Η σχέση που έχει ο Νίκος Παπαδόπουλος με τους παίκτες που προπονεί είναι γνωστή. Σε όλες τις ομάδες από τις οποίες έχει περάσει οι ποδοσφαιριστές δένονται μαζί του, παίζουν για αυτόν και ενίοτε τον ακολουθούν.

Σήμερα ο Ατρόμητος κληρώθηκε με τη Ντιναμό Μπρεστ από τη Λευκορωσία, για το Γιουρόπα Λιγκ. Στην ομάδα αυτή, αγωνίζεται και ο Έλληνας αμυντικός Γιάννης Κάργας, ο οποίος πρόσφατα είχε παραχωρήσει συνέντευξη σε ελληνική ιστοσελίδα.

Ο Κάργας όταν αγωνιζόταν σε μικρή ηλικία σε Καβάλα και Παναχαϊκή είχε προπονητή το Νίκο Παπαδόπουλο και αποκαλύπτει ένα ενδιαφέρον περιστατικό με τον κόουτς του ΟΦΗ, σε μια δύσκολη στιγμή που βίωνε ως παίκτης της Καβάλας:

Το απόσπασμα της συνέντευξης του παίκτη της Ντιναμό:

«Εκείνη τη χρονιά του υποβιβασμού κυριολεκτικά δεν είχαμε να φάμε», θυμάται και σηκώνει το βλέμμα του. Είναι σαν να κάνει προσπάθεια να κατανοήσει όλα αυτά που έζησε. «Κάποια άτομα λειτούργησαν μεμονωμένα και μας κράτησαν στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, μέναμε σε ένα σπίτι που μας είχε παραχωρήσει δωρεάν ένας από τους οπαδούς. Ένας από τους ανθρώπους της διοίκησης είχε καφετέρια στην οποία δεν πληρώναμε. Πηγαίναμε εκεί κάθε πρωί όχι για να πιούμε καφέ, αλλά να φάμε κάτι κρουασανάκια που είχε για συνοδευτικό. Έτσι επιβιώναμε. Και να θέλανε να τους δώσουμε χρήματα, δεν είχαμε».

Ξαφνικά, όλα του έρχονται ξανά. «Τώρα, τα σκέφτεσαι και μπορείς να γελάσεις», συνεχίζει με αμήχανο χαμόγελο. «Και εντάξει, εγώ τα πέρασα, βρήκα το δρόμο μου. Υπάρχουν, όμως, τόσα παιδιά εκεί έξω που περνούσαν και περνάνε τις ίδιες δυσκολίες». Έχει ενώσει τα χέρια του και έχει σκύψει στο τραπέζι. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

«Θυμάμαι ότι μία μέρα είχα πάνω μου 60 Cents. Λίγο πριν πάω στην προπόνηση, σταμάτησα στο φούρνο να πάρω ένα κουλούρι. Για καιρό, αυτό ήταν το μοναδικό που τρώγαμε μέχρι να ξεκινήσει προπόνηση. Μπροστά μου στην ουρά ήταν ένας κύριος. Ζήτησε ένα κουλούρι, αλλά είπε ότι δεν είχε χρήματα να το πληρώσει. Ο ιδιοκτήτης του φούρνου του το προσέφερε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήρθε η σειρά μου, πήρα το κουλούρι μου και βγήκα να φάω. Εκεί τον είδα να κόβει το μισό και να το δίνει σε κάποιον άλλον», λέει, κάνοντας την ίδια κίνηση που τότε είχε δει.

«Πάντα θα υπάρχει κάτι που να σου δείξει ότι υπάρχουν και χειρότερα. Αυτή την εικόνα δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω. Θα μείνει για πάντα μαζί μου. Αυτή είναι ανθρωπιά». Ανατριχιάζει, πίνει λίγο από το ποτό χωρίς αλκοόλ που παρήγγειλε με δυσκολία, δείχνοντας τον κατάλογο, και είναι έτοιμος να ακούσει την επόμενη ερώτηση. 

Όταν είσαι νέος και προσπαθείς να ακολουθήσεις το όνειρό σου, νιώθεις ότι τίποτα δεν πρόκειται να σε σταματήσει.

«Μία μέρα είχα πάει στην προπόνηση και ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο τότε προπονητής, μου λέει: δεν σε βλέπω καλά. Τι έχεις; Τίποτα, του απάντησα. Επέμεινε, έδωσα την ίδια απάντηση και αναγκάστηκε να ρωτήσει το άλλο παιδί, που μέναμε στο ίδιο σπίτι. Ρε κόουτς, έχουμε να φάμε από προχθές, παραδέχθηκε εκείνος. Θα πάτε να φάτε σε ένα εστιατόριο και θα τα πληρώσω εγώ, μας είπε. Αυτή ήταν η κατάσταση τότε».

Αυτή η κουβέντα ακόμα και σήμερα είναι τυπική των μικρότερων κατηγοριών στην Ελλάδα. «Οι γονείς μου δεν είχαν την οικονομική άνεση να με συντηρήσουν. Προφανώς και μου έδιναν χρήματα, καθώς ήμασταν απλήρωτοι, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τα πάντα», λέει ο Κάργας με αυτογνωσία και κατανόηση.

πηγή: www.gazzetta.gr