Ο ΟΦΗ στην Ιστορία του έχει περάσει από πολλούς σκοπέλους. Πολυιδιοκτησίες, υποβιβασμούς, τιμωρίες, χρεοκοπίες, βάσανα. Στιγμές που ένιωθες την ομάδα να "ξύνει τον πάτο του βαρελιού" και ότι δεν είχε παρακάτω.
Κάποτε, ο λαός του ΟΦΗ πάλεψε για την αξιοπρέπειά του και πέταξε στα σκουπίδια κάθε αγωνιστικό αντιπερισπασμό και απαιτούσε από την Πολιτεία την εφαρμογή των νόμων, αλλά τη φωνή του δεν την άκουγε κανένας. Τότε που όχι απλά το θύμα είχε μετατραπεί σε θύτης, αλλά εμφανιζόταν και ως μόνος φταίχτης για την Κοινή Γνώμη. Ο Ομιλίτης δε ζητούσε να αλλάξει ο νόμος, αλλά να εφαρμοστεί, χωρίς ποτέ να βρει ανταπόκριση, παρά μόνο χλεύη.
Υπάρχουν Ομιλίτικες γενιές που είχαν να ζήσουν κάτι θετικό για πάνω από 15 και 20 χρόνια, υπάρχουν και ΟΦΗτζήδες που, λόγω ηλικίας, δεν πρόλαβαν καμία καλή στιγμή, απλά άκουγαν ιστορίες από τους μεγαλύτερους και τώρα βλέπουν ένα φως μπροστά τους να ξεπροβάλει.
Σήμερα, εν έτει 2020, ο ΟΦΗ αντιπροσωπεύει το πιο αγνό και ποδοσφαιρικό project στην Ελλάδα. Συναντάει συνεχώς προκλήσεις, που θέλουν να τον βγάλουν από τον προσανατολισμό του, αλλά (προσπαθεί να) τις αποφεύγει και συνεχίζει απερίσπαστος το δρόμο που επέλεξε.
Με ανθρώπους που όταν η ομάδα καταδικάστηκε πρωτόδικα με υποβιβασμό, για μια γελοία ιστορία, βγήκαν και είπαν δημόσια "θα παλέψουμε για να ανατρέψουμε την απόφαση, αλλά αν ο ΟΦΗ είναι ένοχος, τότε πρέπει να πέσει!" και μετά εξηγούσαν και κατ'ιδίαν σε φίλους της ομάδας που είχαν τη δική τους αγωνία, ότι αυτό είναι το σωστό.
Με όλες τις κακουχίες που έχει περάσει αυτή η ομάδα, υπάρχει η στιγμή στη ζωή του κάθε Ομιλίτη που αναρωτήθηκε, πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή του εάν είχε κάνει κάποια άλλη οπαδική επιλογή. Τίτλοι, χαρές, ευρωπαϊκά ματς, φιγούρα στο σχολείο, στη δουλειά και στον κοινωνικό περίγυρο.
Αυτές τις ημέρες, μοιάζει να έρχεται επιτέλους η στιγμή της δικαίωσης. Επέλεξες όχι απλά την ομάδα του τόπου σου, την ομάδα που ίδρυσαν οι παππούδες σου και την έκαναν γνωστή οι πατεράδες σου. Επέλεξες την αξιοπρέπεια, το δίκαιο, το σεβασμό προς τους άλλους, την αγάπη στο άθλημα και στο συνάνθρωπο. Επέλεξες μια ομάδα που σε κάνει περήφανο και μόνο επειδή υπάρχει.
Λες "είμαι ΟΦΗ" και νιώθεις να ψηλώνεις. Με το μέλλον να φαντάζει πιο λαμπρό από ποτέ. Ξύσαμε τον πάτο, αλλά πλέον πετάμε. Και ταβάνι μας είναι μόνο τα όνειρά μας.
Κάποτε, ο λαός του ΟΦΗ πάλεψε για την αξιοπρέπειά του και πέταξε στα σκουπίδια κάθε αγωνιστικό αντιπερισπασμό και απαιτούσε από την Πολιτεία την εφαρμογή των νόμων, αλλά τη φωνή του δεν την άκουγε κανένας. Τότε που όχι απλά το θύμα είχε μετατραπεί σε θύτης, αλλά εμφανιζόταν και ως μόνος φταίχτης για την Κοινή Γνώμη. Ο Ομιλίτης δε ζητούσε να αλλάξει ο νόμος, αλλά να εφαρμοστεί, χωρίς ποτέ να βρει ανταπόκριση, παρά μόνο χλεύη.
Υπάρχουν Ομιλίτικες γενιές που είχαν να ζήσουν κάτι θετικό για πάνω από 15 και 20 χρόνια, υπάρχουν και ΟΦΗτζήδες που, λόγω ηλικίας, δεν πρόλαβαν καμία καλή στιγμή, απλά άκουγαν ιστορίες από τους μεγαλύτερους και τώρα βλέπουν ένα φως μπροστά τους να ξεπροβάλει.
Σήμερα, εν έτει 2020, ο ΟΦΗ αντιπροσωπεύει το πιο αγνό και ποδοσφαιρικό project στην Ελλάδα. Συναντάει συνεχώς προκλήσεις, που θέλουν να τον βγάλουν από τον προσανατολισμό του, αλλά (προσπαθεί να) τις αποφεύγει και συνεχίζει απερίσπαστος το δρόμο που επέλεξε.
Με ανθρώπους που όταν η ομάδα καταδικάστηκε πρωτόδικα με υποβιβασμό, για μια γελοία ιστορία, βγήκαν και είπαν δημόσια "θα παλέψουμε για να ανατρέψουμε την απόφαση, αλλά αν ο ΟΦΗ είναι ένοχος, τότε πρέπει να πέσει!" και μετά εξηγούσαν και κατ'ιδίαν σε φίλους της ομάδας που είχαν τη δική τους αγωνία, ότι αυτό είναι το σωστό.
Με όλες τις κακουχίες που έχει περάσει αυτή η ομάδα, υπάρχει η στιγμή στη ζωή του κάθε Ομιλίτη που αναρωτήθηκε, πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή του εάν είχε κάνει κάποια άλλη οπαδική επιλογή. Τίτλοι, χαρές, ευρωπαϊκά ματς, φιγούρα στο σχολείο, στη δουλειά και στον κοινωνικό περίγυρο.
Αυτές τις ημέρες, μοιάζει να έρχεται επιτέλους η στιγμή της δικαίωσης. Επέλεξες όχι απλά την ομάδα του τόπου σου, την ομάδα που ίδρυσαν οι παππούδες σου και την έκαναν γνωστή οι πατεράδες σου. Επέλεξες την αξιοπρέπεια, το δίκαιο, το σεβασμό προς τους άλλους, την αγάπη στο άθλημα και στο συνάνθρωπο. Επέλεξες μια ομάδα που σε κάνει περήφανο και μόνο επειδή υπάρχει.
Λες "είμαι ΟΦΗ" και νιώθεις να ψηλώνεις. Με το μέλλον να φαντάζει πιο λαμπρό από ποτέ. Ξύσαμε τον πάτο, αλλά πλέον πετάμε. Και ταβάνι μας είναι μόνο τα όνειρά μας.
