Ακόμα μία ήττα για τον ΟΦΗ, ακόμα ένα ματς χωρίς γκολ, το 6ο στη σειρά, ακόμα μία αγωνιστική που όταν στραβώνει το παιχνίδι δε βγάζει αντίδραση, αλλά μοιρολατρικά αποδέχεται τη μοίρα του.
Επίσης ακόμα ένα ματς, που έχει τραυματισμούς κι απώλειες. Πραγματικά, στο ίδιο έργο θεατές.
1ο ημίχρονο - Περισσότερη ενέργεια, λιγότερη ουσία κι ένα γκολ…δουλεμένο
Με λίγες εκπλήξεις, ως προς τα πρόσωπα, ξεκίνησαν το ματς και οι 2 ομάδες. Η ΑΕΚ δεν είχε διαφοροποίηση στο σχηματισμό της, με ένα 4-3-3 με 3 κλασσικούς κεντρικούς χαφ, αλλά τον Σιμόες εκτός. Από την άλλη ο ΟΦΗ, χωρίς να αλλάξει την αναμενόμενη του 11αδα, διαφοροποίησε το σχηματισμό του σε 4-3-3, με τον Ουές σε ρόλο εξτρέμ και τον Βούρο δεξί μπακ. Ένα σχήμα που προφανώς είχε εξαρχής ετοιμότητα, να γυρίσει σε 3αδα την άμυνα.
Πιθανότατα το σχήμα άλλαξε για 3 λόγους, οι 2 σχετίζονται με τη βελτίωση των αδυναμιών του ΟΦΗ και ο τρίτος σε μία μικρή προσαρμογή στον αντίπαλο. Ο πρώτος αφορούσε το επιθετικό πλάτος, ώστε να διορθωθεί η δημιουργική και επιθετική αδυναμία της ομάδας. Ο δεύτερος την ανάγκη του ΟΦΗ να βγάλει ενέργεια και πίεση ψηλά στον αντίπαλο, ψάχνοντας για λάθη, άρα και ευκαιρίες. Ο τρίτος πιθανόν να αφορούσε τον καλύτερο έλεγχο των καλών εξτρέμ της ΑΕΚ και κυρίως του Λιβάι Γκαρσία.
Από τα 3 ζητούμενα του σχηματισμού, ο ΟΦΗ - στο πρώτο κυρίως 20λεπτο - πέτυχε τα 2. Περισσότερη πίεση και ενέργεια ψηλά, αλλά και απομόνωση του Λιβάι Γκαρσία. Δεν πέτυχε όμως να βρει πλάτος και επιθετική δημιουργία. Όσο δε περνούσε η ώρα, άρχισε να χάνει μέτρα, η ΑΕΚ πήρε περισσότερο τη μπάλα, ισορρόπησε και είδαμε ένα 25λεπτο νευρικό, με ελάχιστες φάσεις και αρκετά λάθη.
Όπως κυλούσε το ματς, άρχισε να φαίνεται και η σημασία των στημένων, σε ματς λεπτομερειών. Ο ΟΦΗ είχε 3-4 ευκαιρίες, που τις σπατάλησε με μέτρια χτυπήματα. Την ίδια στιγμή άρχισε, κυρίως από τη δεξιά του πλευρά (τη θεωρητικά πιο θωρακισμένη με Βούρο - Ουές, αλλά και εκείνη που δεν έπαιζε ο Λιβάι Γκαρσία, αλλά ο Αλμπάνης), να παραχωρεί πολλές στατικές φάσεις. Μία τέτοια πλήρωσε στο τέλος του ημιχρόνου, με ένα γκολ που βλέπουμε για 3η φορά, μετά τα ματς με Άρη και Απόλλωνα.
Σε γενικές γραμμές, ο ΟΦΗ είχε μεγαλύτερη ενέργεια και κινητικότητα. Είχε και κάποιες καλές ιδέες και εμπνεύσεις, που όμως κολλούσαν στην εφαρμογή. Για ακόμα ένα ματς, η αδυναμία στο τελευταίο τρίτο για την καλή τελική ενέργεια, ήταν εκεί. Μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση και εναλλαγή θέσεων, από ό,τι σε άλλα ματς, όμως δεν υπήρχε ξανά ουσία, αποτελεσματικότητα, αλλά και απλότητα.
Πρακτικά, μπορεί να πει κανείς πως στο 1ο μέρος είχαμε ένα κλασσικό παιχνίδι ΟΦΗ. Όταν είναι - στα σημεία έστω - καλύτερος (στο πρώτο 20λεπτο), δε γίνεται απειλητικός και δεν πατά περιοχή. Όταν το παιχνίδι ισορροπεί και πάει στη λεπτομέρεια, η λεπτομέρεια αυτή χάνεται και φέρνει τον αντίπαλο σε θέση ισχύος, χωρίς απαραίτητα να είναι καλύτερος μέσα στο γήπεδο.
2ο ημίχρονο - Η αντίδραση δεν ήρθε ποτέ
Σε αντίθεση με όσα περιμέναμε, το 2ο ημίχρονο δεν είχε αντίδραση από πλευράς ΟΦΗ. Κάποιες σκόρπιες ατομικές ενέργειες στην αρχή του ημιχρόνου, αλλά ως εκεί. Στη συνέχεια, αναλώθηκε σε αρκετά λάθη, πολλές κακές αποφάσεις, αρκετές λάθος τοποθετήσεις και ένα γενικό μπέρδεμα. Περισσότερο θολούρα έβγαλε ο ΟΦΗ, παρά αντίδραση.
Στον αντίποδα, η ΑΕΚ έκανε αυτό ακριβώς που έπρεπε. Ανέβασε την έντασή της, πήρε τις διεκδικήσεις, πίεσε τον ΟΦΗ αρκετά ψηλά, άρχισε σταδιακά να πλησιάζει στην περιοχή και στην πρώτη ολοκληρωμένη σωστά ενέργειά της, τέλειωσε το ματς με το 0-2. Νωρίς, στο 56’ ο Χιμένεθ διόρθωσε και τη μόνη ανορθογραφία, από την οποία έμοιαζε ο ΟΦΗ να μπορεί να τρυπήσει την άμυνα και να πατήσει την περιοχή, αλλάζοντας το νεαρό Λάτσι, που με κίτρινη ήδη φλέρταρε με τη 2η και κλείδωσε την άμυνά του.
Από το 0-2 και μετά, το παιχνίδι δεν αντέχει σε κριτική ή ανάλυση. Το μόνο ενδιαφέρον ήταν η παρουσία του Καστάνιος για 10’. Ο ΟΦΗ, δυστυχώς, δεν έβγαλε αντίδραση, δεν έδειξε καν μία «τσαντίλα», ούτε κι έψαξε έστω το πολυπόθητο γκολ, που αγνοεί εδώ και τόσα παιχνίδια. Απέναντι μάλιστα σε μία άμυνα, που στις ελάχιστες φορές που έγινε οργανωμένη και ορθόδοξη επίθεση από τον ΟΦΗ, ζορίστηκε.
Το ρεζουμέ
Είναι ξεκάθαρο ότι αγωνιστικά η ομάδα είναι σε δύσκολη θέση. Επαναλαμβάνει διαρκώς τα ίδια λάθη, εμφανίζει τις ίδιες αδυναμίες και αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι.
Στον ΟΦΗ λείπει η ταυτότητα, ο χαρακτήρας και μία νοοτροπία, που θα ταιριάζει τόσο με την ίδια την ομάδα και το ειδικό της βάρος, όσο και με τη φιλοσοφία που υπάρχει στην ομάδα για το ποδόσφαιρο, γενικότερα.
Μπορεί, άμεσα και δραστικά, να αλλάξει την εικόνα του αυτή;
Η ακτινογραφία των παικτών
Βάτερμαν: Δεν είχε περιθώρια για να κάνει κάτι περισσότερο, τον προδίδει η άμυνά του. Πρώτη φορά έπαιξε τόσο άμεσα με τη μπάλα, ψάχνοντας απευθείας την επιθετική γραμμή.
Βούρος: Μεγάλη διάθεση, δυναμισμός, αλλά όχι καθαρό μυαλό. Από την πλευρά του γίνονται αρκετές φάσεις, δίνονται πολλές στατικές φάσεις και εμφανίζονται ρήγματα. Επιθετικά ήθελε, αλλά δεν τα κατάφερε να βοηθήσει.
Κοροβέσης: Είχε την ευθύνη του Λιβάι Γκαρσία. Στο 1ο μέρος τον περιορίζει, στο 2ο έχει 2-3 φάσεις που τον χάνει. Επιθετικά είναι λίγο πιο καλός ο ΟΦΗ από την πλευρά του, όμως ως εκεί.
Γιαννούλης: Είναι από τους ποδοσφαιριστές που χρειάζεται ο ΟΦΗ, να βγουν μπροστά σε τέτοια ματς. Δε συνέβη όμως, παρότι δεν ήταν κακός.
Διαμαντής: Εδώ και μερικά ματς, δεν πατάει καλά.
Μεγιάδο: Μακράν ο καλύτερος, παρότι είχε τον Σιμάνσκι μόνιμα πάνω του. Το παλεύει, προσπαθεί και να δημιουργήσει και να παίξει επιθετική άμυνα. Είναι από εκείνους που παίζουν ως το τέλος.
Στάικος: Επιθετικά, είναι ο μόνος που απειλεί, με σουτ δύο φορές. Τρέχει αρκετά, όμως δεν έχει ουσία. Αμυντικά είναι αρκετές οι φάσεις που μπαίνει λάθος στη διεκδίκηση και δεν ανταποκρίνεται. Παρόλα αυτά, το πάλεψε.
Νέιρα: Μέτριο ματς. Δεν μπορεί να βοηθήσει δημιουργικά, κλεισμένος καλά από τα χαφ της ΑΕΚ, προσπαθεί ανασταλτικά να βοηθήσει, όμως από ένα σημείο και μετά, χάνεται.
Στάρζεον: Είχε κέφι, σε ρόλο εξτρέμ, είχε διάθεση και προσπάθησε να πάρει ενέργειες. Οι περισσότερες είναι ατομικές προσπάθειες, που δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Δεν είχε υποστήριξη.
Ουές: Είναι πνευματικά κυρίως, αλλά και σωματικά κουρασμένος. Χωρίς καθαρό μυαλό, έμοιαζε σε κάθε φάση να πνίγεται σε μία κουταλιά νερό. Έδωσε μεν ενέργεια ως εξτρέμ, όμως γενικότερα δε βοήθησε.
Σαρδινέρο: Στο 1ο μέρος έκανε κινήσεις και πάλεψε. Στο 2ο μέρος, χάθηκε εντελώς.
Γρίβας: Μπαίνει και δίνει μία κάποια ζωντάνια και τρεξίματα, αλλά ως εκεί.
Ντε Γκούζμαν: Μπαίνει λίγο πριν το 70’ και κάνει την πρώτη του επαφή με τη μπάλα στο 78’. Πρακτικά, μένει εκτός ματς ως το τέλος.
Καστάνιος: Έπαιξε 10’, μικρό διάστημα για να κριθεί. Σίγουρα, πάντως, είναι φορ με καλά σωματικά προσόντα.
Λυμπεράκης: Έπαιξε ελάχιστα.
