ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
26/05/2019 - 18:22

Η χρονιά των θαυμάτων και των μαθημάτων!

Η φετινή σαιζόν μπορεί άνετα να θεωρηθεί ότι ήταν ταχύρυθμο μάθημα για όλους μας, ενόψει της νέας εποχής που έρχεται, βασικά ήρθε, στην ομάδα.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Το καλοκαίρι δεν φοβόμουν τόσο το αγωνιστικό όσο το οικονομικό. Ειδικά όσο περνούσε ο καιρός και μάθαινα τα νέα μας για την κατάσταση που βρισκόμαστε, ένιωθα ότι μόνο με θαύμα θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε τη σαιζόν.

Και το θαύμα έγινε. Βασικά, έγινε κάτι πολύ περισσότερο. Έγιναν τα όνειρά μας (επενδυτής, κανονικός, υγιής και σοβαρός με πλάνο που έφτιαξαν και θα τρέξουν παιδιά του Γκέραρντ) πραγματικότητα. Ό,τι περιμέναμε δεκαετίες μπήκε στη ζωή μας. Σκεφτόμουν τότε ότι είναι η αύρα του Ολλανδού που μας σπρώχνει ακόμα, σαν φύλακας- άγγελος κάτι.

Προχωρούσε η σαιζόν και αγωνιστικά η ομάδα είχε θέματα. Δεν της έβγαιναν τα ματς, είχε κομβικούς μακροχρόνιους τραυματισμούς (κυρίως Νέιρα και Μεγιάδο, αλλά και Γιακουμάκης, Σακόρ, Ναμπί), είχε πολλά νεκρά διαστήματα, δεν έβρισκε γκολ ακόμα και σε ματς με 15 καλές τελικές (πχ, Λαμία). Έβλεπες ότι πάλι θα χρειαστεί ένα θαύμα.

Ενδιάμεσα, το θέμα με την τιμωρία υποβιβασμού ήρθε να μας ταράξει και να μας θυμίσει που βρισκόμασταν ως πέρυσι και να εκτιμήσουμε ότι ζούμε. Κάτι όμως που ξεκίνησε σαν κάτι αρνητικό και απειλητικό, με ένα μαγικό τρόπο (και σωστές κινήσεις φυσικά) γύρισε σε θετικό. Συσπειρωθήκαμε, ξυπνήσαμε, ενεργοποιηθήκαμε!

Η διοίκηση πείστηκε να βγάλει εξωστρέφεια και πίεση όπου χρειαζόταν, συνειδητοποιώντας ότι το “our way” δεν χρειάζεται να θυσιαστεί, ίσα - ίσα, απλά αξιοποιείς περισσότερα εργαλεία επικοινωνιακά. Ο κόσμος άφησε στην άκρη διάφορα τοξικά - κληρονομιά των παλιών εποχών - και στήριξε δυναμικά. Οι παίκτες εμφάνισαν σφυγμούς και πήραν κάποια κομβικά ματς, δεν κατάφεραν να αλλάξουν ριζικά την εικόνα τους, αλλά έστω κάποια κρίσιμα τα πήραν. Ο πλανήτης ΟΦΗ άρχισε να αποκτά ζωή.

Κάποια στιγμή, με τον ένα «τελικό» να διαδέχεται τον άλλο, απελπιστήκαμε. Αναζητήσαμε το επόμενο θαύμα στην αναβολή της αναδιάρθρωσης. Όμως αυτή η χρονιά είχε αποφασίσει να μας σκάσει μεν, αλλά να μας διδάξει όλο το πακέτο. Στη ζωή δεν χαρίζεται τίποτα. Τα κερδίζεις. Και η αναδιάρθρωση προχώρησε και εμείς βρεθήκαμε με τα δύο μοναδικά μας διπλά σε ΟΑΚΑ και Περιστέρι, στα μπαράζ. Το αόρατο χέρι συνέχισε να μας προστατεύει.

Η διοίκηση όλα αυτά τα μαθήματα έδειξε να τα έχει αφομοιώσει πιο γρήγορα. Πίεσε και φρόντισε να μην αρχίσουν οι γνωστές παλινωδίες. Να οριστούν και να παίξουμε τα μπαράζ εδώ και τώρα. Και ορίστηκαν.

Εμείς όμως, η ομάδα κυρίως, αλλά και μέρος του κόσμου, μπήκαμε στα μπαράζ μάλλον χαλαροί. Δε μας τρόμαζε ο αντίπαλος. Έτσι, αυτός ο φύλακας άγγελος που μας προστατεύει όλη τη σαιζόν αποφάσισε να μας δείξει άλλη μία φορά ότι χρειάζεται κόπος και προσπάθεια. Να μας κάνει ένα μάθημα υπομονής και, με την ευκαιρία, ένα καρδιογράφημα. Πήγε το ματς στο 96. Και τότε αποφάσισε να ανοίξει το τείχος και να σώσει τη χρονιά.

Δε ξέρω γιατί μας συμπαθεί αυτός ο φύλακας - άγγελος μας.

Για τον αγώνα να ξεφύγουμε από μία αρρωστημένη κηδεμονία δεκαετιών, αναζητώντας αξιοπρέπεια; 
Για το θάρρος μας να τα βάλουμε με όλους το 2007;
Για την πρόθεσή μας για ανεξαρτησία, ακόμα και με κόστος τον υποβιβασμό μας;
Για τη δυσανεξία μας σε διοικητικές πρακτικές υποτέλειας με μεγαλύτερο «τακτ» από ότι παλιότερα;
Για τα μπαράζ που σφαχτήκαμε στεγνά στις Σέρρες; Ή για εκείνα που περάσαμε ντάλα καλοκαίρι προ ετών;
Για το δεύτερο, πιο σκληρό restart αυτή τη φορά από τη Γ;
Για τα δύο τρομερά ντεμαράζ ανόδου στο 2ο γύρο της Γ το 2016 και πέρυσι;
Γιατί στηρίξαμε μία ομάδα με 12 παίκτες κι ένα προπονητή πέρυσι το Γενάρη;
Ή μήπως για τη σχολή ποδοσφαίρου που φτιάξαμε από το 1985 - 2000, που ακόμα και σήμερα αποτελεί μοντέλο και παράδειγμα;

Πάντως μας συμπαθεί. Κι επειδή θέλει το καλό μας, αποφάσισε να μας βοηθήσει, αλλά με το δύσκολο τον τρόπο. Αφήνοντάς μας να ζούμε παθήματα όλη τη σαιζόν, για να μας μείνουν τα μαθήματα. Κι αφήνοντάς μας να αγωνιούμε ως το τέλος, για να καταλάβουμε καλά ότι την τύχη μας, εμείς την ορίζουμε με την προσπάθειά μας.

Μόλις πέσουν οι σφυγμοί και ηρεμήσουμε, πάμε να αφομοιώσουμε όσα μάθαμε και αυτή τη σαιζόν. Κι ας ευχηθούμε, μετά από χρόνια, η επόμενη να είναι μία… βαρετή σαιζόν!

Oficrete