Το παιχνίδι στον Βόλο για τον ΟΦΗ, ήταν πολύ σημαντικό. Χρειαζόταν ένα restart και το βρήκε. Μάλιστα, κέρδισε παίζοντας σύμφωνα με τη φιλοσοφία του, πράγμα που βρίσκω πολύ σημαντικό.
Δεν έπιασε τη μεγάλη απόδοση, αλλά έδωσε για πρώτη φορά ελπίδες, για μία βελτιωμένη εικόνα και μία καλύτερη πορεία από εδώ και πέρα.
1ο ημίχρονο - Επιτέλους λίγο κάθετο παιχνίδι από τον ΟΦΗ
Με μίνι - έκπληξη τον Σωτηρίου στην αρχική 11αδα ξεκίνησε ο ΟΦΗ και όπως αναμενόταν με 4-2-3-1. Με Σαρδινέρο σε ρόλο φορ, μιας και ο Γιάννου κρίθηκε ανέτοιμος για να ξεκινήσει. Στον άξονα ο Σίμος επέλεξε να βάλει τους θεωρητικά 3 καλύτερους, δίνοντας εκεί το βάρος. Με τρίγωνο, στην κορυφή του οποίου ήταν ο Μεγιάδο και μπροστά του ως εσωτερικοί μέσοι Νέιρα και Ντε Γκούζμαν.
Δεν επικεντρώθηκε τυχαία στον άξονα ο ΟΦΗ. Εκεί είναι δυνατός πλέον, με τις προσθήκες Νέιρα και Ντε Γκούζμαν, αλλά και εκεί εντοπιζόταν στην αρχή του ματς το πρόβλημα του Βόλου, με Ριένστρα και Τσοκάνη εκτός, τα 2 βασικά αμυντικά του χαφ. Κατ’ ανάγκη δε, δεξί μπακ ξεκίνησε ο Γκουαροτσένα.
Έτσι, είδαμε ένα κλασσικό ματς ΟΦΗ. Με ανοιχτούς χώρους, τη μπάλα πάνω - κάτω και γρήγορο ρυθμό, με πολλές τελικές για τα ελληνικά δεδομένα. Ο ΟΦΗ ήταν λογικό να θέλει αυτό το ρυθμό, απέναντι σε μία ομάδα με ελλιπή προετοιμασία και προτίμηση στο αργό τέμπο στα παιχνίδια της. Είχε την κατοχή (55%), είχε τις περισσότερες τελικές (9, αν και μόλις 4 εντός εστίας, έναντι 6 του Βόλου - με 2 εύστοχες πάντως) και κάπως έτσι, κατόρθωσε να έχει βελτιωμένη εικόνα.
Οι δύο ομάδες είχαν 5λεπτα - 8λεπτα κυριαρχίας, όπου έβρισκαν προϋποθέσεις. Ο μεν Βόλος παίζοντας - όπως αναμενόταν - από τα πλάγια και κυρίως από αριστερά με Ουάρντα και Φεράρι, αλλά και από δεξιά με τον Μαρτίνες. Δημιούργησε ρήγματα, φόρτωσε τα πλάγια μπακ με κίτρινες και έφερνε τη μπάλα απειλητικά στην περιοχή. Έγιναν και 2-3 από τα κλασσικά λάθη του ΟΦΗ στο κέντρο, που επίσης δημιούργησαν πίεση.
Από την άλλη πλευρά, ο ΟΦΗ με τους 3 χαφ του να κυκλοφορούν καλά τη μπάλα και τον Στάρζεον να είναι πολύ κινητικός, έκανε το λογικό. Σημάδεψε το δεξί μπακ - προκαλώντας πολλά ρήγματα με τον Πορτογάλο και έπαιξε περισσότερο κάθετα από τα προηγούμενα ματς, αναζητώντας τα κενά. Τα βρήκε τελικά στη φάση της κόκκινης (κάθετη Ντε Γκούζμαν - κίνηση φορ Σαρδινέρο), αλλά και στη φάση του γκολ (κάθετη Νέιρα - κίνηση από πίσω του Ντε Γκούζμαν).
Προφανώς, η φάση της αποβολής του Βόλου ήταν κομβική. Έφερε για περίπου 10’ τον ΟΦΗ μέσα στην αντίπαλη περιοχή, αφενός. Αφετέρου, η αλλαγή του Λόπεθ, μάλλον βοήθησε τον ΟΦΗ. Για να βάλει ένα στόπερ (λογικό) έβγαλε τον Μαρτίνες, το δεξί εξτρέμ του δηλαδή, που έως τότε ήταν καλός και ταλαιπωρούσε τον Κοροβέση. Από τα πόδια του άλλωστε, είχε έρθει η ασσίστ στην καλύτερη φάση του Βόλου (ψαλίδι Δουβίκα). Επέλεξε να αφήσει τον Περέα, προφανώς ελπίζοντας σε κάποια αντεπίθεση, αλλά μάλλον ήταν μία ατυχής έμπνευση.
Γενικά, ο Βόλος έκανε το αναμενόμενο παιχνίδι του, όμως ο ΟΦΗ παρουσίασε μία σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα προηγούμενα ματς. Άρχισε να παίζει κάθετα. Αυτό ήταν κάτι που του έλειπε και αποδείχθηκε το κλειδί και για να φτιάξει φάσεις και για να βρει γκολ.
2ο ημίχρονο - Κακή διαχείριση από τον ΟΦΗ, αλλά σώθηκε παίζοντας ξανά κάθετα
Με το ξεκίνημα του 2ου μέρους, ο Σίμος έκανε το λογικό. Πέρασε τον Λυμπεράκη αντί του Κοροβέση, καθώς θα ήταν μεγάλο ρίσκο να παίζει με 2 μπακ φορτωμένα με κίτρινη. Βέβαια αυτό κράτησε μόλις 2΄, αφού κατάφερε να πάρει κάρτα στην πρώτη συμμετοχή του στη φάση. Χάθηκε πρακτικά έτσι μία αλλαγή.
Ο Βόλος, όπως ήταν λογικό, μπήκε δυνατά, να πιέσει, γνωρίζοντας πως και οι δυνάμεις του ίσως δεν του επέτρεπαν να το κάνει αργά στο ματς. Ο ΟΦΗ, από την άλλη, δε διαχειρίστηκε αυτή την αναμενόμενη πίεση ψύχραιμα. Δεν ήταν μεθοδικός και έξυπνος, άφησε τον αντίπαλο να πάρει μέτρα και να απειλεί, με τον παίκτη παραπάνω να μη φαίνεται μέσα στο γήπεδο. Ειδικά ως το 60', ο Βόλος είχε ήδη κάνει 4 τελικές και κυριαρχούσε.
Από τη φάση του γκολ στο 66’ που ακυρώθηκε, ο ΟΦΗ κάτι κέρδισε. Ο ρυθμός του ματς πάγωσε λίγο, κόπηκε η φόρα του αντιπάλου, ενώ οι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ μάλλον κατάλαβαν πως ενώ είχαν τη δυνατότητα εύκολα να πατήσουν την αντίπαλη περιοχή, δεν το εκμεταλλεύονταν. Ειδικά από την αριστερή πλευρά, με Στάρζεον και Λυμπεράκη να σημαδεύουν τον κατ’ ανάγκη δεξί μπακ Γκουαροτσένα, να φτάνουν με ένα overlap σε θέση για τελική πάσα, αλλά να αφήνουν ημιτελείς τις προσπάθειές τους.
Γενικά, το να παίζει με παίκτη παραπάνω και στο 2ο ημίχρονο να έχει ο αντίπαλος 7 τελικές (4 εντός εστίας) και ο ΟΦΗ να κάνει μόλις 4, δείχνει κακή αντίδραση. Το ότι βέβαια οι 3 εξ’ αυτών βρήκαν εστία, δείχνει πως αυτή τη φορά ήταν πιο αποτελεσματικός και επιβραβεύτηκε.
Τελικά, όταν ο ΟΦΗ κατόρθωσε να παίξει ξανά κάθετα, βρήκε τις φάσεις, έκανε το 0-2 και πέταξε την ευκαιρία και για το 0-3. Και παρότι για ακόμα ένα ματς δέχτηκε γκολ, ξανά από στημένη φάση, αντέδρασε καλά, συνέχισε να παίζει κάθετα και έδωσε διαστάσεις στη νίκη του. Κάτι πολύ χρήσιμο, κυρίως για την ψυχολογία του για τη συνέχεια.
Το ρεζουμέ
Η προσέγγιση του ΟΦΗ να χτυπήσει τον Βόλο στα 2 βασικά αδύναμα σημεία του, αποδείχθηκε σωστή. Τον πλήγωσε από τον άξονα, όπου έχει όλη τη σαιζόν προβλήματα και ελλείψεις στο ματς αυτό και τον «αποτελείωσε» στο τέλος, που είχε κουραστεί λόγω της προβληματικής προετοιμασίας του.
Θα ήταν όλα αυτά εξαιρετική πρόοδος, αν δεν είχαν εμφανιστεί κάποια σημεία που δείχνουν πως ακόμα χρειάζεται δουλειά. Το πρώτο αφορά τα λάθη στις μεταβιβάσεις στο δικό του μισό. Μπορεί να ήταν λιγότερα, αλλά έγιναν ξανά. Το δεύτερο αφορά το νεκρό διάστημα 45-65’, όπου η διαχείριση του ματς, έφυγε τελείως από τον έλεγχό του. Και το τρίτο αφορά το γκολ που δέχεται ξανά και μάλιστα από στατική φάση.
Φυσικά υπάρχουν κέρδη. Οι επιστροφές των παικτών έφεραν ποιότητα και πληρότητα και τον βελτίωσαν. Αποδείχθηκε, επίσης, πως με αυτό το σχήμα μπορεί να γίνει πιο δημιουργικός και αποτελεσματικός. Αποδείχθηκε, τέλος, πόσο ανάγκη έχει ο ΟΦΗ το κάθετο παιχνίδι, που μέχρι σήμερα δεν είχε παρουσιάσει.
Είναι θετικό πως χωρίς να πιάσει μεγάλη απόδοση ο ΟΦΗ κέρδισε μέσα στην έδρα μιας καλής ομάδας. Είναι επίσης θετικό ότι σκόραρε αρκετά. Είναι θετικό, γενικά, πως έδειξε σημάδια προόδου. Στα αρνητικά, πέρα από όσα προανέφερα και το ότι Μεγιάδο και Νέιρα συμπλήρωσαν κάρτες (βλακωδώς και οι 2) και θα χάσουν από 1 ματς, σε μία σειρά παιχνιδιών, που ο ΟΦΗ τους χρειάζεται.
Πάντως, φάνηκε πως ο τρόπος για να κερδίσει ο ΟΦΗ παιχνίδια, είναι παίζοντας. Ακόμα και για να βελτιώσει την άμυνά του. Σύμφωνα με τα στατιστικά της οpta, δεν κέρδισε τις περισσότερες διεκδικήσεις, είχε όμως περισσότερες επιτυχημένες ντρίμπλες. Έκανε σχεδόν 200 πάσες περισσότερες από τον αντίπαλό του (469), εκ των οποίων οι 241 στο αντίπαλο μισό. Είχε ακρίβεια +11% από τον Βόλο γενικά στις πάσες, +12% στο αντίπαλο μισό και 16% στο τελευταίο τρίτο. Μπήκε όμως 11 φορές λιγότερες στην περιοχή με τη μπάλα και είχε 10% χαμηλότερη ακρίβεια στις σέντρες. Το σημαντικότερο όλων όμως, ήταν πως είχε 52 ανακτήσεις μπάλας, έναντι 39. Κοινώς, έχει περιθώρια αρκετά να βελτιωθεί, αλλά αυτός είναι ο δρόμος.
Η ακτινογραφία των παικτών
Σωτηρίου: Επανήλθε, πήγε καλά, έβγαλε ό,τι χρειάστηκε και, κυρίως, έδινε με τις φωνές του σφυγμό στην ομάδα.
Ουές: Το καλύτερό του ματς μέχρι σήμερα. Καλός και επιθετικά, κυρίως στο 1ο ημίχρονο και ανασταλτικά, απέναντι στον Ουάρντα. Σαφής βελτίωση.
Κοροβέσης: Παίρνει κάρτα από πολύ νωρίς, ταλαιπωρείται πολύ στο πρώτο ημίωρο από τον Μαρτίνες (όταν και τον έβγαλε ο Λόπεθ). Επιθετικά ήταν αρκετά δραστήριος. Σωστά βγαίνει στο ημίχρονο για να προστατευτεί, παρότι αποδείχθηκε ότι το πρόβλημα παρέμεινε.
Διαμαντής: Παρότι δεν έκανε το μεγάλο ματς, ήταν πολύ παρεμβατικός και ηγετικός. Έπαιξε έξυπνα και με ουσία.
Γιαννούλης: Βοηθά πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας. Δυσκολεύτηκε σε κάποιες κινήσεις του Δουβίκα, αλλά σίγουρα η επιστροφή του καταγράφεται στα θετικά.
Μεγιάδο: Καλύτερος από τα προηγούμενα παιχνίδια, αν και δεν αποφεύγει 1-2 χοντρά λάθη στις πάσες του. Ίσως και λόγω πλαισίωσης, ήταν πιο δημιουργικός και έπαιξε περισσότερο κάθετα.
Νέιρα: Δεν ήταν σε καλή μέρα, μετά την χαζή κίτρινη για διαμαρτυρία που πήρε, έχασε για λίγο και τη συγκέντρωσή του. Όμως σε κακή μέρα, έβαλε 1 γκολ και έβγαλε 3 ασσίστ. Έλειπε πολύ τελικά…
Ντε Γκούζμαν: Στο 1ο ημίχρονο είναι δραστήριος, από τα πόδια του έρχεται η φάση της κόκκινης, αλλά και το γκολ, φυσικά. Κάνει κάποια λάθη, αλλά είναι καθοριστικός. Στο 2ο έπεσε η απόδοσή του, ίσως δεν είναι σε θέση για 90’ ακόμα.
Στάρζεον: Πολλές προσπάθειες, κουβάλημα της μπάλας, αρκετά τρεξίματα και γκολ στο τέλος. Στο δύσκολο διάστημα στην αρχή του 2ου μέρους, ήταν ο μόνος που κράτησε τη μπάλα. Αν ήταν και λίγο πιο ουσιαστικός, ίσως να ήταν ο MVP της ομάδας.
Σαρδινέρο: Έβαλε 2 γκολ (κι ας μέτρησε το 1), κέρδισε την αποβολή και για ακόμα ένα ματς έδειξε μεγάλη τακτική συνέπεια, εξυπνάδα και οξυδέρκεια σε ρόλο φορ. Ίσως το καλύτερό του ματς.
Γρίβας: Προσπαθεί να βοηθήσει τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά, αλλά δεν του βγαίνει. Δεν είναι μέσα στις φάσεις στην επίθεση, ενώ χάνει και σε αρκετές περιπτώσεις τον Φεράρι, έναν παίκτη βαρόμετρο για τον Βόλο. Μπορούσε να αντικατασταθεί νωρίτερα.
Λυμπεράκης: Μπαίνει για ασφάλεια, δέχεται κάρτα στο 47’ και «καίει» την αλλαγή. Είχε προβλήματα με τον Περέα, κυρίως στο πρώτο 30λεπτο. Ανέβηκε πολλές φορές στην επίθεση, όμως δεν είχε ουσία. Προς το τέλος ηρέμησε και αμυντικά σταθεροποιήθηκε.
Σακόρ: Μπήκε πολύ αργά, μπορούσε να έχει μπει και πιο νωρίς, για να προσφέρει τρεξίματα και κατοχή της μπάλας.
Μπαλογιάννης, Γιάννου: Μπήκαν και εκείνοι αργά.
Υ.Γ: Παίζω στοίχημα μια φορά το χρόνο. Είχα έμπνευση μέρες τώρα, το δοκίμασα, αλλά η ομάδα με έστειλε κουβά. Είχα παίξει 2 ημίχρονο και 2 τελικό, το οποίο ΟΚ έπιασα. Έπαιξα και ακριβές σκορ 0-1 στο ημίχρονο και 1-3 τελικό. Και έρχεται ο Στάρζεον και μου στερεί πρόωρο δώρο Χριστουγέννων! (είχα ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου)
