ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
28/12/2019 - 15:44

Το βάθος στο ρόστερ δεν είναι (μόνο) θέμα μεταγραφών!

Aλλά και αξιοποίησης των παικτών που ήδη έχει μία ομάδα!

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Χρίστος Σμπώκος
Ο ΟΦΗ διαθέτει ένα «σφιχτό» ρόστερ. Δουλεύει με ένα μικρό σχετικά αριθμό ποδοσφαιριστών από επιλογή, όπως μας είχαν ξεκαθαρίσει Σαμαράς και Σίμος το καλοκαίρι. Το ερώτημα είναι πώς ένα τέτοιο ρόστερ μπορεί να αποκτήσει βάθος;

Στη νέα εποχή του ΟΦΗ εξαρχής μας ενημέρωσαν ότι θα επικεντρωθούμε στο ποδόσφαιρο και στην πρόοδο του Οργανισμού συνολικά. Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος, καιρό τώρα μας έχει γίνει σαφές ότι στόχος του ΟΦΗ είναι η καθημερινή βελτίωσή του.

Βελτίωση για μία ομάδα είναι πολλά πράγματα. Είναι η εμπέδωση του πλάνου και της φιλοσοφία της. Είναι η συνολική πρόοδος και η καλύτερη εικόνα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Είναι να προσθέτει στοιχεία διαρκώς στο «μενού» της. Είναι να εντοπίζει αδυναμίες και να τις διαχειρίζεται. Είναι και να βελτιώνει και να αξιοποιεί το ρόστερ της όσο περισσότερο γίνεται. Και εκεί θέλω να σταθώ σήμερα.

Λένε πολλοί και συμφωνώ κι εγώ, εν μέρει, ότι η ομάδα δεν έχει μεγάλο βάθος στο ρόστερ της. Είναι αλήθεια ότι στηρίζεται μέχρι σήμερα σε ένα πολύ συγκεκριμένο κορμό ποδοσφαιριστών. Και όντως υπάρχει η ανάγκη να «μεγαλώσει» το ρόστερ. Αυτό μπορεί να συμβεί με τρεις τρόπους.

Να βγουν παιδιά από την Ακαδημία. Είναι το ιδανικό. Αλλά επειδή τώρα ξεκίνησε το project, θα χρειαστεί υπομονή. Αν είμαστε τυχεροί ίσως μπουν στην πρώτη ομάδα παιδιά υψηλών προσδοκιών σε 1-2 χρόνια. Αλλιώς θα πάρει λίγο παραπάνω.

Να γίνουν μεταγραφές. Τον προηγούμενο Γενάρη έγιναν πολλές. Ένα μεγάλο μέρος του σημερινού κορμού αποτελείται από τις επιλογές αυτές. Το καλοκαίρι έγιναν αρκετές επίσης. Η μεσοεπιθετική γραμμή, ειδικά, «εξοπλίστηκε» σημαντικά. Πιθανόν και αυτό το χειμώνα να γίνουν κάποιες (2 ή και 3) προσθήκες. Δεν έχει νόημα να γίνονται, όμως, πολλές μεταγραφές σε κάθε περίοδο. Από πέρυσι χτίζεται ο κορμός. Έχουμε φτάσει σε ένα καλό σημείο, μένουν κάποιες ακόμα «πινελιές». Από εκεί και πέρα, η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι θα γίνονται με μέτρο κινήσεις και εντός συγκεκριμένου πλαισίου και πάντα με βάση τις αποχωρήσεις ή τις πιθανές πωλήσεις.

Να βελτιώνεις και να αναβαθμίζεις το ρόστερ που διαθέτεις. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Όταν δε δίνεις εκατομμύρια για παίκτες, αλλά πολύ συγκεκριμένα χρήματα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι - μέσω του καλού scouting - να εντοπίζεις περιπτώσεις με προοπτική. Με υψηλό potential, όπως λέμε και στον Αετό Ανωγείων. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα προσθέτεις στο ρόστερ ποδοσφαιριστές καλής μεν ποιότητας και επιπέδου, που όμως θα έχεις εντοπίσει στον καθένα από αυτούς στοιχεία που κρίνεις ότι χρίζουν βελτίωσης. Περιμένεις δηλαδή ότι μέσα από τη δική σου δουλειά, σαν ομάδα, θα τους κάνεις καλύτερους ποδοσφαιριστές. Είτε για να τους πουλήσεις, κερδίζοντας χρήματα που σε οδηγούν στην αυτάρκεια, είτε και για να τους αξιοποιήσεις, κρατώντας τους στο πιο «μόνιμο» μέρος του κορμού σου.

Για τις μεταγραφές, η ανάλυση έχει γίνει πολλές φορές. Τώρα που φθάνουμε στο Γενάρη, θα είναι το κυριότερο θέμα συζήτησης. Για την Ακαδημία είπαμε ότι θα χρειαστεί υπομονή. Για το 3ο όμως σκέλος, συζητώντας το με το φίλο Λευτέρη, συνειδητοποίησα ότι δεν έχει γίνει εκτενής αναφορά και νομίζω ότι αξίζει να γίνει τέτοια.

Προφανώς, δε θα μπω στα χωράφια των ειδικών για να αναλύσω τεχνικά και σωματικά χαρακτηριστικά των παικτών, που με το μάτι μπορεί κανείς να δει ότι έχουν βελτιωθεί. Δεν έχω μετρήσεις, ούτε είμαι κάθε μέρα στο ΒΑΚ. Αυτό όμως που μπορεί κανείς να δει, είναι η τακτική μετάλλαξη αρκετών ποδοσφαιριστών της ομάδας.

Ηγέτης στην άμυνα είναι ο Κώστας Γιαννούλης. Ένα παραδοσιακό αριστερό μπακ (με επιθετικά προσόντα, μάλιστα) του ελληνικού πρωταθλήματος, εδώ και περισσότερα από 12 χρόνια, που στον ΟΦΗ, στα 31 του έγινε στόπερ. Τα πάει καλά και μάλιστα αν τον παρατηρήσει κανείς (πχ, στο ματς με την ΑΕΚ), παιχνίδι με παιχνίδι κατακτά καλύτερα τη θέση, βελτιώνει τις τοποθετήσεις του και τις αντιδράσεις του. Εννοείται ότι η καλή τεχνική του κατάρτιση τον καθιστά και ένα play maker από πολύ πίσω, στο πλάνο που έχει ο φετινός ΟΦΗ. Με την αλλαγή θέσης ο Γιαννούλης, πιθανόν να κέρδισε 3-4 χρόνια καλής μπάλας. Δεν είναι τυχαία η επέκταση του συμβολαίου του το Μάιο.

Παρτενέρ του, μέχρι πρότινος, ήταν ένας αμυντικός χαφ που φέτος έγινε στόπερ, ο Ανέστης Νάστος. Η αλήθεια είναι ότι με τα χαρακτηριστικά του, φάνταζε δύσκολο να μπορεί να παίξει ως κόφτης στον ΟΦΗ, του συγκεκριμένου πλάνου, που ζητά πίεση ψηλά και τρέξιμο και για τους άλλους, πιο μπροστά. Σαν στόπερ, όμως, πήγε καλύτερα του αναμενομένου. Προφανώς και είχε αδυναμίες αλλά έβλεπε κανείς ότι είχε διαρκή βελτίωση από τα φιλικά, έως τα πρώτα επίσημα που αγωνίστηκε εκεί. Αν σκεφτούμε ότι όλο αυτό κλήθηκε να το κάνει στα 30 του, μπορεί να καταλάβει για τι υπέρβαση μιλάμε.

Στα τελευταία ματς, στη θέση του στόπερ βλέπουμε και ένα δεξί μπακ, τον Νίκο Μαρινάκη. Παρότι δεν έχει τα σωματικά προσόντα που έχουμε συνηθίσει σε αυτή τη θέση (ύψος και δύναμη), με την ταχύτητά του, την επιμονή του και τις όλο και πιο βελτιωμένες τοποθετήσεις του, αποδίδει αρκετά καλά. Προφανώς, ως μπακ συνεισφέρει καλά και στο χτίσιμο των επιθέσεων από την άμυνα, στοιχείο κομβικό στη φιλοσοφία της ομάδας. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η αλλαγή θέσης είναι η μεγαλύτερη έκπληξη.

Αριστερό μπακ αγωνίζεται ένας πρώην εξτρέμ. Ο Νίκος Κοροβέσης δεν έγινε φέτος μπακ, τον είχαμε ξαναδεί και σε άλλες ομάδες. Πέρυσι, όμως, το πρώτο τρίμηνο και στον ΟΦΗ ψαχνόταν για το που θα παίζει. Φέτος, τον βλέπουμε να έχει αποκτήσει καλύτερη ισορροπία, να έχει βελτιωθεί αμυντικά, αλλά και να συνεισφέρει επιθετικά, με overlaps και πρωτοβουλίες.

Φυσικά, στους παίκτες που άλλαξαν θέση και μας εξέπληξαν είναι και ο Χουάν Νέιρα. Η χρησιμοποίηση του σε θέση «8» αντί για «10», ίσως ήταν η σημαντικότερη κληρονομία που άφησε ο Βέρα στην ομάδα. Δεν είναι μόνο ότι τον έφερε πιο πίσω. Είναι και ότι τον έπεισε να το δει θετικά (για Αργεντίνο, στα 29 του μιλάμε), να το πάρει ζεστά, να το δει ως ευκαιρία να κάνει μία δεύτερη καριέρα (ανανέωσε για 2 χρόνια το καλοκαίρι) και να το κυνηγήσει. Όσο περνά ο καιρός, δείχνει να βελτιώνεται και τακτικά, να διορθώνει λάθη στις τοποθετήσεις του, να διαχειρίζεται καλύτερα τα τρεξίματά του και να σταθεροποιείται. Αν βελτιώσει και το θέμα των καρτών, θα μιλάμε για ριζική μετάλλαξη. Από Αργεντίνος αρτίστας στο χωριό, σύγχρονος κεντρικός χαφ στην πόλη.

Στα τελευταία ματς, βλέπουμε και την καθιέρωση του Βαγιέμπα Σακόρ σε θέση «6», σε ρόλο αντί- Μεγιάδο. Αρχικά τον θεωρήσαμε 8αρι, εκεί τον φανταζόμασταν. Φάνηκε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα το έψαξαν, αποφάσισαν ότι μπορεί να προσφέρει σαν αμυντικό χαφ, το δοκίμασαν, επέμειναν και δείχνει στα τελευταία ματς να αποδίδει. Φυσικά, θα χρειαστεί να σταθεροποιήσει την απόδοσή του, αλλά σιγά-σιγά βλέπουμε να βρίσκει πατήματα. Και επειδή πρόκειται και για σημαντική επένδυση της ομάδας (στα 23 του), αν συνεχίσει έτσι θα είναι διπλό το καλό.

Υπάρχει και η περίπτωση Κοσμά Τσιλιανίδη. Το καλοκαίρι ο ίδιος δήλωνε ότι παίζει πίσω ή τέλος πάντων κοντά στο φορ, στον άξονα και «αν χρειαστεί» στα πλάγια. Μέσα στη σαιζόν, όμως, βλέπουμε έναν πλάγιο επιθετικό, που όσο περνά ο καιρός παρουσιάζει ένα πιο ολοκληρωμένο πακέτο (επιστροφές, πλάγιες μεταβιβάσεις, κλπ). Στα προσόντα που εξαρχής είδαμε, τις διαγώνιες κινήσεις προς τα μέσα και την ατομική ενέργεια, έχει προσθέσει και άλλα στοιχεία, όπως τα καλά τελειώματα, έχοντας βάλει σε 16 ματς όσα γκολ είχε βάλει μέχρι σήμερα συνολικά στην καριέρα του. Κάπως έτσι, έχει φτάσει να συζητείται ακόμα και για κλήση στην Εθνική Ομάδα.

Το νόημα όλης αυτής της ανάλυσης, δεν είναι ότι όλα πέτυχαν ή ότι έχουν αγγίξει την τελειότητα, όλοι όσοι προανέφερα. Ασφαλώς και υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Το νόημα είναι, ότι ο νέος ΟΦΗ δουλεύει πολύ ποδοσφαιρικά. Έχει μέθοδο και, παράλληλα, τολμά να παίρνει ρίσκα. Το «θέλουμε να βελτιωνόμαστε διαρκώς», δεν είναι απλά μία καραμέλα, αλλά κάτι που έχει πρακτική εφαρμογή. Το ψάχνει. Και η διαδικασία αυτή, με τις αλλαγές σε θέσεις, δίνει το στίγμα για τη φιλοσοφία της ομάδας.

Είναι πολύ πιθανό στη συνέχεια να δούμε και άλλες τέτοιες δοκιμές και αλλαγές. Κάποιες θα πάνε καλά, κάποιες όχι. Είναι όμως μία καλή ευκαιρία, να καταλάβουμε καλύτερα το πώς σκέπτεται το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας και να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουν αλλάξει πολλά.

Γιατί προφανώς πάντα, σε κάθε ομάδα, λύσεις ανάγκης και πειράματα γίνονται. Το σημαντικό είναι ότι στον ΟΦΗ, όταν γίνονται, περιβάλλονται από τεχνογνωσία, μεθοδολογία και μελέτη και έχουν μεγαλύτερη τύχη να αποδώσουν, για το καλό της ομάδας, αλλά και του κάθε ποδοσφαιριστή της.

Oficrete