πατούσε περιοχή μόνο με στατικές φάσεις, που πάντως τον φετινό ΟΦΗ τον αγχώνουν και κατά τα άλλα με συντηρητικό παιχνίδι, έδειχνε να ψάχνει την κόντρα, που θα του δώσει την ευκαιρία του.
Βλέποντας την εικόνα του ματς, ο Παράσχος επέλεξε να κάνει ακόμα πιο «σφιχτή» την ομάδα του, περνώντας στη θέση του Φερνάντες τον Τσαμπούρη στα δεξιά ως μπακ και ανεβάζοντας στα χαφ τον επίσης αμυντικογενή Μπαξεβανίδη, σε μία προσπάθεια να αναχαιτίσει την καλή λειτουργία του ΟΦΗ, από την πλευρά εκείνη. Με την αλλαγή αυτή, επανέφερε την 4αδα στην άμυνά του και γύρισε το σχηματισμό του σε 4-5-1.
Ο Σίμος, έχοντας και περιορισμένες επιλογές, επέλεξε να φρεσκάρει την επίθεση στο τελευταίο 15λεπτο, με τον Σαρδινέρο να μπαίνει σε ρόλο φορ, αντί του κουρασμένου Σολίς και τον Γρίβα να περνά στα πλάγια, για να δώσει ταχύτητα. Από το σημείο αυτό, το ματς άνοιξε πολύ. Έτσι ο ΟΦΗ άρχισε να δέχεται αρκετές φάσεις στο transition, πληρώνοντας την επιλογή του να παίζει ψηλά για το 2ο γκολ. Παρόλα αυτά, συνέχισε να βρίσκει καθαρές ευκαιρίες, όπως το τετ α τετ του Γρίβα στο 81’ και συνέχισε να αδυνατεί να τις κάνει γκολ.
Και το πλήρωσε. Ξανά με στατική και ξανά με μεγάλο ατομικό λάθος του Σωτηρίου. Άδικο μεν, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα σπορ που πάντα απονέμεται δικαιοσύνη.
Από το 2-1 και μετά, είδαμε λίγο ποδόσφαιρο κι ακόμα λιγότερες καλές προσπάθειες να πλησιάσει ο ΟΦΗ στην περιοχή και να ψάξει το γκολ της ισοφάρισης. Μοιραία λοιπόν ήρθε η ήττα.
Το ρεζουμέ
Ο ΟΦΗ έχει σφυγμό. Δεν έχει όμως το γκολ. Είναι αδύνατο να σωθεί η χρονιά, αν δε λυθεί αυτό το θέμα. Μπορεί κανείς να κρατήσει τη βελτίωση που παρουσίασε, όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν και επείγει να γίνει αποτελεσματικός. Την Κυριακή έχει μπροστά του ένα ματς επιβίωσης.
