ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
26/07/2020 - 17:00

Μύθοι και αλήθειες για τον ΟΦΗ του Γκέραρντ

Το μοντέλο του Μίστερ μπορεί να μας διδάξει πολλά. Πάνω σε αυτό βασίζονται και οι απαιτήσεις - που εγώ τουλάχιστον - έχω από την ομάδα
Ετικέτες:

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Όλοι μας, όταν συζητάμε για το νέο ΟΦΗ που χτίζεται και το πλάνο του, σαν σημείο αναφοράς και παράδειγμα, έχουμε τον ΟΦΗ του Γκέραρντ. Και πολύ λογικό. Δικά του παιδιά είναι πια στο τιμόνι, με φιλοσοφία προφανώς παρόμοια, αν και προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα. Άλλωστε, η 15ετία αυτή, υπήρξε η καλύτερη της ομάδας, η εποχή που ο ΟΦΗ γνώρισε ακμή και άλλαξε επίπεδο σαν ομάδα.

Παρατηρώ, όμως, μία εξιδανίκευση, σχετικά με τον ΟΦΗ της εποχής εκείνης. Επικρατεί μία εντύπωση, ίσως επειδή πολλοί δεν τον έζησαν, πάνε και πάνω από 20 χρόνια, για το τι έκανε η ομάδα αυτή. Θεωρώ καλό, να τα βάλουμε σε μία βάση. Θα μας βοηθήσει πιθανόν και για να δούμε πιο καθαρά το σήμερα.

Πρώτα από όλα, ο ΟΦΗ του Ολλανδού, δεν ήταν ένας και ενιαίος. Οι πρώτες σαιζόν του, έγιναν πάνω σε ένα κορμό που βρήκε και με προσθήκες που αφορούσαν κυρίως έμπειρους και έτοιμους παίκτες. Η πενταετία 1985-1990, δεν κύλησε με παίκτες από ακαδημίες και «Πουρσανίδηδες». Κύλησε με Περσία, Λαφτσή, Χαραλαμπίδη, Γρηγόρη Παπαβασιλείου, παίκτες έμπειρους δηλαδή, αλλά και Τσινό, Τσίμπο, Γκουλή, Ανδρεανίδη, Σαμαρά, ποδοσφαιριστές έτοιμους, «μέσης ηλικίας». Μέσα από τις σαιζόν αυτές, βγήκαν και κάποιοι μικρότεροι, όπως ο Νιόπλιας κι ο Βάβουλας, που όμως δεν ήταν «προϊόντα» της ακαδημίας, ούτε του περίφημου scouting του Ολλανδού.

Ο ΟΦΗ της δεκαετίας του 1990, ήταν εξ’ ολοκλήρου κατασκευή Γκέραρντ. Οι ακαδημίες πλέον άρχισαν να φέρνουν παίκτες (Μαχλάς, Μαρινάκης, έκαναν την αρχή), το scouting του Ολλανδού άρχισε, επίσης, να γεμίζει την ομάδα (Παπαδόπουλος, Παυλόπουλος, Αλεξούδης) με 19αρηδες και 20αρηδες, ενώ πάντα υπήρχαν και κάποιες προσθήκες έτοιμων, για να υπάρχει ισορροπία.

Όπως γίνεται αντιληπτό, πήρε αρκετά χρόνια για να στηθεί ο ΟΦΗ, όπως τον ήθελε ο Ολλανδός.

Πάμε και στο πιο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Οι ομάδες που παρουσίασε, έκαναν κύκλους στην ουσία. Ας τα δούμε λίγο αναλυτικά.

1985-1990 - Ρόστερ με έτοιμους παίκτες, που ο Ολλανδός το οργάνωσε

Οι πρώτες ομάδες του Γκέραρντ, με ρόστερ καλό για την εποχή, στερούνταν οργάνωσης και σειράς. Αυτό πρόσφερε ο Ολλανδός και έτσι στα πρώτα 3 χρόνια, είχε μία 2η θέση και δύο 4ες. Αξίζει να σημειώσει κανείς, ότι ήταν ομάδα που έβαζε, αλλά και έτρωγε γκολ (41-31 τη σαιζόν που βγήκε 2ος). Στη συνέχεια, το 1988-89 και το 1989-90 οι Ευρωπαϊκές συμμετοχές, αλλά και οι αλλαγές που έφερνε ο Ολλανδός, οδήγησαν σε έναν ακόμα τελικό, αλλά και σε μία «υποχώρηση» στην 5η και 6η θέση.

1990-2000 - Ομάδα κατασκευής Γκέραρντ με κύκλους

Στην αρχή της δεκαετίας του 90, δε, το ξεκίνημα έγινε με 8η και 6η θέση, μέχρι να χτιστεί και να προετοιμαστεί η ομάδα του 1992-93, που έβγαλε την ομάδα Ευρώπη με 64-32 γκολ και μόλις 6 ήττες. Για να έχουμε εικόνα, την αμέσως προηγούμενη σαιζόν, με πολύ παρόμοιο ρόστερ, είχε 34-30 γκολ και 11 νίκες 12 ισοπαλίες και 11 ήττες. Ουσιαστικά, πήρε 3-4 σαιζόν για να γίνει το μπαμ της ευρωπαϊκής εξόδου.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, τη χρονιά της Ατλέτικο και της Σλάβια, ο ΟΦΗ βγήκε 7ος, έκανε 13 ήττες και δέχτηκε 42 γκολ. Και σα να μην έφτανε, αυτό τη σαιζόν 1994-95 κατέληξε 9ος με 15 ήττες και 40-38 γκολ. Είναι οι χρονιές, που ο Ολλανδός βάζει στην ομάδα τον Κιάσσο, τον Δερμιτζάκη, τον Κουνενάκη, αλλά και οι χρονιές που «ανδρώνονται» παίκτες, όπως ο Παυλόπουλος, ο Μαχλάς, ο Παπαδόπουλος, ο Κωνσταντινίδης, ο Αδάμος και ο Πουρσανίδης.

Όσα έσπερνε, λοιπόν, ο Γκέραρντ αυτές τις δύο κακές χρονιές (ευτυχώς δεν είχαμε social media τότε), άρχισαν να αποδίδουν το 1995-96, τη χρονιά της Ριζούπολης, όπου ο ΟΦΗ ήταν 5ος και σχεδόν βγήκε Ευρώπη. 2’ απείχε. Σε σαιζόν, πάντως, που και ήττες έκανε (17-6-11) και γκολ έφαγε αρκετά (57-52). Είχε αρχίσει να ανθίζει κι αυτή η φουρνιά, αλλά ακόμα δεν είχε ισορροπία. Κάπως έτσι, απόλυτα φυσιολογικά, ήρθε την επόμενη σαιζόν η Ευρωπαϊκή έξοδος και η 3η θέση με 20-6-8 και 51 γκολ έναντι 28. Παρότι έχασε μέσα στη σαιζόν παίκτες - κλειδιά (Φραντζέσκος και Κωνσταντινίδης), είχε ένα κορμό δημιουργήσει τις προηγούμενες χρονιές μέσα από ήττες και γκέλες (ενδεικτικά: Σταυρακάκης στα 18 του 25 συμμετοχές, Δερμιτζάκης στα 19 του 17 συμμετοχές στο 1ο γύρο και μετά ρήξη χιαστού, Κιάσσος 26 συμμετοχές και Κουνενάκης 20).

Έκλεισε κι ο κύκλος αυτός, η ομάδα έπαιξε στην Ευρώπη, χαρίζοντάς μας ωραία ματς (Οσέρ) και δυνατές προκρίσεις (Φερεντσβάρος), αλλά εντός Ελλάδας επέστρεψε σε χαμηλότερες πτήσεις. Μία νέα ομάδα έπρεπε να χτιστεί και να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος, με παίκτες να κάνουν το βήμα παραπάνω και νεότερους να μπαίνουν στο ρόστερ. Έτσι, τα επόμενα δύο χρόνια ήταν 7ος και 8ος, έκανε 15 ήττες (τα μισά δηλαδή ματς της χρονιά σχεδόν, τα έχασε) και δέχτηκε 53 και 44 γκολ (έβαλε 45 και 50). Κι όμως, μέσα από αυτές τις 2 σαιζόν και τη δουλειά που έγινε, αλλά και με την ώθηση που έδωσε το λαβράκι - Γκόμεζ, την επόμενη χρονιά, την τελευταία του Μίστερ, ο ΟΦΗ βγήκε 4ος με 7 ήττες μόνο. Συνέχισε, πάντως, να δέχεται αρκετά γκολ (60-44).

Το ρεζουμέ

Που θέλει να καταλήξει όλη αυτή η ανασκόπηση, πέρα από το ότι μου έδωσε την ευκαιρία, να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια και τις ωραίες στιγμές;

Στόχος είναι να θυμηθούμε ότι μία ομάδα, στο επίπεδο και με τις δυνάμεις του ΟΦΗ, θα έχει κύκλους. Καλές και λιγότερο καλές στιγμές και επιδόσεις. Στόχος είναι επίσης να συνειδητοποιήσουμε, ότι η επιτυχία του Γκέραρντ δεν ήταν μόνο ότι πήρε κύπελλο ή έβγαλε την ομάδα Ευρώπη. Ήταν ότι έφτιαξε μία ομάδα με συνέχεια. Που προχωρούσε, ήξερε να χτίζει και να ξεκινά ξανά.

Θεωρώ πολύ σημαντικό, προσωπικά, ότι ο ΟΦΗ εκείνης της περιόδου μπορεί να είχε ένα ταβάνι, αλλά είχε και ένα μίνιμουμ. Πάντα, κάθε σαιζόν ήταν αξιοπρεπής, ακόμα κι αν δεν είχε καλά αποτελέσματα.

Συχνά, τις περισσότερες χρονιές της 15ετιας αυτής, ο ΟΦΗ οι ήττες του ήταν διψήφιος αριθμός (9 στις 15 σαιζόν). Συχνά, τις περισσότερες χρονιές δεχόταν πάνω από 30-35 γκολ, γιατί πάντα έπαιζε για να δημιουργεί κι όχι για να καταστρέφει. Κι αυτός ο τρόπος, σε ομάδες με νεανικό και μη ακριβό ρόστερ, έχει και συνέπειες. Όποτε κατόρθωνε να βρίσκει ισορροπία ή μεγάλη παραγωγή, έκανε επιτυχίες.

Αν ανατρέξετε σε highlights της εποχής, θα δείτε και χοντρά λάθη στην άμυνα ή το κέντρο, από παίκτες «τοτέμ», αλλά και χοντρά λάθη τερματοφυλάκων που αγαπήσαμε. Θα δείτε γκέλες και αδυναμίες. Ασφαλώς, θα δείτε όμως και ωραίες φάσεις, συνδυασμούς, ατομικές ενέργειες και γκολάρες. Ευτυχώς, με την πάροδο των χρόνων, το ανθρώπινο μυαλό έχει την τάση να αποθηκεύει όσα του άρεσαν και να πετά τα δυσάρεστα.

Οι δικές μου απαιτήσεις από τον ΟΦΗ

Πέρα από την αυτάρκεια, για την οποία έχω γράψει πολλές φορές, σε ποδοσφαιρικό επίπεδο αυτό που εγώ θέλω να δω, είναι να υπάρχει συνέχεια. Η ομάδα να μη σταματά. Το περιμένω ότι θα κάνει κύκλους. Περιμένω και καλύτερες χρονιές από τη φετινή, αλλά πιθανόν και χειρότερες. Με ενδιαφέρει, όμως, να αποκτήσει αυτό που έβλεπα επί Ολλανδού. Ένα μίνιμουμ αφενός, αλλά και μία ροή. Να ξέρω ότι μία χρονιά υποφέρει η ομάδα αγωνιστικά, αλλά αυτό γίνεται γιατί σπέρνει για να θερίσει την επόμενη ή τη μεθεπόμενη.

Αυτή είναι η δική μου απαίτηση, όσο αντιεμπορική κι αν ακούγεται.

Δείτε το Video

Oficrete