Τις τελευταίες μέρες, όπου το δυναμικό μεταγραφικό ξεκίνημα της ομάδας ανακόπηκε, τα φιλικά είχαν κατά βάση ήττες και σε κάποια, αρκετά γκολ παθητικό, έχει ενταθεί, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, η αγωνία και ο προβληματισμός του κόσμου. Μαζί βέβαια και η γκρίνια, αλλά και κάποιες μάλλον «βαριές» κουβέντες αν το δούμε το όλο θέμα με ψυχραιμία.
Προφανώς, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, υπάρχουν δικαιολογημένες απορίες και ενστάσεις. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες αλήθειες, αλλά και κάποιοι μύθοι που εμφανίζονται στην κριτική μας.
Οι αλήθειες:
Είναι αλήθεια ότι πέρασε η προετοιμασία χωρίς τις προσθήκες στα στόπερ.
Είναι αλήθεια ότι πέρασε η προετοιμασία χωρίς τον τερματοφύλακα που περιμένουμε.
Είναι αλήθεια ότι πιθανόν κάποιοι (3-5) παίκτες που πέρασαν με την ομάδα ένα ολόκληρο μήνα, δείχνουν να περισσεύουν.
Είναι αλήθεια ότι στα φιλικά, η αμυντική λειτουργία, τόσο στο κέντρο της άμυνας, όσο και συνολικά στο πώς ανταπεξέρχεται στο transition, προβλημάτισε πολύ.
Είναι αλήθεια ότι το ιδανικό θα ήταν να έχουμε κλεισμένο το 85% του ρόστερ μας, στο 2ο στάδιο της προετοιμασίας μας στην Ολλανδία (δηλαδή στο 2ο μισό με τα περισσότερα φιλικά).
Είναι αλήθεια ότι μία αλλαγή προπονητή μέσα στη διάρκεια της προετοιμασίας, δημιουργεί αναστάτωση και δυσκολεύει τη ζωή της ομάδας.
Είναι αλήθεια ότι, και το Γενάρη και το καλοκαίρι, παρατηρείται μία καθυστέρηση, ή, να το πω αλλιώς, μία εκνευριστική υπομονή στις μεταγραφές.
Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι αν ψάξεις κενά και λάθη θα βρεις. Και είναι κατά τη γνώμη μου καλό και να τα ψάχνεις και να τα αναλύεις και να επιδιώκεις να τα διορθώσεις στη συνέχεια. Επομένως, η παραγωγική κριτική είναι χρήσιμη. Θυμάμαι άλλωστε ότι στην πρώτη συνέντευξη τύπου της νέας εποχής και οι τρεις (Σαμαράς Γιάννης και Γιώργος και ο Πουρσανίδης) τόνισαν πολλές φορές πως «λάθη θα γίνουν». Προφανώς - και αυτό - το εννοούσαν!
Μέσα όμως στην κριτική που σωστά γίνεται αυτές τις μέρες, διαπιστώνω, πέρα από την ισοπέδωση που ο Λευτέρης περιέγραψε πολύ παραστατικά, και την αναπαραγωγή κάποιων μύθων και κάποιων προσδοκιών, που μάλλον από μόνοι μας δημιουργήσαμε. Επαναλαμβάνω ότι το κείμενο αυτό αφορά, καθαρά, το αγωνιστικό κομμάτι. Παρακάτω παραθέτω μερικούς από αυτούς, για να γίνω πιο κατανοητός.
Οι μύθοι:
«Περιμέναμε παίκτες από το πάνω ράφι και μας φέρνουν αναπληρωματικούς του ΠΑΟΚ και παίκτες από τον Παναιτωλικό».
Όχι, δεν μας έταξε κανείς μεταγραφές αεροδρομίου. Μας έταξαν μόνο ενίσχυση και μία ομάδα που τη νέα χρονιά θα παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο, ακολουθώντας τη φιλοσοφία της νέας εποχής. Και προφανώς θα έρθουν παίκτες που προορίζονται για βασικοί και άλλοι που έρχονται για να δώσουν βάθος στο ρόστερ.
«Γέμισε η ομάδα με δανεικούς, έτσι δε χτίζεις ομάδα με προοπτική».
Πρώτον, δε γέμισε με δανεικούς η ομάδα. Δανεικός είναι ο Μάνος, ο Μεγιάδο και ο Σεμέντο. Δεύτερον, δανεισμός από δανεισμό, διαφέρει. Ναι, έχουμε καεί στο χυλό και φυσάμε το γιαούρτι, αλλά διαφέρει ο δανεισμός - ομηρία, τύπου Χρυσάφη, Κυργιάκου, Σοϊλέδη, Νικλητσιώτη, Μιχόγεβιτς, Δεληγιαννίδη (για να πιάσω όλες τις εποχές), από το δανεισμό του Γιακουμάκη ή του Φερέιρα.
Αποδείχθηκε, για παράδειγμα, ότι ο Φερέιρα αποκτήθηκε τελικά με ένα μεγάλο ποσό για ελληνική ομάδα, εφόσον αξιολογήθηκε θετικά και θεωρείται επένδυση. Ο Γιακουμάκης πάλι, αξιολογήθηκε θετικά, αλλά δεν αποτελεί αντίστοιχη περίπτωση επένδυσης. Γι’ αυτό και εξαντλούνται τα περιθώρια να έρθει, χωρίς μεγάλο κόστος.
Οι φετινοί δανεισμοί είναι επίσης με ρήτρα. Ο Σεμέντο είναι ένα στοίχημα. Αν βγει, μπορείς να τον πάρεις. Είναι καθαρά στο χέρι σου. Ο Μάνος πάλι, ήρθε επίσης με ρήτρα και πληρωμένος από εμάς. Αυτό έχει σημασία μεγάλη, μιας και οι «μεγάλοι» της χώρας επιδιώκουν δανεισμούς χωρίς ρήτρα και με τους παίκτες να πληρώνονται από τους ίδιους. Κι όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτό γίνεται γιατί βλέπουν το δανεισμό σαν εργαλείο δημιουργίας «υποχρεώσεων». Εδώ δε συμβαίνει αυτό. Αν πάει καλά ο Μάνος, είναι επίσης στο χέρι μας να τον κρατήσουμε. Όσο για το Μεγιάδο, υπήρχε μία πολύ μεγάλη ρήτρα από τη διαπραγμάτευση της προηγούμενης διοίκησης. Έγινε επέκταση δανεισμού, με ένα μικρότερο ποσό (50.000), και ο ΟΦΗ θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει αν ο Μεγιάδο μπορεί να σταθεί καλά, στο νέο τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Αν η απάντηση είναι θετική, τότε με μειωμένη από την αρχική ρήτρα, είναι, και αυτός, στο χέρι της ομάδας να μείνει. Δεν είναι, νομίζω, τόσο άσχημα τα πράγματα…
«Η φετινή ομάδα στηρίζεται στα περσινά αποτυχημένα υλικά».
Ας δούμε αρχικά το πρώτο σκέλος. Στηρίζεται όντως στην περσινή ομάδα;
Τον Ιούνιο ο ΟΦΗ ανακοίνωσε μία σειρά από αποχωρήσεις. Αρχικά 7 μαζεμένες (Κουτσιανικούλης, Βουό, Αργυρόπουλος, Κομεσίδης, Κυριακίδης, Παπαστεριανός, Παπάζογλου). Η ροή προς την έξοδο συνεχίστηκε με τη μη ανανέωση των Στρέζου, Ποτουρίδη. Στο σύνολο 9 παίκτες. Το 1/3 του ρόστερ δηλαδή. Ανανέωσε ο Νέιρα, ίσως ο πιο ποιοτικός μας παίκτης πέρσι, με μειωμένες μάλιστα αποδοχές, οι Κοροβέσης και Σωτηρίου, που κατά γενική ομολογία έκαναν ένα καλό 2ο γύρο κι ο Δερμιτζάκης (που αποτελεί όντως έκπληξη). Παρέμειναν επίσης ποδοσφαιριστές που είχαν συμβόλαια σε ισχύ, που όμως είναι πιθανό, κάποιοι εξ’ αυτών να αποχωρήσουν, εφόσον δε θα έχουν χρόνο συμμετοχής. Από σπόντα ανανεώσεις μπορούν να θεωρηθούν κι ο Δεληγιαννίδης κι ο Γιακουμάκης (εκτός απροόπτου).
Πρακτικά, αυτό που συνέβη είναι ότι παρέμεινε ένας κορμός από το 2ο γύρο, ήρθαν ήδη 5 νέοι (Τσιλιανίδης, Σεμέντο, Μάνος, Μαρινάκης, Μίγγος) και αναμένονται, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, τουλάχιστον 5 ακόμα (μαζί με τον Φιγκεϊρέντο, που "έσκασε" σήμερα). Συνολικά, με 9 αποχωρήσεις και 10 προσθήκες δεν μπορείς να πεις ότι μιλάμε για το ίδιο ρόστερ. Μπορείς όντως να πεις ότι δεν είναι φτιαγμένο από το μηδέν. Έχει σαν βάση τον περσινό 2ο γύρο. Ή πιο σωστά, το διάστημα Φεβρουαρίου - Μαΐου.
Ας δούμε τώρα και το 2ο σκέλος. Η περσινή ομάδα, μετά τις μεταγραφές του Γενάρη, ήταν όντως αποτυχημένη και χαμηλής ποιότητας;
Θα το πιάσω από 2 πλευρές. Πρώτα την «ποσοτική»:
O περσινός απολογισμός ήταν 7 νίκες, 11 ισοπαλίες και 12 ήττες. Και 32 βαθμοί με 30-42 (-12) γκολ.
Στον 1ο γύρο, είχαμε 2 νίκες (με Ολυμπιακό, στην πρεμιέρα Μπούση και με ΠΑΟ), 6 ισοπαλίες και 7 ήττες. 12 βαθμοί και 13-22 (-9) γκολ.
Στο 2ο γύρο, είχαμε βελτίωση. 5 νίκες, 5 ισοπαλίες και 5 ήττες. Δηλαδή, 20 βαθμοί με 17-20 (-3) γκολ. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, στους 38 βαθμούς ήταν η 6η θέση.
Ο περσινός ΟΦΗ, με τις ομάδες από την 6η θέση και κάτω (πλην Ολυμπιακού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη και Ατρομήτου), είχε 5 νίκες και 10 ισοπαλίες στα 20 ματς. Από αυτές, 4 νίκες, 5 ισοπαλίες και μόλις 1 ήττα στο 2ο γύρο. Και 23-20 (+3) γκολ.
Νομίζω ότι οι αριθμοί δείχνουν ότι η ομάδα του 2ου γύρου, παρότι άργησαν να γίνουν προσθήκες και την αλλαγή του προπονητή, ήταν μία ομάδα ανταγωνιστική στις θέσεις εκτός 5αδας. Προφανώς, στο σημερινό, όχι υψηλού επιπέδου, ελληνικό πρωτάθλημα.
Πάμε και στην «ποιοτική» πλευρά:
Ο ΟΦΗ του 1ου γύρου ήταν μία ομάδα που έπαιζε κλειστά, έψαχνε πρώτα το μηδέν στην άμυνα και μετά το γκολ. Συνήθως δυσκολευόταν να βρει το γκολ και μόλις το έτρωγε παρατούσε το ματς. Ήταν σαφές ότι είχε ποιοτική υστέρηση. Παράλληλα, κάποιοι παίκτες - κλειδιά, όπως ο Μεγιάδο και ο Νέιρα, λόγω τραυματισμών, δε βοηθούσαν. Όποτε έπαιζαν πάντως, φαινόταν η διαφορά (πχ, ΠΑΟ και Ολυμπιακός εντός - Μεγιάδο, Νέα Σμύρνη και Λαμία - Νέιρα).
Ο ΟΦΗ του 2ου γύρου, ιδιαίτερα από το Βέρα και μετά, ήταν μία άλλη ομάδα σε φιλοσοφία. Έψαχνε πρώτα το γκολ, επεδίωκε να κερδίσει παίζοντας και όχι με κλεφτοπόλεμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μαζέψει 5 από τον Ολυμπιακό και 4 στην Τούμπα. Παράλληλα όμως, τον βοήθησε σε κρίσιμα ματς (Λεβαδειακός και ΠΑΣ εντός, ΠΑΟ και Ατρόμητος εκτός) να κάνει παιχνίδι κυριαρχίας και να πάρει τα ματς. Ήταν σαφές βέβαια, από ματς όπως αυτά με τη Λαμία και την ΑΕΛ εντός και τον Απόλλωνα εκτός, ότι επιθετικά ήθελε, αλλά η ποιότητά του δεν του επέτρεπε και πολλά.
Εννοείται, ότι δεν είδαμε κανένα υπερθέαμα. Και εννοείται ότι η ομάδα υστερούσε πρώτα σε χαρακτήρα και προσωπικότητα, ενώ εμφάνιζε και πλήρη αδυναμία διαχείρισης της πίεσης (αυτό το είδαμε και στα μπαράζ). Το γράφαμε όλη τη σαιζόν. Όμως, προσωπικά, διαφωνώ στην παραδοχή κάποιων ότι ο κορμός του 2ου γύρου ήταν για πέταμα και ότι έπρεπε να το ξαναχτίσουμε από το μηδέν.
Οπότε, το βρήκα λογικό που οι μεταγραφές ξεκίνησαν από την επίθεση. Και φυσικά, βρίσκω ανησυχητικό που η ομάδα έκανε προετοιμασία χωρίς στόπερ και τερματοφύλακα.
Γενικά, βρίσκω πάντα χρήσιμη την κριτική και την αυτοκριτική. Από την άλλη, με χαλάει η ισοπέδωση και οι κορώνες. Άλλο «χτυπάω καμπανάκι» και άλλο η καταστροφολογία. Η ψυχραιμία είναι ο καλύτερος σύμβουλος, όταν ξεκινάει κανείς μία κριτική.
Αφού λοιπόν εμείς δεν αποφασίζουμε και ο ρόλος μας είναι άλλος, ας επιδιώξουμε να είμαστε όσο το δυνατό πιο παραγωγικοί από το μετερίζι μας.
Σημείωση: Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ των ημερών, οι παίκτες που αναμένουμε σε άμυνα και τέρμα, δεσμεύονται με συμβόλαιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αφενός έχουν κάνει προετοιμασία, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, εφόσον θα τους έχουμε για 20 μέρες μόνο πριν το πρωτάθλημα. Αφετέρου, δείχνει ότι αποτελούν τις πρώτες επιλογές και όχι επιλογές ανάγκης, από ό,τι έχει απομείνει στην αγορά ως ελεύθερο.
Πιθανότατα δε, να σημαίνει και ότι θα γίνει επένδυση σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά και κάποιοι ακόμα δανεισμοί, στη λογική όσων έχουν ήδη γίνει. Σίγουρα όμως, σημαίνει ότι τα στελέχη της ΠΑΕ δεν ενδιαφέρονται «να σπαταλάνε τα λεφτά του Μπούση». Γι' αυτό και εξαντλούν τα περιθώρια να πάρουν παίκτες καλού επιπέδου, με πιο… προσγειωμένο κασέ. Κοντός ψαλμός…
