Μόλις 90 και κάτι λεπτά, κράτησε τελικά η παρουσία του ΟΦΗ, μετά από 20 χρόνια στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κι αυτό όχι γιατί βρήκε μπροστά του μία ομάδα που δεν παιζόταν, αλλά γιατί τη μάχη δεν την έδωσε σωστά κι ως το τέλος. Δεν πρωταγωνίστησε στη γιορτή, κυρίως στο 2ο ημίχρονο και δίκαια αποκλείστηκε από μία καλή, καλύτερη από εκείνον, αλλά όχι κι αχτύπητη ομάδα.
Το παιχνίδι
1ο ημίχρονο: Ισορροπία και ατολμία
Στο ξεκίνημα του ματς και οι 2 ομάδες μπήκαν προσεκτικά. Πρόθεση τόσο του ΟΦΗ όσο και του Απόλλωνα ήταν να «μετρήσουν» τον αντίπαλο, να μην αιφνιδιαστούν και με την πάροδο του χρόνου να ψάξουν και το γκολ. Ο ΟΦΗ μπήκε ίσως λίγο πιο δυναμικά, πράγμα λογικό για το γηπεδούχο, αλλά και μετά και το ντοπάρισμα στο ξενοδοχείο.
Με 3αδα πίσω τόσο ο ΟΦΗ όσο και ο Απόλλων, με περισσότερους παίκτες στον άξονα ο ΟΦΗ (5-4-1) και πιο απλωμένοι στο γήπεδο με έμφαση στα άκρα (3-4-3) οι Κύπριοι. Το παιχνίδι είχε ισορροπία, ελάχιστους χώρους, ελάχιστους συνδυασμούς και αρκετή ώρα, για τα δεδομένα του ΟΦΗ, τη μπάλα στον αέρα. Βούτυρο στο ψωμί της ψηλής 3αδας στην άμυνα του αντιπάλου του. Τις λίγες φορές που ο ΟΦΗ έβγαλε συνδυασμό ή επιχείρησε να παίξει με τη μπάλα κάτω και στην πλάτη ή ανάμεσα στην άμυνα, φάνηκαν κενά. Έτσι βγήκε και η μοναδική ουσιαστικά καλή φάση στο παιχνίδι του στο 42’ με το Φιγκεϊρέντο.
Κενά επίσης φάνηκαν στην άμυνα του Απόλλωνα κι όταν ο ΟΦΗ πίεσε το κέντρο άμυνάς του, που με τη μπάλα στα πόδια ζοριζόταν και έκανε λάθη. Το κακό για τον ΟΦΗ, ήταν πως δεν είχε την αποφασιστικότητα ή και την τόλμη, αυτά τα κενά να τα αξιοποιήσει. Δεν παρουσιάστηκε ούτε έτοιμος, ούτε όσο δυναμικός έπρεπε, για να γίνει πραγματικά απειλητικός να διεκδικήσει το γκολ, που φαινόταν ότι θα κρίνει το ματς.
Όσο περνούσε η ώρα δε, ο Απόλλων όλο και καλύτερα έκλεινε τον Νέιρα, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώνει την ανάπτυξη του ΟΦΗ, που είχε μία άσκοπη κατοχή μπάλας. Πάντως, παρότι προβλέψιμος και με προβλήματα στην ανάπτυξη, στο 1ο ημίχρονο ο ΟΦΗ είχε διάθεση, έβγαιναν οι παίκτες του πρώτοι στη μπάλα, γενικά είχε ένα κάποιο παλμό.
2ο ημίχρονο: Γρήγορο γκολ και παράδοση
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου, ο Απόλλων άλλαξε σχήμα και πρόσωπα. Πέρασε τον Μπένσοπ και τον Πίττα, έπαιξε με 2 φορ σε φάση επίθεσης, δημιουργώντας προβλήματα στο κέντρο άμυνας του ΟΦΗ, ενώ πρόσθεσε έναν ακόμα μεσοεπιθετικό, πέρα από το Ντιγκινί, γρήγορο και τακτικά προσηλωμένο. Πίεσαν όσο χρειάστηκε, βρήκαν το κενό, αξιοποίησαν την κακή αντίδραση της άμυνας και σκόραραν σχεδόν αμέσως.
Κι ενώ περιμέναμε τον ΟΦΗ να αντιδρά, δεν το είδαμε. Σε 40 λεπτά συν τα 4 των καθυστερήσεων, ο ΟΦΗ δεν έβγαλε τελική. Παρότι ο Σίμος ρίσκαρε, βάζοντας Σολίς και Ναμπί και αλλάζοντας το σύστημα σε 4-1-4-1, ούτε φάσεις δημιούργησε, ούτε πάτησε περιοχή, ούτε απείλησε. Ο Απόλλων έδωσε μέτρα, άφησε τη μπάλα και περίμενε την κόντρα επίθεση. Ο ΟΦΗ με τη μπάλα στα πόδια έμοιαζε χαμένος. Φλύαρος, χωρίς ιδέες και με εμφανή αδυναμία να πατήσει περιοχή μεθοδικά. Κι όσο περνούσε η ώρα, τόσο και πιο παραδομένος έμοιαζε, με το 0-2 να φαντάζει πιθανότερη εξέλιξη.
Συνδυασμοί και συνεργασίες δεν υπήρξαν, ούτε καν επιδιώχθηκαν με μία κάποια αποφασιστικότητα. Δεν είδαμε καν μία μη ορθολογική ίσως, αλλά ατομική πρωτοβουλία που θα έφερνε ένα σουτ ή την ομάδα μέσα στην περιοχή. Δεν υπήρχε καν το καθαρό μυαλό ή η διάθεση, να πιέσει η ομάδα για να πάρει 2-3 στατικές φάσεις και να ψάξει από εκεί την τύχη της. Δεν ανέβασε καν στις καθυστερήσεις ένα στόπερ μέσα στην περιοχή.
Το ρεζουμέ
Στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, ο ΟΦΗ δεν είχε λύσεις. Κακές επιλογές, λάθος αποφάσεις και μεγάλη έλλειψη τόλμης. Σε τέτοια ματς, η αποφασιστικότητα είναι εντελώς αναγκαία. Κάπως έτσι, μοιραία, ήρθε ο αποκλεισμός. Δίκαια, μιας και με αντιπάλους ισάξιους ή και ελαφρώς καλύτερους ποιοτικά, αν παίξεις ένα ημίχρονο μόνο, σπάνια έχεις ελπίδες.
Το ματς αυτό αφήνει μία πικρία. Γιατί ο αποκλεισμός ήρθε από μία ομάδα που μπορούσε να την πιέσει και να την ζορίσει περισσότερο ο ΟΦΗ. Βέβαια η ζωή συνεχίζεται. Κι αν η ομάδα θέλει να έχει όφελος από αυτό το πάθημα, πρέπει να κάνει σοβαρή αυτοκριτική. Να δει τι πάει λάθος το 2020, πώς μπορεί να αλλάξει αλλά κυρίως, πώς θα γυαλίσει ξανά το μάτι όλων από φιλοδοξία και κίνητρο.
Η ακτινογραφία των παικτών
Βάτερμαν: Καλός με τα πόδια, ηγετικός και σοβαρός.
Ουές: Ξεκίνησε πολύ αγχωμένος, ανέβηκε στη συνέχεια, είχε διάθεση, αλλά άφηνε ημιτελείς τις πιο πολλές προσπάθειες. Ήθελε, αλλά δεν μπόρεσε.
Γιαννούλης: Έχω γράψει στο παρελθόν ότι είναι καλύτερα και για τον ίδιο και για την ομάδα να μην παίζει μπακ. Ακόμα περισσότερο φουλ μπακ.
Βούρος: Με εξαίρεση τη φάση του γκολ, είναι από εκείνους που είχαν δυναμισμό και όρεξη και έπαιξε με το γκάζι πατημένο. Στις μεταβιβάσεις έκανε λάθη, απόρροια ίσως και των κλεισμένων χαφ.
Σελίμοβιτς: Δυναμικός μεν, μπήκε δυνατά στις μονομαχίες αλλά είχε λάθος τοποθετήσεις και ευθύνη στο γκολ.
Μαρινάκης: Αμυντικά τα πήγε καλά. Στις μεταβιβάσεις είχε προβλήματα, επιλέγοντας να σηκώνει πολύ εύκολα τη μπάλα.
Μεγιάδο: H εικόνα του έδειχνε ότι δε μπορούσε να παίξει σε τέτοιο τέμπο πάνω από ένα ημίχρονο. Μάλλον ξεκίνησε γιατί δεν υπάρχει αξιόπιστο μπακ απ του. Κι αυτό είναι πρόβλημα. Δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με την υπόλοιπη ομάδα από φυσική κατάσταση.
Νέιρα: Ξεκίνησε καλά, ήταν ηγετικός και δραστήριος. Όσο περνούσε η ομάδα, ο Απόλλων προσάρμοζε το παιχνίδι του πάνω του και χανόταν.
Στάικος: Με εξαίρεση το τακουνάκι που βγάζει τη φάση Σαρδινέρο- Φιγκεϊρέντο, δεν βοήθησε δημιουργικά. Στο 2ο μέρος με την αλλαγή του σχηματισμού του Απόλλωνα, δεν προσαρμόστηκε άμεσα.
Σαρδινέρο: Δεν έκανε καλό ματς. Σε θέση που ίσως δεν είναι η φυσική του, ως περιφερειακός φορ, ψαχνόταν. Πίεσε, έτρεξε, αλλά δεν είχε ουσία. Το ίδιο κι ως εξτρέμ στο 2ο ημίχρονο.
Φιγκεϊρέντο: Τον δυσκόλευε το ψηλό παιχνίδι ανάμεσα σε 3 στόπερ. Όμως δεν ήταν σε ετοιμότητα, ούτε και όσο αποφασισμένος θα έπρεπε, στις 2-3 καλές προϋποθέσεις που του δόθηκαν.
Σολίς: Είχε διάθεση, αλλά δεν είχε καμία ουσία. Μπήκε στο διάστημα που η ομάδα είχε σχεδόν παραδοθεί, αλλά δε μπόρεσε να τη βοηθήσει να αλλάξει την εικόνα της.
Ναμπί: Έδινε την εντύπωση ότι μπήκε κουρασμένος. Δε βοήθησε ούτε δημιουργικά ούτε τακτικά.
Κοροβέσης: Μπήκε αργά.
Y.Γ: Ένα από τα μαθήματα της ημέρας είναι πως όταν το ματς δε σου πάει, μπορείς να έχεις την ευελιξία να το ψάξεις και με άλλους τρόπους. Λιγότερο ορθολογικούς ίσως. Με περισσότερη ατομική πρωτοβουλία, με σουτ σε κάθε ευκαιρία, με πονηράδα, με προσπάθεια να φέρεις το παιχνίδι στην αντίπαλη περιοχή με στατικές φάσεις, με διάφορα τέλος πάντων τρικς. Δεν επιτρέπεται όμως να το παρατάς.
Υ.Γ 2: Κρατάω ως highlight της ημέρας το πανό για τον Ολλανδό.
